اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

در محکومیت فشار بر سندیکای کارگران شرکت واحد

تشکل مستقل، حق مسلم ماست!

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در تاریخ ۱۹ آذر ۹۸ ، دهم دسامبر، با انتشار اطلاعیه ای خبر « احضار تلفنی ۱۶ تن از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد به پلیس امنیت» را منتشر کرده و نسبت به « فشار اخیر دستگاه قضایی و امنیتی به اعضای خود برای انحلال سندیکا و متوقف کردن فعالیت‌های حق‌طلبانه سندیکا» اعتراض کرده است. این آخرین مورد از زنجیرۀ فشارهای امنیتی بر سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است. بارها شاهد احضار، اخراج از کار،  دستگیری و دادگاهی کردن اعضای سندیکا بوده ایم و تلاش های گسترده ای نیز برای ایجاد سندیکای فرمایشی و زرد در راستای تضعیف سندیکای مستقل شرکت واحد صورت گرفته که با مقاومت اعضای سندیکا با شکست روبرو شده است.

فشار سنگین و امنیتی بر سندیکای شرکت واحد در شرایط کنونی معنای خاصی دارد. حاکمیتی که با قطع کامل ارتباط کشور با جهان، در ظرف یک هفته  چند صد تن از نوجوانان و جوانان این مرز و بوم را با هدف گرفتن سر و سینه شان به شهادت رسانده ، حکومتی که نیزارهای ماهشهر را با خون هموطنان زحمتکش عرب مان آبیاری کرده ، حکومتی که صدها تن از مردم کارد به استخوان رسیده را با شلیک گلوله مجروح ساخته ، حکومتی که بیش از هفت هزار تن را به اسارت گرفته است، تصور می کرد که جامعه گورستانی را برقرار و نظم پادگانی را مستقر ساخته است. اما همۀ تلاش های رذیلانه و سرکوبگرانه اش نقش بر آب شد. پس از آن پنج  روز خونین، سندیکاهای کارگران شرکت واحد و هفت تپه، شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، شوراهای صنفی دانشجویان، کانون نویسندگان ایران، جمع بسیار گسترده ای از هنرمندان مردمی و سرشناس کشور، گروه کثیری از وکلای دلسوز، صدها تن از معلمان شریف، تشکل های مردمی بازنشستگان، انجمن های گوناگون مستقل مردمی  با انتشار بیانیه هائی به این کشتار ددمنشانه و ضدانسانی و این خشونت حکومتی علیه مردم کشور اعتراض کردند. اعتراضات دانشجوئی در بسیاری از دانشگاه های کشور به مناسبت شانزده آذر، روز دانشجو نیز نشان داد که دانشجویان به عنوان فرزندان کارگران و مردم کشور ترسی به خود راه نداده اند و با رشادتی درخشان خشم خود علیه سرکوب بیرحمانه را در چهارگوشه کشور فریاد می زنند. واکنش ها آنچنان گسترده بود که حتی میرحسین موسوی کاندیدای ریاست جمهوری سال ۸۸ نیز با انتشار بیانیه ای به این جنایت هولناک اعتراض کرد و رهبر و ولی فقیه رژیم را همسنگ شاه در فرمان کشتار میدان ژاله دانست و خواهان معرفی و محاکمه آمران و مباشران این کشتار بیشرمانه شد.

چنین مقاومت سازمانیافته ای از سوی جامعه مدنی و متشکل کشور در کنار خشم گسترده ای که در یک هفته خونین، مردم کارد به استخوان رسیده از خود نشان دادند، حاکمیت را نسبت به سرنوشت و آینده خود به شدت نگران کرده است. از این روست که حمله و دستگیری فعالان صنفی بخش های گوناگون را در دستور کار خود قرار داده و نگران آن است که این تشکل های مردمی به نقطه های امید مردمی جان به لب رسیده تبدیل گردند. بی جهت نیست که با بیشرمی تمام با اعزام آمبولانس ها به دانشگاه ها به دستگیری گسترده دانشجویان مبادرت کردند، به کانون نویسندگان ایران پیام می دهند اگر می خواهید زنده برگردید، برای گرامیداشت شهیدان اهل قلم به مزار محمد مختاری و محمد جعفرپوینده نروید، در شهرهای گوناگون فعالان صنفی معلمان را دستگیر می کنند، روزنامه نگاران را به اسارت می گیرند، مدافعان حقوق ملیت های تحت ستم را بازداشت می کنند، دراویش زندانی در حال اعتصاب غذا را به زندان های گوناگون تبعید و به وضعیت نگران کنندۀ آنها بی اعتنائی می کنند، علیه سندیکای کارگران هفت تپه و فعالانش توطئه می کنند و حالا به احضار گروه کثیری از اعضای سندیکای شرکت واحد مبادرت می ورزند. حاکمیت که در میان مردم کاملآ منزوی شده، و "عمق استراتژیکش" در میان شعله های خشم مردم منطقه به آتش کشیده شده ، برای نجات خود به خشونت تام و تمام حکومتی روی آورده و حتی در صدد است ته مانده پوسته های به اصطلاح انتخاباتی خود را نیز به کناری نهد و  با شمشیر عریان در برابر مردم قرار گیرد.

در شرایطی که حاکمیت ارتجاعی و مستاصل، بازی را باخته و چهره واقعی و خشونت ضدانسانی خود را به نمایش می گذارد، تنها راه، مقاومت گستردۀ مردمی است. در برابر این غول وحشی خشونت، نباید عقب نشست. باید گسترده ترین نیروی مردمی را به میدان آورد. باید از حق تشکل مستقل، چه برای سندیکای شرکت واحد، چه برای سندیکای هفت تپه، چه برای تشکل های صنفی معلمان و دانشجویان و تمامی دیگر تشکل های مستقل با تمام قدرت دفاع کرد. حمایت های گستردۀ جنبش دانشجوئی درگردهم آئی شانزده آذر از خواست های کارگران، نمونه ای درخشان از این نوع حمایت ها بود.  نیروهای خارج از کشور می توانند با استفاده از ارتباطات خود، برای جلب حمایت گسترده سندیکاهای کارگری کشورهای گوناگون از سندیکاهای کارگری ایران و تشکل های صنفی کشور اقدام کنند. فراموش نکنیم که حتی بر اساس  اصل ۲۶ قانون اساسی هیچ کارگری را نمی‌توان از عضویت در سندیکا منع کرد. قانونی که توسط دستگاه حکومت با بی اعتنائی مزورانه ای روبرو شده است همانگونه که از حق برگزاری اعتراضات مسالمت آمیز دم می زنند اما تظاهرکنندگان را به گلوله می بندند.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) احضار فعالان سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و فشار برای انحلال این تشکل مستقل را به شدت محکوم می کند. حق تشکل مستقل، حق کارگران بخش های گوناگون است. حمایت از سندیکای شرکت واحد، در برابر تهاجم سرکوبگرانه دستگاه سرکوب، وظیفه همه تشکل ها و تمامی نیروهای آزادی خواه و برابری طلب است. نباید اجازه داد که حاکمیت زخم خورده، قدرت سامانیابی مردمی را از میان بردارد و راه را برای سلطه قدرت های خارجی و نیروهای مزدورشان هموار سازد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۸ برابر با ۱۱ دسامبر ۲۰۱۹