آیا ما در حال جنگ هستیم یا نه؟

 دخالت ترکیه و ایران در سوریه

 نورای مرت

مقدمه روشنگری. خامنه ای اخیرا نظامیانی را که در سوریه کشته شده اند ستود و به این ترتیب از مداخله نظامی رژیم خود در سوریه حمایت کرد. مقاله نورای مرت کارشناس ترک که در زیر ترجمه شده است،  با ارائه نمونه مشابه اما متقابل این نوع سیاست ها در ترکیه  نشان میدهد چگونه مداخلات  خارجی  از جمله مداخله رژیم های ایران و ترکیه در سوریه در ایجاد تراژدی فاجعه بار نقش بازی کرده است. نکته جالب این است که رسانه های رژیم از جمله خبرگزاری مهر که چپ و راست با خانم مرت مصاحبه میکند، با مغلطه و پنهان کردن نیمی از نظرات او، اینطور جلوه میدهد که او فقط مخالف دخالت ترکیه در سوریه و هم رای رژیم اسلامی است.

مقاله خانم مرت از یک نظر دیگر هم برای خواننده ایرانی جالب است: ، برجسته تر نمایان کردن استبداد فقاهتی در ایران. علیرغم گرایش دولت کنونی ترکیه به اقتدارگرایی و علیرغم حساسیت شدید دولت ترکیه به مسایلی که خانم مرت مورد بحث قرار داده، او مقاله اش را خیلی عادی در یکی از  معتبر ترین و بزرگ ترین روزنامه های ترکیه منتشر کرده است. در حالیکه نوشتن مقاله ای با مضمون مشابه در ایران ، دستگاه جهنمی استبداد فقاهتی را علیه روزنامه نگار به حرکت در می آورد. دستگاهی که بزرگترین افتخارش این است که دست های دراز و اعمال غیرقانونی اش دامن همه را گرفته است: بالا و پائین، بزرگ و کوچک، خودی ها ی سابق و مردم که البته همیشه غیرخودی بوده اند / مراجعه کنید به مصاحبه اخیر اژه ای در:

http://www.roshangari.net/?p=50200

آیا ما در حال جنگ هستیم یا نه؟

 نورای مرت

به عنوان یک شهروند ترکیه « ترک سنی و مسلمان دین باور- اگر مایلید بدانید» لازم است بدانم آیا کشورم در حال جنگ با یک دولت دیگر است؟ این برای من سوال است که آیا ما باید در سوریه ، بخاطر وابستگی قومی، در کنار ترکمان ها بجنگیم. یا اینکه آیا از ما انتظار میرود از  تعهد  دولت مان به سرنگونی رژیم پرزیدنت  بشار اسد پیروی کنیم و به کسانیکه در سوریه علیه اسد می جنگند بپیوندیم.  سرانجام ، ما باید بدانیم آیا با روسیه که از رژیم اسد حمایت میکند در حال جنگ هستیم.

هفته گذشته یک شهروند ترک در سوریه در حالیکه همراه ترکمان ها می جنگید کشته شد. او ابراهیم کوچوک از سران حزب حرکت ملی « MHP» و رئیس دفتر استانبول آن بود. یکی دیگر از اعضای MHP ، آلپ ارسلان چلیک، که او هم در سوریه همراه ترکمان ها میجنگد و یکی  از کسانی است که خلبان جت روسی ساقط شده زیر آتشبار ترکیه را کشت، در مراسم تدفین کوچوک شرکت کرد.

به نظر میرسید چلیک  رابطه ای صمیمانه با تعدادی از اعضای برجسته حزب ناسیونالست دارد. بعد از مراسم تدفین او با خاطری آسوده به روزنامه نگاران گزارش داد که به دلخواه خود به سوریه رفت و آمد میکند، او برای مراسم تدفین به ترکیه آمده بود و قصد داشت برای شرکت در جنگ به سوریه برگردد.

گذشته از پیچیدگی و تناقض شرایط کنونی، تا آنجا که من اطلاع دارم کشتن خلبانی که بعد از مورد اصابت قرار گرفتن و سقوط هواپیمایش تلاش میکند با استفاده از چتر نجات، زنده بماند، جنایت جنگی محسوب میشود. نمیدانم حق با من است یا نه، ولی به نظر میرسد هیچکس عین خیالش نیست که روسیه میتواند از این واقعیت علیه ترکیه استفاده کند.

بعلاوه به نظر میرسد هیچکس « حتی در رسانه های اصلی » فکر نمیکند دخالت یک کشور و شهروندانش در جنگ داخلی یک کشور دیگر بمثابه اعلان رسمی جنگ است. این در مورد شهروندان کرد ترکیه هم که خواهان آزادی عبور به سوریه برای جنگیدن در کنار برادران و خواهران کرد خود هستند، صادق است. در واقع مساله قانونیت و مشروعیت منحصر به دولت ترکیه و سیاستمداران کرد نیست. از همه چیز گذشته ، دولت های غربی و متحدان منطقه ای آنها هم با مسلح کردن به اصطلاح اپوزیسیون برای جنگیدن علیه رژیم اسد هیچ مساله ای ندارند، همانطور که ایران و متحدینش هم با مشارکت در جنگ در کنار نیروهای رژیم سوریه مساله ندارند. از این روست که سوریه به چنین فاجعه ای گرفتار آمده است.

من جزو کسانی نیستم که استدلال های های مبتنی بر « مشروعیت دخالت بشردوستانه» در کشورها از افغانستان گرفته تا عراق و لیبی و سوریه مرا متقاعد کرده باشد. من همیشه مدافع سرسخت راه حل های دیپلوماتیک و ایجاد صلح برپایه مذاکره بوده ام.  بالاخره،  حداقل کشورهای غربی استراتژی خود را در سوریه  تغییر داده اند و به نظر میرسد از سیاست توافق حمایت میکنند، بویژه بعد از تصمیمات درست اخیر در رابطه با تعامل با ایران.  ترکیه اما  به اصرار خود بر سیاست تغییر «رِژیم »، حتی اگر لازم باشد با توسل به زور، و ایجاد مانع در راه صلح ادامه میدهد. در این لحظه، کشور من در معرض این خطر قرار گرفته است که در صورت ادامه حمایت از سیاست تقابل در سوریه،  در یک جنگ علنی وارد شود. من همیشه مخالف سیاست های دولت مان در رابطه با سوریه بوده ام، اما حالا مساله ای بالاتر از قواعد سیاسی یا انساندوستانه مطرح است، کشور ما با خطر لغزش دریک جنگ روبروست. یک نکته دیگر اینکه سیاست کردها به حمایت از صلح در داخل و خارج کشور کمک نمیکند. تاکتیک شورش مسلحانه حزب غیرقانونی کارگران ترکیه  (PKK) با مشروعیت دادن به اقتدارگرایی در داخل کشور و مشروعیت زدایی ازنقش  حزب اتحاد دمکراتیک   (PYD) در ایجاد صلح،  بر دشواری اوضاع می افزاید.

در مجموع من به شدت نگران آن هستم که جنگ سوریه به ترکیه سرایت پیدا کند و فکر نمیکنم این  امر برای ترکیه یا کردها، که برای کسب موقعیت سیاسی در منطقه مبارزه میکنند خوب  باشد.

اخبار روز حریت

برگرفته از:«روشنگری»

http://www.roshangari.net/?p=50206