در جدال با فراموشی

یاد و خاطره جاندادگان قتل های زنجیره ای را گرامی بداریم

عیدی نعمتی

نا گاه رگبار

شاخه ها را شکست

میوه ها را انداخت

و ما پیر شدیم

از وهمی کهن

که با پاییز آمد .

ناگاه رگبار

گل ها را پراکند

پرنده گان را از آسمان

تو را از ما گرفت .

پاییز بود

پاییزِ سالِ هزار وُ سی صد وُهفتاد وُ هفت

محمد مختاری

شاعری که تمام باران ها را گریسته بود

رفت تا از آن سوی چهره ی باد

چراغی بیفروزد

در آمد وشد این روز های رنگینِ لرزان

در رگبارهای بی امانِ پاییزی .

بیدادی که بر اهل قلم رفت و می رود ...

زمانی که انسان زیر فشار فرهنگ طبقه مسلط که جزء ترویج خرافات برای پنهان کردن غارت ثروت ملی هدف دیگری ندارد ، می رود که شعور ومقاومت خود را از دست بدهد، می توان در سنگر هنر و ادبیات ایستاد و از انسان وُانسانیت دفاع کرد. دفاع کرد تا گلزار زندگی رو به خزان نکند و این در طول تاریخ و به خصوص در حکومت های استبدادی با خونبهایی گران همراه بوده است. اهل قلم سرزمین ما برای رهایی از جهل و بیداد قدرت های استبدادی و در راه رسیدن به آزادی جان های بسیاری را از دست داده است. از میرزا جهانگیر خان صور اسرافیل ها، مرتضا کیوان ها ، احمد کسروی ها، خسرو گلسرخی ها ، سعید سلطانپورها ، پوینده ها ، مختاری ها گرفته تا مرگ کارگر وبلاگنویس ستار بهشتی که زیر شکنجه ماموران جهل وسرمایه اتفاق افتاد همه شاهدی بر این مدعا هستند . این حکایت همچنان باقیست . حکومت سرمایه دین مدار تحمل اندیشه مخالف را ندارد .جهل برای بقای خود کمر به قتل اندیشه بسته است .

کانون نویسندگان ایران ، این دژ مقاومت فرهنگی در مقابل حکومت جهل وخرافه برای تشکل وهویت یابی علنی خود به عنوان کانون صنف اهل قلم از همان آغاز روی کار آمدن حکومت اسلامی مورد یورش عوامل اطلاعاتی رژیم بوده است . رژیم همواره مانع هرگونه تجمع اهل قلم برای مشورت وچاره جویی برای احقاق حق خود بوده است . حکومت های استبدادی اساسن تاب تحمل هیچ تشکل مخالفی را در عرصه سیاسی وفرهنگی ندارند و به همین دلیل کسانی را که خواهان حق تشکل هستند ، به شدت سر کوب می کنند . صدای دیکتاتور هر صدایی را می پوشاند ، او حرف اول وآخررا می زند . به قول زنده یاد محمد مختاری حکومت" شبان و رمگی" حکومت مطلوب آن ها برای اداره کشور است . برای این که صدای مخالفی نباشد باید قلم ها راشکست وجان اهل قلم را گرفت تا کسی سودای تشکل وهویت یابی جمعی را نکند .

رژیم جمهوری اسلامی پس از حمله به احزاب و سازمان ها و کشتار فعالان سیاسی ، حمله تبلیغاتی علیه کانون نویسندگان واهل قلم را شروع کرد . " دفاع درجبهه های جنگ فرهنگی ، یک ضرورت تاریخی است" به قلم عباس کلهر در کیهان هوایی ، چهارشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۶۹ و" ویت کنگهای کافه نشین و کانون نویسندگان ایران " کیهان ۱۵ اردیبهشت ۱۳۷۰ و پخش تلویزیونی برنامه "هویت "، همه زمینه ساز وتوجیه گر کشتار نویسندگان وشاعرانی بود که تن به سازش با رژیم نمی دادند وبرای هویت یابی تشکل خود دست از تلاش بر نمی داشتند .

بیست سوم اسفند ۱۳۷۲ سعیدی سیرجانی دستگیر می شود و در ششم آذر ۱۳۷۳ در زندان او را به قتل می رسانند . مرگ احمد میر علایی مترجم توانا آثار اکتاویو پاز، در اصفهان . تلاش رژیم برای به دره فرستادن اتوبوس حامل ۲۱ تن از نویسندگان در سفر به ارمنستان و کشتار فله ای اهل قلم ، که با هوشیاری برخی از نویسندگان خنثی می شود . طراحان این نقشه شوم ، مصطفی کاظمی و سعید امامی از عوامل رده بالای وزارت اطلاعات بودند . مرگ غفار حسینی ، احمد تفضلی ، ابراهیم زال زاده ، حمید حاجی زاده و پسرش ، مجید شریف ، داریوش فروهر، پروانه اسکندری و......محمد مختاری ، محمد جعفر پوینده و... نشان درماندگی رژیم در رویاروی فرهنگی با اندیشه و قلم مخالف خود است.

فشار افکارعمومی و اعتراض جهانی ی اهل قلم به این قتل ها دولت را بر آن داشت تا پرده را کمی بالا بزند .

وزرات اطلاعات در رابطه با قتل های زنجیره ای در تاریخ پانزدهم دی ماه ۱۳۷۷ اطلاعیه ای صادر می کند که بخشی از آن چنین است: «وقوع قتل های نفرت انگیز اخیر در تهران نشان از فتنه ای دامنگیر و تهدیدی برای امنیت ملی داشته است . وزرات اطلاعات بنا به وظیفه قانونی وبه دنبال دستورات صریح رهبری وریاست محترم جمهوری ، کشف و ریشه کنی این پدیده شوم را در اولویت کاری خود قرار داد و با همکاری کمیته ی ویژه ی تحقیق رئیس جمهوری ، موفق گردید، شبکه مزبور را شناسایی ، دستگیر و تحت پیگرد قانونی قرار دهد. با کمال تاسف معدودی از همکاران مسئولیت نشناس ، کج اندیش وخودسر این وزارت که بی شک آلت دست عوامل پنهان قرارگرفته ودر جهت مطامع بیگانگان دست به این اعمال جنایتکارانه زده اند در میان آن ها وجود دارند».

حکایت مرگ سعید امامی در زندان را کم وبیش می دانیم . سعید امامی را سقف تحقیق خود در رابطه با این قتل ها گرفتند تا کل رژیم و بیت رهبری را از زیر ضرب بیرون بکشند و مرگ او به ذم رژیم یعنی بسته شدن این پرونده .

اما این پرونده درپیشگاه تاریخ برای دادخواهی همچنان باز است . مرگ این عزیزان شامل مرور زمان نخواهد شد . به بند کشیدن و کشتار اهل قلم و مخالفان سیاسی وعقیدتی تا این رژیم پا بر جا است هیچگاه تمامی نخواهد داشت

یاد جاندادگان قتل های زنجیره ای را زنده نگه داریم و زنگ ها را برای زندگی بهتر در نبرد سیاسی و فرهنگی علیه حکومت جهل وخرافه پر طنین تر به صدا در آوریم . چنین بادا .

سه-شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴ برابر با ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵