اول ماه مه(۱۱اردیبهشت)روزجهانی کارگر

روزی که در راه است به پیشوازش بشتابیم!

امیرجواهری لنگرودی         

     اول ماه مه هرسال، یاد آورحادثه ای است که درسال۱۸۸۶،درشیکاگوی آمریکا رُخ داد . دراین روز، پلیس به صفوف چندین صد هزارنفری کارگران که خواهان هشت ساعت کار بودند، شلیک کردند و شش کارگررابخون غلطاندند و مزدوریشان را درپیش چشمان جهانیان به نمایش گذاشتند.  

  امسال (۱۳۹۲) درشرایطی به استقبال روزجهانی کارگر(اول ماه مه ) درسطح جهان از آمریکا و کانادا گرفته تا روسیه،چین، انگلیس، آلمان، فرانسه،اسکاندیناوی واروپای مرکزی ایتالیا، پرتقال، اسپانیا، یونان،قبرس واسترالیا ودرسطح آمریکای لاتین آرژانتین و برزیل و... و درجوامع پیرامونی،همچون دیروزهمواره کارمزدی دسترنج کارگران به تاراج می رود، این جنگ نابرابرکاروسرمایه شاخص درگیری همین دونیرو(کاروسرمایه) درصحنه اجتماعی و نبردهای خیابانی ودستگیری ها، زندان و تبعید است. در ایران ودرجهنم جمهوری اسلامی نیزبه همچنن، حاصل همه دسترنج کارگران به تاراج می رود.

    اول ماه مه نشانگر این است که بعد ازگذشت ۱۲۷سال ازکشتار کارگران درشیکاگوی (ایالات متحده آمریکا) ازسال ۱۸۸۶به اینطرف، هنوز آن دشمنی وعداوت پایه ای بین دوقطب سرمایه وکارویاصاحبان سرمایه وکارگران مزدی تداوم داشته ودارد.هنوزکه هنوزاست کارگران مجبورند برای گذران زندگی، نیروی کارخود را دریک یا چند رابطه ساده بفروشند وبرای بقاء خود تلاش ومبارزه نمایند. درتمامی این سال ها،هنوزکارگران کمترکنترل وتاثیرتعیین کننده ای برچرخه تولید ندارند و از یکطرف فاقد تشکل های مستقل درسطح بین المللی هستند و ازطرفی دیگر درایران نیزبدلیل اقتداردولت رانتی و سرکوب خشن ، دستگیری ها و زندان شدن ها  و تبعید به ناگزیرفعالان کارگری، با همه تلاش ها وروند مبارزاتی شان، همچنان از حداقل تشکل مستقل خویش محرومند.همچنان موجودیت تشکل سندیکاه های شناخته شده کارگری موجود (سندیکای کارگران شرکت واحد - سندیکای کارگران هفت تپه) ودیگر تشکل های مستقل، از جانب حکومتگران به رسمیت درنیامده اند. هنوزهر نوع اجتماع اعتصابی و مطالباتی،و خود نفس اعتصاب وهرسطح سازمانیابی تشکل مستقل کارگری درایران ممنوع است. تمامی مطالبات اعلام شده کارگران با مقاومت وسرکوب سرمایه داری حاکم اسلامی ، بی پاسخ مانده وهنوزفعالان شناخته شده کارگری بخاطرراه انداختن تشکل مستقل خود سندیکا وکمیته هماهنگی وکمیته پیگری و مدافعه از حقوق کارگران و جانبداری ازآن درزندانند.

      امسال روز رزم و جنبش همبستگی کارگران جهان (اول ماه مه )را درشرایطی درایران برگزارمی کنیم که فعل و انفعالات جنبش کارگری ایران تا حدی در مرکز توجه محافل، مجامع و گروهبندی های سیاسی درآستانه انتخابات ریاست جمهوری قرارگرفته است. آنهایی که تا دیروزبه محورتدریجی طبقه ی کارگرو استحاله ی آن در درون اقشار،لایه های اجتماعی متوسط جامعه می اندیشیدند و با پوزخند  شادمانانه دربرابرجنبش های فزون طلبانه تکنولوژیک زمینه را برای محو طبقه ی کارگر فراهم یافته می دیدند. همه آنان امروز مجبورند که ادعای ریشخندانه و خیال پردازانه دیروزی خود را پس بگیرند و برای این طبقه ی اجتماعی جای ویژه ای درمعادلات اقتصادی و سیاسی جامعه منظورنمایند.

    امسال درشرایطی به طرف اول ماه مه ،روزجهانی کارگر(۱۱اردیبهشت) می رویم که بخش هایی از کارگران از پیش اعلام داشته اند که این روز، فرصت ویژه ای برای اعتراض جمعی ما در برابرنرخ دستمزدها است. آنها اعلام داشته اند : «کارگران اين بي‌حقوقی و توهين به خود را نخواهند پذيرفت و بدون شک اعتراض خود را همچنانکه تا به امروز اعلام داشته‌اند متحدانه به شيوه‌های مختلف و به طور جدی بروز خواهند داد. کارگر اين حق را برای خود محفوظ مي‌داند که اعلام نمايد انسان است و مانند انسان مي‌خواهد زندگی کند. توليد مي‌کند و حق دارد از توليد خود، از دسترنج خود نيز بهره ببرد و در رفاه زندکی کند و از زندگيش لذت ببرد. کسی که چرخ توليد رفاه و آسايش و امنيت را به حرکت در مي‌آورد خود سزاوار‌ترين است که از همه آن‌ها بهره‌مند شود و در رفاه و آسايش و امنيت باشد. اگر کسی قرار است جبران کمبود‌ها و اختلالات توليد را بکند آن کارفرماست که بانی و باعث کمبودهاست نه کارگر. ...»    (بخش های ازاعلامیه انجمن صنفی کارگران برق وفلزکارکرمانشاه 
۲۵/۱۲/۱۳۹۱ )

     امسال درشرایطی به جانب روزجهانی کارگرمی رویم که درایران فعالان کارگری همچنان در زندانند . لیست زندانیان شناخته شده کارگری از جمله : شاهرخ زمانی – محمد جراحی – خالد حسینی- شریف ساعد پناه - پدرام نصرت الهی – رسول بداقی- علی آزادی- بهزاد فرج الهی- دکتراقتصاد ومدافع حقوق کارگران فریبرزرئیس داناو دیگرانی چند ... در زندانند. علی نجاتی را به محکمه بیداگاه می برند. متعاقب آن نیزتعدادی با سپردن وثیقه های چند ده  میلیونی آزاد شدند. جدا ازاین هنوزکه هنوزاست آزادی بهنام ابراهیم زاده ورضا شهابی و... تعیین تکلیف نشده است

     امسال نیزچون سال های گذشته درایران بر پاداشتن روزهمبستگی جهانی جزممنوعه ها است. تنها یکی و دو سال پس از پیروزی قیام بهمن بود که کارگران توانستند با شرکت میلیونی خود درتظاهرات اول ماه مه (۱۱اردیبهشت) ، نیروی شگرف و تعیین کننده شان را به نمایش بگذارند.اما علیرغم سرکوب های وسیع کارگران درایران، در تمامی سال های حکومت سیاه وضد کارگری اسلامی ایران وبگیرو بندها؛ این روز( اول ماه مه ) هیچگاه ازجانب کارگران تعطیل نشد و آنان این روز را همواره وبه اشکال مختلفی درکوه، صحرا، در زندان ومحیط کارخانه جشن گرفتند وهمبستگی خود را با جانباختگان این روزدرپهنه جهان اعلام داشتند.

      امسال درشرایطی به جانب اول ماه مه می رویم که کارگران به تعطیلی این روز با دریافت حقوق ، اجازه راه پیمایی داشتن برای طرح مطالبات بی پاسخ مانده خود ، می اندیشند و برای آن چاره جویی می نمایند.

     امسال درشرایطی بطرف اول ماه مه می رویم که تحریم های گسترده کشورهای معظم سرمایه داری ،- هریک به سهم خویش – اقتصاد ورشکسته و بحرانی ایران را نشان کرده وشرایط بس سخت و جانکاهی را برگُرده کارگران کشورما تحمیل کرده است. امروزگستردگی این تحریم ها هرروز رو بفزونی می رود و در مقابل واردات بیرویه با نظارت اسکله های تحت کنترل سپاه پاسداران عامل اصلی تعطیلی صنایع و کارخانجات وبیکارسازی های مزمن است .

بیایم اول ماه مه امسال را به روزاعتراض برای آزادی همه کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی و لغو احکام اعدام فعالان سیاسی هم وطن عرب کشورمان  بدل سازیم . این روز را به روزخشم و اعتراض عمومی مردم ایران د ربرابر رژیم سرمایه داری حاکم بدل کنیم و به تقویت و تحکیم یکپارچه مبارزه آزادیخواهانه مردم ایران و صفوف فشرده کارگران درراستای پاسخگویی به مبارزات آنان درروز اول ماه مه ، روزتجلی اراده تاریخی کارگران بدل سازیم و به امرواژگونی این نظام ضد کارگری یاری رسانیم. مستحکم ترباد  اتحاد بین المللی کارگران

سه شنبه ۲۰ فروردين ۱۳۹۲ برابر با ۰۹ آوريل ۲۰۱۳

amirjavaheri@yahoo.com