اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

به مناسبت اولین سالگرد ۲۲ خرداد،

سالگرد آغاز جنبش ضداستبدادی مردم ایران را هرچه با شکوهتر برگزار کنیم

یک سال از آغاز جنبش شورانگیز ضداستبدادی مردم ایران می گذرد. یکسالی که جغرافیای سیاسی ایران را به شدت دگرگون کرده است.

زیر فشار این جنبش شکوهمند، بالائی ها دچار آنچنان تشتت و چند دستگی شده اند که توان ایجاد اراده واحد را از دست داده اند. این درهم ریختگی اکنون به درون جناح های حامی دستگاه ولایت نیز رسیده است. بالا گرفتن اختلافات میان مجلس و دولت، بیانگر اختلاف نظر این بخش ها در قبال نحوه برخورد با جنبش قدرتمند و پرتوان مردمی است. دامنۀ اختلافات حکومتیان، در میان مراجع تقلید نیز به سرعت در حال گسترش بوده است.

گسترش جنبش ضداستبدادی یک سال گذشته، ابتکارات توده ای شورانگیز در رزمی نجیبانه و استفادۀ درخشان از فن آوری های مدرن برای رساندن صدای مظلومیت این ملت شجاع به جهانیان، چهرۀ کریه استبداد دینی را برای مردم سراسر دنیا رسوا کرد. حتی مسلمانان جهان و بویژه خاورمیانه نیز به شقاوت وصف ناپذیر حکومت دینی در ام آلقرای اسلامی پی بردند. بر متن این رسوائی جهانی، و در نتیجه سیاست های ماجراجویانه و نامعقول دولت دستگاه ولایت چه در عرصه انرژی اتمی و چه در سیاست خارجی ، تحریم های چند گانه ای از سوی شورای امنیت سازمان ملل در قبال ایران اعمال شده است. قطع نامه چهارم، تازه ترین آن هست. تحریم هایی که محاصرۀ دریائی ایران را می تواند در بر داشته باشد و  اقتصاد در هم شکسته ی ایران را ویران سازد.

در متن بحران حکومتی و اختلافات درونی، و بر زمینۀ تحریم ها و فشارهای بین المللی، و بحران اقتصاد بین الملی،  اقتصاد بحران زدۀ و در هم ریختۀ کشور، به مشکل جدی حکومتیان تبدیل شده است. دولت ولائی راه چاره را دست اندازی به جیب های خالی مردم دیده است. با تصویب طرح حذف یارانه ها قصد دارد صندوق های خالی دولتی را پر کرده و برای ماشین جنگی و تا دندان مسلح خود بودجه تامین کند. ماشین جنگی ای که در یک سال گذشته در برابر جنبش ضداستبدادی مردم ایستاده و از هیج جنایتی فروگذار نکرده است.

اما اگر حکومتیان در چنبره ی بحران مرگ و زندگی گرفتار آمده و به رقص مرگ مشغول شده اند، جنبش مردمی با گام های استوار، در سرزمینی سنگلاخی و صعب العبور در حال پیشروی است. هر چند این پیشروی فراز و فرودهایی داشته است. مردمی که از ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ در پی تقلب آشکار انتخاباتی و کودتای دستگاه ولایت، با شعار "رأی من کجاست؟" وارد میدان شدند، خیلی زود دامنۀ خواست های خود را روشن تر بیان کرده و در تظاهرات بیشمار و توده ای خود با شعارهای "مرگ بر دیکتاتور" و یا "مرگ بر اصل ولایت فقیه" جوهر جنبش ضداستبدادی خود را به نمایش گذاشتند.

تاکتیک های جنبش مردمی نیز در طول این رزم پرشور، از تظاهرات میلیونی مسالمت آمیز که با یورش سنگین و سرکوب خشن روبرو شد، به تدریج به اشکال متنوع تر فراروئید. تظاهرات موضعی و پراکنده، جنگ و گریزهای خیابانی ، مبارزه گریلائی مسالمت آمیز و مدنی و یکی از درخشان ترین تاکتیک ها، اعتصاب سراسری در کردستان،  برگزاری مراسم اول ماه مه، اعتصاب غذاهای زندانیان سیاسی، تجمعات و گردهم آئی های مادران عزادار و خانواده های زندانیان سیاسی، اعتصاب یک هفته ای معلمان، اعتصابات و گردهم آئی هایی دانشجویی همه و همه اشکال متنوع و گسترده ای است که مردم در یک سال گذشته به کار گرفته و دستگاه یک پارچه سرکوب را اینجا و آنجا به چالش طلبیده اند. با اینحال نباید فراموش کرد که زیر فشار سنگین دستگاه سرکوب اسبتداد دینی، دستگیریهای گسترده، شکنجه های وحشیانه، اعدام های بیشرمانه، جنبش ضداستبدادی همواره مجبور بوده است، برتنوع اشکال مبارزاتی خود تاکید کند تا روحیه مبارزاتی خود را حفظ کرده و مانع رشد سرخوردگی و یأس در میان بخشی از نیروها شود.

اکنون که وارد دومین سال مبارزات توده ای و جنبش ضداستبدادی می شویم، و بویژه در شرایطی که دستگاه ولایت در اوج درنده خویی خود برای نجات خویش به تنها ابزار باقیمانده اش،  دستگاه جهنمی سرکوب پناه برده است، جادارد که گرامی داشت این سالگرد  و دیگر سالگردهای پیشارو را با شکوه هر  چه تمامتر برگزار کنیم .نباید اجازه داد این گرگ زخمی، آرامش داشته باشد. از این رو ضمن  حفظ خصلت توده ای جنبش، باید تلاش کرد تعداد هر چه بیشتری از مردم به دایره این رزم پرشکوه کشیده شوند. روشن است سازماندهی تظاهرات گسترده ، توده ای و پرشمار، هر جا که  مقدور باشد، می تواند ضربۀ سنگینی بر پیکر این استبداد دینی تلقی گردد. اما تلفیق این شکل از حرکت، با تظاهرات پراکنده و جنگ و گریزهای خیابانی با هدف پراکنده کردن نیروی دشمن، سازماندهی اعتصابات موردی هر جا که امکان پذیر باشد، گردهم آئی های اعتراضی دانشجویی و یا در مدارس، و انواع و اقسام شیوه ها و تاکتیک های متنوع و ابتکاری می تواند قدرت جنبش مردمی را بیش از پیش به نمایش بگذارد. باید به این نکته نیز توجه داده شود که ممکن است این جا و یا آنجا یک حرکت مردمی با سرکوب خشن روبرو شود، اما این امر نباید باعث دلسردی و پائین آمدن روحیه ها شود. در مسیری که جنبش مردمی در پیش گرفته است، زمان به نفع مردم است و دشمن تا دندان مسلح مدام مجبور به عقب نشینی خواهد بود. ضرورت انعطافات تاکتیکی نیز همین هدف را دنبال می کند. اگر یک روز تظاهرات گسترده توده ای، کارساز است، ممکن است روز دیگری تاکتیک "در خانه بمان" مؤثرتر باشد. اگر یک روز تاکتیک جنگ و گریز گریلائی عملی باشد، شاید روز دیگر اعتصابات دانشجویی، کارگری و سیستم های حمل و نقل عمومی، کارسازتر باشد. تنوع تاکتیکی، شناخت دقیق موقعیت، انتخاب زمان مناسب، کاری است که هسته های مقاومت محلی یا هسته های شکل گرفته در میان دانشجویان و کارگران می توانند با دقت مورد توجه قرار دهند. از این روست که سازماندهی هسته های مقاومت از فعالین مورد اعتماد، و حفظ آن ها با استفاده از تلفیق کار علنی با مخفی، یکی از ضروریات این دوره از مبارزه ضداستبدادی است.

سازمان ما برای گرامیداشت ۲۲ خرداد، از فراخوان های تشکل های گوناگون دانشجویی و مدنی که در این رابطه انتشار یافته اند، حمایت کرده و همه مردم آزاده را فرا می خواند که در این رزم مشترک در کنار جوانان، زنان و دانشجویان به عنوان حلقۀ اتصال این جنبش شورانگیز قرار گیرند. نباید اجازه داد دستگاه ستمگر ولائی، برای هوادارانش نغمۀ پیروزی سردهد.

سازمان ما بر این اعتقاد است که گرامی داشت روزهایی چون ۲۲ خرداد،  و دیگر سالروزهای این جنبش درخشان ضددیکتاتوری می تواند با بکارگیری تاکتیک های متنوع و مرکب انجام گیرد و توان و قدرت جنبش را هرروزه به نمایش بگذارد و توان جنگی نیروی سرکوب را فرسوده سازد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

ز نده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

۲۱خرداد۱۳۸۹ـ۱۱ژوئن ۲۰۱۰