٨ مارس ٩٨

فقر، زندان، کرونا

زنان آرزم

۸  مارس برای ما زنان هیچ‌گاه روز جشن و پایکوبی نبوده، بلکه همواره زمان اعتراض و مبارزه بوده است.  ۸ مارس روز سرخی‌ست که به هیچ رنگ دیگری درنمی‌آید نه سبز، نه بنفش و نه سفید.  ۸ مارس امسال بویژه در شرایطی از راه می‌رسد که خیابان‌ها هنوز از خون کشته‌شدگان آبان و دی گلگونند، خونی که بسادگی از تار و پود زخمی خیابان و یادهای خشمگین ما شسته نخواهد شد. در شرایطی که تن‌های کشته‌شدگان این سال که «عاشق‌ترین زندگان» بودند هنوز در گورستان‌ها گرمای زندگی را در خود نهفته دارند. در شرایطی که هزاران دستگیری آبان و دی بر خیل زندانیان قبلی افزوده شده‌اند، هزاران دربند گمنامی که نه آمار مشخصی دارند و نه نامی و نشانی و تصویری. در شرایطی که فاجعه‌ی شلیک موشک به هواپیما و قتل ۱۷۶ نفر در کسری از زمان، اشک‌هایمان را بی‌مهار جاری کرد و هنوز دربهت فاجعه بودیم که بلای دیگری نیز از راه رسید: کرونا.  ویروسی که با پنهان‌کاری، دروغگویی و بی مسئولیتی  حاکمیت نه تنها در داخل کشور اپیدمی وحشتناکی ایجاد کرد، بلکه به خارج از مرزها هم رخنه کرد. کرونا با بی کفایتی و خرافه‌پردازی مسئولین در آستانه‌ی سال جدید زندگی مردم را فلج کرده و به کابوس مرگ بدل نموده، مردمی که پس از سالی سخت منتظربهار بودند تا شاید دمی آرامش داشته باشند.  در این میان سخن گفتن از زلزله و سیل صحبتی آشنا و تکراری است که باز هم به علت سودجویی‌های سیستم و تخریب طبیعت بارها و بارها اتفاق افتاده است. هر سال با سیلی ویرانگر آغاز و با سیل و زلزله‌ای ویرانگر خاتمه می‌یابد.

٨ مارس امسال از سویی دیگر، پس از یک سال اعتراض، اعتصاب، مبارزه و تسخیر خیابان بدست مردم از راه می‌رسد. سالی که از اصول‌گرا، اصلاح طلب، سلطنت‌طلب و هر چه پوزیسیون و اپوزیسیون غیر مردمی گذر کرد و مطالبات آزادی‌خواهانه و عدالت‌جویانه با فریاد خشم فرودست‌ترین اقشار جامعه به طوفانی علیه حاکمیت سود و سلطه بدل شد. در این مبارزات همانند تمامی مبارزات سال‌های اخیر زنان با حضور پر رنگ و شجاعانه و تاثیر‌گذار خود نقشی تعیین کننده داشتند و نام خود را در اعتراضات، زندان‌ها، شکنجه‌‌گاه‌ها و هر آنچه در عرصه‌ی ستم بویژه ستم بر زن بود با افتخار به ثبت رساندند.

۸ مارس امسال در شرایط خاصی فرا می‌رسد. شیوع فراگیر ویروس کرونا عملا هرگونه تجمع و گردهمایی را غیرممکن کرده است. بنابراین ما زنان، امسال بواسطه‌ی این شرایط ویژه،  اقدام عمومی نخواهیم داشت. اما به‌رغم شرایط دشواری که بر موانع قبلی، همچون عدم امکان تشکل یابی و سرکوب حکومتی، اضافه شده و حتی نفس کشیدن را به امری سخت و خطیر بدل نموده! اعتراضات خود نسبت به این شرایط طاقت‌فرسا را به هر شکل ممکن بیان خواهیم کرد. ما در کنار سایر زنان آزادی‌خواه و عدالت‌جو شعارها و مطالبات خود را  فریاد خواهیم زد:

حجاب اجباری نماد برده‌داری

شعار ما زندگی، رهایی از بردگی

تشکل، بیداری، شعار ما رهایی

کار، رفاه، آزادی، پوشش اختیاری

زنان آرزم

(آورد رهایی زنان و مردان)

اسفند ٩٨