اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پیرامون خودکشی بهنام گنجی و نهال سحابی

زندانبانان جمهوری اسلامی، زندانیان را به خودکشی می رسانند!

روز پنج شنبه هفتم مهرماه ، نهال سحابی معشوق بهنام گنجی که در جریان فشار های سنگین بر او در زندان  قرار گرفته بود و نتوانسته بود شوک ناشی از مرگ نابهنگام بهنام را تحمل کند به  زندگی  خود پایان داد. کمتر از یک ماه پیش، بهنام گنجی خیبری، دانشجوی دانشگاه علمی و کاربردی تهران، همخانه گوهیار گودرزی که در نهم مردادماه ۱۳۹۰ همراه او و نهال  دستگیر شده بود، سه هفته پس از آزادیش در دهم شهریور ۱۳۹۰ به زندگی خود پایان داد. میزان شکنجه های روحی و جسمی در بند ۲۴۰ زندان اوین به حدی بوده است که این جوان شاداب و شوخ طبع را به انسانی منزوی و افسرده تبدیل کرده بود تا پس از آخرین احضار، دست به خودکشی بزند. شکنجه های گوناگون حین بازجوئی ها برای گرفتن اعترافات دروغین و پرونده سازی علیه کوهیار گودرزی و فشار شدید بر خانواده و اطرافیان بهنام و نهال، که زمینه ساز مرگ نابهنگام بهنام گنجی و نهال سحابی شده است، نگرانی در باره وضعیت گوهیار گودرزی و مادرش را به شدت افزایش داده است.  شدت فشارها و شکنجه های جسمی، روحی و روانی در زندان های جمهوری اسلامی به حدی است که نگرانی در باره وضعیت جسمی و روحی زندانیان سیاسی را بشدت بالا برده است. بازجویان و مقامات امنیتی جمهوری اسلامی همچنانکه در مورد هدی صابر و هاله سحابی نشان داده اند، سیاست نابود سازی زندانیان به اشکال گوناگون را در پیش گرفته اند. میزان فشارها و شکنجه های روحی و جسمی، در مورد برخی از زندانیان گاه به حدی است که آن ها را بر سر دوراهی تسلیم یا مرگ قرار می دهد. این سیاست رذیلانه و بشدت خطرناک، تازه ترین قربانیان خود را گرفته است.

تشدید فشار بر زندانیان سیاسی اکنون ابعاد گسترده تری بخود گرفته است. فشارهای شدید بر فعالان کارگری و دانشجوئی در تبریز و احکام سنگین شاهرخ زمانی، محمد جراحی، نیما پوریعقوب و ساسان واهبی‌وش؛ شکنجه های شدید در مورد فرانک فرید از فعالان زنان و محیط زیست که در حوادث اعتراض به خشکاندن دریاچه ارومیه دستگیر شد،  فشارهای گسترده بر نسرین ستوده و خانواده اش، دستگیری و بازجوئی از وکیل دو آمریکائی آزاد شده و تحت فشار و شکنجه قراردادن وکیل سکینه آشتیانی، نمونه هائی از شدت گرفتن فشار بر زندانیان سیاسی است. حکومت اسلامی اکنون که زمین زیرپای خود را لرزان حس می کند، به سرکوب خشن تر و بیرحمانه تر روی آورده است. حکومتی که تجربه ی قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ و کشتارهای دهه ی ۶۰ را در پرونده ی خود دارد، نشان داده است که تا چه  حد می تواند بیرحم و خطرناک باشد.

سازمان ما ضمن تسلیت به خانواده های بهنام گنجی و نهال سحابی، از تمامی آزادیخواهان و مدافعان حقوق انسانی می خواهد به سیاست رذیلانه ی نابود سازی زندانیان سیاسی اعتراض کرده و اجازه ندهند که جان زندانیان سیاسی و وابستگانشان چنین بیرحمانه گرفته شود. باید به همگان گفت که مسئول مرگ این دختر و پسر جوان که تازه در آغاز راه زندگی شان بودند، جمهوری اسلامی است. می بایست صدای اعتراض به این جنایت را در چهارگوشه ی جهان بلند کرد . نباید اجازه داد که جمهوری اسلامی زندانیان سیاسی این کشور و خانواده هایشان را به مرز استیصال و ناامیدی بکشاند. نباید اجازه داد که این حکومت، با بکارگیری رذیلانه ترین شیوه ها  به نابودسازی زندانیان سیاسی اقدام کند. باید با استفاده از گسترده ترین تبلیغات وسازماندهی  اقدامات اعتراضی جلو این سیاست بشدت خطرناک را گرفت.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۷ مهرماه ۱۳۹۰ـ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱