همسوئی  حزب اللهی های وطنی  و جنگ طلبان اسرائیلی

ارژنگ بامشاد

تماس تلفنی حسن روحانی و باراک اوباما، جبران امتناع دیدار مستقیم این دو در نیویورک در دقیقه نود بود. دیدار حسن روحانی و باراک اوباما می توانست روند تحول در  مناسبات دو کشور، در راستای حل و فصل مسئله هسته ای و در نتیجه لغو تحریم های ویرانگر قدرت های امپریالیستی را شتاب بخشد. امتناع از این دیدار از سوی حسن روحانی، با واکنش های خشمگینانه و انتقادی ایرانی ها همراه   بود هر چند واکنش غربی های در این زمینه بسیار محتاطانه بود.   موج خشم و انتقاد ایرانی ها را  در میان مردم کوچه و بازار، جریانات اپوزیسیون  با گرایشات گوناگون  و فعالان شبکه های اجتماعی بخوبی مشهود بود. این امتناع که با استقبال نیروهای حزب اللهی و جیره خواران بیت رهبری روبرو شد، نمی توانست مورد قبول مردمی باشد که زیر بار تحریم های ویرانگر کمر خم کرده اند. فشار گسترده و انعکاس این فضا در میان تیم حسن روحانی و همراهانش باعث شد تا از کاخ سفید برای تماس تلفنی درخواست کند و تماس تلفنی انجام گرفت. روشن است که تماس تلفنی رئیس جمهور آمریکا و رئیس جمهور رژیم اسلامی را می توان نقطه عطف روشنی در مناسبات دو کشور دانست. امری که وابستگان جیره خواران  بیت رهبری و بنیامین نتانیاهو و دارودسته نژادپرست و جنگ طلبش را پریشان کرده است.

روند پرشتاب تحولات دیپلماتیک  هفته اخیر با حضور حسن روحانی و تیم همراهش در نیویورک و تاثیر آن بر تحولات داخل کشور تردیدی باقی نمی گذارد که ائتلاف تحت رهبری  هاشمی رفسنجانی برای تغییر اوضاع و جلوگیری از واکنش زودهنگام کانون اصلی قدرت و باندهای نظامی ـ امنیتی وابسته اش ، به دستاوردهای ملموس و سریع نیاز دارد. فشار جناح رقیب سبب شده بود که این روند پرشتاب با کندی همراه شود. اما فشار گسترده افکار عمومی و کشاکش های  پشت پرده، سرانجام این وضعیت را تغییر داد و تماس تلفنی مستقیم به روند تحولات میان ایران و آمریکا شتاب چشمگیری  داد. این شتاب گسترده، اگر بتواند مشکلات برنامه هسته ای را در کمترین زمان به سرانجام برساند و زمینه لغو تحریم ها را فراهم آورد،  هر چند دستاوردی برای دولت روحانی محسوبی می شود اما فضائی بوجود می آورد که امکان نفس کشیدن مردم کشور را فراهم خواهد ساخت. واقعیت این است که مردم کشور بار سنگین تحریم های ویرانگر را بر دوش می کشند. هر گامی در روند لغو تحریم ها می تواند فشار بر زندگی آنها را کاهش دهد . فضای تنفسی ایجاد کند که در توانمند شدن مردم در برابر رژیم مفید خواهد بود. شاید عده ای بر این باور باشند که همسوئی کنونی میان منافع مردم و برنامه های دولت جدید، به تقویت جمهوری اسلامی منجر خواهد شد. ممکن است اصلاح طلبان این همسوئی را انطباق منافع مردم و دولت جدید بنامند. اما واقعیت این است که منافع مردم در تضاد کامل و در تقابل کامل با منافع کلیت حاکمیت جمهوری اسلامی و باندها و جناح های گوناگون آن قرار دارد. هر چند ائتلاف جدید، برقراری رابطه با آمریکا و رفع تنش های موجود میان جمهوری اسلامی و کشورهای عربی همسایه برای حفظ منافع خود و برای جلوگیری از فروپاشی نظام اسلامی  را در پیش گرفته است، اما تردیدی نیست مردم می خواهند از چشم انداز ویرانگر «نفت در برابرغذا» و الگوی وطنی آن «اقتصاد مقاومتی» خلاص شوند.

روند کنونی تحولات دیپلماتیک و آغاز مذاکرات مستقیم برای حل و فصل مسائل مورد مناقشه با هدف لغو تحریم ها، فرصت بسیار مناسبی برای مردم ایران فراهم می آورد تا وارد صحنه شوند و خواست های خود را مطرح سازند. نباید از خاطر برد که هم جمهوری اسلامی و هم امپریالیسیم آمریکا در راستای منافع خود و برای تحت انقیاد داشتن مردم ایران وارد معامله و مذاکره شده اند. هیچکدام از این دو نیروی ضدمردمی، در صدد برآوردن خواست ها و منافع مردم ایران نیستند. نباید به این خوش بینی دچار شد که گویا نزدیکی آنها و حل مشکلات دیپلماتیک میان شان برای ایجاد شرایط زندگی انسانی مردم ایران انجام می گیرد. آنها به دنبال منافع خود در زمینه های گوناگون هستند. اما آب شدن یخ مناسبات منجمد شده شان می تواند فرصتی فراهم آورد که از یک سو به تحریم های ویرانگر پایان داده شود و از دیگر سو، تیغ تیز سرکوب داخلی کمی کندتر شده و فرصتی برای عرض اندام جنبش مردمی فراهم آید. این مهمترین معیار برای کسانی است که در راستای توانمند شدن مبارزه می کنند. فعالان سیاسی ، کارگری،  مدنی و کنشگران اجتماعی کشور باید به اصل توانمندتر شدن مردم توجه ویژه کنند. تنها تکیه استوار بر خط منافع مردم در هر لحظه و یافتن راه و فرصتی برای متشکل شدن مردم و وارد صحنه شدن آنهاست که می تواند ما را از لغزیدن به این سوی یا آن سوی جبهه های ضدمردمی نجات دهد.

۶مهر ۱۳۹۲ـ ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۳