بيانيه رسمی شماره ۳

 شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال۸۹

به ضميمه گزارش شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال ۸۹ از وقايع و برنامه های روز کارگر در شهرهای مختلف ايران

کارگران و عموم مردم مبارز!

همان طور که در دو بيانيه ی پيشين اين شورا آمده بود، روز اول ماه مه امسال، فرصتی ديگر بود برای رساندن صدای اعتراض کارگران و بيان خواسته های ايشان.

کارگران ايران هم زمان با ديگر هم طبقه ای های خود در سراسر جهان، در حد توان و علی رغم سرکوب گسترده در مراسم های اين روز شرکت نمودند. در گزارش ذيل قصد داريم با رويکردی واقع بينانه سطح شرکت کارگران در مراسم های اين روز و نيز سطح سرکوب گری حاکميت سرمايه داری در ايران را پيش روی همگان قرار دهيم.

در برخی مناطق مراسم ها مطابق فراخوان اين شورا و در ديگر نقاط مطابق ابتکار عمل و ملاحظات محلی مراسم برگزار شده است. نوع شعارها و اعتراضات انجام شده غالباً در اعتراض به بی حقوقی هايی چون حقوق معوقه، سطح پايين دستمزد، حذف يارانه ها و از اين قبيل بوده است.عواملی همچون زمان کم برای تبليغ، امکانات و رسانه های محدود برای نشر فراخوان يا فراخوان ها، تفاوت در زمان و مکان های اعلام شده توسط منابع مختلف، از جمله عواملی بوده است که در کميت و کيفيت شرکت کنندگان در مراسم ها اثرگذار بوده است. از جمله در اقدامی توسط صدای امريکا و از زبان سازگارا، کل مراسم به بوق زدن در ساعت يازده تقليل داده شد و سعی در تحريف خواسته ها و مطالبات شد و يا راديو فردا ساعت مراسم را، ساعت يازده صبح اعلام نموده بود.

اما دو عامل اساسی و پُر وزن در نحوه و سطح برگزاری مراسم های اول ماه مه - و ديگر جنبه های مبارزاتی کارگران - همانا سرکوب گسترده و افسارگسيخته ی حاکميت سرمايه داری از يک سو و سطح آگاهی طبقاتی و سطح مبارزات جنبش کارگری از سوی ديگر است. هر گرايش فکري، خود درک خاص خود را از ميزان وزن واقعی اين دو فاکتور دارد. اميدواريم گزارش اين شورا، در تحليل جريانات کارگری برای واقعی ديدن وزن هر کدام از اين دو عامل مفيد واقع شود. اما ما در اينجا قصد تحليل و اظهار نظر در اين زمينه را نداريم و به انجام گزارشی عينی و تا حد توان خود تکميل، از اتفاقات و مراسم ها بسنده می کنيم.

همچنين در اينجا لازم می دانيم ضمن تشريح يکی از اهداف اصلی اقدامات اين شورا، توضيحی به برخی ملاحظات، نگرانی ها و نقد هايی که به هنگام انتشار بيانيه های يک و دو اين شورا از جانب برخی جريانات کارگری شده بود، اضافه کنيم.

از جمله نگرانی ها، مساله توازن قوای کارگران در مقابل حاکميت و احتمال سرکوب و دستگيری و " هزينه ی " بالايی که پاسخ به فراخوان ما می توانست در پی داشته باشد، بود.

اين شورا تلاش نمود با مطالباتی نمودن شعارها و اعتراضات، تا سر حد توان خود جنبه ی طبقاتی سمت و سوی اعتراضات و تجمع های روز جهانی کارگر در ايران را تقويت نمايد. به جای بی عملی و يا وادادن ميدان عمل به جناح های سرمايه داری اعم از اصلاح طلبان و يا اصولگرايان و يا جناح های سازشکار موجود در جريانات کارگري، ما اين وظيفه را بر خود مبرم دانستيم که با طرح مشکلات مختلف سياسی-اقتصادی-اجتماعی موجود در جامعه ی سرمايه داری ايران و طبعا در سطح جهان، بر رويکرد راديکال و کارگری و طبقاتی و بر لزوم تشکل محوری مبارزات توسط کارگران تاکيد کنيم. ما بر اين نکته ی اخير کراراً در بيانيه شماره دو تاکيد کرديم که کارگران راهی جز مبارزه با ابزار تشکل های مستقل کارگری ندارند.

خوشبختانه تا حدی بيش از انتظار ما، بيانيه ی شماره يک و دو اين شورا مورد استقبال گروه ها و جريانات مدافع طبقه ی کارگر قرار گرفت. با حمايت رسانه اي، تبليغی و انتشاراتی آنان اين بيانيه ها در سطح وسيعی منتشر شد و به عنوان يک جايگزين راديکال به جای تمامی اين همه مفاهيم و راه حل های ارائه شده توسط جناح های سرمايه داری - و مثلاً اصلاح طلبان و رسانه های غربی حامی آنان - توانست طرح گردد. اگر نه در همه جا، اما در ميان بخش های گسترده ای از عموم مردمی که از طريق اينترنت خوراک های شبانه روزی ليبرالی و نو ليبرالی به خوردشان داده می شود، اين بيانيه ها مطرح گرديد و به اندازه ی خود چالش برانگيز شد. تا جايی که اصلاح طلبان و "سبز ها" از درج کامل بيانيه ی شماره دو هراسيدند و آن را سانسور نمودند. اما نتوانستند از رسميتی که اين بيانيه با حمايت جريان های کارگری يافته بود، بگريزند و بالاخره ناچار شدند دست کم به انتشار اين بيانيه اشاره کنند.از طرفی ما تا حد توان توانستيم با ارائه تحليلی از وضعيت روز به پيشنهاد راه حل های راديکال بپردازيم و اين در حالی بود که علاوه بر سرکوب و فريب ِ جناح سرمايه داری در اردوی اصولگرايان ، جناح سرمايه داری ِ اصلاح طلبان و در راس آنان موسوی و کروبی تلاش نمودند با تبريک نامه های دغل کارانه ی خود به مناسبت روز جهانی کارگر ، ضمن تقليل و تحريف مطالبات کارگری ،کارگران را دعوت به مبارزه برای بازگشت به قانون اساسی جمهوری اسلامی نمايند !

کار گروهی و قوی بخش انتشار شورا، در کنار حمايت گسترده ی جريان های کارگری در خارج و داخل منجر به طرح شعارهای طبقاتي، و راه حل ها و گزينه های سوسياليستی مخصوصاً برای جوانان گرديد.

تا اينجای کار ما به هدف اوليه خود رسيده بوديم.

اما گزارشی که در پی می آيد نشان دهنده ی اين است که مراسم ها و تجمعات برگزار شده در اين روز تا چه حد مطابق هدف ما برای طرح خواسته ها و راه حل های راديکال آن و جلوگيری از سم پراکنی جريانات اصلاح طلب يا اصولگرا برای "تعويض" مطالبات و راه حل ها با انواع سرمايه داری آن، برگزار شده است. در حد قد و قواره ما و بدنه ی کارگری که به اين شورا اعتماد داشتند، بخشی از اين هدف نيز برآورده شد، اما ما قصد اغراق در هيچ وجهی از آن را نداريم و اميد داريم با گسترش اتحاد ميان نيروهای راديکال در جنبش کارگری هر روزه با قدرت، کميت و کيفيت بيشتری با سازماندهی سوسياليستی مبارزات کارگری و از جمله برپايی مراسم اول ماه مه، به انجام وظايف طبقاتی خود دست يازيم.

اميد که بدنه ی کارگری راديکال و پر تعداد تری در آينده ی نزديک ِمبارزات، وظايف سنگين تری را بر عهده بگيرد و بدون شک ما نيز به عضو کوچکی از آن، در انجام سهم خود شتاب خواهيم کرد.

و بالاخره از تمامی خانواده هايی که در هر کدام از مراسم های روز جهانی کارگر، فردی از خانواده ی آنان دستگير شده است درخواست می کنيم با ارسال اسامی اين عزيزان (از جمله 15 نفر دستگير شده در تهران و در مقابل وزارت کار) و سه نفر دستگير شده در شهرسنندج ،به ما ياری نمايند تا با ايجاد يک کمپين اعتراضی سراسری برای آزادی هر چه سريع تر اين عزيزان تلاش نماييم.

در پايان اين شورا ضمن حمايت خود از حرکات اعتراضی اين روزها توسط معلمان (که خود يکی از اقشار طبقه ی کارگر هستند)، بار ديگر بر لزوم پيوند و اتحاد ميان جنبش های مختلف ديگر از جمله زنان، دانشجويي، حقوق کودک تاکيد می نمايد و از همه ی فعالينی که در برگزاری مراسم و اعتراض های روز جهانی کارگر تلاش نموده اند تشکر می نمايد.

اين شورا خواستار آزادی بی قيد و شرط تمامی دستگير شدگان مراسم روز جهانی کارگر می باشد و برای آزادی اين عزيزان از هيچ کوششی فروگذار نخواهد کرد.

اين بيانيه را با يادآوری بخش پايانی بيانيه های پيشين به پايان می بريم که ما کارگران را دعوت به طرح اعتراضات و مطالبات در هر فضا و امکان و با محوريت مبارزات اگاهانه و تشکل محورانه می نماييم.

هر روز، روز جهانی کارگر است و کارگران بايد با تقويت و يا ايجاد تشکل های مستقل طبقاتی خود برای پيشبرد خواسته های خود تلاش و مبارزات خستگی ناپذير کنند.

زنده باد همبستگی جهانی طبقه ی کارگر

پيش به سوی ايجاد تشکل های مستقل طبقاتی کارگران

شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر سال ۸۹

اول ماه مه ۲۰۱۰ - يازده ارديبهشت ۱۳۸۹

**********

گزارشی که در پی می آيد حاصل گزارشات واصله به شورا تا پايان روز اول ماه مه - يازده ارديبهشت – می باشد. بخش اعظمی از اين گزارشات به طور مستقيم به شورا گزارش شده است، اما بخش هايی از آن نيز از منابع ديگر اخذ شده است:

گزارش مراسم روز جهانی کارگر سال ۸۹

در تهران، اطراف ميدان انقلاب از صبح در محاصره ی نيروهای امنيتی اعم از يگان ويژه، پليس و لباس شخصی ها ی اطلاعاتی درآمده بود (فيلم منتشر شده توسط شورا). همچنين صدها تن از نيروهای امنيتی در ورودی وزارت کار، تا خيابان بهبودي، به سمت شمال، خيابان جيحون تا آذربايجان و آذربايجان تا رودکي، تمامی خيابان های اعلام شده توسط شورای برگزاری برای مراسم را به محاصره در آوردند؛ (مراجعه شود به فيلم منتشر شده توسط شورا). در بخش شمالی محوطه ی وزارت کار نيز چندين ماشين سرکوب و صدها نيروی امنيتی آماده به حمله حضور داشتند. همچنين در محوطه ی پليس راهنمايی رانندگی نبش تقاطع انقلاب-رودکی در حدود بيست ماشين يگان ويژه ی سرکوب آماده به حمله بودند و نيروهای آنان نيز در حالت آماده باش به سرمی بردند. در يک مرحله موتور سواران سراپاپوشيده، به صورت چراغ روشن به قصد ارعاب مردم و ضرب و شتم حاضرين در پياده روهای خيابان های مسير برنامه به حرکت درآمدند. در ساعت شش و نيم عصر هنگامی که تعدادی از حاضرين شعارهای اعتراضی سر دادند، مورد حمله ی نيروهای سرکوبگر قرار گرفتند. برخی شعار های آنان بدين قرار بود: "مرگ بر ديکتاتور"،"کارگر زنده باد ". (مراجعه شود به فيلم منتشر شده توسط شورا) .هم چنين در ابتدای خيابان جيحون شعارهای " آزادی و عدالت اين است شعار ملت " سر داده شد که جمعيت مورد تهاجم نيروهای سرکوبگر سرمايه داری اسلامی قرار گرفت. نيروهای سرکوب حتا به ضرب و کتک کاری تعدادی از زنان مسن پرداختند. هم چنين در محل مراسم و در مقابل وزارت کار در حدود 15 نفر که اکثرا جوان بودند توسط نيروهای امنيتی دستگير شدند و توسط ماشين مخصوص که نوعی زندان متحرک است از مسير منتهی به ميدان انقلاب به مکان نامعلومی منتقل شدند.

در ميدان فاطمی نيز نيروهای امنيتی روبروی وزارت کشور مستقر شده بودند و در يک مرحله اقدام به حمله به تجمع کنندگان حاضر در محل نمودند.

در ميدان آزادي، رانندگان تاکسی برای اعلام حمايت خود از سوار کردن مسافرين خودداری کردند.

در مقابل مجلس سرمايه داری در بهارستان نيز، حاضرين در محل مورد ضرب و شتم انبوه نيروهای حاضر در محل قرار گرفتند.

در مجموع با توجه به گزارشات واصله و يا مشاهدات، جمعيتی که موفق شدند علی رغم حضور گسترده ی نيروهای سرکوب در سه مکان ِ ياد شده، حاضر شوند جمعيتی بالغ بر سه هزار نفر بوده است.

در اهواز و در مقابل اداره کار آن شهر تعداد کثيری از کارگران به ويژه کارگران لوله سازی اهواز تجمع کردند و به طرح اعتراضات خود از جمله 13 ماه حقوق معوقه ی خود، پرداختند. اين مکان و هم چنين استانداری خوزستان توسط نيروهای سرکوب نيروی انتظامی و لباس شخصی ها درمحاصره بوده است.

در کرمانشاه تجمع مردم و کارگران در مقابل اداره کار اين شهر برگزار گرديده است( جزئيات بيشتر واصل نشده است).

در سنندج و با حضور جمعی از کارگران، فعالين کارگری و خانواده هايشان مراسم با خواندن سرود انترناسيونال و سخنرانی و شعر خوانی و با قرائت قطعنامه ی سراسری تشکل های کارگری ايران پايان پذيرفت. هم چنين مراسم های ديگری در اين شهر برگزار شده است که از جزئيات آن خبردقيقی به اين شورا گزارش نشده است.

مراسمی نيز به همين ترتيب در روز جمعه و در شهر بانه برگزار گرديده است.

همچنين در سقز مراسم، در روز جمعه، با سخنرانی و از جمله توسط محمود صالحی و قرائت قطعنامه ی سراسری ده تشکل کارگری برگزار شده است.

در شيراز هم کارگران با در دست داشتن پلاکاردهايی با شعار "سرنوشت سياه"، "کارگر، روز بی کاری ات مبارک!" و "تا حقوق نگيريم، از پا نمی نشينيم"، در مقابل استانداری فارس تجمع کردند.

در کرمان نيرو‌های امنيتی برای پراکنده کردن کارگرانی که مقابل استانداری تجمع کرده‌ بودند، از گاز اشک‌آور استفاده کردند.

در قزوين، هزاران تن از کارگرانی که در ورزشگاه آن شهر گردهم آمده بودند، با شعار "کارگر اتحاد اتحاد"، عليه اخراج کارگران و ساير مشکلات کارگری مراتب اعتراض خود را اعلام کردند.

در ساعت حدود نه صبح، نمايندگان کارگران طی سخنرانی های خود خواستار پايان دادن به قرار دادهای موقت و رسمی شدن کارگران، حق بيمه، و ساير مشکلات کارگری شدند.

همچنين در شهرک صنعتی البرز تعداد کثيری از کارگران اين شهرک در اعتراض به بی حقوقی هايی که بر آنان تحميل شده است، دست به تجمع و اعتراض و سر دادن شعار زدند و به دليل برخورد نيروی انتظامي، با آنان درگير شدند.

در تبريز، صدها نفر از کارگران و مردم تبريز، جهت گرامی داشت روز جهانی کارگر، در مقابل اداره کار تبريز در خيابان امام خميني، نيمه راه – راه آهن، تجمع کرده و کارگران حاضر در محل نيز، اعتراضات خود را آغاز کردند.

اين تجمع از حوالی ساعت يازده صبح آغاز شده و صدها نفر در آن شرکت داشتند و درهر لحظه بر تعداد شرکت کنندگان افزوده می شد.

حاضران پلاکاردهايی در گراميداشتِ روز کارگر و اعتراض به وضع موجود، در دست داشتند.

نيروهای انتظامي، سپاه پاسداران، بسيج و لباس شخصی ها، در منطقه حضور گسترده ای داشتند و بنا به گفته شاهدان عيني، بيش از 40 خودروی نيروهای نظامی و انتظامي، در آنجا مستقر شده بودند.

تعدادی از کارگران پيشرو عسلويه نيز، در مراسم تهران و در مقابل وزارت کار حضور يافته اند. خبری که به شورا ارسال شده حاکی از آن است که اين کارگران تعدادی پلاکارد با شعارهای اعتراضی به همراه داشته اند تا در صورتی که فضا ی مراسم مناسب باشد، آن ها را بيرون آورند.

از تجمع هايی که در اصفهان و اراک خبر برگزاری آن به دست آمده ، جزئياتی واصل نشده است

دانشجويان - مراسم هايی که در روز اول ماه مه توسط دانشجويان برگزار شده است:

در چند دانشگاه، دانشجويان به مناسبت روز جهانی کارگر دست به تجمع های اعتراضی زدند. از جمله در دانشگاه های تهران، بروجرد، مشهد، کرمان، آزاد تهران، علم و صنعت و شهرکرد.

در دانشگاه تهران شعارهای "دانشجو کارگر اتحاد اتحاد " و "مرگ بر ديکتاتور" و"ديکتاتور حيا کن دانشگاه رو رها کن" توسط دانشجويان سر داده شد. دانشجويان بعد از حدود ۲ ساعت تجمع اعتراضی به حضور احمدی نژاد، به قصد پيوستن به صفوف کارگران دانشگاه را ترک کردند.

در بروجرد و در روز جهانی کارگر در دانشگاه اين شهر، کارگران و نمايندگان کارگران نيز شرکت داشتند. دانشجويان برای ابراز همبستگی و اتحاد، از کارگران برای اين مراسم دعوت کرده بودند و با تاکيد بر مطالبات کارگران، خواهان رفع تبعيض و ستم بر کارگران شدند. مطالباتی که دانشجويان بر آن تاکيد داشتند، از جمله افزايش دستمزدها و ايجاد اشتغال و امنيت شغلی برای همه و افزايش امکانات رفاهی بود.

دانشجويان دانشگاه فردوسی مشهد در بزرگداشت روز جهانی کارگر، علی رغم فضای سنگين سرکوب و کنترل دانشجويان امروز صبح در کلاس های درس شرکت نکردند و کلاس ها را تعطيل کردند. دانشجويان همچنين از گرفتن غذا از سلف سرويس دانشگاه امتناع کردند.

دانشجويان دانشگاه آزاد شهرکرد و دانشجويان دانشگاه آزاد تهران مرکز در روز جهانی کارگر و در حمايت و همبستگی با کارگران در اين روز دست به اعتصاب غذا زدند.

دانشجويان دانشگاه علم و صنعت نيز در بزرگداشت روز جهانی کارگر و در همبستگی و حمايت از کارگران در سالن غذاخوری دانشگاه تجمع و سرود خوانی کردند. حراست دانشگاه به دانشجويانی که مراسم را آغاز کرده بودند حمله کرده و مانع پيوستن ساير دانشجويان به آنان شد.

پايان گزارش شورا