بر خورد هاي امنيتي  با فعالين كارگري و عدم امنيت شغلي

دور تازه اخراج هاي رانندگان سنديكایي شركت واحد اتوبوسراني تهران  و حومه

 داود رضوی - فعال سندیکائی

 مهمترین تاثیر برخوردهای امنیتی با کارگران از دست رفتن امنیت شغلی انان است و این عامل تاثیر بسزائی در مبارزات و اگاهی پیدا کردن کارگران از حق و حقوق خودشان میشود. این برخوردها در شرکت واحد اتوبوسرانی به وضوح به چشم میخورد و دست کارفرمایان را در جهت اخراج کارگران بازتر میکند. نمونه بارزآن سال ٨۴ اوج مبارزات رانندگان شرکت واحد در جهت ایجاد تشکیل تشکلی مستقل همچون سندیکای کارگران شرکت واحد بود که بر اساس ایستادگی و تلاش کارگران شرکت واحد، این تشکل با وجود تمام عوامل بازدارنده ای چون فشار نیروهای اطلاعاتی و عوامل سرکوب این نیروها (شوراهای اسلامی کار ده گانه شرکت واحد) و نیروهای چماقدار (خانه کارگر) شکل گرفت.

از همان ابتدا اخراج های رانندگان فعال سندیکائی و اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد بطور فله ای با همکاری و تائید اعضای شوراهای اسلامی کار در دستور کار نیروهای ضدکارگری قرار گرفت، بطورنمونه بیش از ٣۰۰ نفر از رانندگان بدون در نظر گرفتن ابتدائی ترین حقوقشان و بدون حضور در کمیته انظباتی کار، از کار اخراج شدند و ادارات کار استان تهران که وظیفه شان رسیدگی و دادخواهی به مشکلات حقوقی کارگران است، مثل شوراهای اسلامی کار شرکت واحد تبدیل به ما شین سرکوب علیه کارگران شده و رای به اخراج این رانندگان زحمت کش که چیزی جرء حق تشکل خواهی نداشته اند دادند.

البته بعد از سالها بیکاری و سردرگمی در شعبات دیوان عدالت اداری اکثریت ۹٨درصدی این رانندگان با رای دیوان عدالت اداری به سرکار خود بازگشتند.

صدور این احکام از طرف دیوان عدالت موجب ابطال رای های حل اختلاف تمامی ادارات کار استان تهران گردید. نقض این رای ها از طرف دیوان که بدرستی و بر اساس مدارک و تخلفات ادارات کاراستان تهران صورت گرفته بود، باعث گردید که روسای ادارت کار تا همین سال گذشته نسبت به صدور رای علیه رانندگان شرکت واحد بیشتر دقت کنند و در اصل با ضابطه اقدام به صدور رای علیه رانندگان شرکت واحد بکنند، اما متاسفانه از انجائی که بیشترین فساد و رانت خواری در ادارات دولتی صورت میگیرد و عدم برخوردی مناسب از طرف مسئولین با مدیران رشوه خوار باعث گردیده که دوباره این روند بی قانونی در ادارات کار استان تهران شکل بگیرد و با سفارش و ملاقاتی که مدیرعامل شرکت واحد با روسای ادارات کار و رئیس اداره کار استان تهران داشته، مجددا روند قبلی را به جریان انداخته و بدون مدارک و مستندات و با پرونده سازی از سوی شوراهای اسلامی کار شرکت واحد ادارت کار اقدام به صدور رای علیه رانندگان سندیکائی می کنند، که بطور مشخص میشود از حسن سعیدی و ناصر محرم زاده از رانندگان سامانه ۱۰ و وحید فریدونی از رانندگان سامانه یک نام برد که در ماه های گذشته از کار خود اخراج شده اند. البته تعدادی دیگر هم هستند که خواسته اند نام انها را نبریم.

لازم به توضیح است که اقایان حسن سعیدی و وحید فریدونی از رانندگان اگاهی هستند که نه تنها در ادارات کار از حقوق همکارانشان دفاع میکنند، بلکه طرح شکایت موضوع ماده ۲۲ که رسیدگی به عملکرد شوراهای اسلامی کار شرکت واحد میباشد را در اداره کار غرب تهران را به جریان انداخته که در مورخ ۱۷/۱۰/۹۱ هیا ت رسیدگی به موضوع ماده ۲۲ تشکیل شد و حدود ۷۰ نفر از نمایندگان سندیکائی با حضور خود در اداره کار شمال غرب تهران از این نمایندگان سندیکائی حمایت کردند. مدارک ارائه شده از طرف نمایندگان سندیکائی انقدر مشخص و روشن بود که ۷نفر از اعضای شورای سامانه یک به این هیات رسیدگی احضار شدند و در مقابل کارگران و نمایندگان انها ملزم به پاسخگوئی شدند و این اولین مرتبه ای بود که اعضای شورای اسلامی کار شرکت واحد بخاطر کوتاهی در وظایف مجبور به پاسخگوئی شدند. یکی از نمایندگان شورائی بنام محمدرضا جوابی که باید از او به عنوان فردی اگاه و شجاع نام برد، لب به سخن گشود و بخشی از اعمال فشار مدیریت و حراست شرکت واحد را برای ا خراج کارگران و رانندگان افشاء کرد و گفت که ما دائما جهت اینکه به خواست مدیریت تن دهیم جهت فشار بر رانندگان تحت فشار هستیم و در حضور تمام رانندگان اعلام کرد در مدت این یکسالی که در شوراه هستم بیشترین فشار روحی را داشتم که مجبور بودم در مقابل حقوق همکارانم سکوت کنم در صورتی که دوست داشتم از حقوق همکارانم دفاع کنم، به همین دلیل از این نمایندگی که چیزی جزء ابزاری در دست کارفرما نیست استعفاء میدهم تا بیش از این باعث بی عدالتی و از بین رفتن حقوق کارگران و رانندگان شرکت واحد نباشم.

لازم به توضیح است که شوراهای اسلامی کار شرکت واحد در پی حمایت ها و دخالت های نیروی های امنیتی و کارفرما ماهیت اصلی خودشان را از دست داده و تبدیل به ابزاری در دست کارفرما و عوامل حراست شده در جهت منافع کارفرما. تاثیر برخوردهای امنیتی با کارگران زندانی شدن کارگران و محکومیت های سنگینی است که علیه کارگران حق خواه از سوی دادگاه های انقلاب با هماهنگی عوامل اطلاعاتی صورت میگیرد. بطور مشخص دهها نفر از اعضای سندیکای شرکت واحد در دادگاههای انقلاب محکوم گردیده و حبس های طولانی کشیده اند از جمله منصور اسالو و ابراهیم مددی، رضا شهابی که هم اکنون نزدیک به سه سال است در زندان بسر میبرد که با توجه به اینکه دادستانی بخاطر مشکلات جسمی و جراحی سنگین مهر ه های گردن با مرخصی پزشکی نامحدود شهابی موافقت کرده و خانواده نامبرده ۶ روز است وثیقه برایش گذاشته اند اما هنوز به مرخصی نیامده و تا امروز ۲٣ روز است که با این حال وخیم در اعتصاب غذای تر بسر میبرد.

از دیگر کارگران زندانی هم میتوان از شاهرخ زمانی، بهنام ابراهیم زاده و... نام برد. این تاثیرات البته نتوانسته مبارزات کارگران را متوقف کند اما از شکل گیری دیگر تشکل های مستقل کارگری جلوگیری کرده، که عدم شکل گیری تشکل های مستقل کارگری باعث فاصله طبقاتی زیادی در جامعه شده بطوری که یک نفر به نان شب محتاج است و دیگری اتومبیل ۵۰۰ میلیونی سوار میشود. این فاصله طبقاتی خود دلیلی بر افزایش فقر، ناهنجاری های اجتماعی، افزایش طلاق، گسترش اعتیاد، رانت خواری، رشوه خواری، و در کل بی تفاوتی مردم نسبت به اتفاقات و مشکلات جامعه میشود بطوری که شاهد هستیم در روز روشن در تهران در مقابل چشمان رهگذران سارقان اقدام به زور گیری و دزدی میکنند.

بهترین راه برون رفت از این گسترش فقر در جامعه آزادی ایجاد تشکل های کارگری و ایجاد نهادهای مدنی و مردمی مستقل و آزادی احزاب میباشد. لذا مردم بهترین و مطمئن ترین ناظرین بر جامعه و کشورشان خواهند بود. بدون آزادی عدالت اجتماعی توهمی بیش نخواهد بود.