تشدید سرکوب در دانشگاه ها و کانون های تمرکز جنبش دانشجویی برای مقابله با آن

رضا سپیدرودی

با شروع سال تحصیلی بگیر و ببندها و صدور احکام ظالمانه در حق فعالین دانشجویی، اخراج اساتید، پلمب دفاتر تشکل های دانشجویی، و در یک کلام: سرکوب ها دوباره شدت یافته است! صدور حکم تعلیق هفده فعال دانشجویی دانشگاه علوم و فنون بابل واعلام  انحلال انجمن اسلامی دانشجويان این دانشگاه، اخراج یکی از اعضای هیات علمی، غیرقانونی اعلام کردن انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه صنعتی شيراز و ضرب و شتم دانشجویان دانشگاه آزاد رشت توسط انتظامات و حراست دانشگاه تازه ترین نمونه های سه روز اخیر است.

دانشگاه و دانشگاهیان، نقش برجسته ای در جنبش اعتراضی سال گذشته داشته اند. دانشگاه در سال گذشته با وجود همه  تهاجمات ارتجاع مذهبی سنگر استوار آزادی و پیشتاز مبارزه ضد دیکتاتوری بود. همین خصلت مبارزاتی انکارناپذیر دانشگاه و روحیه جسورانه و تعرضی جنبش دانشجویی بارزتر از هر عرصه دیگری ورشکستگی و پوسیدگی کامل بنیان های فکری و اندیشگی حاکمیت و ناتوانی آن در مقابله با جنبش دانشجویی را به سطح کشاند و سرکوبگران را پیش از پیش بر آن داشت برای مقابله با دانشگاه موج تازه ای از  تصفیه را آغاز کنند. با این حال تعرضی که با شروع سال تحصیلی جدید آغاز شده بهتر از هر چیز بی ثمر بودن تقلاهای تاکنونی و ناکامی سرکوبگران را نشان می دهد. سرکوب ها در سال جدید تحصیلی در حالی از سر گرفته شده است که سرکوب های تاکنونی با همه سبعیت و گستردگی آن نتوانسته است رژیم را از موضع تعرض تدافعی در دانشگاهها به موضع کنترل کامل و مطلق دانشگاهها بکشاند.  در شرایطی که انزوای رژیم گسترش می یابد، حلقه محاصره اقتصادی ایران تنگ تر می شود، ترک خوردگی های نظام زیر تاثیر جنبش نیرومند ضد استبدای نه تنها ترمیم نشده که همچنان باقی است و حتی تشدید شده است، چشم انداز کنترل کامل دانشگاهها و حاکم کردن سکوت گورستانی بر مراکز آموزش عالی تنها یک سودای خام فاشیستی است که محکوم به شکست است.

جنبش دانشجویی با وجود ضربات فراوان، و بازداشت و شکنجه و زندان گروهی از فعالین و سازمانگرانش همچنان نقش مهم و برجسته ای در دفاع از آزادی های مدنی و شهروندی بر دوش دارد. این نقش در درون دانشگاهها با مقاومت در برابر تعرضات دائمی حراست ها و چماقداران بسیجی، با نافرمانی در برابر آیین نامه های رسوای وزارت علوم، با عقیم گذاشتن طرح های تفکیک جنسیتی، با درهم شکستن طرح اسلامی کردن دانشگاهها که محتوازدایی از رشته های علوم انسانی فقط یکی از محورهای آن است از طریق تاکید مضاعف و تلاش پیگیر در حفظ  و اشاعه آزادی های آکادمیک در محیط های علمی معنا می یابد. در خارج از محیط دانشگاه نیز روشن است که حمایت از مبارزه ضد استبدادی مردم ایران برای جنبش دانشجویی از اهمیت حیاتی برخوردار است. آنچه بویژه در سال جاری می تواند زمینه پیوند عمیق تر مبارزات درون و بیرون دانشگاه را فراهم آورد طرح برچیدن یارانه هاست. این طرح تا جایی که به دانشجویان مربوط است در آستانه بازگشایی دانشگاهها نقدا با افزایش  ۲۰ درصدی هزینه های خوابگاههای دانشجویی کلید خورده و در سطح عمومی با ارائه قبض های کمرشکن برق و آب به شهروندان همراه شده است. طرح تهاجمی رژیم که حاصلش در نظام آموزش عالی طبقاتی تر کردن آموزش و افزایش محرومیت لایه های کم درآمد از تحصیلات دانشگاهی است در سطح جامعه پیش از هر چیز تجاوزگستاخانه و  بیشرمانه ای است به سفره های خالی زحمتکشان و تهیدستان جامعه. از اینجاست که سال جاری می تواند سال تشدید مبارزه در مسیر مطالبات صنفی در دانشگاهها و فراتر از آن، پیوند گسترده تر جنبش دانشجویی با جنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران کشور باشد. پیوندی که بی تردید جنبش دانشجویی را نیرومندتر می سازد، شرایط مقاومت در برابر تعرض فاشیستی رژیم در دانشگاهها را بهبود می بخشد و به گسترش نافرمانی مدنی در برابر طرح شوک تراپی و تعرض به سفره های خالی زحمتکشان کشور در عرصه عمومی هم کمک می کند. در پیکار برای درهم شکستن تعرض فاشیستی ارتجاع مذهبی در دانشگاهها ، در مبارزه برای حقوق صنفی و علیه تجاوز به سطح معیشت مردم ، جنبش دانشجویی که تجربه سنگین سرکوب های ممتد و وحشیانه رژیم را با خود دارد طبعا سازماندهی هسته های مقاومت در مراکز آموزش عالی و کمک به تشکیل این هسته ها در خارج از دانشگاهها را بویژه در کمک  و همیاری و همبستگی با مطالبات برحق مزد و حقوق بگیران کشور فراموش نخواهد کرد.