اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت شورش آب در خرمشهر

فریاد « نان، آب، آزادی»

را نمی توان با گلوله خاموش کرد!

کمبود آب آشامیدنی، شور بودن آب  در نتیجه پیشروی آب دریا به رودخانه کارون، بی اعتنائی مقامات استانی و حکومتی به اعتراضات مکرر مردم و حتی "نمایندگان استانی"، شایعه فروش آب شیرین به کشورهای همسایه و ترکاندن لوله آبرسانی مينو‌دشت آبادان،  در  تابستان گرم و سوزان خوزستان، مردم خرمشهر و آبادان را به اعتراض واداشته است. آنها خشم شان  از این وضعیت را علیه بی کفایتی و بی اعتنائی شرم آور مسئولان حکومتی  فریاد می کنند. مردمی که کار برای کسب درآمد، آب برای نوشیدن و زندگی،  نان برای خوردن و آزادی برای اعتراض ندارند، کارد به استخوانشان رسیده است. نگاهی به سخنان مقامات حکومتی پرده از ابعاد بی اعتنائی و بی کفایتی حاکمیت اسلامی بر می دارد: رحمانی فضلی؛ وزير کشور در نشست خبري دهم تیرماه می گوید: «از سال ۷۱ طرح غدير براي آبرساني به خرمشهر مطرح شد؛ يعني ۲۵ سال اين طرح در دست اجرا بود که دولت در سه سال گذشته اين موضوع را اولويت اول خود قرار داد و ۱۵ تير اين طرح به نتيجه مي‌رسد. پيمانکار طرح هم سپاه و قرارگاه خاتم‌الانبياست». غلامرضا شريعتي استاندار خوزستان هم در دهم تیرماه با عذرخواهي از مردم شهرستان‌هاي خرمشهر و آبادان به خاطر تشديد مشکلات پيش‌آمده براي آب شرب‌، ۳۰ سال پس از پایان جنگ ایران و عراق،  وقیحانه می گوید:« «متأسفانه هشت سال جنگ تحميلي باعث تخريب زيرساخت‌هاي اين استان شده و همين امر مشکلات مردم را در اين روزها تشديد کرده؛ هرچند تلاش جدي دولت رفع همه مسائل و مشکلات مردم است و هيچ عذر و قصوري در اين زمينه پذيرفتني نيست». غلامرضا شرفي، نماينده مردم آبادان، نیز می گوید:« «يک‌سال‌ونيم است که وضعيت امروز آبادان و خرمشهر را شفاهي، کتبي و حضوري و تلفني به ريز و درشت مسئولان تذکر دادم. از روي همين گزارش‌هاي رسمي از وضعيت بي‌آبي، کاهش نزولات جوي، برداشت‌هاي بي‌رويه از منابع آبي و... که بررسي کرديم به اين جمع‌بندي رسيديم و گفتيم اين‌جوري مي‌شود که شد. حتي گفتيم اگر نزولات جوي نسبت به سال‌هاي پيش ۲۰ يا ۱۵ درصد کمتر شود، فاجعه به وجود مي‌آيد اما به خرج کسي نرفت».

بی آبی در تابستان سوزان خوزستان و بی اعتنائی مقامات حکومتی که مشغول اجرای طرح های خانه خراب کن در خوزستان و دیگر استان ها هستند و سدسازی های غیرکارشناسانه و تخریب زیست بوم منطقه را رقم زده اند، باعث خشم مردمی شد که در شب نهم تیرماه به خیابان ریختند و فریاد  العطش، العطش سردادند. اما این فریاد ها زیر نفیر گلوله های نیروهای انتظامی و امنیتی قرار گرفت. خرمشهر که روزی زیر رگبار ارتش صدام حسین ویران می شد، این بار زیر رگبار نیروهای انتظامی و امنیتی جمهوری اسلامی قرار گرفت. مزدوران حکومتی برای توجیه گلوله باران مردم، خود دست به تخریب اموال عمومی و آتش زدن ساختمان های حکومتی زدند تا مردم را "آشوبگر" و "اغتشاشگر" معرفی کنند. درست همچون اقدامی که در جریان اعتراض بازاریان انجام دادند. قصد آن ها این است  که از این طریق  خوراکی نیز برای امپراتوری رسانه ای رژیم چنجی ها فراهم آورند که گاه از مردم می خواهند مسلح شوند و دست به اقدامات خشونت آمیز بزنند و از این طریق در طرح سرکوب مرم توسط نیروهای امنیتی شریک می شوند.

به گلوله بستن مردم خرمشهر که فریاد العطش، العطش سر می دادند، یک اقدام تصادفی نیروهای انتظامی و امنیتی نبود. این فرمانی است که از بالا صادر شده است. سخنان صادق آملی لاریجانی و حسن روحانی در در همایش قوه قضائیه  و تاکید آشکار بر سیاست مشت آهنین، با به گلوله بستن مردم خرمشهر و دستگیری گسترده جوانان این شهر، وارد مرحلۀ جدیدی شده است. نگرانی از شورش های آب و نان در سراسر کشور از یک سو و  جنب و جوش ارتش مزدور رژیم چنجی ها، مقامات حکومتی را هراسان کرده است. نیروها و افراد بی اعتقاد به قدرت مردم  و آویزان به طرح رژیم چنج، که در راهروهای وزارت خارجه آمریکا پرسه می زنند یا در سالن های اجاره ای و پرشده از پناهجویان کشورهای گوناگون که «گاردین» در باره شان می نویسد:« می خواهید پاریس را ببینید؟ خرج سفر و غذا و هتل فقط ۲۵ یورو! و این طوری نیمی از آن جمعیت غیرایرانیانی بودند که از لهستان و چک و آلمان با اتوبوس برای سفری توریستی به پاریس رفتند اما ناگهان سر از متینگ "پرشکوه" مریم رجوی و جولیانی درآوردنذ! » تا  برای نئوکان های جنگ طلب و همپالکی هایشان پرچم های سه رنگ تکان دهند ، در برابر جنبش قدرتمند مردم ایران ایستاده اند و قصد منحرف کردن آن را دارند. اما مردم ایران نیک می دانند که برای گرفتن حق خود از مقامات جنایتکار جمهوری اسلامی که هست و نیست این مملکت را قربانی غارتگری های سرمایه داران نوکیسه و حریص و نهادها و بنیادهای غارتگر ولائی کرده اند، راهی جز اتحاد، همبستگی، مقاومت و مبارزه توده ای گسترده ندارند. حمایت های بی دریغ مردم شهرهای خور موسی، آبادان، بندر ماهشهر و اهواز از مردم خرمشهر ناآرام نشان می دهد که این مبارزه مسالمت آمیز و توده ای قصد درجا زدن ندارد. این مبارزه  در تداوم مبارزات دی ماه ۱۳۹۶ بیش از ۱۰۰ شهر کشور، مبارزات دلاورانه مردم و کشاورزان  اصفهان، اعتصابات کارگران هفت تپه، فولاد اهواز، آذرآب و هپکو اراک، تجمعات اعتراضی دانشجویان دانشگاه های کشور، گردهم آئی های معلمان و بازنشستگان و مبارزه سمبلیک و درخشان «دختران خیابان انقلاب» و دختران و زنانی که ورزشگاه آزادی را آزاد کردند، قرار دارد. رمز موفقیت این مبارزات، هر چه توده ای تر شدن، همبسته تر شدن و گسترده تر شدن آنهاست. تلاش نیروهای امنیتی رژیم از یک سو و ارتش مزدور رژیم چنجی ها برای شتاب بخشیدن و تبدیل این مبارزه توده ای به مبارزه گروهی تندرو و جدا از توده ، تنها راه سرکوب آن را فراهم تر می سازد.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) به مردم قهرمان خرمشهر و دیگر شهرهای خوزستان تشنه لب درود می فرستد و در برابر مقاومت دلیرانه و مبارزات مردمی شان سر تعظیم فرود می آورد. سازمان ما از همه نیروهای آزادیخواه، برابری طلب و مدافع حق حاکمیت مردم تقاضا دارد ضمن حمایت از مبارزات دلاورانه مردم خوزستان و بویژه خرمشهر، برای آزادی دستگیر شدگان و رساندن اخبار مظلومیت این مردم، از هیچ تلاشی دریغ نورزند. سازمان ما بر این نظر است که مردم ایران برای نجات کشور از دست حاکمان غارتگر و جنایت کار، تنها می توانند به قدرت لایزال خود و توانائی های شگرف ارتش میلیونی کارگران، زحمتکشان، زنان و جوانان کشور تکیه کرده و نیازی به دخالت قدرت های غارتگر، سطله جو و نژادپرست  منطقه و جهان ندارند. دولت هائی که در کشورهای خودشان سیاست های شبه فاشیستی و نژادپرستانه را به اجراء می گذارند، نمی توانند برای مردم ایران نسخه دمکراسی و حقوق بشر بپیچند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دوشنبه ۱۱ تير ۱۳۹۷ برابر با ۰۲ جولای ۲۰۱۸