برخورد احمدی نژاد در سازمان ملل:

 فرصت سازی برای پیشروی تهاجمی جناح جنگ طلب آمریکا و اسراییل و افزایش فشار بین المللی بر مردم ایران

رضا سپیدرودی

سخنان احمدی نژاد در سازمان ملل در مورد اقدام تروریستی یازده سپتامبر و تاکید او بر دخالت بخشی از هیات حاکمه آمریکا در این حملات تاکنون دو پیامد بلافصل به همراه داشته است: اولا: بار دیگر خوراک تازه برای حملات شدید تبلیغاتی در اختیار رسانه های غربی و دولتمردان این کشورها قرار داد و از این طریق شرایط را برای تشدید سخت گیری ها و اقدامات تلافی جویانه تازه علیه ایران فراهم کرد، ثانیا بر جوهر اصلی حرکت تاکتیکی هر دو سوی منازعه یعنی آمریکا و رژیم ولایی پرده پوشاند. اگر گردوخاک تبلیغاتی هر دو طرف به کناری گذاشته شود احمدی نژاد در واقع بیش از هر چیز در نیویورک به دنبال راهی برای مذاکره بود. حرکت او در آزادسازی سارا شورد در آستانه این سفر به همین قصد صورت گرفته بود که شاید شرایط را برای مذاکره با آمریکا مساعدتر کند و از این طریق فشار بین المللی بر رژیم را کاهش دهد. باراک اوباما نیز در مصاحبه خود با بی بی سی فارسی اگر واکنش او به اتهام احمدی نژاد مبنی بر مشارکت بخشی از هیات حاکمه آمریکا در حمله تروریستی یازده سپتامبر کنار گذاشته شود در واقع بر مذاکره تاکید کرد. برای هر دو طرف روشن است که مشکل اصلی در مذاکره نیست؛ در شرایط مذاکره و هدف های آن است. با این حال احمدی نژاد در نزدیکی مانهاتان، جایی که مرکز تجارت جهانی در حمله تروریستی یازده سپتامبر فرو ریخت با دست گذاشتن بر زخمی که جامعه آمریکا بشدت نسبت به آن حساس است ترجیح داد جوهر تفاوت بر سر شرایط مذاکره دو طرف زیر غوغای اتهام جدید او و تبلیغات پس از آن مدفون شود. علت  این حماقت توصیف ناپذیر او چیست؟ تلاش برای وارد شدن در مذاکره با آمریکا از موضع قوی برپایه محاسبه ناتوانی آمریکا درحمله نظامی به ایران؟ بازی روی افکار عمومی جهان عرب؟ یا جهل، خودشیفتگی، و جنون؟ اگر موج سازی رسانه ای روی حملات یازده سپتامبر و طرح تشکیل کمیسیون حقیقت یاب محاسبه ای بر پایه ناتوانی آمریکا در اقدام جدی علیه ایران در موقعیت فعلی است راه اندازی ائتلاف گسترده بین المللی در تحریم مضاعف اقتصادی ایران از سوی آمریکا که بسیار فراتر از تحریم های شورای امنیت است آشکارا نشان می دهد که این ارزیابی به شدت خطرناک و ماجراجویانه است. و اگر بازی با افکار عمومی جهان عرب پایه تندگویی های احمدی نژاد و طرح ها و پیشنهادات تازه اوست عقلانیت حکم می کند که در دیپلماسی دولت ها نتایج سیاسی تخمین ناپذیر میان مدت بر اثرات شدیدا منفی بلافصل ترجیح داده نشود. و اگر همه این بلاهت ریشه در جنون و خودشیفتگی و تلاش برای قرار گرفتن در تیتر اول رسانه های غربی دارد، این هیچ معنایی ندارد جز این که مردم ایران به اسارت مشتی مجنون کله خراب و بی فکر درآمده اند که حتی شناخت درستی از منافع خود ندارند چه رسد به منافع اکثریت عظیم مردم ایران. آیا واقعا جنون آمیز نیست که دولتی که نمی تواند بیکاری را مهار کند، نمی تواند میلیاردها دلار مطالبات معوقه بانکی را از کمتر از ۱۰۰ نفر پس بگیرد، نمی تواند حتی یک استراتژی اقتصادی روشن تدوین کند، و زندان هایش پر از جوانان و آزادیخواهان اسیر است که به خاطر دفاع از ابتدایی ترین حقوق شهروندی به اسارت گرفته شده اند با داعیه مدیریت جهانی در سازمان ملل خواستار تشکیل کمیسیون حقیقت یاب برای بررسی حملات تروریستی یازده سپتامبر شود؟ برخورد احمدی نژاد در سازمان ملل عملا برای جناح جنگ طلب افراطی در سیاست داخلی آمریکا موقعیت تعرض و پیشروی فراهم می کند. این برخورد همدستی آشکار با لابی اسرائیل در سیاست آمریکاست که اتکای مواضع افرادی چون احمدی نژاد بر هر مفهومی از منافع خاص و ویژه را رد می کنند.  حقیقت این است برخوردهای شنیع و مواضع عجیب احمدی نژاد  در سازمان ملل هر دلیلی داشته باشد دودش پیش از همه به چشم مردم ایران می رود. این مردم هستند که زیر فشار تحریم های مضاعف اقتصادی رنج می برند و بهانه دادن به تشدید محاصره اقتصادی و حرکت در مسیر تقویت ائتلاف بین المللی علیه ایران بیش از چیز به ضرر مردم ایران تمام می شود. این مردم هستند که بدون هیچ گونه نقش و دخالتی در تعیین سیاست ها و اولویت های کشور از طریق تحریم های اقتصادی مجازات می شوند و شرایط زندگی شان روز به روز بدتر می شود. مردم ایران برای درهم شکستن حلقه محاصره خارجی و رها شدن از عواقب وخیم تحریم ها، پایان دادن به تنش ها در مناسبات با کشورهای دیگر و رها شدن از شرایط هولناکی که ماجراجویی های پی در پی گروهبندی امنیتی/ نظامی حاکم  مسبب آن است راهی جز تصفیه حساب با این نظام ندارند.

سوم مهرماه ۱۳۸۹