ما هم مردمی هستیم !

مریم محسنی

ستارۀ دلاوری های مردم ایران در روز ۶ دی ( عاشورای  سال ۸۸ ) برتارک آسمان مبارزات ضد استبدادی برای همیشه خواهد درخشید .

روز ۶ دی سال ۸۸ ، یک روز تاریخی است که هیچگاه از حافظه مردم ایران زدوده نخواهد شد . حماسه آفرینی های مردم در این روز هیچگاه از خاطره ها محو نخواهد شد . روزی که به رغم همه تهدیدات ، مردم به  خیابان آمدند و حماسه آفریدند .

 ۶ دی ۸۸  روز رشادت ، بی باکی وشور وحماسه ی هزاران جوان معترض است که هرقدردرطرف مردم چشم می اندازی ، همبستگی وفداکاری می بینی وهرقدر به  طرف دشمنان مردم خیره می شوی صحنه های قساوت وبی رحمی . ۶ دی همانقدر که روز دیدن و نظاره ی  جلوه و رشادت وبی باکی مردم است اما درعین حال روز نمایش  شقاوت و بی رحمی دشمنان مردم هم  هست . هم چنین صحنه های قساوت وبی رحمی . این که چگونه رژیم تجاوز و زندان با ماشین، تظاهرکنندگان را درمقابل چشمان مبهوت مردم زیر می گیرد . ده ها فیلم ویدیویی این وحشی گریها  را ثبت کرده است وحکام اسلامی نمی توانند آثاراین ننگ را از دامن خود پاک کنند . روز ۶ دی براستی روز نمایش شجاعت و بی باکی جوانانی است که ماه ها عرصه های مختلف سرکوبگری رژیم را دیده و تجربه کرده اند . از سلاخی در خیابان تا دستگیری وشکنجه و تجاوز در زندان.

از ۲۲ خرداد سال ۸۸ تا روز ۶ دی مجموعا ۱۹۸ روز ، تاریخی متفاوت از ۳۴ سال گذشته پس از انقلاب تاکنون را تشکیل می دهد .از ۲۲ خرداد سال ۸۸ که مردم در اعتراض به تقلب در انتخابات به خیابان آمدند تا ۶ دی ماه که اعتراضات خیابانی مردم به اوج خود رسید و از مبارزه مسالمت آمیز ۲۵ خرداد تا روز عاشورا که مردم در خیابان ها درمقابل نیروی انتظامی به دفاع از خود برخاستند و در بعضی از خیابانها نیروی انتظامی را عقب زدند ،( این ۲۰۰ روز مبارزات مردم ایران پس از انتخابات ،) یکی از باشکوهترین دوران مبارزات مردم ایران با دیکتاتوری را تشکیل می دهد که مردم هرروز را متفاوت از روز گذشته ی خود در پی کشف شیوه های جدید مبارزه با دیکتاتوری و گسترش این مبارزات طی کرده اند . دراین دویست روز مردم هرروز را با اندیشه پایان دیکتاتوری سپری کرده اند. مردمی که ابتدا با شعار «رای من کو» و مسالمت آمیز به خیابان آمدند  و به نتایج انتخابات اعتراض کردند تا نشان دهند هرچیزی را نمی شود با تقلب به آنها غالب کرد. میلیونها نفر در ۲۵ خرداد ۸۸ به خیابانها آمدند تا به این توهین آشکار به شعور آنها که رای آنها را به حساب دولت کودتایی احمدی نژاد ریخته بودند ، اعتراض کنند .

هر روزی که تظاهرات اعلام می شد ، مردم پیه بدترین سرکوبها را به تن خود می مالیدند و به خیابان می آمدند و درخیابان شعارهای ضد دیکتاتوری سر می دادند و با نیروهای رنگارنگ سرکوب جمهوری اسلامی از بسیج و نیروی انتظامی ، سپاه و اطلاعات سپاه ، اطلاعاتی های با لباس شخصی و... دست وپنجه نرم می کردند . نیروی سرکوبی با تجهیزات گوناگون و استفاده از انواع سلاح های سرد وگرم ، از چاقو و قمه وگاز اشک آور و گاز فلفل گرفته تا به کارگیری باتوم الکتریکی و گلوله مشقی و گلوله واقعی و... .روزهائی که تظاهرات اعلام می شد ، شهرهای بزرگ به قلعه های نظامی تبدیل می شدند. تاکتیک رژیم حکومت نظامی اعلام نشده ای بود که  روزهای دیگر سعی می کرد چهره شهر را عادی جلوه دهد. وبرخلاف زمان انقلاب ۵۷ ، نیروی سرکوب با لباس نیروی انتظامی ، به طور مرتب در خیابان ها نگه داشته نمی شدند .

این دویست روز، تاریخ روزهایی است که مردم هر روزشان را با تمرین ومشق مبارزه با استبداد و با اندیشه پایان بردن دیکتاتوری سپری کرده اند. در مبارزات ضد استبدادی این دوره از تاریخ مردم روزهایی حماسی وجود دارد که درعین حال متمایز از روزهای دیگراست. مردم دراین روزها حماسه ها آفریدند از آن جمله ۲۵ خرداد ، ۳۰ خرداد ، ۱۸ تیر ، ۱۶ آذر و 6 دی .. . این روزهای حماسی برگهای زرینی از تاریخ ملتی است که اراده کرده است ، با یکی از استبدادی ترین نظامهای سیاسی  موجود در افتد. هرکدام از این روزها به تنهایی آگاهی مبارزاتی مردم را سالها به جلو برده است . مردمی که حماسه آفریدند و به اندازه سالها در این روزهای خاص تجربه مبارزاتی اندوخته اند .

هر روز تقویمی ، شکل خاصی از مبارزه و اعتراض را هم ضمنا به خود می گرفت که از روزهای دیگر متمایز میشد . دهها تجربه سازماندهی وجود دارد که مربوط به  این روزهای ویژه است و دهها تجربه اتحاد وهمبستگی مردمی در این روزها وجود دارد که هرکدام از زاویه ای برجستگی خاصی می یابد . این گونه است که روزهایی در طرف مردم عزیز نگاه داشته می شوند ومردم این روزها را بزرگ می دارند.  مثلا ۲۵ خرداد سمبل بزرگترین اعتراض مدنی است روزی که مردم در ابعاد میلیونی به خیابان آمدند تا به طور مسالمت آمیز اعتراض خود را به تقلب صورت گرفته در انتخابات اعلام کنند و این بزرگترین نمایش توده ای ظرف ۳۱ سال پس از انقلاب بود که خیابانهای تهران و بسیاری از شهرهای بزرگ ایران تا آن زمان به خود دیده بود . بیش از سه میلیون نفر فقط در تهران به خیابانها آمدند تا اعتراض خود را به رژیمی اعلام کنند که رای و اراده آنها را نادیده می گیرد . و۱۶ آذر ما شاهد روز اتحاد وهمبستگی میان یکی از جنبش های مهم تاریخ اخیر ایران با مردم معترض هستیم . روز دانشجو روزی حماسی از پیوند و اتحاد است میان جنبش دانشجویی که سالها یکی از سنگرهای مهم مبارزات دموکراسی و آزادیخواهانه، عدالت طلبی ، و ضد امپریالیستی بوده است، با جنبش ضد استبدادی مردم .به راستی ۱۶ آذر همانطور که از سالها قبل دانشجویان ایران درخیابانها شعارش را داده بودند ، به جلوه ای از اتحاد وهمبستگی میان دانشجویان ومردم معترض تبدیل شد.

همه ی این روزها ی حماسی از برگهای زرین  تاریخ ملتی است که می کوشد با تکیه به مبارزات خود استبداد را براندازند . هنوز آثار این رشادت ها ی مردمی دریک طرف ونشانه های ددمنشی دشمنان مردم در طرف دیگر بر در و دیوارشهروجود دارد. ما ایرانیان ازاین همه شجاعت و شهامت جوانان ایرانی مسروریم و به خود می بالیم .

با این همه اما هنوزما نتوانسته ایم حکومت سرکوب را به زیر بکشیم . هنوز غارتگران ثروتهای مردم برکشور ما حکم می رانند و هنوز ستاره های سپید اشک گرفتارهجوم خفاشان شب هستند . هنوز گورستان های ما از هجوم نیروهای امنیتی اطلاعاتی در امان نیست و مزار عزیزانمان را محاصره می کنند. و همین دیروز بود که مزار ستاربهشتی را محاصره کردند و همین دیروز بود که با اذیت و آزار خانواده و فرزندان نسرین ستوده  در گوشه زندان او را تحت فشار مضاعف قرار دادند و...

اما همانطور که  رژیم در طرف دشمنان مردم ، تجربیات خود را درسرکوب مبارزات مردم جمعبندی کرده ، ما هم در طرف مردم نیازداریم از نقاط ضعف وقوت خود درکی درست داشته باشیم . مجموعه این تجربیات است که به ما کمک می کند بتوانیم با هزینه کمتر، مبارزات خود را پیش ببریم. وهم چنین درک خود را از مبارزه ضد دیکتاتوری و آلترناتیو جایگزین آن تعمیق بخشیم و آگاهی خود را بالاتر ببریم . لازم است ما هم چنین  نقاط ضعف وقوت خود را بشناسیم . از راه های مبارزه با دیکتاتوری درخیابان گرفته تا شیوه بهتر اداره جامعه تا جامعه ی نو و دموکراسی واقعی . برای مبارزه با دیکتاتوری تنها داشتن انگیزه کافی نیست بلکه باید شناخت خود را گسترش دهیم . دهها تجربه روزانه مردم  از همین  دوره وجود دارد که باید جمعبندی شود همانطور که دهها تجربه مبارزاتی در اذهان مردم وجود داشت که آنها در این مدت به کار گرفتند .  مثلا با اتکا به همین تجربیات بود که وقتی هزینه تظاهرات در خیابان سنگین می شد ، مردم  در پشت بام ها  شعار می دادند . و برخی شیوه های جدیدی وجود داشت که فقط در  این دوره تجربه شد وبعدا به طور وسیع مورد استفاده قرار گرفت . مثل اسکناس نویسی .

 بی تردید دهها وبلکه صد ها نکته از سازماندهی مبارزات مردمی وجود دارد که می تواند مورد ملاحظه قرار گیرد . و ده ها مقوله وجود دارد که باید در مورد آنها فکر کنیم وسعی کنیم چرایی آنها را دریابیم . و این تنها روزهای اوج گیری مبارزات نیست که باید به این شیوه ها واین مقولات بیندیشیم .

جمهوری اسلامی اعدام و شکنجه و زندان را به کار گرفت تا مردم معترض را خفه کند . مردم از صحنه تظاهرات میلیونی درخیابان کنار زده شده اند اما اعتراضات مردمی هیچگاه پایان نگرفته است . از اعتراضات کارگری گرفته تا دانشجویی و زنان وملیت های تحت ستم . ازاعتراضات مدنی کم هزینه گرفته تا برافراشتن پرچم های مبارزه در دشوارترین سنگرهای مقاومت ، (زندانها). از مقاومت درمقابل حجاب اجباری گرفته تا اعتراض به نظام سهمیه بندی دردانشگاهها . همه فرزندان مردم هستند که در جای جای کشور خون گرفته ی ما مقاومت می کنند . این مقاومت اکنون در سخت ترین سنگرها  جاری است .از اراده پرصلابت زندانیان سیاسی تا عاشق ترین جانهای عاشق که در سنگر مقدم مبارزه با سانسور واختناق ایستاده اند . این فرزندان مردم هستند که در سخت ترین شرایط درزندانها مقاومت می کنند . مقاومت زندانیان ازاوین و گوهردشت وقزل حصار گرفته تا زندان تبریز و دزفول واهواز وده ها زندان با نام و یا بی نام و نشان دیگر. همه وهمه بخشی از حماسه آفرینی های ملتی است که عزم خود را جزم کرده تا طومارحکومت استبدادی را درهم پیچد. - ما هم مردمی هستیم -. قساوت و بی رحمی درمورد تظاهرکنندگان و دستگیری وتجاوز وشکنجه و اعدام ، موقتا مردم را از خیابان به خانه فرستاده اما مردم خانه رفته اند، تا دوباره بازگردند .

عدم رویکرد به طبقات محروم و پایین جامعه و عدم طرح شعارهای طبقه کارگر در دوره اوج  مبارزات ضد استبدادی مردم در خیابان ، و هم چنین عدم طرح مطالبات پایینی های جامعه آن گونه که تا کنون بسیاری از تحلیلگران سیاسی بر آن صحه گذاشته اند ، هم چنین یکی از دلایل مهم فروکش کردن جنبش ضد استبدادی سال ۸۸ بوده است . اگرچه مردم حاضر درخیابان ، اکنون به خانه برگشته اند ، اما رفته اند تا دوباره برگردند . آنها دوباره بازخواهند گشت. آیا بازگشت دوباره مردم ، بازهم با استفاده از شکاف در میان بالایی ها وتعمیق این شکاف ها شروع خواهد شد ؟

۶ دی ماه ۱۳۹۱