پیام کنگره شانزدهم سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به  مردم ایران

شانزدهمین کنگره سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) با گرامی داشت یاد و خاطره همه مبارزان   شهید  راه آزادی و سوسیالیسم و به خون خفتگان بیش از سه دهه حاکمیت توحش و جنایت اسلامی و خاصه جانباختگان جنبش اعتراضی دو سال اخیر برگزار شد.

کنگره شانزدهم سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) در شرایطی برگزار گردید که در نتیجه مبارزات شما رژیم اسلامی بیش از پیش در سراشیبی فروپاشی و سقوط قرار گرفته است. تضادهای درونی جناح های حاکم، علیرغم تصفیه های مکرر، بیش از پیش اوج می گیرد و شکاف میان بالایی ها را هر چه گسترده تر عیان می کند.

آشکار است که بالایی ها دیگر نمی توانند به سبک سابق به حکومت ننگین خود ادامه دهند. در پایین هم توده های میلیونی مردم، پس از تحمل سرکوب ها و خشونت های بیرحمانه ای که از سوی حاکمان اسلامی برآنان تحمیل شد، می روند که روش های تازه تری از مبارزه و مقاومت مدنی را تجربه کنند که نیازمند مراحل بالاتری از سازماندهی نسبت به تظاهرات خیابانی است.

با آشکارتر شدن تاثیرات حذف یارانه ها در بستر یک تورم اقتصادی دائمأ فزاینده، توده های کارگر و زحمتکش می روند که صفوف خود را در این مبارزه هرچه متشکل تر و منسجم تر سازند. پیش درآمد اشکال مبارزات آینده را می توان اکنون در اعتراضات کارگری به عدم پرداخت به موقع حقوق ها و تلاش برای ساختن تشکل های مستقل کارگری، مقاومت و نافرمانی مدنی  بخش هایی از مردم در عدم  پرداخت قبوض سنگین آب و برق و گاز، مقاومت مردم در برابر جمع آوری ماهواره ها، مقاومت جوانان در برابر پوشش تحمیلی و ... دید.

اکنون رژیم اسلامی ناامیدانه تلاش می کند نیروهای خود را برای برگزاری نمایش انتخاباتی مجلس فرمایشی بسیج کند. اما این گونه نمایش ها دیگر آن چنان بی آبرو شده اند که حتی بخش هایی از اصلاح طلبان را که طی سال های گذشته از بقایای ریخت و پاش های جناح های حاکم ارتزاق می کردند و به واسطه این ارتزاق، یکی از بدترین استبدادهای تاریخ بشر را نمونه بی بدیل دمکراسی جا می زدند، طوری به هراس و ناامیدی انداخته است که از عدم شرکت در انتخابات دم می زنند.

بدون شک صبح رهایی را چندگامی بیش نمانده است، و این مهم نه به دست نیروی خارجی یا سازشکاران بزدل داخلی، بلکه با سازمان دهی گسترده، عمق یابی و پیوند مقاومت های هنوز پراکنده کارگران و مزدبگیران، دانشجویان، زنان، جوانان، ملیت های تحت ستم  و دیگر اقشار آزادی خواه جامعه ما میسر خواهد بود. سازمان ما به سهم خود تلاش می کند در مسیر این سازماندهی، تعمیق و پیوند، گام هایی هرچند کوچک بردارد و مصمم است مانند همیشه در کنار و همگام با مبارزات شما توده های کار و زحمت قرار داشته باشد.  

راه کارگر از همان ابتدا، موجودیت خود را با مبارزه شکوهمند اعتراضی مردم برای رهایی از سلطه حکومت ولایت مطلقه فقیه و در دست گرفتن حق تعیین سرنوشت خود گرده زده است، همواره از این مبارزه الهام گرفته و کوشیده است خدمت گذار رهایی کارگران و زحمتکشان باشد و پرچم نان و آزادی را از دست فرو نگذارد.

در نبرد پرفراز و فرودی که درگیر آنیم، لحظه ای غفلت از همبستگی با همه قربانیان استبداد و تمامی همسنگران روا نیست.  دشمن بیرحم را که دیگر شمشیر را کاملن از رو بسته و در پی تحکیم سلطه دستگاه ولایت و چکمه پوشان و امنیتی هاست باید هم چنان آماج اصلی خشم و اعتراض و طغیان قرار داد تا فروپاشد. باید اسلحه نافرمانی مدنی را در همه جا به کار بست و صیقل داد. باید بر اهمیت جنبش مطالباتی و  صنفی و رفاهی و شکل دادن به اعتصابات زنجیره ای برای تسریع درفروپاشی حکومت استبدادی تاکید کرد. و هرگز نباید فراموش کنیم که ایجاد تشکل های مستقل مدنی، سیاسی و صنفی، در جهت خودسامان یابی مردم، موثرترین راه در حفظ و صیانت از خون های پاک و گرانقدر جوانان این سرزمین است که در راه آزادی، رهایی و برابری  بر زمین ریخته شده است  و بدون آن راهی برای جلوگیری از تاراج دستاوردهای مبارزات و فداکاری های مردم و برقراری نظامی دمکراتیک که حق حاکمیت توده ها بر سرنوشت شان را تضمین کند، وجود ندارد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

کنگره شانزدهم سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

مرداد ماه ۱۳۹۰ ( اوت  ۲۰۱۱)