اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

زندان جای کنشگران سیاسی، اجتماعی و مدنی نیست!

دستگیری فعالان مدنی وسیاسی کردستان و پرونده سازی

 به اتهام سازمان دهی اعتصاب عمومی  را محکوم می کنیم

  در اعتراض به اعدام بیشرمانه و رذیلانۀ رامین حسین پناهی، زانیار و لقمان مرادی و همچنین حمله موشکی نیروی هوافضای سپاه به مقرهای حزب دمکرات کردستان و حزب دمکرات کردستان ایران که به شهادت ۱۴ تن از رهبران و فعالان حزب دمکرات کردستان  و۲ تن از  پیشمرگان حزب دمکرات کردستان ـ ایران  و زخمی شدن ۴۰ نفر منجر شد، روز چهارشنبه ۲۱ شهریور اعتصاب عمومی با شعار "در خانه بمان" شهرهای کردستان را فرا گرفت. مردم مناطق کردنشین ایران  واکنش کوبنده و درخشانی به جنایات رژیم جمهوری اسلامی نشان دادند. درجریان برگزاری این اعتصاب عمومی درشهرهای کردنشین ایران نظیر مریوان، بانه ، سقز ، سنندج ، مهاباد، پیرانشهر، اشنویه، بوکان، پاوە ، پیرانشهر، جوانرود، کامیاران، سردشت  ...، دستگاه های امنیتی رژیم جمهوری اسلامی  ۴۰ تن از فعالان مدنی و سیاسی را در شهرهای مریوان، سنندج، اشنویه، روانسر، سردشت  دستگیر کردند. درشهر مهاباد نیز ماموران دستگاه های امنیتی رژیم با اسپری  مغازه های در حال اعتصاب را رنگ پاشی و علامت گذاری کردند که این اقدام نفرت انگیز یادآورکاربرد شیوه مشابه حزب نازی درآلمان است که برای علامت گذاری کسب و کارهای یهودیان قبل از شروع هولوکاست بمثابه یک شیوه هراس افکنی فاشیستی انجام می گرفت. 

اعتصاب عمومی در پاسخ به جنایایت رژیم جمهوری اسلامی در استان ها و مناطق کردنشین ایران هم نشان دهنده ظرفیت عظیم مبارزه توده ای در مناطق کردنشین کشورمان و هم بیانگر عدم نفوذ رژیم جمهوری اسلامی و خشم و نفرت عمومی علیه استبداد مذهبی حاکم بر کشوردر مناطق کرد نشین است. به عنوان نمونه های اعتراضات توده ای و اعتصاب عمومی درطی سالیان گذشته در مناطق کردنشین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 اعتراض مسالمت آمیز مردم شهرهای بانه، مریوان و سنندج ... در شهریور ۱۳۹۶  در اعتراض به  قتل وحشیانۀ دو کولبر بانه ای؛

اعتصاب عمومی در تیر ماه ۱۳۹۵ در یادمان بیست هفتمین سالروز ترور دکتر قاسلمو؛

 اعتصاب در بسیاری از شهرهای کردستان در اعتراض به قتل فریناز خسروانی کارمند هتل تارای مهاباد در روزهای چهارشنبه و پنج شنبه ۲۳و ۲۴ اردیبهشت ماه  ۱۳۹۴؛

 اعتصاب عمومی در اعتراض به اعدام فرزاد كمانگر، علي حيدريان، فرهاد وكيلي، شيرين علم هولي و مهدی اسلامیان در پنجشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۹.

 علاوه بر آن، شهرهای کردستان شاهد اعتراضات توده ای معلمان ( در همبستگی با اعتراضات سراسری معلمان ایران)، اقدامات اعتراضی سایر بخش های طبقه کارگر، فعالان محیط زیست، برگزاری مراسم اول ماه مه در سطح توده ای و اشکال بسیار متنوع دیگراعتراضات توده ای  نظیر راهپیمائی توده ای عظیم مردم مریوان در همین ماه در اعتراض به مرگ چهار فعال محیط زیست، محمد پژوهی، رحمت حکیمی نیا ، شریف باجور و امید کهنه پوشی (حسین زاده)، در میان شعله های آتش جنگل ها، بوده است.   

موارد بالا نشان می دهد که مبارزات مدنی مردم کردستان ایران در سال های اخیر، از رشد چشمگیری برخوردار بوده ؛ به گونه ای که این بخش از کشور به یکی از مناطق بسیار مساعد برای مبارزه توده ای  و مدنی تبدیل شده و شرایط بسیار مساعدی را برای سازمان یابی توده ای به وجود آورده است. گسترش دامنۀ مبارزات مردم ، با هزینه سرانه مبارزه رابطه معکوس دارد  و بنابراین دست زدن به مبارزه مسلحانه در این شرایط می تواند دامنه حرکت ها و تجمعات مردمی را محدود تر سازد. زیرا اقدامات مسلحانه ،  هم به خاطر فقدان حمایت توده ای و هم به خاطر فقدان تعادل قوای لازم برای ارتقاء این شکل از مبارزه و توده ای کردن آن، نه تنها صدمات و لطمات عظیمی به جنبش توده ای در کردستان وارد می سازد، بلکه پیوندهای محکم ایجاد شده میان جنبش توده ای و مدنی کردستان با  مبارزات مدنی مردم دیگر بخش های کشور را نیز تضعیف می کند.

روشن است که شکل مبارزه را نه اپوزیسیون بلکه پوزیسیون یا دولت تحمیل می کند. هنگامی که دولت های استبدادی با سرکوب حقوق و آزادی های سیاسی راه اعتراضات مدنی مردم را مسدود می سازند، ناگزیر اشکال دیگر مبارزه و تحت شرایط معینی مبارزه مسلحانه و قیام های مسلحانه توده ای برای براندازی استبداد ناگزیر می شوند. از این روست که هیچ نیروی انقلابی نمی تواند مخالف مبارزه مسلحانه به عنوان یکی از اشکال مبارزه علیه رژیم های دیکتاتوری تا دندان مسلح باشد. فراموش نکنیم که قیام مسلحانه علیه ظلم و استبداد یکی از مبانی حقوق بشر برای دست یابی به آزادی و رهائی است. تاریخ بشریت شاهد قیام های بی شمار مسلحانه توده های ستمدیده علیه بهره کشی، ستم و استبداد بوده است. 

با این حال نباید از یاد برد که اقدامات مسلحانه فقط در شرائطی می توانند موثر باشند که اولاً، با شرکت و پشتیبانی عظیم توده های کارگر و زحمتکش همراه باشند. ثانیاً، تعادل قوا و شرایط حاکم بر مبارزه، رشد، گسترش و بلوغ این شکل از مبارزه را تامین کند. درصورت فقدان شرایط ذکر شده، مبارزه مسلحانه جدا از توده می تواند بهانه و فرصت به دست حاکمان زورگو بدهد و ضربات جبران ناپذیری به جنبش توده ای وارد سازد. اقدام ماجراجویانه و تظاهرات مسلحانه سازمان مجاهدین در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ که کل جنبش انقلابی را زیر ضربه برد  و عملآ بهترین بهانه را به رژیم سرکوبگر اسلامی برای تهاجم همه جانبه تر به همه دستاوردهای انقلابی مردم داد و یا اقدام پ.ک.ک در شروع مقاومت مسلحانه پس از انتخابات هفتم ژوئن سال گذشته  در ترکیه بهانه و فرصتی را که رجب طیب اردوغان می خواست برای او فراهم ساخت و جبنش مدنی مردم کرد و ترکیه را زیر فشار سنگین قرار داد؛ نمونه هائی از اقدامات مسلحانه جدا از توده و بی توجه به شرایط سیاسی مناسب است که بیش از آن که کمکی به جنبش های توده ای و مردمی کرده باشند، سد راه آنها شده و توجیهات دشمن برای تهاجم همه جانبه تر را فراهم آورده اند. اما در شرایطی دیگر، مقاومت مسلحانه در کردستان سوریه ( روژاوا) با توجه به شرایط موجود در آن کشور، دستاوردهای گسترده ای برای ساکنان کرد سوریه و کل منطقه  داشته است. این نمونه ها نشان می دهد که مبارزه مسلحانه، اگر در شرایط مناسب و ضرورت های مبارزاتی بکار گرفته شود، می تواند دستاوردهای مهمی در پی داشته باشد و اگر در شرایط نامناسب اتخاذ شود، می تواند نتایج فاجعه باری بر جنبش مردمی تحمیل سازد.

ما بارها هشدار داده ایم که نیروهای کرد ایرانی که   از شرایط مساعد و حمایت در اقلیم کردستان برخوردارند، می توانند از این امکانات به عنوان پشتیبانی و تقویت مبارزه سیاسی و توده ای در کردستان ایران بهره جویند. در شرایط کنونی مبارزه مسلحانه ( در همسوئی با سیاست رژیم چنج مثلث شوم ترامپ، نتانیاهو و بن سلمان) برخی از نیروهای کرد، فشار رژیم  جمهوری اسلامی بر مردم کردستان را افزایش می دهد.  این بهانه علاوه بر نظامی سازی و امنیتی کردن فضای عمومی و تشدید وحشیانه سرکوب درکردستان ایران که امکانات تشکل و پیکارهای توده ای را کاهش می دهد با تحمیل فشار رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی بر اقلیم کردستان، فرصت های موجود برای نیروهای کرد  نیز بیش از پیش محدود می گردد. نقض وقیحانه حق حاکمیت اقلیم کردستان و کشور عراق و تلفات بالای وارد  شده  به  مقر مرکزی "حزب دمکرات کردستان" که طی آن ۱۴ تن از رهبران و فعالان این به شهادت رسیده و تعداد زیادی از جمله مصطفی مولودی دبیراول کنونی و خالد عزیزی دبیراول سابق زخمی شدند، صحت این هشدارها را به اثبات نشان می دهد.

درشرایط حاضر ما همه نیروی های مسئول و آگاه را به کارزار هر چه وسیع تر برای آزادی تمامی فعالان مدنی و سیاسی دستگیر شده در اعتصاب عمومی مردم کردستان و اعتراض به پرونده سازی ها و وثیقه گیری ها بیشرمانه فرا می خوانیم . در شرایط کنونی می توان و باید شعار آزادی همۀ دستگیرشده گان  و اعتراض به پرونده سازی ها و وثیقه گیری ها را با شعار آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی گره زد. اکنون که در آستانۀ مهرماه قرار داریم، باید که خواست آزادی همه فعالان مدنی و صنفی معلمان را به یک خواست توده ای تبدیل کنیم. جای معلمان دلسوز، کارگران حق طلب، زنان برابری طلب، فعالان محیط زیست، کنشگران مدنی، وکلای مستقل و مردمی، دانشجویان پرشور و عدالت جو، دراویش نجیب، جوانان ملیت های تحت ستم و دگراندیشان زندان نیست. شعار آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را به شعار فراگیر و همگانی بدل سازیم و درهای زندان ها را با قدرت لایزال مردم بگشائیم.

سرنگون باد رژیم  جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)

پنجشنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۷ برابر با ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۸