میزگرد چهل سال سرکوب،

 چهل سال مبارزه و مقاومت

انتشار خبر اعدام #رامین حسین‌پناهی موجب توقف موقت میزگرد چهل سال سرکوب، چهل سال مبارزه و مقاومت شد.

همایون ایوانی:  آخرین ملاقات را روایت می‌کند.

ما از نوشته‌های سانسور شده رژیم می‌دیدیم که یک سال قبل از نوشیدن جام زهر، رژیم وارد سیکلی شده که ما اسمش را سیکل صلح گذاشتیم. درباره چنین روندی، 140 صفحه بررسی نوشته شده بود و می دیدیم که رژیم با زیگزاگ های مختلف به طرف پذیرش قطعنامه 598 می رود، ولی زمان پذیرفتن قطعنامه نامعلوم بود. این بحث ها یک سال قبل از کشتار67 انجام می شد. تحلیل‌های مختلفی بود. سرانجام خبر از تلویزیون پخش شد که خمینی جام زهر را نوشید. در همان بحث های مربوط به "سیکل صلح"، بخشی از آن در باره رویکرد جمهوری اسلامی در برابر جنبش‌های اجتماعی بود. بخشی در باره رویکردش به زندانیان سیاسی بود که علیه جنگ ارتجاعی بودند. تعدادی از ما به این تحلیل رسیده بودیم که رژیم دست به سلاخی ما می‌زند. تجربه ما در زندان با حاج داوود و لاجوردی بود انها گفته بودند که اجازه نمی‌دهیم که زنده و قهرمان از زندان بیرون بروید. قبل از اینکه ملاقات ها قطع و کشتار عملیاتی شود قبل از مرداد. در جنگ نیروی نظامی ایران درهم شکسته بود و نیروها فراری بودند. ملاقاتها هم هنوز بود. خانواده آمدند و گفتند که خبر خوب این است که آتش بش می شود و شما آزاد می شوید. ناخوداگاه دست را بردم روی شقیقه چون تلفنها قطع شد، که این پیغام را بدهم اگر جلوتر از این نرویم ازاد نمی‌شویم. پیغام بد این بود که سلاخی در راه است.

مژده ارسی: تبلیغ نظام و  بریدگان از مجاهدین این است که کشتار واکنش به اقدامات مجاهدین بود. خانواده‌ها که میامدند ملاقات همیشه می‌خواستند دلخوشی بدهند می گفتند که آتش بس شود میاید بیرون

من میگفتم که ما مرغ عزا و عروسی هستیم

در سال 65 وزارت اطلاعات یک پرسشنامه‌ای درست کرده بود، ما را صدا می‌کرد. موضع ما این بود که بحث نمی‌کردیم با بازجوها. اینها مدام از ما میپرسیدند موضعتان نسبت به شوروی، جهان و رژیم چیست. جو دموکراتیکی درست کرده بودند. ما جواب نمی‌دادیم. من می گفتم که رژیم را قبول ندارم. در باره سازمان سیاسی هم نظر نمی دهم. انزجار و موضع گیری علنی نمی کنم. بعضی بحث ایدئولوژیک می کردند و بعضی هم اصلا جواب نمی دادند.

این در شهرهای دیگر هم بوده و یک برنامه بوده است. الان رژیم می گوید که مجاهدین آن زمان یک برنامه داشتند. سوال من این است که مجاهدین قصد عملیات داشتند، بقیه را چرا کشتید؟ دیگر سوال: کسی که سالیان سال در زندان بود، با حکم و بدون حکم، او را چرا کشتید. برنامه را از 65 پیش بردند برای شناسایی و کشتار. منتظر یک موقعیت بودند برای کشتار

سخنرنان دوم میزگرد  اول

با موضوع  بررسی  چهل سال  حاکمیت سرمایه داری  در ایران – جلال سعیدی

جلال سعیدی سخنانش را با اشاره به خیزش  دی۹۶ و وضعیت چپ  کمونیستی آغاز کرد.

بحث را در سه محور ادامه می‌دهم: وضعیت چپ در ۵۷، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و غلبه گفتمان نئولیبرال

احزاب چپ باید به قیم‌مآبی خاتمه دهند. به تنوع و تکثر اعتقاد داشته باشد.‌  همبستگی_طبقه_کارگر با  ملیت‌های درون ایران  علیه_ستم_ملی و در همراهی با  جنبش_زنان علیه  نابرابری_جنسیتی  چهل_سال_سرکوب_چهل_سال_مبارزه_و_مقاومت

بعد از فروپاشی شوروی تلاش‌هایی در چپ ایران برای اتحاد انجام شد اما آنهم ضعف‌هایی داشت. اتحاد بدون در نظر گرفتن فعالین مستقل و منفرد در جبهه چپ کمونیستی ممکن نیست. چپ در ۵۷: معتقد بود انقلاب با ارتجاع مانع‌الجمع است. خلق هم با ارتجاع مانع‌الجمع است. این درک بود که  لیبرال‌ها از  خمینی خطرناکترند.

دموکراسی سیاسی را یک ابزار بورژوازی می‌دانست.

درک روشنی از  امپریالیسم_ارتجاعی نداشت. در اشغال سفارت بزرگترین حزب چپ دچار بحران شد.

فروپاشی شوروی تاثیر بزرگی در چپ جهانی و چپ ایران داشت. دچار بحران شد. باید یک بازگشتی میکرد به سوسیالیسم مارکسی.

چپ امروز به دموکراسی بیشتر و عمیق‌تر فکر می‌کند و با سیستم‌های دیکتاتوری حزبی و دولتی مرزبندی دارد. در باره چیرگی نئولیبرالیزم: چپ بعد از بحران ۲۰۰۷ از زیر آوار نئولیبرال بیرون آمده. جمهوری اسلامی با بحران روبرو است و چپ باید با شناخت ضعف‌های گذشته در وضعیت جدید حضور داشته باشد.

سخنران سوم میزگرد  اول

با موضوع  بررسی  چهل سال  حاکمیت سرمایه داری  در ایران –

هژیر پلاسچی با موضوع ربط  انقلاب۵۷ به آینده

هژیر پلاسچی: در نتیجه  سرکوب_انقلابیون و پیروزی دشمن مردگان ما هم ایمن نخواهند بود. این را از والتر بنیامین آموختیم. تخریب گورستان‌ها، در تلویزیون شکنجه‌گر را مقابل زندانی سیاسی می‌نشانند. ثابتی جنایتکار علیه بشریت را در تلویزیون میاورند. صدها کتاب و مقاله علیه شهدای ما می‌نویسند. اینها همه علیه انقلاب ۵۷ متحد می‌شوند. دلیلش امکاناتی است که در بهمن ۵۷ بوده. از همین منظر امکانات بهمن رستاخیز نشده بهمن باید برای آینده به کار گرفته شود.

خیزش دی ۹۶ آغاز دوره تازه‌ای است. هر ایده و حرکتی اگر خودش را با خیزش دی همسو نکند، محکوم به شکست است چه در دوره جمهوری اسلامی و چه پس از جمهوری اسلامی.

نمونه‌های زیادی از اتحاد راست‌ها علیه خیزش شکل گرفته. در رسانه‌ها نیرو به هم قرض میدهند. از بی بی سی به رادیوفردا و دویچه‌وله. برای سرکوب انقلاب آینده ما. همسویی با خیزش دی باید وفادارانه باشد. بازگشت به تجربه شوراها و کمیته‌های شکل گرفته در انقلاب ۵۷ همان امکاناتی است که بهمن ۵۷ گشود. حتی در ۸۸ و جنبش موسوم به سبز گزارش‌هایی است که روابط اجتماعی شکل گرفت که در صورت پیش رفتن به مرحله انقلاب می‌توانست به همان امکان شورا و کمیته بیانجامد. بازگشت به شوراها برای تقدیس نیست. برای بررسی ضعف و بازخوانی آن است. بازگشت به انقلاب ۵۷ به پرچمی در دست ما تبدیل می‌شود برای مبارزه و تحقق ارمان‌های شهدای ما از اولین برده تا آخرین برده و این تنها از مسیر سازماندهی سازماندهی و سازماندهی محقق خواهد شد در شکل‌های مختلف

بهروز جلیلیان آخرین سخنران میزگرد  چهل_سال_سرکوب_چهل_سال_مبارزه_و_مقاومت  است.

علیه جمهوری اسلامی زنده باد پیکار توده‌ها شعاری بود که رفقای ما دز خیابان‌ها بر دیوار می‌نوشتند. انقلاب ۵۷ به سرنگونی رژیم سرمایه‌داری سلطنتی انجامید اما به سرانجام نرسید. سرکوب از فردای انقلاب شروع شد. یک نمونه کمیته‌های انقلاب بود از چماقداران رژیم. بسیج، سپاه و نهادهای دیگر سرکوب زحمتکشان را از فردای انقلاب شروع کردند. نقطه عطف سرکوب در ۱۲ اسفند ۵۷ بود. تعرض های خشونت‌بار به زحمتکشان خیلی سریع و تند بود. در هشت مارس تظاهرات زنان به خون و خشونت کشیده شد. در ادامه حمله به کردستان صورت می‌گیرد.

تقابل مردم با رژیم تا ۶۰ ادامه می‌یابد. سرکوب خلق‌ها در کردستان، ترکمن‌صحرا و دیگر شهرها ادامه داشت. رژیم گاهی عقب می‌نشست. خمینی یک هفته بعد از انقلاب بیانیه داد و از مسلمین خواست که در گردهمایی سچفخا سازمان چریک‌های فدایی خلق شرکت نکنند. رژیم هرگونه نشست و همگرایی را سرکوب کرده است. شناسایی روز به روز این مبارزات در۴۰ سال گذشته ضروری و حیاتی است. نیمی از جمعیت ایران جوان است و شناختی از مبارزه انقلابیون و سرکوب رژیم ندارد. جنگ احساسات میهن‌دوستانه را تهیج و سرکوب را تقویت کرد. بر اساس آمار دولتی در آغاز به کار دولت هاشمی ۲ درصد کارگران با قرارداد موقت کار کردند. الان حدود ۹۷ درصد. حدود نیمی از جمعیت زیر خط فقر است. ۶درصد جمعیت زیر خط گرسنگی زندگی می‌کنند. خسارت اعتیاد در ایران با بودجه بهداشت و درمان برابر است. رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی رنج و فلاکت را بر مردم تحمیل می‌کند. جمهوری اسلامی انقلابیون را یا در زندان فرسوده و اعدام کرد یا ناچار به مهاجرت و تبعید.

با سرکوب انقلابیون انتقال تجربه را ناممکن کرد. ۸ اسفند ۵۷ محمود رئیسی از سچفخا اعدام شد

۱۴ اسفند تظاهرات بزرگ مردمی در ترکمن‌صحرا سرکوب می‌شود

۱۷ اسفند تظاهرات زنان علیه حجاب اجباری

۳۰ خرداد ۶۰ راهپیمایی و تظاهرات بزرگ گروه‌های انقلابی که به دعوت سازمان مجاهدین گردهم آمده بودند، سرکوب شد و همان شب کشتار زندانیان سیاسی آغاز شد.

اولین گردهمایی خانواده شهدای خاوران ۱۲ شهریور ۶۰ بود. جمهوری اسلامی به شدت این تجمع را سرکوب کرد.