پس از قذافی چه خواهد شد؟

صادق افروز

1. به نظر می رسد حکومت قذافی پس از ورود شورشیان به طرابلس که از کمک های بی دریغ ناتو برخوردارند به روز ها ی  پایانی خود رسیده است .

2.پس از ماه ها برخورد بین شورشیان و نیروهای قذافی و پس و پیش رفتن این یا آن نیرو در این هفته ، ترازو ی تعادل ناگهان  در  سمت نیروهای شورشی سنگینی کرد و آنها وارد طرابلس شدند .اینک بخش عمده طرابلس در دست آن هاست. قذافی تا این ساعات هنوز دستگیر نشده و سیف الاسلام یکی از پسرانش از خیابانی در طرابلس پیام می فرستد.

3. قذافی به مدت 40 سال در لیبی با مشت آهنین حکومت کرد . در این مدت او هیچ مخالفی را تحمل نکرد .ثروت بسیار زیاد ناشی از فروش نفت  ( لیبی در روز قادر به فروش 1.5 میلیون بشکه نفت است ) در کشوری که بیش از 6.5 میلیون نفر جمعیت ندارد تنها بین حلقه کوچکی از اطرافیان قذافی تقسیم می شد .

4. تنفر از دیکتاتوری رژیم قذافی و عطش دستیابی به دمکراسی و آزادی به خصوص پس از قیام های مردم تونس و مصر که به سرنگونی بن علی و مبارک منجر شد مایه امیدی برای مردم لیبی و آغاز قیام آنها در ماه فوریه امسال شد . اما متاسفانه کاراکتر انقلاب لیبی یک ماه پس از آغاز آن ، با دخالت نیروهای امپریالیستی تغییر کرد .

5. شورشیانی که موفق به تصرف بخش های مهمی از طرابلس شده اند توسط نیروهای ناتو و آمریکا هدایت می شوند . ناتو و آمریکایی ها هیچ علاقه ای به برقراری آزادی و دمکراسی در لیبی ندارند .

6.در ماه مارس گذشته سازمان مل اقدام به به تحریم هوایی لیبی کرد . در این تحریم آمریکا نقش اصلی رهبری را ایفا کرد .توجیه سازمان ملل برای پیشنهاد این تحریم آن بود که اگر این تحریم صورت نگیرد ، نیروهای قذافی ، شورشیان را در بن غازی قتل عام خواهند کرد . نیروهای ناتو پس از آغاز تحریم هوایی حملات خود را به مراکز مشخصی در لیبی آغاز کردند . پس از آغاز این حملات تا کنون 7459 نقطه در لیبی مورد حمله هوایی قرار گرفته است .این به معنی 50 حمله در روز می باشد .پشتیبانی نیرو های ناتو محدود به حمله هوایی نبوده ، نیروهای ویژه و تجسسی پس از ماه مارس در لیبی بسیار فعال بوده اند . در حین تحریم هوایی ، آمریکا و دولت های اروپایی در حال شکل دادن به اپوزیسیون به صورت دلخواه خود بودند تا بتوانند آنها را مورد استفاده خود قرار بدهند .

7. آمریکا و متحدین اروپایی ، عناصر محافظه کاری را که از دولت لیبی بریده و به شورشیان پیوستند عناصر قابل اطمینانی تشخیص داده و با آنها وارد گفتگو شدند .رئیس شورای انتقالی ملی (1) مصطفی جلیل وزیر سابق دادگستری رژیم قذافی است .در سندی که ویکی لیکس منتشر کرده ، مصطفی جلیل از سوی مقامات آمریکایی ، چهره قابل اطمینانی معرفی شده است . اعضای شورای انتقالی ملی از ماه مارس گذشته تا کنون در تماس دائم با جفری فلتمن از کارمندان عالی رتبه وزارت خارجه آمریکا بوده اند . در گزارشی که جفری فلتمن فرستاده یاد آور شده که تلاش او در جهت یک  "انتقال آرام و با ثبات به دمکراسی " در لیبی است . ماموریت جفری فلتمن ما ایرانی ها را به یاد ماموریت ژنرال هویزر در آخرین روزهای شاه می اندازد .یک انتقال آرام و باثبات خیلی معنی دارد .در همین گزارش او می گوید بعضی از شورشیان از شورای انتقالی ملی به رهبری مصطفی جلیل پیروی نمی کنند و رهبری این شورا را نمی پذیرند . اما به گفته ریچارد سیمور سوسیالیست انگلیسی نیروهای اپوزیسیون خارج از ( ان تی سی) نیروی سیاسی قابل توجهی را هنوز تشکیل نمی دهند .

8. اگر دولت جدید لیبی به رهبری (ان تی سی  ) تشکیل شود ، این دولت قبل از آنکه به نیاز های مردم برای عدالت اجتماعی ، دمکراسی و آزادی پاسخگو باشد ، پاسخگوی نیاز های امپریالیست ها خواهد بود . چنین اتفاقی یک ضربه بزرگ به مبارزات آزادی خواهانه و دمکراسی طلبانه مردم عرب به شمار خواهد رفت . مردمی که راه خلاصی  از دست دیکتاتور های جنایتکار و مزدوران امپریالیزم جستجو می کنند .

9 . هرکس ذره ای به عدالت و آزادی علاقه داشته باشد برای سقوط قذافی  نخواهد گریست . او یک دیکتاتور خونخوار بود با دستانی آغشته به خون مردم لیبی .ولی روی کار آمدن جریاناتی مثل ( ان تی سی ) مزدور امپریالیزم نیز اسباب شادمانی را فراهم نخواهد ساخت . سگ زرد جانشین برادرش شغال خواهدشد .

10.در دهه 80 قذافی متحد شوروی در دوران جنگ سرد بود .او به شدن مورد نفرت دولت های غربی بود و برای هر مسئله ای او را مذمت می کردند . ریگان به او لقب " سگ دیوانه خاور میانه " را داده بود و در سال 1986 دستور بمباران طرابلس و بن غازی را صادر کرد . اما در دهه 90 ، قذافی با دشمنان سابقش آشتی کرد .پس از سپتامبر 11 سال 2001 ، قذافی قرارداد " جنگ علیه ترور" را با آمریکا امضا کرد و از حمله به عراق دفاع نمود . پس از این بهبود رابطه ، کمپانی های نفتی اکسان موبیل ، شورون و دیگر کمپانی های غربی به لیبی سرازیر شدند و قرار داد های بسیار پرمنفعتی را با رژیم قذافی امضا کردند . لیبی دارای منابع سرشار نفت در آفریقای شمالی و در فاصله نه چندان دوری از کشور های اروپایی است . کشور های اروپایی تمایل بسیار زیادی برای استفاده از این منابع نفتی دارند .برلوسکونی نخست وزیر دست راستی ایتالیا رابطه بسیار حسنه ای با قذافی داشت .اما بر اساس گزارشات ویکی لیکس در سال های اخیر روابط کمپانی های غربی با قذافی رو به سردی رفت . بنا به گزارش همین منبع قذافی در یکی دو سال اخیر ترم های سختی را در قرار داد ها منظور می کرد و این باب میل شرکت های بزرگ نفتی نبود .

11.تجربه سقوط دو دیکتاتور در همسایگی لیبی و به پا خواستن مردم لیبی ، دولت های اروپایی و آمریکا را به این صرافت انداخت تا از شر قذافی خلاص بشوند .آنها ناگهان دوباره پس از یک دوره سکوت به کشف تازه ای نائل شدند و به یاد آوردند که قذافی دیکتاتور مردمش را سرکوب می کند . تاریخچه رابطه آمریکا و دیگر دولت های غربی با لیبی بیانگر این حقیقت است که علاقه آنها به حوادث لیبی هیچ ربطی به برقراری دمکراسی و آزادی در لیبی ندارد .آمریکا اکنون خوشحال است که آنچه را در مصر و تونس از دست داده است در لیبی در حال باز پس گرفتن است .

24 آگوست 2011

توضیحات :

1.

NATIONAL TRANSITIONAL COUNCIL (N.T.C)

2. درتهیه این مقاله از "دمکراسی نو " امی گودمن و سرمقاله سوسیالیست ورکرز استفاده شده است .