وضعیت نابسامان معیشتی معلمان حق التدریسی نماد ظلم و تبعیض در نظام آموزشی دین سالار

یوسف لنگرودی

دیروز سه شنبه، شانزدهم شهریور، معلمان حق التدریسی برای چندمین بار در هفته های اخیر در یک حرکت خود جوش، برای دفاع از حق و حقوق خود در برابر مجلس تجمع کرده و تعدادی از آنها خود را به صحن مجلس رساندند تا به تبعیضاتی که علیه آنان اعمال می شود، اعتراض کنند. معلمان حق التدریسی که بسیاری ازآنان را زنان تشکیل می دهند، خواهان آن هستند که در نظام استخدامی وزات آموزش و پرورش برای استخدام معلمین در الویت باشند. امری که همواره از سوی دولت  نادیده گرفته شده است . تا جایی که وزیرآموزش و پرورش  "حاجی بابایی" با " نیروهای شرکتی" خواندن این دسته از آنان، تلاش دارد تا به ادامه تبعیض علیه معلمان حق التدریسی مشروعیت بخشد. منظور او از "نیروهای شرکتی" کسانی هستند که  با عقد قرارداد میان شرکت ها و آموزش پروش برای تدریس در مدارس بکار گرفته می شوند. در چنین شرایطی، این معلمان، استخدامی وزارت آموزش وپرورش محسوب نمی شوند و مسئول پرداخت حقوق و مسائل مربوط به بیمه آنان، این شرکت ها هستند.

 به کارگیری  معلمان در نظام آموزشی کشور، از طریق این موسسات خصوصی واسطه ای،  بیرون  نگه داشتن این دسته از معلمان زحمتکش کشور در خارج ازسیستم استخدامی آموزش و پرورش، بی اعتنایی کامل به کسانی است که سال ها بطور دوره ای و در فواصل مختلف در مدارس ایران به تدریس بدون کمترین امنیت شغلی مشغول بوده اند که آنرا باید پیوند شوم میان دین سالاری و نئولیبرالیسم در سیستم آموزشی کشور دانست.

با تداوم مبارزات معلمان حق التدریسی برای به رسمیت شناخته شدن حقوق خود و مخصوصا کشاندن این اعتراضات در برابر مجلس، این مبارزات بالاخره تا حدی نتیجه داد و مجلس با صدوبیست و شش رای موافق یک فوریت  طرحی را تصویب کرد که به موجب آن این دسته از معلمان، در طرح های استخدامی وزارت و آموزش و پرورش در الویت قرار خواهند گرفت.

حقیقت این است که در کشور ما تبعیض و اجحافات هولناکی از سوی حکومت اسلامی برعلیه معلمان زحمتکش صورت می گیرد.  اخراج  بیش از صدوبیست هزار معلم تحت پوشش باز خرید که به تازگی به اجرا در آمد، اخراج های فله ای معلمانی که حاضر نیستند به نظام آموزشی قرون وسطایی رژیم اسلامی گردن بگذارند، دستگیری و سرکوب معلمانی که برای دفاع از حق و حقوق خود دست به اعتراض و برپایی تشکلات صنفی می زنند، ازجمله ظلم هایی است که در حق آنان روا می شود و مخصوصا سازمان دادن حمله های بی شرمانه تهاجم چماق داران و لباس شخصی ها برای سرکوب و متفرق ساختن تجمعات اعتراضی آنان به یک امر عادی تبدیل شده است. به همه این ها باید وضعیت نابسامان معیشتی این قشر زحمتکش را اضافه کرد که حقوق ماهیانه شان به هیچ وجه کفاف تورم بالا و گرانی سرسام آور مایحتاج مورد نیازشان را نمی دهد و بسیاری از آنان برای تامین هزینه های روبه رشد زندگی شان مجبور هستند به یک یا دو شغل دیگر به صورت پاره وقت روی آورند.

همچنین طرح هایی که رژیم برای مدارس و دانشگاه ها در دست دارد، نشان از آینده تاریکی است که در نظام آموزشی کشورمان رقم زده می شود:

 حذف علوم انسانی از سیستم آموزشی کشور، اعزام هزار آخوند به مدارس، ایجاد پنجاه هزار مدارس قرآن و برخی اقدامات دیگر مانند برکناری روسای بیست دانشگاه کشور و بازنشسته کردن نزدیک به نود نفر از هیئت های علمی دانشگاه ها تنها بخش هایی از برنامه های گسترده تصفیه نظام آموزشی و تحکیم موقعیت نهادهای سرکوبگر و اختناق آفرین در آن است. حتی از میان چهل هزار نفری که قرار است  به عنوان معلم به استخدام  آموزش و پرورش در آیند بیست و پنچ در صد سهمیه  به خانواده های شهدا و ایثارگران  تعلق دارد که همگی این ها نه تنها در جهت دینی کردن بیشتر فضای آموزشی کشور و تزریق بیشتر خرافات به مواد آموزشی  است بلکه معلمان و موقعیت شغلی شان را بیش از گذشته در معرض خطر قرار می دهد .

حرکت اعتراضی معلمان حق التدریسی و دستاورد آن که گامی به جلوست، نشان می دهد که بدون حرکت های دسته جمعی و پیگیری خواسته ها، نمی توان به سوی تحقق حقوق خود گام برداشت. فراموش نباید کرد که این حرکت در شرایطی انجام شد که حکومت فضای سرکوب بی رحمانه ای را در سراسر کشور بوجود آورده است. نه تنها معلمان زحمتکش که حتی سایر بخش ها و از جمله خدمات و کارگران و کلا همه اقشار زحمتکش، تنها با به میدان آوردن نیروی هر چه بیشتر و تجمع واعتراض بر سر خواسته های بر حق خود است که می توانند تهاجم همه جانبه حکومت را به کار و معیشت خود  متوقف کرده و به عقب بنشانند.

"هفدهم شهریور هزارو سیصد و هشتاد و نه"