بيانيه ی کانون نويسندگان ايران

درباره ی بازداشت اخير روزنامه نگاران

هنوز زمان درازی از بازداشت شمار زيادی از روزنامه نگاران در تهران نگذشته است که موج تازه ای از دستگيری روزنامه نگاران در ايلام شکل گرفت. بهانه هم مطابق معمول همان بهانه ی نخ نمای پيشين است که از جمله چندی پيش در مورد مستند سازان سينما نيز به کار گرفته شد : " ارتباط با شبکه های ماهواره ای استکبار جهانی " !

صرف نظر از آن که اين اتهام صحت دارد يا نه ، بی ترديد آنچه اين بهانه را به حربه ی سياسی مناسبی برای سرکوب آزادی بيان _ و در اين مورد بيان روزنامه نگاران _ تبديل می کند ، جنبه ی مرعوب کننده ی آن است . اساس اين شيوه بر اين منطق استوار است که اگر نمی خواهيد به رابطه با استکبار جهانی متهم شويد بايد هر آنچه را که حاکميت می گويد يا از تريبون های رسمی بيان می شود، تاييد کنيد . چنين است که هر آن کس که گفتمان حاکمان را نپذيرد به مزدور دشمن و استکبار جهانی بدل می شود. چنان که پيداست، در اين منطق نبايد هيچ جايی برای بيان انتقاد و مخالفت باقی بماند تا بتوان به آسانی هر منتقد و مخالفی را به بهانه ی ارتباط با دشمن بازداشت کرد .

بايد در برابر اين منطق دو قطبی ايستاد. بايد گفت که افکار و عقايد فقط در دو قطب " خودی " و " دشمن " خلاصه نمی شود . بايد گفت که بی نهايت، شق ِ فکری و نظری ديگر وجود دارد که لزوما در چهارچوب هيچ يک از اين دو قطب نمی گنجد . بايد پرسيد چرا سخن روزنامه نگاران دستگير شده را از جمله ی اين بديل های فکری و نظری بی شمار به حساب نياوريم؟ چرا نپذيريم که آنان از زاويه ی گفتمان انتقادی يا مخالفت آميزی سخن می گويند که هيچ ربطی نه به سخن حاکمان دارد و نه به سخن استکبار جهانی و دشمن موهوم؟ چرا نپذيريم که سرشت کار و رسالت شغلی روزنامه نگاران ايجاب می کند که واقعيات جامعه را منعکس کنند حتا اگر از موضع انتقادی باشد ؟

به ديده ی ما، آنچه را اعمال منطق و نگرش دو قطبی " يا با منی يا با استکبار جهانی " را باعث شده است ، فقط سرکوب آزادی بيان است . ما ، بی آن که بخواهيم ديدگاه های روزنامه نگاران بازداشت شده را تاييد يا رد کنيم ، آزادی بيان را حق مسلم آنان می دانيم و خواهان آزادی بی قيد و شرط شان هستيم .

كانون نويسندگان ايران

1/12/91