اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

در دفاع از مبارزه برای حفظ محیط زیست

از اقدامات مردمی برای نجات دریاچه اورمیه حمایت می کنیم

سیاست های ویرانگر جمهوری اسلامی در تمامی عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و محیط زیست فاجعه بار بوده است. اگر این سیاست ها در برخی عرصه ها مورد نقد و بررسی قرار گرفته، اما ویرانگری حاکمیت اسلامی در محیط زیست کشور، از توجه کافی برخوردار نبوده است. امروز ابعاد فاجعه بار این سیاست، این جا و آن جا به شکل آشکاری بر ملا می شود. آتش سوزی های پیاپی مناطق جنگلی، کویرگستری شتابان، آلودگی آب های شیرین که موجب نابودی گونه های زیادی از آبزیان شده است، خشک شدن تالاب ها و رودخانه ها و دریاچه ها با شتابی سرگیجه آور تنها گوشه هائی از نتایج  مخرب بحران محیط زیست می باشد که در طول سه دهه حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی به شکل انفجاری گسترش یافته است.

خشک شدن و مرگ تدریجی دریاچه اورمیه ابعاد غیر قابل انکار این فاجعه را بشکل برجسته ای آشکار می سازد. براساس هشدارها ی مطلعین محیط زیست، در منطقه اکولوژيک درياچه اورميه بيش از ۵۵۰ گونه گياهي، ۲۷ گونه پستاندار، ۲۱۲ نوع پرنده، ۴۱ گونه خزنده، هفت نوع دوزيست و ۲۶ نوع ماهي وجود دارد که همگی نابود خواهند شد.خشکيدن دریاچه ارومیه، تبدیل آن به کویر نمک، وزش بادهای موسمی و معلق شدن ۸ تا ۱۰ میلیارد تن نمک این دریاچه به عنوان ذرات معلق، علاوه بر نابودی کشاورزی تا شعاع ورای مرزهای ایران، محيط زيست، درختان و گياهان را به شدت نابود خواهد کرد؛  این فاجعه آنچنان است که ۷۰۰ تن از فعالان میانه ای با انتشار بیانیه ای نوشتند: "دریاچه اورمیه منطقه ای به وسعت شش هزار کیلومتر مربع و نمکی به اندازه ۸ میلیارد تن در آستانه خشکی و زوال کامل است. تاثیرات فاجعه باری که در صورت خشکی این دریاچه به وقوع خواهد پیوست گریبان قریب به ۱۴ میلیون انسان را در آذربایجان و دیگر مناطق خواهد گرفت . فاجعه ای که بیماری های ریوی، خشک شدن منابع گیاهی ، آلودگی هوا ، تغییر منطقه ای اقلیم و … را شامل شده و از آن به سونامی نمک یاد می شود. این در حالی است که متاسفانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران با کمال بی تفاوتی از حل این مسئله حیاتی چشم پوشی کرده و با طرح دو فوریتی احیای دریاچه مخالفت می کنند".

اما نابودی دریاچه اورمیه تنها فاجعه زیست محیطی نیست.  خطر خشک شدن زاینده رود در اصفهان، خطر خشک شدن خرم رود در خرم آباد، خشک شدن و نابودی چنارهای سر به فلک کشیده  خیابان ولی عصر تهران، و نابودی جنگل های گیلان ، مازندران ، گلستان و کردستان  را باید بر این لیست فاجعه بار افزود. بی اعتنائی به آتش سوزی های عمدی در جنگل های شمال و کردستان و یا قطع بیرویه وبی حساب و کتاب درختان جنگل ها برای فروش چوب یا ایجاد زمین های بایر و ایجاد بساز و بفروش های افراد سودجو و باند های حکومتی نیز از عوامل ویرانی جنگل های کشور است. برای حکومتی که زیست انسان ها برایش معنا و مفهومی ندارد و برای دغدغه های زندگی مردم پشیزی ارزش قائل نیست، توجه به محیط زیست، دیگر بیش از حد لوکس و هزینه بر خواهد بود. بی جهت نیست که حاکمیت اسلامی مبارزات و تلاش های فعالان مدنی و مدافعان محیط زیست را نیز بر نمی تابد. دستگیری فعالان مدنی در تبریز و دیگر شهرهای آذربایجان و یا دستگیری فعالان مدافع محیط زیست در  کردستان و به تعطیلی کشاندن انجمن های مدافع محیط زیست را به یکی از محورهای سیاست های سرکوبگرانه ی خویش تبدیل کرده است.

در برابر این ویران سازی و نابود سازی محیط زیست نمی توان دست روی دست گذاشت. فردا می تواند خیلی دیر باشد. دفاع از محیط زیست تنها دفاع از زنده ماندن دریاچه اورمیه یا زاینده رود و جنگل ها نیست. دفاع از حق زیست پرندگان و جانداران، دفاع از آب شرب سالم، دفاع از پاکیزگی خیابان ها و تفریح گاه ها، دفاع از هوای پاک و سالم در شهرها،  همه و همه اجزای دفاع از محیط زیست است. دفاع از محیط زیست، یک اقدام اخلاقی نیست. چنین اقدامی باید به تمامی سیاست های خرد و کلان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشانده شود. شاید وقتی جوانان مدافع محیط زیست در اعتراضات ۱۹۶۸ اروپا پا به  عرصه ی مبارزات سیاسی و مدنی گذاشتند، کمتر کسی باور می کرد که آن ها آغازگر جریانات و تحولات سیاسی هستند که چهره اروپا را دگرگون کرده و دفاع از محیط زیست را به تمامی عرصه های زندگی کشانده است تا جائی که امروز کشوری مثل آلمان می پذیرد که تمامی نیروگاه های هسته ایش تا سال ۲۰۲۲ تعطیل شوند.

از این رو مبارزه برای دفاع از حق زیست رودخانه ها و دریاچه ها، از نشاط جنگل ها و پارک ها، از حق حیات پرندگان و چرندگان و خزندگان، مبارزه ای است عمومی که با مبارزات ضداستبدادی کنونی مردم پیوند می خورد. همین امر باعث ترس و نگرانی حاکمان مستبد دیندار شده است.

سازمان ما ضمن دفاع از مبارزات مدنی و مردمی در دفاع از محیط زیست در هر جا و به هر شکل، حمایت قاطع خود را از مبارزات مدنی مردم شهرهای آذربایجان در دفاع از حق حیات دریاچه اورمیه اعلام می دارد. اعتراضات مدنی مردم شهرهای آذربایجان باید مورد حمایت قاطع تمامی آزادی خواهان، برابری طلبان، فعالان مدنی و سیاسی در سراسر ایران قرار گیرد. نباید اجازه داد سرمایه های طبیعی این کشور تحت تاثیر سیاست های ویرانگر جمهوری اسلامی نابود شوند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۴ شهریورماه ۱۳۹۰ـ (۲۶ اگوست ۲۰۱۱)