دیگرنمی توان غزه را درآب های مد یترانه غرق کرد.

یوسف لنگرودی

تهاجم وحشیانه ای که توسط حکومت نژاد پرست اسراییل علیه مردم بی دفاع غزه که حدود ده روزپیش آغاز شده بود، بالاخره منجربه برقرای آتش بس گردید. آتش بسی که معلوم نیست تا کی دوام داشته باشد. تهاجم جنایتکارانه ای که حداقل جان دویست فلسطینی را که اکثرشان کودکان و زنان بودند، گرفت و بخش مهمی ازغزه را با خاک یکسان ساخت. غزه هنوز آثارهولناک جنگ 2008را بر پیکرخود داشت که بازهم به طرز ظالمانه ای در هم کوبیده شد.

در توضیح علل این تهاجم دلایل گوناگونی آورده می شود؛ برخی در پیش بودن انتخابات در اسراییل عامل اصلی این حمله می دانند؛ برخی نیزمعتقدند اسراییل خواسته توانایی نظامی حماس را در صورت جنگ با ایران بسنجد و بعضی ها نیز می گویند اسراییل در نظر داشته سلاح های جدید و از جمله سیستم سپر دفاع ضد موشکی " گنبد طلایی " را در برابر حملات موشکی علیه اسراییل بیازماید. همه این دلایل ممکن است در این اقدام جنایتکارانه اسراییل دخالت داشته باشند، اما علت اصلی این یورش ددمنشانه را قبل از هر چیزی می بایست در ادامه سیاست نسل کشی علیه ملت فلسطین که از آغازپیدایش دولت یهود پایه گذاری و دنبال گردیده، دانست. و غزه جایی بوده که همیشه در معادلات استراتژیک اسراییل برای نابودی ملت فلسطین جایگاه ویژه ای داشته است.

 می گویند بنیانگذار اسراییل " دیوید بن گوریون" همیشه آرزو می کرده غزه در آب های مدیترانه فرو رود و نابود شود." همچنین نقل است که " لوی اشکول" - نخست وزیر اسراییل در جنگ 1967- درباره غزه گفته بود : " غزه مسئله است. من در سال 1956 آن جا بودم و مارهای سمی را که در خیابان راه می رفتند، دیده ام. ما باید بخشی از آن ها را در شبه جزیره سینا اسکان بدهیم و امیدواریم بخش دیگری هم مهاجرت بکنند."

همه یورش های نظامی اسراییل علیه غزه را در اساس باید در همین چهارچوب توضیح داد؛ یعنی تلاش اسراییل برای نابودی غزه ازطریق نسل کشی. بی جهت نبود که در آغاز حمله اخیر علیه مردم غزه ، وزیر دفاع آن کشور صراحتا و بیشرمانه اظهار داشت که "غزه چنان باید در هم کوبیده شود تا در شرایط قرون وسطا قرار گیرد."

اما این تهاجم اسراییل که به دلیل مقاومت و پایداری مردم غزه وهمچنین اعتراض افکار مترقی جهان، نتوانست بیش از هشت روزدوام داشته باشد، و اسراییل ناگزیر به پذیرش آتش بس گردید، نشان می دهد که دوره نقشه کشی برای نابودی غزه و آرزوی غرق شدن آن در آب های مدیترانه بسر آمده است. اگر در حملات سال های اخیر اسراییل علیه غزه، نشانه های محکمی در ورشکستی  سیاست استراتژیک این کشور برای حذف غزه آشکار گردید، جنگ اخیر،شکست قطعی چنین سیاستی را به روشنی به نمایش گذاشت. مسلما این بدین معنا نخواهد بود که اسراییل به یورش های خونین دیگری علیه غزه دست نزند؛ رژیم نژاد پرسی که همواره هرگونه طرح صلح عادلانه ای را بر هم می ریزد و با بر پایی جنگ های دایمی امور خود را پیش می برد، بی تردید در آینده نیز دست به جنگ و کشتارخواهد زد.

اما حقیت این است که دوره " غرق کردن غزه در آب های مدیترانه "  و " انتقال بخشی از مارهای سمی به صحرای سینا " و مجبور ساختن بخشی دیگربه مهاجرت از غزه، دیگرتوهمی بیش نیست. این را خود رهبران رژیم نژاد پرست اسراییل به خوبی در یافته اند. ولی از آن جایی که طبق عادت و رفتار دیوانه وار خود میل به نابودی فلسطینیان دارند، باز هم به ماجراجویی های وحشیانه دست می زنند وهر از گاهی با سنگین ترین و پیشرفته ترین سلاح ها مردم بی دفاع غزه را به بهانه مقابله با تروریسم وحماس، قصابی می کنند.

 با این همه آن ها اکنون ناگزیرند خیلی هم در خیالات سیرنکنند و یک طوری با واقعیت و حقیقت زندگی در غزه کنار بیایند. آن ها اکنون دریافته اند که  اصراربر تداوم نسل کشی فلسطینیان می تواند هزینه گزافی برای شان داشته باشد و آنان را بیش از پیش در نزد افکارجهانیان و همچنین نزد یهودیان مترقی بی اعتبار سازد. دوره ای که رهبران نژاد پرست اسراییل نسبت به افکار عمومی جهان بی اعتنا باشند، دیگربسر آمده و به گذشته تعلق دارد.

وضعیت جهان تغییر کرده و مخصوصا انقلابات و شورش های کشورهای عربی ( با همه نتایج متناقض اش ) روند حوادث را به زیان اسراییل و حامیان دو آتشه اش تغییر داده است. اسراییل دیگر نمی تواند مانند یک" بچه ننر" ابله و یک زنگی مست، خر خود را براند و هر کاری که بخواهد علیه فلسطینیان و غزه انجام دهد. سیاست های اسراییل چنان نفرت انگیزو زیان آورو غیر قابل دفاع است که حتی حامی اصلی ا ش ، یعنی آمریکا با حمله نیروی زمینی این کشور علیه غزه مخالفت نشان داده است.

ایستادگی فلسطینی ها در برابر سیاست های تجاوزکارانه و سرکوب گرانه اسراییل در طی چندین دهه و دستاورد های اخیرشان در سطح بین المللی و همدلی مردم جهان با مبارزات شان و بویژه امکان پذیرفته شدن به عنوان عضو ناظر سازمان ملل و همچنین امکان شکل گیری دولت فلسطینی، آرزوی نابودی غزه را برای همیشه و به طورقطعی بر باد خواهد داد.

جمعه بیست و سوم نوامبر