اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

در باره کودتای اردوغان

تهاجم ترکیه به نیروهای پ.ک.ک و چپ ترکیه را محکوم می کنیم!

فاجعه کشتار فجیع جوانان سوسیالیست در  پرسوس توسط بمب گذار انتحاری داعش، شکست مهلکی برای سیاست های حزب عدالت و توسعه در مورد سوریه بود. این سیاست ها عبارت بودند از: سرنگونی حکومت بشار اسد؛ مهار جنبش کرد در سوریه و کمک و تقویت نیروهای بنیادگرای اسلامی برای دست یابی به این اهداف. همه این سیاست ها نه فقط با شکست کامل مواجه شده اند، بلکه ترکیه را با بحران هائی نظیر هجوم پناهندگان جنگ داخلی سوریه به این کشور، شکل گیری مناطق خودمختار کردهای سوریه و تبدیل"واحدهای مدافع از خلق" به نیروی عمده مقابله با داعش و بالاخره  کشیده شدن اقدامات تروریستی داعش  به داخل خاک  ترکیه، مواجه ساخته اند.

 حکومت حزب "عدالت و توسعه" علاوه بر شکست در سیاست خارجی، همچنان در زیر سایه سنگین شکست در انتخابات با از دست دادن اکثریت مطلق برای تشکیل دولت و همراه آن برباد رفتن رویای رجب طیب اردوان برای برقراری دیکتاتوری فردی تحت پوشش تبدیل نظام پارلمانی ترکیه به نظام ریاست جمهوری به سر می برد. مجموعه شکست ها در سیاست خارجی و داخلی در تلاقی با هم موقعیت حزب"عدالت و توسعه" را به شدت متزلزل ساخته و به این ترتیب  یک چرخش مهم در سیاست های این حزب به بهانه فاجعه بمب گذاری پرسوس را زمینه سازی کرده است. در پرتو این چرخش "حزب عدالت و توسعه" با مسئول قلمداد کردن داعش در عملیات انتخاری پرسوس، به داعش، به پ.ک.ک و نیروهای چپ به طور هم زمان اعلام جنگ داده است. اهداف این "جنگ علیه ترور" اردوان کدام ها هستند؟

چرخش سیاسی حزب "عدالت و توسعه"  با اعلام جنگ همه جانبه به  پ.ک.ک و نیروهای چپ و قطع عملی روند صلح با این حزب  که از دو سال پیش شروع شده است زیر پوشش فریبکارانه  تغییر سیاست در قبال داعش و اعلام  "ظاهری" جنگ علیه آن در مرزهای سوریه با ترکیه  و هم زمان اجازه دادن به نیروی هوائی آمریکا و متحدینش برای استفاده از پایگاه های هوائی اینجرلیک و  دیاربکر( که مدت ها حکومت ترکیه به خاطر دفاع از تروریست های اسلامی با آن مخالفت می کرد) تمهیدی است برای دامن زدن به ناسونالیسم ترک، فضا سازی برای جلب رای دهندگان ناسیونالیست از طریق زمینه سازی شرایط برای منع قانونی فعالیت "حزب دمکراتیک خلق ها" و یا به شکست کشاندن  آن در انتخابات قبل از موعد برای جبران شکست انتخاباتی"حزب عدالت و توسعه"، تضمین مجدد اکثریت مطلق پارلمانی"حزب عدالت و توسعه" و برقراری دیکتاتوری فردی رجب طیب اردوان  تحت پوشش نظام ریاست جمهوری! این روند از هم اکنون با اعلام لغو مصونیت پارلمانی نمایندگان "حزب دمکراتیک خلق ها" برای محاکمه آن ها به اتهام ارتباط با گروه به اصطلاح تروریستی پ.ک.ک و محروم کردن آن ها از کرسی های پارلمانی شروع شده است. قبل از انتخابات،  حزب "عدالت و توسعه" تلاش کرد تا با سازماندهی حملات سیستماتیک به دفاتر "حزب دمکراتیک خلق ها"، بمب گذاری و کشتن فعالان و تحریکات پیاپی، پ.ک.ک را از مبارزه سیاسی وارد درگیری نظامی ساخته و با تحریک احساسات ناسیونالیستی، پیروزی"حزب دمکراتیک خلق ها" را ناممکن سازد. اما درایت سیاسی مانع از آن شد که نیروهای پ.ک.ک و چپ  در دامچال طراحی شدۀ حزب "عدالت و توسعه" افتاده و با شروع درگیری های نظامی، جنگ سیاسی را ببازند. این درایت سیاسی، پیروزی بزرگ و درخشانی برای بلوک نیروهای کرد و چپ به وجود آورد که در تاریخ معاصر ترکیه کم نظیر است. "حزب عدالت و توسعه" که در مبارزه سیاسی بازی را تمامآ باخته از این پس نیز تلاش خواهد کرد برای خروج از بن بست سیاسی، دفتر روند صلح را بسته و پ.ک.ک و نیروهای چپ را به سوی جنگ و درگیری نظامی سوق دهد. بمباران های پی درپی مراکز فرماندهی پ.ک.ک در قندیل، دستگیری گسترده فعالان کرد و نیروهای چپ، خشونت حداکثری پلیس و نیروهای انتطامی برای نظامی کردن فضای سیاسی کشور و .....  با هدف دست یابی به یک برگ برنده سیاسی، برای برگرداندن ورق شکست سیاسی "حزب عدالت و توسعه" در انتخابات به پیش برده می شود. بر متن چنین سیاستی از سوی دولت اردوغان، اقدامات مسلحانه حزب کارگران کردستان (پ ک ک) اشتباه بزرگی است که فرصت بی همتائی در دست دولت سرکوبگر ترکیه می گذارد.

وجه دیگر این تغییر استراتژی، مقابله با پیروزی های"حزب اتحاد دمکراتیک" و شاخه نظامی آن"ی. پ.گ" در کردستان سوریه است که اکنون به اعتراف همگان مهم ترین نیروی نظامی در جنگ زمینی علیه داعش بوده و پیروزی های  اخیر آن ها به کابوسی برای حزب" عدالت و توسعه" مبدل شده است. بمباران پایگاه های "ی. پ.گ" که مهم ترین نیروی مقاومت علیه داعش می باشد، نشان می دهد که شرکت حکومت ترکیه در جنگ علیه داعش بیشتر از خصلت نمایشی و نمادین برخوردار است  در حالی که هدف اصلی از وارد شدن مستقیم حکومت ترکیه در جنگ داخلی سوریه، تضعیف و نابود ساختن دست آوردهای"حزب اتحاد دمکراتیک" و شاخه نظامی آن"ی. پ.گ" و در نهایت برچیدن کانتون ها سه گانه در منطقه مرزی میان سوریه و ترکیه است. ایجاد یک منطقه حائل درداخل خاک سوریه میان دو کانتون کوبانی و عفرین نیز ابزار پیش برد همین سیاست از طریق اشغال رسمی خاک سوریه است. منطقه حائل قراراست به  منطقه پاک شده از داعش مبدل شده و نیروهای ارتش آزاد سوریه که به دولت ترکیه وابسته هستند درآن مستقر شوند. هدف دیگر منطقه حائل، ممانعت از اتصال کانتون ها به هم و نیز پیوست کل منطقه کردستان سوریه به مدیترانه و از آن طریق به آب های آزاد است.

بده و بستان های اخیر دولت آمریکا و اتحادیه اروپا  با حکومت ترکیه افشاگر چهره  واقعی سیاست های دولت آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا در نحوۀ مبارزه با خطر بینادگرائی اسلامی می باشد. حوادث دو سال اخیر نشان داده است که  در جنگ علیه داعش این نیروی زمینی است که نقش اصلی را ایفاء می کند نه نیروی هوائی که در بهترین و موثرترین حالت نقش حمایت از عملیات زمینی را بر عهده داشته است. علیرغم وارد شدن  نیروی هوائی آمریکا و متحدانش به جنگ و بمباران های سنگین و پیاپی داعش، این نیروی اهریمنی همچنان توانسته است اکثر مناطق تحت نفوذ خود را حفظ   کند و درسوریه حتی مناطق تحت نفوذ خود را  گسترش دهد. در حالی که در سوریه دولت  بشار اسد مجبور به عقب نشینی های اساسی دربرابر تهاجم داعش و سایر نیروهای تروریست سلفی شده،  پیشمرگان کرد و متحدان آن ها نه فقط در مقاومت حماسی کوبانی حملات داعش را دفع  کرده اند، بلکه در جنگ رو در روی زمینی به پیروزی های مهمی دست یافته اند. چگونه می توان مدعی تضعیف داعش شد اما از طریق نیروی نظامی ترکیه، نیروی اصلی جنگ زمینی علیه داعش را تضعیف کرد؟!.. فراموش نباید کرد که  پیدایش و قدرت گیری داعش حاصل اشغال عراق توسط ارتش آمریکا ودرهم شکستن این کشور، سرازیر شدن پول و اسلحه عربستان، قطر و شیوخ خلیج فارس و حمایت های همه جانبه دولت ترکیه از تروریست های داعش از طریق باز کردن مرزهای این کشور و حمایت بی دریغ لجستیکی به داعش و جبهه النصره بوده است. سیاست دولت آمریکا نشان می دهد که آن ها همراه با متحدانشان از رادیکالیسم "اتحاد دمراتیک مردم" و "ی. پ.گ" وحشت داشته و همکاری با حکومت اسلامی ترکیه به عنوان متحد خود در ناتو را همواره اولویت خود می دانند حتی اگر این ترجیح، متضمن تضعیف و نابودی مهم ترین نیروی نظامی در پیکار علیه داعش باشد. این سیاست همیشگی قدرت های امپریالیستی است که به خاطر پیش برد منافع خود از همه نیروها و از جمله نیروهای مترقی، هنگامی که همسوئی های مقطعی و موقت دربرابر دشمنی خطرناک تر و مشترک وجود دارد، به طور ابزاری استفاده می کنند اما این همسوئی ها می تواند هر لحظه تابع منافع درازمدت ارتجاعی و بهره کشانه آن ها گردد.

دولت اقلیم کردستان عراق  و نخست وزیر آن نیچروان بارزانی در تحولات اخیر، جانب حکومت ترکیه را گرفته و به خاطر مصالح حکومتی و منافع اقتصادی عشیره حاکم بر دولت اقلیم،  کمر به تضعیف جنبش کرد در ترکیه و سوریه، در یکی از حساس ترین و سرنوشت ساز ترین دوره های جنبش کرد، بسته است. این رویکرد، افشاگر سیاست ارتجاعی همراه شدن با خطرناک ترین دشمنان کردهاست. نباید فراموش کرد که  کردهای ترکیه، بزرگترین جمعیت کرد خاورمیانه راتشکیل داده و فقط در چند دهه اخیر بیش از چهل هزار نفر از مبارزان و مردم کرد ترکیه قربانی سرکوب های شونیستی بی رحمانه دولت ترکیه شده اند. برعکس رویکرد کنونی دولت اقلیم، نیروهای پ.ک.ک هنگامی که دولت اقلیم در برابر حملات ضربتی داعش غافگیر شده و نیروهای حکومت اسلامی به دروازه های اربیل رسیدند، به سرعت به کمک مدافعان دولت اقلیم شتافته و نقش بسیار مهمی در جلوگیری از سقوط اربیل و مهار حملات داعش ایفاء کردند. موضع دولت اقلیم و روش پ.ک.ک به شکل برجسته ای دو رویکرد نه فقط متفاوت بلکه متضاد در جنبش کرد را به شکل برجسته ای در برابر هم قرار می دهد.  موضع ارتجاعی دولت اقلیم  در کردستان عراق با مخالفت نیروهای سیاسی و افکار عمومی مواجه شده و باید به طور قاطع از سوی همه نیروهای چپ و مترقی محکوم گردد.

 سازمان ما در این مقطع حساس از حیات جنبش انقلابی و چپ در ترکیه و سوریه، کودتای" حزب عدالت و توسعه" برای سرکوب نیروهای انقلابی و چپ در ترکیه و سوریه را شدیداً محکوم کرده و همبستگی انترناسیونالیستی مان با همه مبارزان و رفقای هم رزم مان در این دو کشور را  اعلام می دارد.

زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴ برابر با ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۵