سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر)

O.R.W.I

Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)

به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.

چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۱ برابر با ۰۸ اگوست ۲۰۱۲

برای انتشار مطالب در سايت با آدرس orwi-info@rahekargar.net و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از; public@rahekargar.net استفاده کنید!

تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۱ برابر با ۰۸ اگوست ۲۰۱۲

بازگشت نسخه چاپی

«بازتاب به نگاه خوشبین ایرج مصداقی ها»

«بازتاب به نگاه خوشبین ایرج مصداقی ها»

بهنام چنگائی

در فاصله کوتاه اعلام، تشکیلِ علنی و برگزار شدن نمادین دادگاه ایران تریبونال برای تهیه و تدارک منابع موثق و کافی و عمدتن: مسجل نمودن آن جنایات توسط خود شاهدان و بازماندگان آن دوران سیاهِ وحشت، جهت افشا و رسوائی جنایت علیه بشریت و دادخواهی بر علیه این نظام تبهکار اسلامی ایران و شناساندن این چهره ی پلید و متعفن در عرصه "ایران و جهان" و طبعن با امید به کسب حمایت همه جانبه ی انسانی، اهرم های مدیائی و از همه مهمتر: تلاش، تقلای بیطرف و هدایت موفق قضائی آن بسوی کشف همه عوامل پوشیده و دست اندرکاران داخلی و خارجی آن جنایات که نظایر بسیاری از آنرا در عرصه جهان داشته ایم، این خواست مهم و ترکیب متنوع عناصر و مکان تجمع آنها، در"امنستی انترناسیونال لندن" همگی بحق به تردید بسیاری در سلامت این جریان پیچیده و عملن متضاد و اصولن ناهمخوان دامن زد و سئوالاتی اساسی را در بین متعهدان و علاقمندان به نتایج ایران تریبونال ایجاد کرد که نگرانی ها و پرسش های این بخش گسترده هنوز از دید موافقان دست و دلباز ایران تریبونال بی پاسخ مانده است.

در این میان اگر چه قدری" دیر" با این حال اما بسیار "درست و بموقع"بخشی از نیروها و جریان های انقلابی و برجسته در جنبش کمونیستی و بویژه در محور آن"هیئت اجرائی راه کارگر"بود که توانست با تائید، تعهد و باورعملی به احقاق حقوق قربانیان و بازماندگان جان بدربرده ی دهه 60 ـ 67 همزمان اما، با برجسته کردن این "نگاه مسئولانه" که توام بود با نگرانی نسبت به عناصر و منابع و اهداف مستتر و همچنین باریک بینی انقلابی نسبت به امکان سوءاستفاده های سیاسی از دادگاه و بازماندگان در راستای تشدید تحریم و دسیسه چینی های دخالت نظامی و..، او "راه کارگر ـ هیئت اجرائی"موفق شد به نکات و نقاط مبهم و ناشفاف بسیاراساسی ای پرتو افکند؛ ظرافت برخورد اصولی ایکه، این هوشیاری"پایه ی مفقود" و ضرورت آن "مقطع" بود و نشان ازدرجه بالای بیداری این سازمان و دقت او را نسبت به مقوله مشکوک ایران تریبونال را می رساند و عملن نیز تاثیر موفق بالائی در تحریک افکار جویندگان اهداف ایران تریبونال را بوجود آورد و تشویق نمود و به موارد متعددی بدون نیاز به بدبینی انگشت گذاشت، که در میان خانواده ی چپ به سوء تفاهم ها و ای بسا در مواردی به مقابله های ذهنی ِ بی ربط و بی هوده افسوس که کشانده شده است؛ و مقاله ی اخیر آقای ایرج مصداقی یکی از تیپیک های این نگاه های بی پایه است.

زیرا ایشان نیز با نوشته طولانی خود بی سبب همچون همفکران موافق اش با همگانی کردن و مشابه دانستن دادگاه ایران تریبونال با تجربه های گذشته و امروزین فلسطین، شیوه ی برخوردش مانند دیگران سعی یکسویه در تعریف و تمجید این دادگاه نمادین و مشکوک لندن دارد و البته بدون پاسخ به سئوال های مطرح تاکنونی و چرائی و چگونگی تراکم این مجموعه متناقض عمدتن وابسته غربی و در راس آن آمریکا، او هم همچنان تنها تأکید می کند بر اساس اهداف دادگاه های راسل و بی دلیل به اعتماد به آن برمی خیزد؛ او اهداف و اقدام نیروهای لندن را با همان نیت برگزارکنندگان عصر"راسل و سارتر" همراه و همگام دیده و اصولن بدون دادن دست آویزهای قابل اتکا و بررسی برای رفع و دقع نگرانی دوستداران "عدالت"همسو می گرداند و با خوشبینی به تائید آن می پردازد؛ و با چنین ساده انگاری و بصورت مشخص باور آسمانی نا خواسته در سمت منافع احتمالی رژیم ولائی و غرب و امریکا و اسرائیل فرار می گیرد، در غیر اینصورت ایشان و موافقان صادق و قسم خورده ی ایران تریبونال می بایست فعلن از عدم شفافیت همین دادگاه صوری و چگونگی هویت عناصر و سلامتی ارگان های مخفی برگزار کننده آن در لندن نگران می بودند، و در نتیجه بجای تحریف موضوع، و یا تهدید به سکوت همسان رژیم در سرکوب آزادی بیان و بسی بدتر ار آن تسویه حساب های حقیر ایدئولوژیک به مقوله ی دردناک ترورهای حکومت اسلامی از انقلابیون، خود با شیفتگی و خوشحال به همراه دیگران، همت به یافتن پاسخ ها می گماشت و به افکار عمومی و منتقدان دلسوز و داغدیدگان دادگاه ایران تریبونال، بجای خوشبینی افراطی، تهمت زدن و تنها باور به خیرخواهی مجموعه، به خود موضوع انتقاد واکنش نشان می داد. آنچه را که وی در بهترین حالت تکرار کرده است دیگران همفکر او گفته بودند و آن توضیحات کمکی به رفع ابهامات،نگرانی ها و احتمال غافلگیری ها نکرده است؛ اموری که منتقدان در اشکال مختلف، آنها را را از تاریکی در آورده و این ناروشن های ایران تریبونال را هنور هم از دید این دوستان پوشیده مانده است.

و سرانجام اینکه: هیچکدام از موافقان ایران تریبونال تاکنون نگفته اند که چرا مثلن "هیئت اجرائی راه کارگر و دیگران مضطربِ گسترده و جان بدر بردگان دادخواه و همه هماهنگان" با این "نگاه نگران" حق اعتراض ندارند؟ و یا چرا آنهائیکه با روشن بینی، حساسیت و وسواس که متاثر از تجربه های تلخ و شکست های "سه دوره ی بزرگ تاریخی" که در جهت نیل به دمکراسی خواهی بوده است، نباید به نیات برگزارکنندگان بشردوست غربی، آمریکا و اسرائیل که سوابق منفوری در حق کشی و عدالت دارند مضنون نشد؟ و یا انگشت احتمال به بهره برداری از خون های جان باختگان و بازماندگان بر علیه تحریم و تورم هرچه بیشتر که هدف اصلی غرب بر علیه همین توده ی مردم ما می باشد و آنهم در این شرایط بسیار مخاطره انگیز با چشم عقل و تردید نگاه پرسشگر و فعال نینداخت و اراده ی همگان را به آن سوی تاریک معطوف نکرد؟ و یا نباید زمینه دعوت به انتقاد از نا روشنی ها، حتا با اهداف سالم و(انسانی) که برای عده مبهم می نماید، نشد؟ و برای کار مشترک افشاگری: که برای سلامت سازی نتایج آتی و دادرسی کافی و همه جانبه که برای زندگی آگاه بشریت و نجات او از بی خبری، حیاتی ست، با این اقدام ها فعال و بیدارنباشند؟ و تنها به باور امر "انشالله و حمایت غیب" که در این نگاه بیشتر برجسته بوده و رل اصلی را برای این دوستان دارد، منتقدان هم متقاعد و مجاب شوند و اعتراض نکنند؟

اگر چه من اقدام نارسا و یکجانبه ی آقای ایرج مصداقی را کافی ندانسته و نمی پسندم! با این وجود تلاش او و هر دخالت دیگری را در راستای شفاف سازی همه جانبه ی این حرکت تاریخی و سرنوشت ساز تاثیر گذار، مفید و به نفع دادخواهی نوع بشر مظلوم و ستمدیده ایران و جهان، گرانقدر و مثبت ارزیابی می کنم.

بهنام چنگائی ـ ۱۷ مرداد ۱۳۹۱

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:

توئیتر فیسبوک

بالاترين