سرمایه‌داری و قاچاق کودکان

مهدی آمیزش

تولید کالا بسیار پیش‌تر از نظام سرمایه‌داری و در جوامع پیشین نیز وجود داشته است، اما با پدید آمدن نظام سرمایه‌داری همه چیز شکل کالا به خود گرفته و به این تعبیر اصل خرید و فروش بر کلیه شئون اقتصادی حاکم گردید، این خرید و فروش کالا می تواند به هرشکلی بروز کند، حتی فروش نیروی کار و استثمار از سوی طبقه سرمایه که حالا تبدیل نوعی از کالا شده است، در این بین زنان و کودکان و یا به طور کل اقشار فرودست جامعه از این دست خرید و فروش‌ها، نه تنها بی نسیب نبوده، بلکه نقش عظیمی را بازی می‌کنند که غیر قابل انکار است. در جامعه سرمایه داری، نیروی کار انسانی، خود کالایی بسیار با ارزش برای طبقه حاکم (سرمایه) است که می‌تواند آن را به فروش برساند، و از فروش آن به سود و منفعت هرچه بیشتر دست‌یابد، در این بین، کودکان، به سبب تورم‌های روزانه وارد بازار کار شده و با کمترین دستمزدها مورد شدیدترین استثمار از سوی جوامع سرمایه‌داری قرار می‌گیرند.

گردش کالا نقطه آغاز سرمایه است، از این رو میتوان کارِ زنان و کودکان -که خود سبب ایجاد سود بسزایی برای طبقه سرمایه‌دار است را –در راس قرار داد، زیرا اینان برخلاف سایر کارگرانِ کارگاه‌ها، کارگرانی ارزان هستند که قدرت حاکم به آنها نیاز داشته و از این رو برای سرپوش گذاشتن بر اعمال خویش دست به هرکاری می‌زنند. در این بین حتی دیگر نه فقط میتوان به خرید و فروش نیروی کار کودکان، بلکه جسم و جانشان نیز اشاره کرد، این دیگر امری غیرعادی جلوه نمی‌کند و از این رو زنگ خطری برای جوامع بشری آغاز می‌شود، خریدارانِ کودکان که خودِ سرمایه‌داران هستند، از این کودکان همچون برده تا لحظه مرگ انواع سو استفاده‌ها را می‌کنند، قاچاقچیان کودکان (که در این نوع بیشتر کودکان دختر دیده می‌شود)، آنها را به عنوان برده های جنسی فروخته و مورد سواستفاده قرار می دهند که آمار قابل توجهی را نیز به خود اختصاص می‌دهند. طبق برآورد سازمان جهانی کار هرساله 1.2 میلیون کودک، قاچاق می شوند. در واقع امر قاچاق زنان و دختران، قاچاق كودكان و سرانجام بهره‌كشي از نيروی كار آنان به وحشیانه‌ترین اشکال ممکن می تواند زنگ خطر آغاز و بازگشت مجدد حتی به دوران قبل از فئودالیسم ‌باشد.

با مطالعه تاریخ در می‌یابیم که زنان و کودکان از بدو شکل گیری جامعه سرمایه‌داری همچون برده در کارخانه‌ها، کارگاه‌های زیر زمینی، بهره کشی‌های جنسی و فروش آنها به عنوان کالا نقش بسزایی داشته‌اند، این روند رفته رفته با وارد شدن به قرن هفدهم میلادی و به روی کار آمدن جامعه سرمایه‌داری، شکلی نسبتا قانونی به خود گرفته که اقشار و طبقات فرودست از روی اجبار جسم و جان خود را در قبال پول و فقط برای زنده ماندن و پرداختن خرج خانواده خود به طبقه سرمایه به فروش رسانده و می‌رسانند و طبقه سرمایه‌دار انواع سوءاستفاده‌ها را از آنان کرده و می‌کند. در سالهای اخیر سرمایه‌دارانی که نیاز به عضوی از بدن از دست رفته خود دارند و "از آنجایی که خرید و فروش اعضاء بدن در بسیاری از کشورها غیرقانونی می‌باشد"، این اجازه را به قاچاقچیان انسان داده‌اند که برای رساندن این عضوهای از دست رفته، دست به قاچاق انسان؛ زنان و به خصوص کودکان بزنند، این قاچاق، صرفاً گوشه‌ای از تمام سوء استفاده‌ها می‌باشد، فروش دختران به عنوان برده های جنسی، خرید و فروش مواد مخدر و … فروش کودکان پسر به عنوان برده در کارگاه‌ها، معادن، گاها به عنوان برده‌های جنسی و … دیده شده، البته نباید در این بین فروش اعضای بدن آنان را نیز نادیده گرفت. این روند همچنان ادامه داشته و متاسفانه به علت گستردگی این نوع قاچاق و نبود ارگان نظارت کننده بر این عمل و اینکه «ایران به عنوان مکان ترانزیت به کشورهای خاور شرقی شناخته شده» [۱] این روند روز به روز بیشتر شده و این قربانیان که غالباً زنان و کودکان بین ۱۴ تا ۲۵ سال می‌باشند به کشورهای حاشیه فروخته می‌شوند، در این راستا و بر پایه پژوهش سازمان دفاع از قربانيان خشونت، قاچاق زنان و دختران در ايران بطور عمده به ۲ شكل «قاچاق به پاكستان» و « قاچاق به كشور‌های حاشيه خليج فارس، بويژه امارات متحده عربي» [2] صورت مي‌گيرد. يافته‌های تحقيقی‌ای كه با همكاری امور مشاركت زنان و كميته سازمان دفاع از قربانيان خشونت در سال 1382 انجام شده، بيانگر روند رو به رشد فروش زنان و دختران استان‌های مرزی به كشور‌های حاشيه‌ی خليج فارس، امارات متحده عربی، پاكستان و افغانستان و به طور محدود به كشور‌های اروپايی و آسيايی می باشد.

سرمایه‌داری نیز به مانند اعصار پیشین، تاریخ ظلمت‌بار و وحشتناکی دارد و از هر منفذ سرمایه خون فوران می‌کند. سرمایه با استثمار و ستم، غارتگری، دزدی، برده‌فروشی، آدم ربایی، تجاوز، کشتار، ویرانی، بربریت، بی‌عدالتی و غیرانسانی‌ترین اعمال، علیه طبقه کارگر جهانی، خلق‌ها و ملل مظلوم انباشت شده است. انباشت سرمایه نتیجه غصب ارزش اضافی و دسترنج و عرق‌ریزی میلیون‌ها انسان زحمتکش روی زمین است که خود عمری را در فقر و مسکنت، بیماری، بی‌سوادی، و انواع رنج، مشقت و عذاب بسربرده‌اند. تاریخ جوامع طبقاتی در تمام ادوار با خون ریزی و جنایت، ستمگری و بربریت رقم خورده است. نظام سرمایه‎داری با شعار «آزادی، برابری، دموکراسی و حقوق بشر» به حاکمیت رسید، لاکن طبقه تولیدگر(کارگران) خلق‌ها و ملل را هرچه شنیع‌تر مورد استثمار و ستم قرار داده و جنایات هولناکی را علیه ایشان مرتکب شده است. امروز تمام فجایع که علیه خلق‌ها و ملل مظلوم جهان صورت می‌گیرد منشاء اصلی آن نظام سرمایه‌داری و امپریالیسم و رژیم‌های وابسته به آن است. همه این تجاوز و کشتارها، فجایع و وقایع شرم‌آور و ننگین ضد انسانی که در افغانستان، ایران، سوریه و عراق صورت گرفته و می‌گیرد بوسیله دولت‌های سرمایه‌داری تحقق یافته است. بیش از نیم قرن است که اسرائیل به حمایت و کمک همه جانبه نظامی، مالی و سیاسی امپریالیسم آمریکا و امپریالیست‌های اروپاییِ متحدِ آن، خلق فلسطین را ددمنشانه به قتل می‌رسانند و آنها را در منجلابی از فقر و نیستی و بیچارگی قرار داده، زنان، دختران و به طور کلی از کودکان آنان در راستای منافع خود، هرگونه بهره کشی و قاچاق آنها را «از جسمی و جنسی گرفته تا فروش اعضای بدن» [3] در دستور کار خویش قرار داده است. سالانه ده‌ها هزار زن بوسیله باندهای مرتبط به سرمایه‌داری بین المللی قاچاق شده و در سایر کشورهای سرمایه‌داری به بردگی جنسی کشانده می‌شوند، به طور کل هرآنچه از ستم، استثمار، تجاوز و جنگ، کشت و کشتار، چپاولگری، ویرانی و وحشتی که در جهان صورت می‌گیرد، نتیجه عملکرد نظام و سیستم سرمایه داری می‌باشد.

پی نوشت: در گزارش « قاچاق انسان در سال 2012» ایران به عنوان منبع، مرکز و محل عبور قاچاق انسان و کار اجباری اعلام شده است. که طی آن ایران در رتبه سوم قاچاق انسان در جهان جای گرفته است. این عنوان به کشورهایی داده شده «که دولت آنها در مورد حل قاچاق انسان هیچگونه همکاری برای بهبود و یا رعایت حداقل‌ها در این  ضمینه انجام نداده که هیچ!، حتی سعی در تصحیح آن هم نکرده‌اند».  این گزارش تاکید می کند که مهاجرین کشورهای پاکستان، بنگلادش و عراق، برای فرار از کشور خود ناچار به عبور از ایران میشوند و درنتیجه در معرض خطراتی از قبیل وادار شدن به کار اجباری، محدودیت تردد، محرومیت از حقوق مالی، فردی و سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند.

۳۱ مرداد ۱۳۹۲

پانویس‌ها:

[۱] بر اساس گزارشات سازمان ملل، قاچاق انسان در ایران خطرات کمتری از قاچاق مواد مخدر دارد و در قوانین دولت ایران جرم کمتری محسوب میشود. به همین دلیل «این کار جذابیت بیشتری در مقایسه با قاچاق مواد مخدر برای قاچاقچیان منطقه دارد». (صفحه 4 گزارش سازمان ملل، مواد مخدر و جنایت، گزارش ایران)

[۲] « بر اساس اعلام پليس امنيت ملی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ، قاچاق انسان به صورتی كه در كشورهای ديگر انجام مي‌شود، در معاونت مذكور سابقه ندارد؛ اما خروج زنان و دختران جوان بصورت غيرقانونی به كشورهای حاشيه خليج فارس از جمله دوبی و امارات و فروش آنان به شيوخ عرب مسبوق به سابقه است.» (بررسی وضعیت قاچاق انسان در ایران – تابناک – 25 فروردین 1390)

[۳] اینگونه باندها معمولاً نوزادان را خریداری نمی‌کنند اما گاهی اوقات با توجه به خواسته مشتریان، کودکان 1 تا 4 ساله نیز خریداری می‌شوند. نکته دردناک آن است که گاهی اوقات این کودکان به خارج منتقل می‌شوند تا اعضای بدن آنها به دیگری منتقل شود. (گزارش تكان‌دهنده گاردين از قاچاق كودكان عراقی – فردانیوز- 22 فروردین 1388)

برگرفته از «پراکسیس»

http://praxies.org/?p=2796