اعلامیه مشترک

حزب کمونیست ایران

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

از اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای نفت و گاز و پتروشیمی حمایت می کنیم

در آستانه اول ماه مه امسال، از روز اول اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، هزاران نفر از کارگران شاغل شرکت های پیمانکاری پروژه‌های نفت، گازو پتروشیمی، پالایشگاه‌ها، معادن و صنایع فولادی سراسر کشور به اعتصابی هماهنگ در چهارچوب  کمپین  ۱۴۰۲ اقدام کرده اند. گسترش اعتصابات سراسری در نزدیک به ۹۰ شرکت در شهرهای سیرجان، اصفهان، شیراز، کرمان، یزد، آبادان،  بندرعباس، ماهشهر، اهواز، بوشهر، عسلویه، گچساران، دهلران، کنگان، لردگان، شادگان، ایذه، هفشجان، چابهار، بندر جاسک  و جزیره لاوان، نشانۀ عمق بهره کشی، استثمار،  بی حقی و بی حقوقی کارگرانِ کارد به استخوان رسیده است.

اصلی‌ترین خواسته‌ی کارگران، افزایش حقوق بر اساس لیست تعیین‌شده‌ی کمپین، به میزان ۷۹ درصد و برقراری قاعده‌ی ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت است که پس از کمپین ۱۴۰۰ هنوز در برخی مراکز اجرایی نشده است. نگاهی به لیست خواست های  فرموله شده کارگران در این بخش از صنعت، نشان از به بردگی گرفتنِ آنان توسط دولت، پیمانکاران، شرکت های خصوصی و خصولتی ست. کارگران اعتصابی خواست های خود را این گونه فرموله کرده اند:

- واریز حقوق در حداقل زمان (۱۰ تا ۱۵ روز پس از کارکرد هر ماه)

- واریز بیمه برابر با عنوان شغلی

- حذف روال ۱۰ ساعت کاری و تبدیل به ۸ ساعت در روز

- محاسبه هرگونه کار کمتر از یک ماه برابر با دستمزد اورهال

- انواع مزایای عیدی، سنوات، ایاب و ذهاب، حق اولاد، بن کارگری، بدی آب و هوا... باید به طور جداگانه نسبت به دستمزد تصویبی محاسبه و به پرسنل پرداخت شود.

- بالا بردن کیفیت سرویس‌های رفت و برگشت به محل کار، کیفیت خوراک، حذف خوراک‌های تکراری از منوی هفتگی، کاهش تعداد نفرات در هر اتاق به نهایتا ۴ نفر و ارتقای سطح بهداشت خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی (در محل کار و خوابگاه)

- تحویل یک نسخه از قرارداد به همراه سربرگ شرکت استخدام‌کننده، مهر و امضای مدیر مربوطه به پرسنل استخدام شده

- حذف بند غیرقانونی آزمایشی کار کردن در طول ۱۵ روز با دستمزد اداره کاری و یا بدون دستمزد

- حذف تعهدنامه‌هایی که برای جلوگیری از اعتراضات کارگران در مراجع قانونی به وسیله‌ی کارفرمایان و پیمانکاران گرفته می‌شوند.

لیست خواسته ها نشان می دهد که کارفرمایان، شرکت های خصوصی، دولتی و خصولتی حتی به کارگران قرارداد هم نمی دهند. از آن فراتر تحت نام آزمایشی کار کردن، کارگران را به بیگاری بدون مزد وا می دارند. حتی از آنها تعهدنامه نیز می گیرند که اعتراض نکنند. لیست خواسته ها نشان می دهد که حکومت اسلامی و سیستم استثمارگر آن تا چه اندازه  تبعیض گر، بی رحم و ضد کارگر است.

نقش شرکت های پیمانکاری معمولا وابسته به نهادهای حکومتی در این برده داری مدرن برجسته است، گرفتن پروژه ها ی گوناگون از طریق رشوه، روابط خویشاوندی برای کسب سود از طریق پائین نگه داشتن هزینه کار و سرکوب دستمزدها و بی اعتنایی به سلامت، رفاه، آرامش و ایمنی کارگران می باشد. خارج کردن این بخش از کارگران از شمول قانون کار از یک سو و وجود ارتش گسترده بیکار و تحصیل کرده از سوی دیگر، قدرت چانه زنی کارگران را به شدت کاهش داده است.

در شرایطی که بر اساس آمار خودِ رژیم، جامعه تورم  ۵۵ درصدی و در مواد غذایی و خوراکی  تورم ۷۰ درصدی را تجربه می کند، افزایش  ۲۷ درصدی دستمزد حتی امکان زنده ماندن را هم برای  کارگران و مزد بگیران فراهم نخواهد کرد. از همین روست که دیگر بخش های کارگری از اسفندماه ۱۴۰۱ تاکنون نسبت به تعیین حداقل دستمزد اعتراضات گسترده ای را سازمان داده اند.

کارگران پروژه ای نفت و گاز و پتروشیمی در اعتراضات و خواست های خود تنها نیستند. دیگر بخش های طبقه کارگر، در ماه های اخیر، اعتراضات خود را در اشکال گوناگون بیان داشته اند. هم زمان شاهد اعتراضات گسترده بازنشستگان بخش های گوناگون از جمله بازنشستگان تامین اجتماعی، فولاد، مخابرات و کشوری بوده ایم. امروز هم زمان با اعتصابات سراسری کارگران پروژه ای،  بازنشستگان مخابرات در تهران، اصفهان، اردبیل، شهر کرد، فارس، لرستان، کردستان، خوزستان، خراسان رضوی در اعتراض به عدم تحقق خواست هایشان گردهم آئی های اعتراضی برگزار کرده اند.  اعتراضات گسترده معلمان و بویژه پرستاران نیز در متن همین شرایط صورت گرفته است. هم زمان شاهد مقاومت مدنی زنان برای آزادی پوشش هستیم که شکلی فراگیر و سراسری یافته است. از این رو، پیوند مبارزاتی کارگران رسمی و پروژه ای در تمامی واحدهای تولیدی  و خدماتی از یک سو و همسوئی و هماهنگی مبارزات و اعتراضات کارگران و کارکنان بخش های گوناگون خدماتی، صنعتی و تولیدی از سوی دیگر، می تواند قدرت اعتراض و پتانسیل تاثیرگذاری برای دست یابی به خواست های بر حق  مطالباتی و طبقاتی مزد و حقوق بگیران را صد چندان کند.

در شرایط کنونی که حکومت اسلامی زیر ضربات سهمگین خیزش انقلابی ژینا گیچ و سرگردان شده و حتی از تامین ابتدایی ترین خواسته های مردم برای زنده ماندن ناتوان است، فرصت مناسبی برای پیوند جنبش های مطالباتی، طبقاتی با سایر جنبش های رهایی بخش فراهم آمده است. اتحاد و مبارزه همبسته جنبش کارگری، معلمان، زنان، پرستاران، دانشجویان، بازنشستگان، رانندگان، بیکاران و با ملیت های تحت ستم ایران می تواند زمینه های ایجاد ارگان های قدرت توده ای از پایین را به وجود آورده و نه تنها به حکومت اسلامی پایان دهد، بلکه بر سلطه ویرانگر سیستم سرمایه داری ، ستم، تبعیض و استثمار ناشی از آن نیز خط پایانی بگذارد. اکنون فرصت مناسبی ست که جنبش های رهایی بخش در هر شهر با اعتصاب باشکوه کارگران نفت، گاز، پتروشیمی، مس و فولاد اعلام همبستگی کنند و برای پیروزی اعتصاب متحدانه تلاش نمایند. توجه داشته باشیم که مشکلات اقتصادی ایران، پاسخ اقتصادی ندارد، برای حل ریشه ای این مشکلات و برای ایجاد شرایطی که به حرمت انسانی همگان و از جمله نیروی کار و زحمت احترام گذاشته شود، باید ساختار سیاسی کنونی در هم شکسته شود و بر ویرانه های آن ارگان های قدرت مردمی ایجاد گردد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

پیروز باد انقلاب مردم ایران

زنده باد آزادی، دمکراسی و  سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

حزب کمونیست ایران

دوشنبه ۴ ارديبهشت ۱۴۰۲ برابر با  ۲۴ آوريل ۲۰۲۳