تظاهرات بزرگ در لندن علیه ریاضت اقتصادی:

سیاست فرای صندوق های رای

 گفتاری از تلویزیون راه کارگر

 در روز یکشنبه بیست ژوئن دویست و پنجاه هزار نفر در لندن دست به راهپیمایی زدند. این حرکت که یکی‌ از بزرگترین تجمع ها در بریتانیا بود به دعوت "مجلس مردم" برگزار شد. حرکت بزرگ روز شنبه تردیدی بجا نمی‌گذارد که "مجلس مردم" ، تجمعی که بر اساس عضویت افراد و در مخالفت با ریاضت اقتصادی شکل گرفته، اکنون به یک جنبش توده ای واقعی تبدیل شده است. هیچ جنبش واقعی البته هیچگاه صرفاً با یک حرکت بزرگ تعریف نمیشود. حرکت بزرگ بیست ژوئن اما نتیجه ارزشمند ماه ها تلاش،‌ تجمع‌، اعتراضات محلی‌ و تبلیغ و ترویج خستگی ناپذیر علیه سیاست های نئولیبرالی احزاب حاکم در این کشور بود. مجلس مردم یک جنبش از پایین و برای پایین است و تظاهرات بزرگ لندن ظرفیت بزرگ آن را به نمایش گذاشت. حرکات بزرگی‌ از این دست در بریتانیا بی‌ سابقه نیست. لندن شاهد بزرگترین تظاهرات تاریخ این کشور علیه اشغال عراق بود. حرکتی که سوژه فیلم مستند "ما بسیاریم" به کارگردانی امیر امیرانی است. تظاهرات روز شنبه بسیاری از تجارب و مختصات تظاهرات های بزرگ سیزده سال گذشته را درخود داشت. اما این حرکت ویژگی‌های خود را نیز داشت.

حمله وحشیانه به حقوق و خدمات اجتماعی در بریتانیا را اکثریت عظیم جمعیت این کشور با گوشت و استخوان خود لمس کرده اند. کشوری که ششمین اقتصاد بزرگ جهان محسوب میشود بنا به گفته حاکمان عقب مانده آن توانایی ارایه آموزش‌، بهداشت‌، کتابخانه های عمومی‌، حمایت از شهروندان سالمند، بازنشسته‌، معلول‌، و کودکان را ندارد. پاسخ حاکمان نئولیبرال این کشور به بحرانی‌ که کارگران و زحمتکشان در آن نقشی‌ نداشته اما بهای اقتصاد کازینویی ‌و ریخت و پاش های اشرافیت مالی‌ را میپردازند‌، کاهش غیر قابل تحمل بودجه خدمات اجتماعی است. جلوگیری از بحران مالی‌ جدید در دست حاکمان بریتانیا به بهانه ای تبدیل شده برای تنبیه جمعی‌ اکثریت عظیم بریتانیا. حتی صندوق بین‌المللی پول نسبت به عواقب سیاست های اقتصادی دولت محافظه کار بریتانیا هشدار داده و ابراز نگرانی‌ کرده است. از همین جای می‌توان فهمید که آشی که حاکمان بریتانیا برای مردم این کشور پخته و میپزند چقدر شور است. ترکیب شرکت کنندگان در تظاهرات روز شنبه بیست ژوئن در عین حال تنوع و نیروی عظیمی‌ را که در برابر نظم ریاضت سر برآورده اند را نشان دادند. اتحادیه های کارگری البته از مهمترین نیروهای شرکت کننده در این حرکت بودند. جوانان که از جمله قربانیان اصلی‌ حمله به آموزش‌، حق کار و تعرض به بدیهی‌ ترین آزادیهای مدنی‌، فردی و سیاسی هستند‌ حضور برجسته ای در این حرکت داشتند. پلاکارد های مختلف و رنگارنگ در این حرکت تنوع هوّیت و مطالبات مردمی را به نمایش گذاشتند. از جمله مهمترین مطالبات حفظ خدمات بهداشتی‌، آموزشی‌، حفاظت از محیط زیست‌، کنار گذاشتن برنامه دفاعی هسته ای بریتانیا‌، حفاظت از آزادی های مدنی‌، حق برابر زنان‌، مقابله با نژاد پرستی‌‌، و غیره بود. تعداد کسانی که با کودکان خود در این حرکت شرکت کرده بودند برجسته بود و همین‌طور تعداد شهروندان سالمند و معلولی که با صندلی های چرخ دار خود در برای دفاع از حقوق بازنشستگی و مقابله با حذف خدمات حیاتی برای معلولان حضور داشتند. شهروندان مسلمان بریتانیا نیز که به هدف اصلی‌ حملات نزادپرستانه دولت و جریانات دست راستی‌ تبدیل شده اند حضور قابل توجّهی داشتند. یکی‌ دیگر از مشخصات ترکیب تظاهر کنندگان شرکت وسیع چهره های شناخته شده هنر و ادبیات بریتانیا بود. دولت بریتانیا با دفاع وحشیانه خود از یک درصدی ها یک جنبش عظیم نود و نه‌ درصدی را علیه خود بسیج کرده است.

 تظاهرات روز شنبه مدتها قبل از برگزاری انتخابات ماه مه‌ بریتانیا فراخوانده شده بود. منطق "مجلس مردم" این بود که صرفنظر از اینکه چه حزبی در انتخابات برنده شود مقابله با ریاضت اقتصادی ارجحیت خود را از دست نخواهد داد. موفقیت درخشان حزب ناسیونالیست اسکاتلند در این انتخابات و افزایش محبوبیت احزاب کوچکی که مقابله با ریاضت اقتصادی را در صدر برنامه خود قرار داده‌اند نشان داد که چنین مبارزه ای چه اهمیتی دارد. در فردای انتخابات محافظه کاران که در سیستم عهد بوقی بریتانیا با بیست و پنج درصد آرا بیش از پنجاه درصد کرسی های مجلس این کشور را بدست آورده اند، تصور میکنند که این "اکثریت آرا" به آنها برای حمله بیشتر به حقوق مردم کارت سفید داده است. درست در چنین شرایطی است که سیاست فرای صندوق های رای به اهرم اصلی‌ برای دفاع از دموکراسی و خود حق رای تبدیل میشود. اما دستیابی به چنین حقی‌ و به عقب راندن و در هم شکستن ریاضت اقتصادی ممکن نیست مگر از طریق بسط تجربه و پایه های جنبشی که در بیست ژوئن رسما متولد شد.

 سه-شنبه ۲ تير ۱۳۹۴ برابر با ۲۳ ژوئن ۲۰۱۵