درراستای پاسخگویی به نیازهای جنبش،

نباید دراین لحظات خطیر وظایف مان را فراموش کنیم!

امیرجواهری لنگرودی

درپی مبارزات توده ای آبان ماه ۹۸ رهبران جمهوری اسلامی موج گسترده ای از وحشیانه ترین سرکوب گری ها در کل جامعه در برابر چشمان مردم به نمایش گذاشته اند و باردیگر درب های زندان ها را گشوده و همه چیز را به زیر آفتاب آورده اند

جدا ازاین، یکباردیگردستگاه جهنمی به محاکمه بردن وزجرکش کردن نیروهای کف خیابان را با تمام ظرفیت به کار انداخته است.سران رژیم یکی پس ازدیگری، همه درباب ضرورت " تمام کش" کردن مخالفان و معترضان دستگیر شده صحبت می کنند و "رافت اسلامی " ادعایی انها ، بساط دکانداری همیشگی آنهاست که در برابر پیشروی مردم گاها در مطبوعات می دمند وجزتبلیغ و دروغگویی، هیچ کاربردی ندارد .

دراین میان نکته قابل تعمق باید این باشد که موج گسترده خشونت های اخیر، صرفا درمقابل حرکات توده ای اخیر نیست که درپایان آبان ماه شاهدش بودیم هرچند تاثیر بیواسطه تحرکات دوساله اخیر دی ماه ۹۶ و تحرکات کارگران- معلمان - دانشجویان - بازنشستگان- جانبدارانه محیط زیست و .... طی تمامی سال۹۷ و حرکت آبان سال۹۸مردم جامعه ما در بر انگیختن و شتاب دادن به وحشیگری رژیم مخصوصا ابعاد کنونی آن را نمی توان نادیده گرفت .

اما به این حقیقت نباید بی توجه ماند که سرکوبی که اکنون راه افتاده ، بگیر و به بندها ،احکام سنگین زندان ،فشار در درون زندان ها ، فقط متوجه خیزش ها و قیام دوره اخیر و محدود به مقابله به آنها نیست . حمله به خبرنگاران مستقل به نحوچشمگیری افزایش یافته است.محاکمه دیگرباره فعالان کارگری ومتحدان آنان، تهاجم به زنان فعال وسازمانگر، تهاجم دیگرباره به بهائیان ودراویش،فعالان محیط زیست، به نویسندگانی که باقلم پیکارمی کنند، به دانشجویان ، به معلمان وبه کل آحاد جامعه، نشانه توحش نظام رابه ثبوت می رساند. دستگاه قضایی کشوروشخص ابراهیم رئیسی قاضی القضات نظام یکی از گردانندگان اصلی دستگاه قضایی ، مشکلات بی پایان کشوررا دورمیزنند واحکام پشت احکام صادر می کنند .

وضعیت موجود برپایه قرائن متعدد دیگر، این را به ما نشان می دهند که رهبران رژیم در پیشبرد طرحهای سرکوب به تاکتیک " مشت اهنین" می اندیشند نه سیاست بردباری،رافت وانعطاف بیشتردربرابرنیازها وخواسته های بی پاسخ مانده مردمان جامعه ما!

امروزهمچون دیروزاقتصاد درحال تلاشی ایران همچون عقربه یک بمب ساعتی درزیرپای تمامیت نظام سنگینی می کند. حالا همه کارگزاران نظام دریافته اند که زمان تنگ است وخطرات بزرگی همه ارکان نظام رازیرفشارگذاشته اند.تحریم های امپریالیستی ازیکطرف، خواسته ها ونیازمندی های بی پاسخ مانده مردم را زیرگرفته است و ازطرف دیگر،بدهی ها وتعطیلی صنایع وبیکاری گسترده میلیونی و دشواری زندگی توده رنج و زحمت جامعه را به نمایش می گذارد. همه وهمه این رویدادهانشان می دهد که لحظه ی انفجار،بی درنگ درحال نزدیک شدن است،بااین همه حاکمیت همچنان به سرکوبی خود ادامه میدهدوگویادریافته اند،سرکوب یگانه مسیرفرارروی آنهادربرابررخدادهای کنونی است .

نظام اسلامی همچنان درباب پاسخگویی به مشکلات پیشروی برسرسیاست اقتصاد نئولیبرالی پای می کوبدوبا فراهم آوردن قُرقگاهی برای سرمایه افسارگسیخته وورشکسته موجود،راه رابرروی معجزه بازارآزاد می بیند وبه شکل افسارگسیخته ای به تاسی ازسیاست بانک جهانی وصندوق بین المللی پول،به گسترش حذف سوبسید ها و روی آوری به سیاست خصولتی وخصوصی سازی بسیاری ازخدمات ابتدایی تحت پوشش دولت بهم ریخته شده ودرنیتجه اعمال این سیاست ها،ماشاهد جهش انفجاری هزینه زندگی اکثریت مردم،در مقابل بحران بیکاری،ورشکستگی منابع تولیدی،ازقیبل پتروشیمی ها،نفت وخودروسازی که درنتیجه گسترش تحریم های امپریالیستی، باعدم تامین مواد اولیه چرخه تولید،همه وهمه ماراباکثرت تعطیلی صنایع وبیکاری میلیونی وازکارافتادن بخش های وسیع صنایع تولیدی روبروساخته است.جداازاین سیاست گشودن مطلق درهای اقتصاد کشوربرروی واردات کالا که یکی ازپیامد های آن دست درازی سپاه پاسداران وفربه شدن " برادران قاچاقچی"می باشد.جایگاه ممتازه وانحصاری خیلی ازصنایع ازجمله:صنعت پتروشیمی - سدسازی- جاده سازی- صنعت خودروسازی درایران وهمینطوری خروج قانونی سرمایه ازکشوردر قالب پدیده" آقازاده"های پُرشمارو"ژن های برتر"که بخشا دوتابعیتی بودن مقامات ارشدنظام رانمایندگی می نمایند.همه وهمه ابعادعظیم گسترده ی فرارنیروی انسانی وپول شویی هاکه درمحاسبات اقتصادی امروزی فرارسرمایه محسوب می گردد . 

گفتن ندارد که رژِیم برای پاسخ گویی به نیازها وانتقادات موجود درون جامعه،بایدبتواند قدم های اساسی بردارد.ولی نظام طی چهاردهه حکومت وطی جراحیهای متعدد،برای حفظ وتحکیم "کیان اسلام" هرچه درتوان داشته به مصرف رسانده است.دراین میان هیچ طرح ونقشه کارآمدی برای برون رفت درکل جامعه خبری نیست،به ناچاربایدبابستن دست وپای،دهان و کُورکردن چشم مردم،به حکومت ننگین خودادامه دهد.دولت درچنین شرایطی دربرابر پیشروی جنبش های اجتماعی مطالبه گر،ودربرابر طرح خواسته هاونیازهای آنان،ازصدوق بازنشستگان سود می جوید. سردمداران مدعی ی اصلاح طلبی، مردم راازسوریه ای شدن کشور درفردای سرنگونی می ترسانند وهمواره مردم را برآن می دارند که خشونت نورزند وخود راازدامن خشونت گران دوردارند!

این مدعیان دورغین برای قابل زیست کردن جمهوری اسلامی،ناگزیرند که چاشنی انفجاری بحران اقتصادی را درآوردندو برای پیشبرد اهداف بلندمدت خود،حمله به سفره زحمتکشان را دردستورکارخود قراردهندتاچرخه درهم ریختگی وفروپاشی نظام کندترگردد. این مدعیان دروغین،یکبارهم نشده ازخودبپرسند چه کسی خشونت برکل جامعه روا می دارد؟

نیم نگاهی به خیزش های دوره اخیر،سال۹۶،تحرکات کارگران جنوب ( نیشکرهفت تپه درشوش وفولاداهواز)،معلمان وبازنشستگان و دانشجویان درسال۹۷وبویژه آنچه درهفته آخر آبان ۹۸شاهدش بودیم، بعبارتی دورنمای موج سرکوبهای کنونی نگاه کنیم، درخواهیم یافت که این رژیم نیست که درمقابل مردم صرفا واکنش نشان می دهد،بلکه مردم ماهم هستند که درواکنش به تعرضات رژیم اززندگی شان دفاع می کنند.ازاینروشورش هاوخیزش هاوبه پاخاستن توده ای اخیر که غالبادرحاشیه فقیرنشین شهرها رُخ داده،برنقطه تکوین شان، تعرضی صرف علیه رژیم نباید بحساب آورد،بلکه واکنشی دفاعی وبخشا تعرضی دربرابرحفظ حداقل های زندگی مردم به پاخاسته نیزبایدشمرد.واکنشی که پتانسیل اشتغال وانفجار عظیمی داشته وهمچنان این واکنش ها درحاشیه شهرها ادامه خواهند یافت.چراکه تعرض رژیم به سفره این مردمان، تعرضی ازسردرماندگی ویاس به شمارمی آیدوبه هیچ عنوان نشاندهنده نقطه قوت رژیم نیست.اماخشم مردم،قدرت آنان را نمایندگی می کنند وادامه این درگیری ها است که عناصر واقعی و حیاتی بیداری بزرگ مردم وبازه اراده مصمصم آنان را می تواند شکل بگیرد وبه جلو براند! لازم به ذکراست،این درگیری ها نه فقط به لحاظ ابعاد توده ای عظیم وبی سابقه شان،بلکه بهترازآن،به دلیل خصلت متحد کننده شان اهمیت فوق العاده زیادی می یابند.

امروزنسل جدید به پاخاسته ازجنبش اعماق نشان می دهد که دنبال چیست؟ چیستی آنان دربازگشت به گذشته تبلیغاتی "چه بوده ایم،و چه شده ایم»خلاصه نمی شود.دلباختگان به کرامات آبرو باختگان نظام پیشین،قاعدتابایدازقیام ها وخیزش های اخیرواقدامات فراخ دست دانشجویان وشعارهاومطالبات طرح شده آنان کلافه شده باشند. زیرا دردینای وارونه آنها،این حرکت های خود جوش وستیزنده،باعث می شودکه آنان ناگزیرشوند،سیاست نرمش و مدارا را به کناری نهند و به طبل مداخله قواازبرون دست یازند ومداخله خارجی رااصل بشناسند. رژیم چنجی ها دراین دوره تماما به کرامات ترامپ وناتوچشم داشته اند ودربرابرسیاست های پشتک وبارو زدن های ترامپ دردل بحران عمومی ایالات متحده آمریکا، هربار مغمون ترازپیش بازگشته اند.

باردیگرتاکید می دارم:جنبش مبارزه برای آزادی وبرابری و سوسیالیسم درساختن دنیای بهتر،باتمام هستی خود،متعلق به همین تهیدستان و زحمتکشان وکارگران و فرزندان کارگران اندکه حاکمیت اسلامی،سنگ را به رویشان بسته و سگ را برویشان گشوده اند.

ازاینروبریکایک مااست که به وظیفه تخطی ناپزیرخود عمل کنیم. نبایدبه این نوای پرطنین زندگی پیشروبی تفاوت باشیم.اگرجنبش چپ دراین موقعیت حساس بالختی،ندانم کاری و بستن گاری اش به اسب ارابه دلالان سازش پذیر،با شقه نمودن بسترمبارزه به خود و نادیده گرفتن ظرفیت هاوپتانسیل درون جنبش،به وظیفه اش که سازماندهی امرمبارزه است،پشت کند،کاری که باغافل گیری خیزش دی ماه۹۶همه گان وخاصه چپ ازاین قاعده مستثنی نبود.چپ در این مقطع به رغم استقبال وحمایت نسبی نیروهای اش ازخیزش توده ای، بعنوان نیروی تاثرگذارازبروزاین رویدادبزرگ عقب ماند و جمهوری اوباشان اسلامی به سرکوبی همه جانبه آن جنبش برآمد. در این میان دیگرانی که می خواهند به شیوه پوپولیستی عمل کنند وازمردم وخواسته های آنانبعنوان نردبانی برای رسیدن به قدرقدرتی خوداستفاده برند، تلاش می نمایند با بهره گیری ازرسانه ها ی بزرگ ،بادست بازتری ازسرفرصت طلبی به جلو خیزبردارندو سود جویند.

به باورما درست درچنین شرایطی، فعالان چپ باید درهمه سطوح درکنارمردم و مبارزه آنان به ایستند و به دفاع از زندگی آنان برخیزند. ازسنگربندی تهیدستان زاغه نشین درمقابل بولدزرها وعبور تانک ها تا فعالیت تبلیغی برای متوجه کردن افکارعمومی جهان علیه سرکوبهای وحشیانه رژیم ، ازفعالیت متشکل برای ایجاد هسته های پشتیبانی و اقدام توده ای درمحلات تابراه انداختن تلاش های فکری برای گشودن جبهه فرهنگی روشنی بخش برای گسترش آگاهی و همبستگی کارگران وزحمتکشان و اقلیت های ملی وعقیدتی درجای جای کشور قدم بردارند ودرخارج کشورصدای بی صدایان باشند.

خیزش آبان ماه وبه شکست کشاندن شدن آن توسط حاکمیت خونباراسلامی،باردیگرنشان داد،که چپ درخارج ازکشور،علیرغم نیروی وسیع خود ، برسرهیچ به فرقه های کوچک جدا ازهم بدل شدند و هر کسی درفکر علم کردن پرچم وبیرق خود است وما نتوانستیم در بهترین حالت نیروی چند هزار نفری را به خیابان بکشانیم و با گامهای وسیع به همراه جانبداران جدی آزادی و دمکراسی برای مقابله با موج وحشیانه سرکوبگری های داخل کشور،که ازهمان سرکوبی خیزش دردی ماه ۹۶ براه افتاد،به فکرسازماندهی اقدامات وسیع وموثرو مشترک برآییم !

بخش وسیعی ازما هنوزدرامردفاع اززندانیان سیاسی- عقیدتی - مسلکی،درزندان های رژیم اسلامی، راه واحد و شعار واحدی نداریم . 

امروزهمچون دیروز،فروریختن دیواره بلند دیکتاتوری آماسیده پهلوی ها،موج سرکوب و وحشیگری حاکمیت اسلامی، نیزمحکوم به شکست است و رژیم را بیش از پیش شکننده ترخواهد کرد.

نیازبه اتحاد وهمگرایی نیروهای جنبش کارگری وکمونیستی و پیوندشان درراستای پاسخگویی به الزامات جنبش کارگری و توده ای بیش ازهرزمان دیگراحساس می شود. امروز نیازبه اتحاد و همگرایی و همپوشانی وهمبستگی در بطن رنسانس عظیم فکری موجود، ضرورت اتحاد درشرایطی که مردم رنجدیده کشورمان، خود را برای سنگر کنی جدیدی آماده می شوند، همه نیروهای انقلابی را برآن می دارد که بسیارجدی تراز گذشته درراستای نزدیکی به هم گام بردارند. بایدباتمام توان کوشید تابه این نیازوضرورت وفریادوحدت طلبانه توده های مردم درعمل اجتماعی پاسخ درخورداد.

امروزمهم این است که ما خانواده بزرگ چپ مارکسی به الزام طرح و نقشه خود به تنهایی نغلطیم و انحصار طلبی را پیشه نکنیم. تاحد زیادی به میزان تلاش ونگاه به کف اتحاد عمل هایمان بیاندیشیم و مبارزه مردم کشورمان را رها نسازیم وآن را به دست غیب نسپاریم و بعبارتی وظیفه مان را فراموش نکنیم . 

آزادی ودموکراسی را درهیچ جای دنیا به مردم هدیه نمی دهند . تجربه تمام انقلابات و تحولات بشری تابه امروزنشان داده است که برای تحقق دمکراسی ودست یابی به آن،باید جنگید!

این جنگ، باید جنگ همه ما چپ ها و مردم آزاده ای باشد که برای دست یابی و استقرار دمکراسی و دست یابی به آزادی وحق حاکمیت مردم، به خود مردم ومبارزه آنان باوردارند وبه هیچ قدرت از ما بهتری هم باورنداشته و ندارند بلکه برعکس باید بدون هر سطح سازش کاری، به درهم شکستن همه دستگاه های سرکوب نظام جمهوری اسلامی باورداشته باشند.

نباید تردید داشت که دمکراسی موهبتی الهی نیست که طی یک روز آفتابی آن را برسینی بگذارند و برما هدیه کنند بلکه امری زمینی ودست یافتنی است و برای وصول وتحقق آن باید با دشمنان آزادی و دمکراسی جنگید وبه این جنگ باورداشت !

جمعه ۲۹ آذر ۱۳۹۸ برابر با ۲۰ دسامبر ۲۰۱۹

http://karegari.com/