تشدید سرکوب و افزایش بیکاری

پریسا آزادیان

در راستای سرکوب همگانی و افزایش اعدامها، رژیم اسلامی سرکوب علیه زنان را گسترش داده است. بررسی تازه ترین موارد اعمال محدودیت علیه زنان و تدارک سرکوب بیشتر و همچنین باز خوانی یادداشتی از آیدا ابروفراخ با عنوان  «دورکاری» به حذف تدریجی زنان کارگر از سپهر عمومی می انجامد بر گرفته از وبلاگ جهان زن که به بحران بیکاری و افزایش فشار اقتصادی به زنان کارگر اشاره دارد، محورهای مجله زنان این هفته رادیو راه کارگر است.

تشدید سرکوب و آپارتاید جنسی

در نظام جمهوری اسلامی  به زنان همواره بعنوان کالایی که جزو مایملک مردان بشمار می آید، نگریسته شده است.  در این نظام متحجر که  در آن زنان  بعنوان شهروند درجه دوم مجسوب میشوند، رژیم ولایی  از موضع  زن ستیزی، مرد سالاری و همچنین دین سالاری مربوط به عصر حجر و در وحشت از حضور با شکوه زنان در عرصه اجتماعی ، فشار در جهت کنترل  زندگی زنان  در همه عرصه ها را گسترش داده است.  هر روز که میگذرد بایدها و نباید های جدیدی از جانب سردمداران رژیم ولایی برای کنترل  هر چه بیشتر زندگی روزمره و تشدید آپارتاید جنسی در کشورمان معرفی میشوند.

از اقدامات  اخیر رژیم علیه زنان،  ممنوع کردن ورود زنان به سینما برای  تماشای مسابقات فوتبال است. اداره اماکن در تازهترین دستور برای پخش مسابقات فوتبال جام ملتهای آسیا ورورد زنان را به سالن سینما ممنوع کرد  تا به این ترتیب ممنوعیت تماشای فوتبال که برای زنان در ورزشگاهها اعمال میشد، به سالنهای سینما هم گسترش یابد.  مسئله حضور زنان در مراکز ورزشی و ابراز شور و احساسات آنان  چنان برجستگی داشته و به چنان سمبل و نشانه ای از تبعیض جنسیتی در جمهوری اسلامی تبدیل شده است که به سوژه یکی از فیلمهای شناخته شده جعفر پناهی بنام " آفساید" تبدیل شد.  این عرصه به یکی از حوزه های اصلی درگیری بین زنان ایران و رژیم اسلامی تبدیل شده است.  مشارکت و حضور فعال زنان بدنبال راهیابی تیم فوتبال ایران  به مسابقات جام جهانی در پاریس و شادی زنان پس از پیروزی بر تیم آمریکا نه تنها از زاویه اختلاط زنان و مردان ایران بلکه بدلیل کنار زدن جحاب از طرف بسیاری از زنان و ابراز علنی شادمانی از طرف رژیم خطرناک تلقی شد و همچنان هم میشود.  

تمامیت گرایی فرهنگی رژیم ولایی و تلاش آن برای ممانعت از حضور زنان در مراکز عمومی اما  تنها محدود به سینما و ورزشگاهها نیست.  جمهوری اسلامی از اختلاط زنان و مردان در حوزه خصوصی نیز هراسان است.  سردار روزبهانی رئيس پليس امنيت اخلاقی در گفتگو با خبرگذاری فارس وابسته به سپاه پاسداران در پاسخ به این  سوال خبرنگار فارس که "  اخيرا فيلمهايی با موضوع برگزاری شوی لباس بانوان در منازل در برخی سايتهای اينترنتی به نمايش درآمده است آيا اقدامات اينچنينی در منازل مجاز است و بايد دارای چه مراحلی باشد؟" گفت: "در ابتدا بايد بگويم تهيه و انتشار فيلم و عکس از محل اختصاصی بانوان برابر مواد ۵ و ۱۰ قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعاليت غيرمجاز میکنند، جرم محسوب شده و مرتکبان اين فعل مجرمانه به ۲ تا ۵ سال حبس و ۱۰ سال محروميت از حقوق اجتماعی و ۷۴ ضربه شلاق محکوم میشوند.   او تاکید کرد که ايجاد نمايشگاه و شوی لباس و عرضه کالا در محل مسکونی ممنوع است و برگزاری هرگونه شوی لباس بايد با کسب مجوز و در مکان ويژه تعيين شده و با رعايت مقررات تدوين شده باشد.  سردار روزبهانی که با وقاحت کامل در مورد چهار دیواری خانه تعیین و تکلیف میکند در مورد برگزاری میهمانی های مختلط نیز گفت : " برگزاری پارتی مختلط مردان نامحرم و اجنبی و زنان با پوشش نامناسب و برگزاری مجالس لهو و لعب که در آنها مواد روانگردان توزيع و مصرف شده و مشروبات الکلی صرف میشود و اعضای شرکت کننده در آن رفتاری مغاير با شئونات اسلامی و خلاف عفت عمومی مرتکب میشوند و چگونگی نحوه برگزار اينگونه مجالس نيز اغلب از سوی باندها و شبکههای فساد طراحی و هدايت میشود به استناد قوانين جاری بويژه مواد ۶۳۷، ۶۳۹، ۷۰۱ و ۷۰۳ تعزيرات و ماده ۱۶۵ حدود از قانون مجازات اسلامی جرم تلقی میشود." 

دیگر مقامات رژیم هم بیش از گذشته بر ضرورت استفاده وسیع تر از دستگاههای سرکوب برای مقابله با زنان تاکید کرده اند.  حجتالاسلام مصطفي سيفي كناري ، سرپرست اداره اوقاف و امور خيريه شهرستانهاي بابلسر و فريدونكنار ضمن اشاره به اینکه  در صورت رفع معضل بدحجابي بسياري از مشكلات حوزه زندگي اجتماعي مردم برطرف ميشود، گفت: " اگر بتوانيم مانكنهاي درون بوتيكها و فروشگاهها را جمعآوري كنيم، مانكنهاي موجود در ماهوارهها، اينترنت و پيادهروهاي سطح شهرستان به حقوق شهروندي ضربه ميزند.  او در ادامه گفت: " در مواردي نيز نبايد به فرهنگسازي بسنده كرد و لزوم جريمه به شدت احساس ميشود كه البته در مورد بدحجابي و پايمال كردن حقوق شهروندي نيز بايد جرائم خاص و مناسبي در نظر گرفت تا به نتيجه مطلوب رسيد. او همچنین خواهان اشاعه فرهنگ اسلامی در فروشگاهها شد و گفت : تبليغات فرهنگ بدحجابي آزادانه در مجامع عمومي و فروشگاههاي ما انجام ميشود كه نياز است با جديت ورود پيدا كنيم.  اعلام اینکه آنچه مقامات رژیم فرهنگسازی میخوانند برای مقابله با زنان ایران کافی نیست، اعتراف روشنی به شکست سیاستهای تبلیغاتی رژیم است.  در دوره اخیر دولت بودجه هنگفتی را برای تبلیغ حجاب به نهاد هایی همچون صدا وسیما اختصاص داده است اما چنین به نظر میرسد که رژیم حتی مجسمه های پلاستیکی ویترین های مغازه ها و شو های تلویزیونی صدا وسیما را نیز ناقض قوانین ولایی تلقی میکند.  

************************************************

«دورکاری» به حذف تدریجی زنان کارگر از سپهر عمومی می انجامد

آیدا ابروفراخ – برگرفته ار وبلاگ جهان زن

زندگی ومعاش زنان روزانه در معرض تحولات غیرقابل اجتنابی قرار دارد و تاثیر این تحولات در کل جامعه نمود پیدا می کند. گاه این تاثیرات باعث ارتقای سطح فرهنگ و گاه باعث عقب ماندگی جوامع می گردد و همواره زندگی زنان کارگر در معرض آسیب های بیشتری قرار دارد.

گزارشات یک ماهه اخیر خبرگزاری ایلنا، از تعطیلی تعداد کثیری کارخانه و افزایش نرخ بیکاری خبر می دهد. با تعطیلی کارخانه ها چه به دلیل نبود مواد اولیه مورد نیاز یا نداشتن سود کافی برای صاحبان کارخانه ها، بیشترین زیان شامل حال کارگران می شود. زیرا سرمایه داران، سرمایه های خود را در قسمت های دیگر، وارد چرخه ی اقتصادی می نمایند و سود مورد نظر خود را از طرق مختلف تامین می نمایند.

با افزایش نرخ بیکاری تعدیل نیرو مسئله ای دور از ذهن نیست. این کاهش نیروی کار بنا به ساختار فرهنگی بازار و عرف جامعه در ایران از قشر زنان آغاز می شود به طوری که زنان کارگر اولین قربانیان این شرایط هستند.

طبق قانون، مردان عهده دار ریاست خانواده هستند و تامین مخارج زندگی به عهده ی آنهاست. این امر سبب می شود که مردان در اولویت دریافت مشاغل موجود قرار گیرند. این قانون نه تنها به زیان زنان، بلکه به زیان مردان نیز هست. در شرایط اقتصادی فعلی، تامین مخارج زندگی در خانواده های کارگری به تنهایی توسط مردان امکان پذیر نیست و نیاز به اشتغال زنان را به وضوح می توان حس کرد. حال آنکه دیدگاه سنتی و عرفی موجود در جامعه نسبت به وظایف زنان در خانه و عدم اشتغال آنها در خارج از خانه برای نگهداری هر چه بهتر از فرزندان، شرایط کاری زنان کارگر را در خارج از خانه به مخاطره انداخته است. گاه زنان بطور مستقیم از محیط های کاری اخراج می شوند و یا گاهی راه حل های غیر مشهودی را برای خروج آنها از اجتماع در نظر می گیرند. «دورکاری» از جمله مواردی است که به حذف زنان از سپهر عمومی کمک می کند.

دورکاری به اشتغال در منازل اشاره دارد که در اجرای این طرح، دولت زنان کارمند را در الویت قرار داده است. یعنی کارمندان در منازل در حد توان به انجام وظایف کاری خود پرداخته و زمان بیشتری برای انجام امور منزل در اختیار دارند، که در اولین نظر این مسئله به مذاق بسیاری افراد، حتی زنان خوشایند می رسد و تبعات آن در این مرحله آنچنان مورد توجه قرار نمی گیرد. با اجرای طرح دور کاری زنان به خانه ها باز می گردند و کارهای اداری را تا حد توان انجام می دهند. در نتیجه زمان بیشتری برای انجام امور منزل و امور مربوط به فرزندان در اختیار دارند. اما تا چه هنگام صاحبان سرمایه و کارفرماها، حاضر به پرداخت دستمزد به کارگرانی هستند که کارها را در حد توان، نه در حد نیاز آنها انجام می دهند؟

با گذشت مدت زمان نامعلوم که زنان بطور کامل از اجتماع کنار گذاشته شده اند، نوبت به اخراج و قطع دستمزد آنها می رسد. از طرف دیگر وجود معضل بیکاری – که مسئولان هم به آن اعتراف می کنند، به طوری که بنا به گفته دبیر اجرایی خانه کارگر استان گلستان، در ایران هیچ دولتی نتوانسته معضل بیکاری را حل کند – سبب جایگزینی مردان به جای زنانی که دیگر از چرخه ی کار خارج شده اند، می گردد. بنابراین برای بار دیگر تبعیض قدیمی «زنان در خانه بمانند تا اجتماع به صاحبانش یعنی مردان برسد» بر جامعه حکمفرما می شود.

در حالت خوش بینانه تر، اگر زنان کارگر اخراج نشوند و دستمزد آنها تا زمان بازنشستگی ادامه یابد، عواقب جبران ناپذیر دیگری از جمله خروج زنان از اجتماع، وابستگی اقتصادی، تسلط هر چه بیشتر مردان بر زنان و… دامنگیر زندگی آنها می گردد.

دولت و همه حامیان این طرح، به وضوح به این امر واقف هستند که مسئله ی سست شدن بنیان خانواده بر اثر اشتغال زنان در خارج از خانه، فرضیه ای رد شده است، زیرا زنان روستایی قرن ها است که به کار در خارج از خانه (دامپروری، کشاورزی، چوپانی، قالیبافی و…) پرداخته اند، بی آنکه آسیبی به بنیان خانواده وارد شود. بیان اینگونه مسائل فقط ریشه در کم رنگ کردن نقش زنان در جامعه و باز گرداندن آنان به خانه ها دارد.

سال هاست که زنان این مرز و بوم بر سر خواسته هایشان ایستاده اند و مبارزه کرده اند و اکنون حاضر به از دست دادن تمام آنچه در این سال ها بدست آورده اند، نیستند.

آزادی زنان و کارگران و ایجاد برابری در جامعه مسئله ای جمعی است، که جز با بیداری و تلاش همه اقشار جامعه تحقق نمی یابد

۲۷ ژانویه ۲۰۱۱