بحران آب و تاثیر آن بر دیگر بحران های اجتماعی

مازیار واحدی

در مورد بحران آب و اهمیت آن در حوزه محیط زیست سخن ها بسیار گفته شده است. تاثیر متقابل بحران آب بر دیگر آسیب های اجتماعی موضوعی است که کمتر به ان پرداخته شده است. مرور چند خبر حوزه محیط زیست و بویژه در ارتباط با بحران آب در هفته ای که گذشت می تواند دورنمای روشنی از این تاثیرگذاری متقابل را در مقابل چشمان ما به نمایش بگذارد.

در خبر اول مسئولین استان مازندران اعتراف کردند که سیل مهاجرت جوانان تحصیل کرده از این استان به شهرهای صنعتی و به ویژه تهران گسترش چشم گیری پیدا کرده است. امری که جریان مهاجرت به این استان را وارونه کرده است. دلیل اصلی رشد سیل مهاجرت از این استان بیکاری و نبود شغل مناسب با تحصیلات این جوانان اعلام شده است.

خبر دوم از استان گیلان: نمایندگانی که از این استان روانه مجلس شده اند خبر دادند که کسی که ریاست مدیریت حل بحران آب را به عهده دارد شخصی است که به خاطر فساد مالی وی کشاورزان زیادی به فلاکت نشسته اند. گویا این شخص در دوران حضورش محصولات کشاورزی کشاورزان را تحت عنوان آب بهاء از آنان می گرفته است.

خبر سوم از اصفهان است و شهر ورزنه. خبرگزاری تابناک خبر داد که تعدادی از کشاورزان این شهر، حدود پنجاه نفر، با خواست حق آبه کشاورزی راه ورودی به شهر را با تراکتورهای خود مسدود کرده و اعلام کردند که در صورتی که مسئولین به خواست آنها توجه نکنند، آنها مسیر آب به شهر یزد را مسدود خواهند کرد.

چهارمین خبر در مورد برپائی کمپینی در دفاع از حق کار فارغ التحصیلان رشته محیط زیست می باشد. هزار و چهارصد تن از این فارغ التحصیلان با برپائی کمپینی به نام " کمپین حمایت از اشتغال فارغ‌التحصیلان محیط زیست" خواستار آن شده اند که مسئولین زمینه کار برای آنان را فراهم کنند. تعداد فارغ التحصیلان رشته محیط زیست پنجاه و شش هزار نفر است.

وخبر آخر اینکه بازهم مسئولین همین رژیم در حوزه آب اعلام کرده اند که موجودی آب شرب موجود کفاف همین جمعیت تهران را هم نمی دهد، چه برسد به آنکه موج مهاجرین جویای کار و حاشیه نشینی کماکان در حال گسترش است.

این خبرها به چند مورد بسیار مهم صحه می گذارد. اول اینکه بحران آب و دیگر بحران های اجتماعی، مانند بیکاری جوانان و بویژه فارغ التحصیلان رشته های کاربردی، نقض حقوق بشر، فساد حاکمان بیدرد، رکود کشاورزی و گسترش حاشیه نشینی به قدری در هم تنیده و از هم متاثرند که هیچ کدام از آنها را نمی توان به تنهائی حل کرد.

دوم اینکه در جمهوری اسلامی هیچ راه حلی برای این بحران ها وجود ندارد. به یک دلیل خیلی مهم: آنها خود دلیل اصلی این بحران ها هستند. جمهوری ی که مردم و حق آنها را به رسمیت نمی شناسد حتی اگر بخواهد با معجزه هم نمی تواند این بحران ها را حل کند. اینها که حتی این را هم نمی خواهند.

و سوم اینکه همگرائی و نزدیک شدن نیروهای اجتماعی و کنشگران محیط زیست به همدیگر، می تواند در وحله اول آنها را در به عقب نشاندن رژیم مخرب حاکم قویتر کرده و دوما در ارائه راه حل واقعی و پیش بردن این راه حل ها یاری رساند.