تجمع برای اعتراض به بازداشت های اخیر یا محلی برای انتقام گیری های شخصی؟

گزارش درگیری ها و حوادث تلخ دوباره صحن دانشگاه پلی تکنیک

یکشنبه ۲۰ اسفند ماه ۹۶

پس از بازداشت های مکرر تنی چند از دانشجویان کشور به خصوص دانشجو های رشته های علوم انسانی دانشگاه تهران، کمپینی در تلگرام برای اعتراض به این گونه رفتار ها و امنیتی شدن فضای دانشگاه ها شکل گرفت. قرار بر این بود تا روز یکشنبه مورخ ۲۰ اسفند روبروی دانشکده پلیمر تجمعی شکل گیرد. از همان ابتدا هدف این کمپین تنها و تنها اعتراض به وضع موجود و حقوق ضایع شده ی دانشجویان محکوم شده بود و بار ها به تمامی افرادی که در گروه عضو می شدند تاکید می شد که از هر گونه خشونت و شعار های نا مربوط خودداری کنند.

اما صبح روز تجمع و شاید دقایقی پس از آغاز شعارها‌، اوضاع به گونه ی دیگری رقم خورد. نیرو های بسیج که همچون روال معمولشان با نفی تفکر مخالف به دنبال کسب هویت بودند وارد صحنه شده و با شعار های تکراری و پرچم های مرگ بر اسراییل و رفتار هایی که یادآور نیروهای مخرب خودسر و گروه‌های فشار بود سعی بر متشنج کردن فضا کرده و لحظه به لحظه به تعداد آن ها افزوده می شد. عده زیادی از افراد بسیج اعم از پسران و دختران مقابل معترضین قرار گرفته و با شعار های الله اکبر و با‌ در دست داشتن پلاکارد های بی ربط و توهین و تمسخر دانشجویان بازداشت شده به مثابه همیشه صدایی بالاتر از قانون داشتد. با افزایش تنش، کار به درگیری های متعدد میان دو گروه کشید و تجمعی که تنها هدفش اعتراض به حق نداشته ی دانشجو بود، بار دیگر با دخالت خود سر نیرو های بسیج به صحنه درگیری و خشونت کشیده شد. بیانیه که معترضین برای بیان آن در صحن دانشگاه آماده کرده بودند، اجازه قرائت نگرفت و با دخالت مسئولین انتظامات درگیری ها به پایان رسید.

اتفاقات امروز دانشگاه پلی تکنیک مشتی از خروار بلایی که امروز بر سر دانشجویان و مردم این مملکت می‌آید بود. اعمال زور و فشار بدون اجازه حتی یک کلمه اعتراض.

اگر اعتراض کنی نتیجه اش مشخص است، احتمالا ادامه جوانی ات را به جرم اجتماع، تبانی و تبلیغ در زندان سپری خواهی کرد...

گزارش دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک از اتفاقات 20 اسفند 96

.............................................................

شوراهای صنفی دانشجویان کشور

نشست شوراهای صنفی دانشجویان دانشگاه های کشور لغو شد !

خوابگاه ها هر روز پوسیده تر و از کار افتاده تر میشوند و سلف های دانشگاه ها روز به روز کم کیفیت تر که آماده ی کنار رفتن و جایگزینی شان با خوابگاه های خودگردان و سلف های آزاد هستند . دانشجویان از نهاد های بیرون دانشگاهی تهدید و بازداشت میشوند و هیچکس پیگیر وضعیت آن ها نیست . وضعیت اشتغال و آینده ی شغلی برای دانشجویان به نقطه ای مبهم و نامشخص تبدیل شده که در کنار تبدیل آموزش رایگان به آموزش پولی فشار مضاعفی به دانشجویان وارد میکند . در این میان هرچه شوراهای صنفی برای حل مشکلات رفاهی خود بر سر مسائل مختلفی چانه میزنند و در پی آن ها میروند با موانع و مشکلات بزرگتری از طرف وزارت علوم و سازمان اموردانشجویان که در آیین نامه ها و اطلاعیه های مختلف به دانشگاه ها ابلاغ میشود برمیخورند که عموما کمتر شورایی قادر به حل این مشکلات به صورت تکی میباشد . با توجه به این مشکلات و مسائل پیش آمده شوراهای صنفی دانشگاه های کشور تصمیم به برگزاری نشستی کشوری ما بین شوراهای صنفی کل کشور در دانشگاه صنعتی اصفهان داشتند که با فشار های وارد شده توسط مسئولان بالادستی و موج جدید بازداشت ها در دانشگاه ها لغو شد!

نشستی که در آن قرار بود شوراهای صنفی به عنوان نمایندگان دانشجویان به بررسی مشکلات دانشجویان بپردازند و برای آنها راه حل هایی پیشنهاد دهند، را با بهانه هایی مانند خرابکاری ، سیاسی کاری و ... مانع از برگزاری اش گردیدند که قبل تر نیز شاهد همین برخورد سلبی و ناشایست سازمان نشینان بوده ایم . این نشست در حالی لغو شد که سال هاست شوراها های صنفی دانشجویان کل کشور با راه ها و روش های مختلف درخواست خود را برای ترتیب دادن جلسه ای با وزیر علوم و رئیس سازمان اموردانشجویان داده اند که یا با بی توجهی و یا با سرکوب مواجه شده اند . لازم به ذکر است که در همین مدت مشابه ، شوراهای صنفی دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی بار ها با مسئولین بالادستی و در فضایی مشخص و سالم به بیان مشکلات و انتقادات خود پرداخته اند که افزایش سطح رفاه و آرامش در سطح دانشگاه های علوم پزشکی از نتایج آن هاست !

.......................................................................................

به مناسبت 20 اسفند ، سالگرد تاسیس دانشکده نفت آبادان

سعید مقدم _ فعال صنفی دانشگاه صنعت نفت

 در تولد هفتاد و نه سالگی ات، چقدر پیر شده ای؛ اما کسی نه از جوانی و نه از پیری ات خبر ندارد. تو بیدار بودی و آنها که خواب بودند، اکنون بعد از هفتادونه سال، بیدارند اما خود را به خواب زده اند و پدر پیر خودرا از یاد برده اند. نام تورا هیچ قطره ی نفتی که با افتخار، ملی شدن صنعتش را فریاد زدیم، به یاد ندارد. نام تورا نه کسانی که قبل از تو دم از نبود نیروی متخصص و تاراج نفت کشور به دست بیگانگان میزدند به یاد دارند و نه کسانی که به لطف "تندگویان"هایت پرچم خودکفایی برافراشتند. هفتاد و نه سال باوجود همه ی دشمنی ها و تحریم های حوزه ی انرژی، بهترین  نیروهارا در حوزه ی صنعت نفت پروردی اما نام تورا در فرهنگ لغت این کشور، مقابل واژه ی "استقلال" نخواهند نوشت.

میگویند بزرگترین سرمایه ی هر کشوری، نیروی کار آن کشور است. هفتاد و نه سال، از مدیر عامل شرکت نفت تا مهندس سر دکل را پرورش دادی و بزرگترین سرمایه ی اقتصادی کشور را زنده نگه داشتی و اکنون در مقابل نام تو مینویسند "هزینه بر است".

خارج از این مرزها، نامت را در رده هفتم برترین مراکز حوزه ی پژوهش های نفتی جهان مینوسند و اینجا مقابل نامت مینویسند "بازدهی ندارد".

تو دین ات را به این خاک مقدس ادا کرده ای و هرچه گفتند، هرچه کردند، پا پس نگذاشتی. اما اکنون صدای خزانی می آید که نه اینکه برگ و ثمره ات را بریزد، نه، که ریشه ات را بخشکاند. ای کاش که این خاک نام تورا به یاد آورد تا باز چون مولوی بگوییم "مارا پس از این خزان، بهاری دگر است..."

منبع : کانال شورای صنفی دانشجویان دانشکده نفت آبادان

........................................................