۱۲ اسفند روز شکستی تازه و انزوای بیشتر دستگاه ولایی

رضا سپیدرودی

مجموعه خبرها و گزارش هایی که در مورد نحوه برگزاری انتخابات مجلس نهم انتشار یافته تردیدی به جا نگذاشته است که این انتخابات برخلاف تبلیغات سراپا دروغ برخی از رسانه های حکومتی، نظیر رسالت، کیهان و خبرگزاری فارس و دروغ پردازانی چون استاندار تهران نه تنها با حضور بی نظیر و "حماسی" مردم، "لبیک به ندای خامنه ای" و “رکورد جدیدی از مشارکت" همراه نبوده که با تحریم گسترده همراه بوده است. ۱۲ اسفند ثبت شکستی تازه برای  رژیم اسلامی و بویژه شخص خامنه ای است.

گزارش های متعدد و متنوعی که از منابع گوناگون و حتی از سوی برخی از رسانه های وابسته به جریانات حکومتی انتشار یافت نشان داد که در بسیاری از کلان شهرها مردم از شرکت در نمایش رژیم خودداری کردند. دهها کلیپ ویدئویی تهیه شده با تلفن های موبیل شهروندان که در شبکه های اجتماعی منتشر شد، به شکلی مستند نشان داد که اساسا در بسیاری از حوزه های رای گیری پرنده پر نمی زده است. حتی معلوم شد که ارزیابی های اولیه مبنی بر احتمال شرکت بیشتر مردم در شهرستان های کوچک تر نیز چندان دقیق نبوده و اگر در این زمینه خاص، گزارش های مستقل اولیه بعدا با گزارش های جدیدتری کامل شود، ابعاد عدم حضور مردم در پای صندوق های رای در چنین مناطقی نیز تا حدودی قابل توجه خواهد بود. کسادی بازار "انتخابات" مجلس در حدی بود که مجبور شدند زمان رای گیری را چهار بار و تا ساعت ۱۱ شب تمدید کنند و این در حالی بود که همه پیش بینی می کردند که گروه هایی نظیر کارمندان ادارات از ترس عواقب مهر نخوردن شناسنامه هایشان مجبور بودند رای بدهند. وزارت کشور که قبلا تاکید داشت که برای شرکت در انتخابات افراد باید کارت ملی و شناسنامه عکس دار داشته باشند هنوز ساعتی از شروع رای گیری نگذشته برای آب کردن جنس بنجلی که روی دست نظام مانده بود دست به حراج زد و اعلام کرد که برای رای دادن نه کارت ملی لازم است نه شناسنامه عکس دار. ترفند دیگری که از پیش تدارک شده بود دعوت از تعدادی معدود از خبرنگاران خارجی بود تا در شرایطی که رسانه های رژیم رسوای عام و خاص هستند و هیچکس دروغ هایشان را باور نمی کند، حداقل گزارش های خبرنگاران خارجی بهانه ای برای عربده کشی های دستگاه تبلیغاتی رژیم پس از انتخابات و بستن دهان منتقدان فراهم کند، اما وقتی از گزارش خبرنگار اعزامی شبکه سی. ان. ان بسرعت معلوم شد که "همه خبرنگاران خارجی را با اتوبوس به حوزه های رأی گیری می برند،" و"انتخاب دیگری نیست"، و به خبرنگاران هشدار داده شده که به حوزه های دیگر سر نزنند تردیدی باقی نماند که آن حوزه ها صحنه سازی شده اند. با مستنداتی که تا همین جا نشان از گسترده بودن تحریم انتخابات نمایشی رژیم دارد، قیل و قال رسانه های دروغ پرداز و رای سازی های کارگزاران متقلب آن در مورد تعداد شرکت کنندگان در انتخابات از هم اکنون بکلی بی اعتبار است.

۱۲ اسفند اما فقط از منظر گستردگی تحریم، شکست سیاست های دستگاه ولایی نیست. عواملی که حاکمیت را به توسل به نمایش رسوای انتخابات مجلس کشاند، پس از ۱۲ اسفند نیز همچنان عمل می کنند. آشی که دستگاه ولایت به نام مجلس نهم پخته است نمی تواند این عوامل را ریشه کن کند. اگر چه این دستگاه پس از انتخابات ۸۸ و مشاهده وضعی که باز شدن منفذی در بالا برای پیشروی مردم در پائین پدید آورد، برای ادامه بقای خود ناچار بود رقابت های انتخاباتی را حتی در میان جناح های حکومتی بسیار محدود کند؛ و اگر چه در شرایط گسترش تحریم اقتصادی و افزایش خطر جنگ خود را ناگزیر یافت به سمت تمرکز فاشیستی بیشتر حرکت کند، اما آشکارا می تواند دید که همین کار:

 اولا: دامنه حامیان دستگاه ولایت را تنگ تر و انزوای مجموعه هسته اصلی قدرت را باز هم بیشتر خواهد کرد. پس از انتخابات شکاف میان اصولگرایان که هر کدام یک ساز می زنند افزایش یافته و بستر تصفیه حساب های آینده را میان آنها فراهم کرده است.

 ثانیا: تمرکز فاشیستی تر قدرت اگر چه خواست دستگاه ولایی است، اما دست چین کردن مهره های وفادار برای مجلس نهم از طریق شورای نگهبان معلوم نیست که بتواند حتی در سطح مجلس آن را تامین کند. فراموش نباید کرد که احمدی نژاد هم وقتی از سوی دستگاه ولایت برکشیده شد، دستبوس او بود، اما بعدا در برابر خامنه ای ایستاد و شکافی را در رژیم باز کرد که هنوز جوش نخورده است. شکاف و چند دسته گی میان باندهای قدرت و ثروت از نابهنگامی و تاریک اندیشی حاکمیت و از تناقض میان ساختار متکثر روحانیت شیعه و ولایت مطلقه فقیه ریشه می گیرد. اگر چه در تمام سال های موجودیت رژیم به نام حفظ نظام و جلوگیری از سواستفاده دشمنان، چند دسته گی و اختلاف نکوهش، و وحدت حول ولایت فقیه ستایش شده، اما اختلافات و دسته بندی ها میان گروه های حاکم در تمام این سال ها دائما بازتولید شده است.

12 اسفند عملا فرصتی شد در نشان دادن نارضایتی اکثریت بزرگی از مردم از جمهوری اسلامی و سیاست های ویرانگرانه و ماجراجویانه آن. باید امیدوار بود و تلاش کرد تا این ضربه  و "نه" مردم به حاکمیت که بدون پرداخت هزینه گزافی از سوی آنان و صرفا با ماندن در خانه و خالی گذاشتن مراکز رای گیری به دست آمد، پس از انتخابات نقطه عزیمت تازه ای برای پیشروی مردم در شکل های دیگر فراهم سازد.

۱۳ اسفند ۱۳۹۰ـ ۳ مارس ۲۰۱۲