دانشگاه، سنگر مقدم جنبش آزادیخواهی

یوسف لنگرودی

در تاریخ کشور ما، که عموما در چنگال استبداد گرفتار بوده، آزادی خواهی و رهایی از دیکتاتوری همواره در راس مبارزات مردمی قرار داشته است. طی صد سال گذشته، و مخصوصا در سی سال اخیر، جنبش دانشجویی، مقدم ترین سنگر مبارزه برای رهایی از استبداد بوده است. این جنبش تنها با فداکاری های بزرگ و جان فشانی های بی دریغ توانسته این چنین بدرخشد و در تارک مبارزات آزادیخواهانه مردم، ایران نقش ببندد.

ارتجاع ولایت فقیه از ابتدای به قدرت رسیدنش، تلاش بی وفقه و گسترده ای را برای سرکوب و منجمد کردن مبارزات دانشجوبی بکار انداخته و در این راه از هیج جنایتی فرو گذار نکرده است. ماجرای "انقلاب فرهنگی" را همه بخوبی بیاد دارند که چگونه ایادی آدمکش این نظام جهنمی، در جریان پاکسازی دانشگاه و پیوند آن با حوزه، بسیاری ازفرزندان آگاه مردم را با قمه و چماق و سلاح گرم در دانشگاه ها و مراکز آموزشی به قتل رساندند و تعداد زیادی از آنان را دستگیر، زندانی و برای همیشه از ادامه تحصیل محروم ساختنداما جنبش دانشجویی نه تنها تن به تسلیم نداد بلکه با پایداری فراوانی که دربرابر حکومت مردگان از خود نشان داد، توانست به پیکار نابرابر اما دلاورانه خود ادامه دهد.

 به جرات می توان گفت که هیچ قشر اجتماعی مانند دانشجویان در راه تثبیت ارتجاع قرون وسطایی ولایت فقیه، مانع ایجاد نکرد و نقشه های آن را بر هم نریخت. در دوره هایی که به واسطه سرکوب های بسیار شدید مردم توسط حکومت، ظاهرا همه چیز به نفع رژیم حکایت داشت، دانش جویان با مقاومت تحسین بر انگیز خود،  خیال بافی حاکمان را نقش بر آب می کردند و خون گرم مبارزات را در کالبد زخمی جنبش مردمی تزریق کرده و به آن نیرو می بخشیدند. ازاین روست که رژیم ولایت فقیه کینه بیرحمانه ای از دانشگاه و دانشجویان در دل دارد. این حکومت با تجربه ای که از مبارزات دانشجویی دارد، در صدد است همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، برای سرکوب و به عقب نشاندن آن ها، اقدامات و طرح های شومی به اجرا در آورد.

 تداوم برکناری کادر آموزشی و استادانی که حاضرنیستند نقش خادم ولی فقیه را در دانشگاه ایفا کنند؛ شناسایی و محروم کردن دانش جویان مبارز از دانشگاه و افزایش حضور نهادهای امنیتی و پلیسی مانند واحد حراست، برای سرکوب و مقابله با هر نوع ایجاد تشکل، از جمله اقدامات حکومت بر علیه دانشجویان است. این حکومت حتی تشکل هایی را که به نام انجمن های اسلامی برای بهبود شرایط آموزشی و خواسته های صنفی دانشجویان فعالیت می کنند، تحمل نمی کند و مورد سرکوب قرار می دهد.

 جنبش دانشجویی، همانطور که سرکوب فاشیستی " انقلاب فرهنگی" را از سر گذرانده و در همه این سال ها، علیرغم ضربه های بسیار شدید، توانسته به مبارزات خود ادامه دهد، این بار نیز در اتحاد با جنبش ضد استبدادی نیرومندی که در بطن جامعه وجود  دارد، خواهد توانست تهاجم حکومت را به شکست بکشاند. فراموش نباید کرد که تعداد دانشجویان حدود سه و نیم میلیون نفر است و میلیون ها نفر از برادران و خواهران شان به عنوان دانش آموز در مدارس کشور حضور دارند و به تحصیل مشغولند. این ها خودشان تعداد شان به هیجده میلیون نفر می رسد. میلیون ها نفر از اعضای خانواده آن ها افراد جامعه را تشکیل می دهند. بنابراین همه این ها، نیروی بسیار بزرگی را تشکیل می دهند که کار را برای باند فاشیستی حکومت برای اجرای طرح های سرکوبگرانه اش در دانشگاه ها، دشوار می سازد.

اگر مشکلات کمرشکن حکومت در داخل کشور و انزوای شدید بین المللی آن به حساب آورده شود و مخصوصا در این میان، پروژه حذف پارانه ها نیز که عملا تعرض وسیع و بی شرمانه ای علیه سفره خالی مردم است، در نظر گرفته شود، آنگاه  بخوبی روشن می شود که حکومت به طور آشکاری در مقابل اکثریت  عظیم مردم قراردارد.

  این نیروی پر شمار،  تنها با متشکل ساختن خود است که می تواند رژیم را به عقب بنشاند. این بر عهده رهبران و فعالان جنبش دانشجویی است که به سهم خود، مبارزات شان را هوشیارانه متشکل کرده و سازماندهی کنند تا از این طریق حملات وسیع رژیم را دفع کنند. در این راه، جنبش دانشجویی  بی تردید پشتیبانی مردم آزادی خواه ایران و همه مبارزان راه آزادی و سوسیالیسم را قاطعانه با خود به همراه خواهد داشت.

مادامی که استبداد در کشور ما قدرت دولتی را در دست داشته باشد، دانشگاه همیشه بعنوان سنگری مقدم برای مبارزات آزادیخواهی باقی خواهد ماند. تلاش برای از بین بردن مبارزات دمکراتیک و آزادی خواهانه جنبش دانشجویی، کاری عبث وبیهوده و  محکوم به شکست است.

هفتم مهرماه هزاروسیصدوهشتادو نه