اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

دورجدید کشتارمردم کرد  

درکنارسکوت کشنده رسانه ها ونهاد های بین المللی

حکومت های جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در دور جدید حملات جنایت کارانه خود علیه نیروهای کرد، دست به یک رشته کشتارهای بی رحمانه برضد مردم نواحی مرزی و روستایی زدند که طی آن دهها نفر از زنان، کودکان و مردان کرد کشته و زخمی شدند. رژیم فاشیستی جمهوری اسلامی با تقویت نیروهای سرکوبگر و با بمباران توپخانه ای علیه مردم بیگناه، یک باردیگرچهره کریه و ضد بشری خود را به طورعریان به نمایش گذاشت. حکومت ترکیه نیز در یک برنامه از قبل تدارک دیده شده و در همکاری با جانیان حاکم بر ایران، و به کارگیری هواپیما های جنگی، که قاعدتا باید بر علیه یک ارتش مجهز بکار گرفته شود، دست به یک رشته عملیات هوایی و بمباران کورو جنایت کارانه بر علیه کردهای ترکیه دست زده و یک بار دیگر نشان داد که برسر حل عادلانه مسئله کرد آشتی ناپذیراست و در صورت لزوم فاشیستی عمل خواهد کرد. با کانونی شدن اخبار و تحولات مربوط به لیبی و توجه افکار عمومی جهان نسبت به حوادث آن کشورو سواستفاده حاکمان ایران و ترکیه از این وقایع،  بمب های بیشتری بر سر مردم کرد ریخته می شود.

تصاویرو فیلم های کوتاه  انتشار یافته دراینترنت صحنه های بسیارهولناکی را نشان می دهد که خبر از کشتارهای بی رحمانه دارد و هر بیننده ای را متاثر می کند. اما در این میان رسانه های بین المللی ومخصوصا" رسانه های وابسته به سرمایه داری جهانی، تنها به انعکاس خبرهای کوتاه و جزیی بسنده کرده واخبار مربوط به این سرکوب ها و جنایت های ضد بشری را تحت پوشش قرار نمی دهند. همین طور نهاد های بین المللی نیز متاسفانه در برابر فاجعه ای که در برابر چشمان همگان رخ می دهد، منفعلانه برخورد می کنند. دول جهان نیز چشم خود را بسته اند و اکثرشان با سکوت توام با رضایت از کنار ماجرا می گذرند. حتی برخی از قدرت های سرمایه داری جهانی مثل آمریکا و انگلیس، در پشت پرده همکاری های فنی نظامی و اطلاعاتی با ارتش ترکیه دارند.مخصوصا این که این قدرت ها از حامیان اصلی حکومت ترکیه به شمارمی روند و ترکیه یکی از اعضای هم پیمان آنها در ناتو می باشد. پیمان ناتو که اکنون وظیفه نجات مردم لیبی از شر دیکتاتوری مانند قذافی را هدف باصطلاح "دخالت انسان گرایانه" خود قرار داده است چرا در مورد سرکوب خونین مردم کرد و تجاوز وحشیانه به حقوق آنها توسط دولت دوست و هم پیمان ترکیه سکوت اختیار کرده و در این مورد با رژیم جمهوری اسلامی در جبهه واحد قرار گرفته است.

آیا علت تهاجم مسلحانه دولت های جمهوری اسلامی و ترکیه جریانات مسلح کرد - یعنی پژواک و پ ک ک - و عملیات تروریستی آنهاست؟  واقعیت این است  که علت اصلی تهاجم نظامی  علیه مردم کرد و تجاوز بیشرمانه به کردستان عراق، این گروه ها نیستند. این دولت های ایران و ترکیه هستند که به دلیل طبیعت ضد مردمی شان دشمنان آشتی ناپذیرخلق کرد هستند و هر نوع مصالحه و راه حل مسالمت آمیز برای حقوق کردها را، به بن بست می کشانند و تحولات کردستان عراق نیز همچون خاری در چشمانشان عمل می کند. از این رو، آن ها همیشه با زبان سرب داغ با مردم کرد سخن می گویند. آری، پاسخ مسئله ملی نه سرکوب و قتل و کشتار، بلکه به رسمیت شناختن حقوق ملی ملیت های تحت ستم درایران و ترکیه و پذیرش راه حل دمکراتیک ومتمدنانه  برای از میان برداشتن ستم و تبعیض ملی است.

برای متوقف کردن این کشتار بی شرمانه، و تهاجم نظامی سازمان یافته علیه مردم کرد و بویژه علیه کردستان عراق باید کارزاهای اعتراضی براه انداخت و مخصوصا با جلب افکار عمومی مردم آزاده ی جهان و جلب حمایت نهادهای بین المللی حقوق بشری و با تقویت مبارزات مردم کرد برای آزادی و دمکراسی، از جان و حقوق مردم کرد دفاع کرد. در این راستا سازمان ما  همگام با دیگر نیروهای آزادیخواه و برابری طلب از آکسیون های اعتراضی که در این راستا سازماندهی می شوند حمایت کرده و از همه ی آزادیخواهان می خواهد که با شرکت گسترده ی خود در آکسیون های اعتراضی به این مهم یاری رسانند

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هئیت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

شنبه ۵  شهريور ۱۳۹۰  برابر با ۲۷ اوت  ۲۰۱۱