اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

در پشتیبانی از گردهم آئی بازنشستگان در ۳۱ مرداد ۱۳۹۶

برای دستیبابی به زندگی شایستۀ انسانی، باید متشکل و متحد شد

بازنشستگان کشوری یک بار دیگر فراخوان به گردهم آئی داده اند. آن ها اعلام کرده اند در ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ در جلو مجلس شورای اسلامی گردهم خواهند آمد تا  سه خواسته اساسی خود را به اطلاع همگان برسانند . سه خواسته شان به شرح زیر است:

۱)همسان سازی حقوق با شاغلین ۳۰ سال خدمت با مدارک و سوابق مشابه بر اساس مواد ۶۴ و ۱۰۹ قانون مدیریت خدمات  کشوری

۲) بیمه کارآمد برای رفع نگرانی درد و رنج میانسالی و کهولت بر اساس ماده ۸۵ قانون مدیریت خدمات  کشوری

۳) پرداخت معوقات و مطالبات ۷\۶۷ درصدی بر اساس ماده ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری

این چندمین گردهم آئی بازنشستگان در سه سال اخیر است که تاکنون به نتایج مطلوب نیز نرسیده است. بازنشستگان کشور در توضیح علت فراخوان  این حرکت نوشته اند:

ـ زیرا ۲۶سال است حق و حقوق بازنشستگان کشوری به خاطراجرا نشدن درست و اصولی نظام هماهنگ پرداخت حقوق ها و قانون م.خ.ک پایمال شده است.                                   

 ـ زیرا وضعیت مالی و درمانی بسیاری ازهمکاران بازنشستگان کشوری در نقاط مختلف کشور وخیم و بحرانی است، و این در حالی است که وضعیت مالی مسئولین و حقوق های بالای آنها و دیگر شاغلین هیچ تطبیقی با حقوق بازنشستگان ندارد .                                    

  ـ زیرا بعد از چندین سال پیگیری  دیگر خسته شده ایم از بس که بد عهدی و بد قولی شنیده ایم.                      

 ـ  زیرا وضعیت بیمه درمانی پایه و تکمیلی ما وخیم و ناکارآمد است .                       

 ـ زیرا قرار است قانون مدیریت خدمات کشوری نهایی شود که تغییرات آن توسط مسئولین به ضرر ما است و طوری که مشخص است تا سال۱۴۰۰قراره حقوقمان همسان با خودمان شود.                        

مقامات  حکومتی تاکنون جز وعده و وعید، هیچ اقدامی  برای گشودن گره کار بازنشستگان نکرده اند. صندوق های بازنشستگی هم اساسآ  به دلیل دستبردهای مقامات حکومتی و بدهکاری دولت به آنها در آستانۀ ورشکستگی قرار دارند و همچون آتش زیر خاکستر اقتصاد کشور عمل می کنند. وزیر کار و امور اجتماعی که چهار سال تمام سکان این وزارتخانه را در اختیار داشت و می بایست به این مشکل رسیدگی می کرد، اکنون از زبان معاونش خبر می دهد که : "صندوق های بازنشستگی وضعیت نابسامانی دارند. امید می رود تا ۱۰ سال دیگر سامان یابند!". این سخن بدان معناست که تا حل مشکل صندوق های بازنشستگی، تعداد زیادی از جمعیت ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفری بازنشستگان احتمالآ در قید حیات نخواهند بود.

واقعیت این که قرار نیست مشکل بازنشستگان و دیگر اقشار مزد و  حقوق بگیر توسط دولت مردان جمهوری اسلامی و یا کابینه "آقا"یان حل و فصل شوند. آنها برای حل مشکلات اقشار پائین جامعه قدرت را بدست نگرفته اند.  این باندهای گوناگون و تو در توی غارتگران و اختلاس کنندگان که همچون بختکی بر تمامی عرصه های اقتصاد کشور افتاده اند، دغدغۀ معاش مردم و زندگی آنها و حتی دغدغه زیست محیط مردمان این کشور را ندارند. آنها بر این باورند که قدرت خود را از ملاءاعلاء گرفته اند و به هیچکس پاسخگو نیز نیستند. اگر پاسخگو بودند صندوق های بازنشستگی و صندوق های سازمان تامین اجتماعی را غارت نمی کردند. اگر پاسخگو بودند، "آقا"زاده هایشان در شرایطی قرار نمی گرفتند که از "ژن" خوب شان سخن بگویند و به ریش مردم بخندند. اگر پاسخگو بودند اموال و امکانات مردم ایران را در چهارگوشۀ خاورمیانه بذل و بخشش نمی کردند و برای عمال خود در دیگر کشورها، خانه، جاده ، بیمارستان، حرم و بارگاه طلا نمی ساختند. این دولت مردان و این حاکمان متکبر، همچون اشغال کنندگان ایران عمل می کنند و انتظاری بیش از این نیز از آنها نباید داشت. امید داشتن به حل مشکلات بازنشستگان و دیگر اقشار کار و زحمت از طریق مذاکرات با آنهائی که  برای هر نشست شان در هتل های شیک و مجلل، حق الزحمه های میلیونی می گیرند، امید بجائی نیست. امید را باید در همگرائی ها و همم گامی های همه نیروهای زحمتکش و همه تهیدستان و ستم دیدگان کشور جستجو کرد.. این مشکل، تنها مختص بازنشستگان نیست، این درد کارگران شاغل، که گرفتار حقوق های معوقه هستند نیز هست. این غم معاش، غم معلمان ، پرستاران و کارکنان بخش های خدماتی کشور هم هست. این نبرد برای زنده ماندن، دغدغۀ بیکاران، کودکان کار، دانشجویان فارغ التحصیل بیکار، زنان سرپرست خانوار و اردوی بیشمار تهیدستان حاشیه نشین کشور هم هست. از این رو ، باید به این همگرائی ها و همپشتی ها امید بست و این نیرو را بصورت متحد به حرکت درآورد. آنوقت می توان به حل بسیاری از مسائل امید داشت.

برای آنکه بازنشستگان ، کارگران، معلمان، پرستاران و دیگر اقشار مزد و حقوق بگیر بتوانند  حقوق حقۀ خود را از این غارتگران بگیرند و حداقل، هدایت امور صندوق های بازنشستگی خود را تحت کنترل و نظارت درآورند، باید که همچون تن واحدی متشکل شوند. تشکلی مستقل از دولت ، احزاب ، سازمان ها و گروه ها. ایجاد تشکل مستقل و سراسری بازنشستگان، می تواند قدرت تاثیرگذاری این نیروی دو میلیون نفری را از قوه به فعل درآورد. در این صورت است که تجمعات بعدی، تحصن و یا هر حرکت جدید می تواند ثمربخش تر و کارآمدتر و تاثیرگذارتر باشد. روشن است که همبستگی دیگر بخش های اجتماعی از بازنشستگان و قدرت متشکل آنها، امکانات جامعه برای مقاومت در برابر قدرت حکومت را صد چندان خواهد کرد. آنگاه است که آنها نخواهند نتوانست بدون ترس، به بازداشت و زندانی کردن فعالان کارگری، معلمان ، کنشگران اجتماعی و شهروند خبرنگارها دست بزنند یا برایشان پرونده سازی کرده و از آنها وثیقه های میلیونی درخواست نمایند و در حساب های شخصی رئیس قوه قضائیه پس انداز کنند. همین پراکندگی و منفرد بودن است که حکومتیان را در ادامه برنامه  های بشدت مخرب و ضد مردمی و سیاست های سرکوبگرانه شان جری تر می سازد.

سازمان ما ضمن حمایت از خواست های بازنشستگان از همه مردم آزادیخواه و عدالت جو تقاضا می کند از گردهم آئی بازنشستگان در  ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ حمایت کنند؛ اخبار آن را به اطلاع همگان برسانند و یک همبستگی ملی و سراسری در حمایت از آنها که تمامی زندگی شان را وقف کار و زحمت و ساختن این کشور و جوانان و نونهالان آن کرده اند، ایجاد نمایند.  

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پنجشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۶ برابر با ۱۷ اگوست ۲۰۱۷

توضیح :عکس مربوط به این اعلامیه ، عکس بازنشسته ای است که  مدت ۲۵ سال به دنبال شکایت به دیوان عدالت اداری بوده و نامه ها را به صورت طومار در آورده.