آسیه عبدالله: ما برای مفهوم بخشیدن به زندگی تلاش می کنیم.

 

مصاحبه با آسیه عبدالله رئیس مشترک پ ی د

گفتگو از: زانیار عمرانی، شهر کوبانی

 

ابتدا قرار بود هنگام غروب در دفتر کارش با او دیدار داشته باشیم. مهمان داشت و نتوانست. اما برای اینکه نشان دهد  تا چه حد پایبند قول و قرار است، به طور غیر منتظره وارد خانه ای شد که ما در آن مستقر بودیم. چند دقیقه اول را هول برم داشته بود اما درچند جمله آرامش را به من برگرداند. کلاشنیکوف اش را کنارش گذاشت. شال مخصوص مبارزان گریلا را به گردن دارد و با رویی گشاده به سوالاتم پاسخ می دهد. قبل از آغاز مصاحبه از او پرسیدم فارغ التحصیل کدام دانشگاه است؟ پاسخش چنین بود: "ئەز دەرسا شۆرەش خوەندییە" [من درس انقلاب خوانده ام].

 

 

رفیق "آسیه عبدالله" رئیس مشترک پ ی د در این گفتگو که برای هفته نامه "آوینه" چاپ اقلیم کردستان تدارک دیده شده است، گاه به نرمی و گاهی به زبانی دیپلماتیک به سوالات پاسخ می داد. در خلال گفتگو بارها صدای انفجار خمپاره و چکاچک شلیک تفنگها به گوش رسید. اما این صداها تاثیری در آرامش او نداشت. حتی گفتگوی تلفنی با رفقایی هم که از وقوع درگیری شدید در شب 26 اکتبر خبر می دادند، تغییری در رنگ رخساره اش نداد.

 

اگر موافق باشید، از وضعیت کنونی کوبانی در 42مین روز مقاومت آغاز کنیم. صدای هواپیماها و خمپاره اندازها به گوش می رسد. وضعیت کلی کوبانی چگونه است؟

این روزها هر کسی به نحوی درباره وضعیت کوبانی صحبت می کند. واقعیت این است که گروه داعش بیش از یک سال است که کوبانی را محاصره کرده است. تهاجم اخیر این گروه از حدود دو ماه پیش آغاز شده است. بالغ بر چهل روز از مقاومت کوبانی می گذرد. داعش اینبار هر آنچه در توان داشته آورده است. الان هم از شهرهای "رقه"، "منبج"، "جرابلس" و .... نیرو به سمت کوبانی می آورد. انواع سلاحهای سنگین و پیشرفته در اختیار دارند. اما علی رغم همه اینها یگانهای مدافع خلق و یگانهای مدافع زنان [ی.پ.گ و ی.پ.ژ] در مقابل آنها ایستاده اند و البته این مقاومت ادامه خواهد داشت. این مقاومت چه در سطح منطقه ای و چه در سطح بین المللی بازتاب پیدا کرد و مایه امید و دلگرمی مبارزان کوبانی شد.

 

برافراشتن چند پلاکارد و شعار سردادن در خیابانها اگرچه امیدوار کننده است اما به تنهایی کافی نیست. آیا حمایتهای نظامی هم در پی آمده است؟

از چند زاویه می توان به این حمایتها نگاه کرد. قبل از هر چیز اتحاد ملت کرد در شمال، جنوب و شرق کردستان را بیش از پیش تقویت کرد. بسیاری از کردها به ویژه از شمال کردستان به مقاومت پیوستند. در خارج هم حمایتهای معنوی اقشار مختلف کشورهای جهان را در پی داشت و افکار عمومی دنیا از آنچه در کوبانی می گذرد اطلاع یافتند. این بازتابها هم بر مقاومت کوبانی و هم بر روحیه مبارزان تاثیرات مثبتی بر جای گذاشته اند. کشورهای زیادی به طور رسمی نسبت به این مقاومت واکنش نشان دادند. آمریکا، کشورهای اروپایی، احزاب سیاسی مختلف و سازمانهای مردم نهاد به صورت رسمی حمایت خود را از ما اعلام داشتند که به نوبه خود تاثیر سازنده ای بر پروژه ما برای ایجاد یک سوریه دموکراتیک خواهد داشت.

 

اگر اجازه بدهید همین جا اندکی درنگ کنیم. لطفا کمی درباره سیستم خودمدیریتی دموکراتیک توضیح بدهید. آیا عبور از سیستم دولت ملت و مقابله با آن، در عالم واقع مشکلاتی برای شما در رابطه با بازیهای دیپلماتیک ایجاد نخواهد کرد؟ همانطور که می دانید اکنون تمامی جهان بر مبنای این سیستم اداره می شود و تغییر آن در عمل به معنای مخالفت با کلیت آن سیستم است؟

 

بگذارید برایتان مثالی بیاورم. ما می دانیم که سوریه کشوری چند ملیتی و چند فرهنگی است. ما کردهاعربها، ترکمانها، چرکسها، سریانیها، آشوریها، مسیحیان، علویها و ... همه در همزیستی با هم به سر می بریم. ادامه این همزیستی نه با یک سیستم متمرکز بلکه با یک پروژه سیاسی دموکراتیک ممکن خواهد شد. دوران نظامهای مرکزگرا هم دیگر به سر آمده است و برای آینده سوریه مفید فایده نخواهد بود. این پروژه [خودمدیریتی دموکراتیک] تنها مختص به کردها یا یک حزب سیاسی خاص نیست. بلکه همه خلقها می توانند در سایه آن با هم در حیاتی آسوده به سر ببرند. به همزیستی مسالمت آمیز خلقها در کانتونها نگاه کنید. تاثیرات متقابل فرهنگهای مختلف، اختلاط و نوعی روحیه توام با رواداری نسبت به یکدیگر را می توان مشاهده کرد. در سیستم خودمدیریتی دموکراتیک "خلق" خود تصمیم می گیرد. تمام امورات سیستم از کانال انتخابات می گذرند. احزاب مختلف هم در آن جای می گیرند. مثلا در کانتون "جزیره" به علت وجود تنوع دینی و ملیتی آن، یکی از دو معاون "اکرم حسو" رئیس کانتون، زنی سریانی به نام "الیزابت" است. معاون دوم او هم دکتر "حسین عظام" است که شخصیتی عرب می باشد. هرچند این پروژه را ما پیشنهاد کرده ایم اما آرای آنها را نیز جویا شدیم و دریافت آرا و نظرات مختلف حدود سه ماه به طول انجامید تا در نهایت بر سر آنچه اکنون موجود است به توافق رسیدیم.

 

اگر چنین سیستمی در حال اجرا است، پس دیگر اختلاف احزاب کرد "روژاوا" (غرب کردستان) با شما بر سر چیست؟ آنها می گویند که پ.ی.د مانع مشارکت شان شده است.

 

از همان ابتدای تاسیس این سیستم، فراخوانی آشکار برای مشارکت همه احزاب وجود داشت. این سیستیم مشارکت دادن تمامی خلقهای منطقه است و برای آینده سوریه است. ما مشکلی با آنها نداریم. در حال حاضر در کانتون جزیره یازده حزب سیاسی مشارکت دارند. تعداد زیادی سازمان غیر دولتی و از جمله جنبشهای جوانان و زنان سرگرم کار و فعالیت هستند و تا به حال مشکلی پیش نیامده است. همه ما برای تاسیس کانتونی آزاد که حقوق کردها و غیرکردها در آن محترم شمرده شود، تلاش می کنیم.

 

همانطور که می بینیم هم اکنون شهر با صدای غرش هواپیماها و خمپاره ها به لرزه در می آید. داعش برق و آب شهر را قطع کرده است و شرایط ویژه حکمفرماست. در این میان دو احتمال مطرح است. پیروزی نهایی مقاومت کوبانی و یا شکست این مقاومت. در صورت وقوع هر یک از این احتمالات چه وضعیتی پیش خواهد آمد؟ لازم به ذکر است که بسیاری از جریانات و کشورها خواهان شکست مقاومت کوبانی هستند. به نظر شما چه باید کرد؟

 

من مطمئنم که کوبانی از این مرحله هم عبور خواهد کرد. بنابراین اصولا به احتمال دوم فکر نمی کنم. هدف ما بنیان نهادن نوعی زندگی و تلاش مشترک می باشد و ی.پ.گ با شجاعت تمام این دستاوردها را حفظ کرده است و در آینده هم از آن محافظت خواهد کرد. از آنجا که مقاومت کنونی برای ایجاد جامعه ای مشترک و برابر است، هرگز شکست نخواهد خورد. ما برای مفهوم بخشیدن به زندگی تلاش می کنیم. کسی که به زندگی آزاد عادت کند، دیگر هرگز به بردگی تن نمی دهد. پس تا زمانی که داعش وجود داشته باشد، مقاومت هم ادامه خواهد یافت. ما علیه فرهنگ ضد انسانی داعش مبارزه می کنیم. دفاع از انسان و انسانیت هدف اصلی ما است. داعش به هر کجا پای گذاشته است، حیات در آنجا متوقف شده است. به شنگال نگاه کنید. حفظ خط مقاومت از اولویتهای اصلی ما است و البته این هم مستلزم تجهیز و ارسال سلاحهای سنگین است. به منظور شکستن محاصره داعش باید کریدوری ایجاد شود. این بر ادامه مقاومت تاثیر بسزایی دارد. غیرنظامیها می توانند خارج شوند، سازمانهای بین المللی و رسانه های آزاد از وضعیت مطلع خواهند شد. جامعه جهانی هم متعاقبا وضعیت کوبانی را تعقیب خواهد کرد، کمکهای انسان دوستانه هم از طریق این کریدور به کوبانی خواهد رسید و در صورتی که کسی بخواهد به نیروهای ی.پ.گ بپیوندد از این طریق به آسانی می تواند اقدام کند.

 

کوبانی از سه طرف تحت محاصره داعش است. بنابراین منظور شما از ایجاد کریدور از طریق شمال کوبانی است که با شمال کردستان هم مرز می باشد. آیا هیچ تلاشی انجام داده اید تا این مساله را با ترکیه مطرح کنید. واکنش آنها تاکنون چه بوده است؟

 

بله، در رابطه با داعش دیدارهایی با ترکیه صورت گرفت. هم در سطح حزب و هم در سطح خودمدیریتی دموکراتیک. آنها به طور شفاهی قولهایی می دهند اما در عمل تاکنون هیچ یک تحقق نیافته است. آنها می گویند که پ.ی.د شاخه ای از پ.ک.ک است.

 

بگذارید کمی بی پرده تر درباره نقش ترکیه صحبت کنیم. اردوغان رئیس جمهور ترکیه چند روز پیش اعلام کرد که از نظر آنها تفاوتی بین پ.ی.د و داعش نیست و هر دو تروریست هستند. بر کسی پوشیده نیست که آنها با وجود یک سیستم سیاسی کردی در روژاوا مخالفند. این وضعیت را چگونه می بینید؟

 

ما بارها اعلام کرده ایم که مشکلی با ترکیه نداریم. در شرایط کنونی هم یکی از کشورهایی است که حاضریم با آن گفتگو کنیم. ترکیه همسایه ما است و صرف نظر از این، داعش برای خلقهای داخل ترکیه نیز تهدید بزرگی محسوب می شود. متاسفانه اظهاراتی از این دست در راستای حمله به دستاوردهای خلق کرد در روژاوا می باشد. ترکیه می خواهد این امر را به بهانه پ.ی.د پیش ببرد. ما یک حزب کردی هستیم که به سوریه ای دموکراتیک معتقدیم و با تجزیه این کشور هم مخالفیم. چنین موضعی حتی به نفع خود ترکیه هم نیست. آنها باید در موضع خود نسبت به روژاوا تجدید نظر کنند.

 

اما آیا شما بسیاری از دستورات را از قندیل و امرالی دریافت می کنید؟

 

ما رابطه ای تشکیلاتی با پ.ک.ک نداریم. به عنوان یک حزب سیاسی و در فعالیتهای تشکیلاتی خودمان مستقل عمل می کنیم. کنفرانسهای ما علنی برگزار می شود. مجلس خودمان را داریم و تمامی تصمیمات از سوی خود پ.ی.د اتخاذ می شوند. آقای اوجالان هم از نقطه نظر فلسفی نه تنها برای پ.ی.د بلکه حتی برای سایر خلقها هم الهام بخش است و طبیعی است که از تجارب، اندیشه ها و آرای وی استفاده کنیم. ما در چارچوب سوریه و با توجه به شرایط این کشور، پروژه خود را مطرح می کنیم و در همین راستا آماده ایم با هر شخص و جناحی گفتگو و مذاکره انجام دهیم.

اوجالان چند هفته پیش مهلتی نهایی به ترکیه داد و گفت که در صورت سقوط کوبانی، پروسه صلح در شمال کردستان هم متوقف خواهد شد. نظر شما درباره آن پروسه چیست؟

 

آن پروسه برای ما هم حایز اهمیت ویژه است و تمامی تلاش ما این است که نقشی سانده در پیشبرد آن ایفا کنیم. اما چنین پروسه ای یکجانبه پیش نخواهد رفت. شیوه برخورد دولت ترکیه با مساله کرد در روژاوا بر پروسه صلح در شمال کردستان تاثیر خواهد گذاشت. تجربه موفق آنها در اینجا، در شمال کردستان به نفع خود آنها تمام خواهد شد. چنانچه ترکیه امروز با حقوق کردها در اینجا کنار نیاید، آیا می توان انتظار داشت که در آینده با آن در شمال کردستان کنار بیاید؟ این پروسه دو طرفه است و راه حل آن هم سیاسی است.

 

حضور زنان در تشکیلات و نیروی نظامی شما چشمگیر است. برخی بر این گمانند که این میزان از حضور زنان موقتی است و بعد از آرامش اوضاع و تحکیم پایه های قدرت، به تدریج از نقش زنان هم کاسته خواهد شد. نظر شما چیست؟

 

تاریخ زنان جهان و زنان کرد به چنین گمانهایی دامن می زند. انقلابهای زیادی شکل گرفتند که در پی موفقیت وعده و وعیدها کنار نهاده شدند. تمامی این موارد جای بحث و بررسی هستند که به نوبه خود به تقویت تجربه کنونی ما خواهد انجامید. ما در حال حاضر پیگیر دو انقلاب هستیم؛ انقلاب زنان و انقلاب ملت دموکراتیک. هیچ یک قرار نیست جای دیگری را بگیرد و هیچ نوع اولیت بندی هم در کار نیست. به عبارت دیگر اولویت اول و دوم نداریم. ما زنان می خواهیم در تمامی امور مربوط به زندگی مشارکت داشته باشیم. هم در سطح جامعه، هم در سطح سیاست و هم در ابعاد و سطوح دیگر. این زنان بودند که خودمدیریتی دموکراتیک را تقویت کردند. ما نمی گویم که بله بگذارید زنان فعلا در همان قالب گذشته بمانند تا مساله کرد را حل و فصل کنیم و پس از آن به مساله زنان می پردازیم. بلکه برعکس، ما معتقدیم که در آن صورت اصولا مساله حل نخواهد شد. این تلاشها باید به موازات همدیگر پیش بروند. احقاق حقوق زنان تنها یک خواسته نیست، بلکه الزامی است که باید حل وفصل شود. مشارکت زنان در انقلاب و در تشکیلات هم به تحقق حقوق آنها خواهد انجامید. در حال حاضر چهل درصد تشکیلات کانتونهای روژاوا به عهده زنان است و این موضوع در سیستم کانتونها کاملا جا افتاده است. عملا خیلی وقتها حتی بیشتر از این نسبت هم مشارکت داشته ایم. ما زنان در اینجا خودمان تصمیم می گیریم. مجلس زنان داریم، آکادمی ویژه آموزش زنان داریم و در تمامی سازمانها و ارگانها شمار زیادی از زنان حضور دارند. ما به عنوان زن دیدگاهها و سیاست خودمان را داریم و این نه تنها برای زنان کرد بلکه برای تمامی زنان دنیا هم تازه است. ی.پ.ژ یا همان یگانهای مدافع زنان، از ابتدای انقلاب تاکنون، نقش غیر قابل انکاری در آموزش زنان داشته است. اولین زنهایی که در مقابل داعش ایستادند، زنان روژا بودند. در ی.پ.ژ آموزش نظامی به تنهایی مطرح نیست. بلکه مجلس آموزش هم دارد که هدفش بالا بردن اراده زنان و بالفعل کردن تواناییهای نهفته آنها است. فراموش نکنیم که خطر داعش قبل از هر چیزی، متوجه زنان است. این هم البته واضح و مبرهن است. در شنگال زنان نه تنها با کشتار جسمی بلکه با کشتار روحی هم مواجه شدند. این هم البته ریشه در نوع نگاه چنین گروههایی نسبت به زنان دارد.

 

در خبرها آمده بود که گویا داعش در کوبانی از سلاح شیمیایی استفاده کرده است. تصاویری هم در همین رابطه منتشر شدند. این گزارشها تا چه حد صحت دارند و آیا این خطر هست که گروه داعش سلاح شیمیایی به کار ببرد؟

 

چند بار درباره ماده ای مشکوک تحقیق شده است. اما به علت نبود امکانات فنی برای تشخیص آن، مشخص نیست چه ماده ای بوده است. این ماده تاثیراتی بر روی سیصد تن از مبارزان ما در محله ای که سرگرم دفاع بودند، برجای گذاشته است که از غروب تا صبح روز بعد ادامه داشته است. ما نتوانستیم دقیقا مشخص کنیم که چه ماده ای بوده است و تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.

 

شایعات زیادی درباره رابطه شما با رژیم بعث و بشار اسد در جریان است. گفته می شود که در شهر قامیشلو نیروهای ویژه اسد کماکان حضور دارند.

 

ما از همان ابتدای انقلاب در سوریه، خط سوم را برگزیدیم. نه جانب رژیم را گرفته ایم و نه مخالفان رژیم را. ما در پی تاسیس نظام اجتماعی جدیدی هستیم. برای همین منظور هم حاضریم با همه طرفها گفتگو کنیم. موضع ما نسبت به آنها نیز واضح و آشکار است. آنها بارها به ما حمله کرده اند و برای ما مانع ایجاد کرده اند. در حلب صدها تن از شهروندان غیرنظامی ما را شهید کرده اند. این شایعات از جایی دیگر نشات می گیرند. بهانه کسانی که این حرفها را می زنند این است که ما چون با ائتلاف مخالفان سوریه همراه نشدیم پس با رژیم هستیم. در حالی که خود ائتلاف هم دموکراتیک نبود. آنها حقوق کردها را به رسمیت نمی شناختند و ما هم به خاطر این از آنها فاصله گرفتیم. رژیم اسد هم موضع مشخصی نسبت به خودمدیریتی دموکراتیک نداشته است و همین مساله خود مانع رابطه ما و آنها است. هر گاه هر یک از طرفین خودمدیتریتی ما را بپذیرند، با آنها وارد گفتگو خواهیم شد.

 

کدامیک از احزاب سوریه ای بیشتر حقوق کردها را قبول می کنند؟

 

تفاوت چندانی با هم ندارند. احزاب ائتلاف هم که تا حدی به حقوق کردها معترفند، در وضعیت کنونی قدرت و وزن چندانی ندارند.

 

آیا غرب کردستان نفت هم دارد؟

 

بله، در رمیلان نفت هست. اما فروش آن متوقف شده است.

 

برنامه شما برای رشد تولید و ایجاد اقتصاد چند محصولی و نیز تحکیم پایه های اقتصادی روژاوا چیست؟

 

رژیم بعث غرب کردستان را به حاشیه رانده بود و اهمیت چندانی به آن نمی داد. همه چیز ما را از ما گرفته بود. رشد منطقه ما مستلزم برنامه ای همه جانبه است. ما امکانات و فرصتهای زیادی در اختیار داریم و باید روی آنها کار کنیم. در آن صورت می توانیم به تبادل بازرگانی با دنیای خارج بپردازیم و متکی به تولید تک محصولی نباشیم. فعلا که وضعیت جنگی حاکم است اما بعد از سپری شدن این وضعیت باید به موضوعات اقتصادی هم بپردازیم.

 

کمی هم درباره موضع حکومت اقلیم کردستان نسبت به خودمدیریتی روژاوا صحبت کنیم. اخیرا پارلمان جنوب کردستان خودمدیریتی روژاوا را به رسمیت شناخت. در حال حاضر هم در حال اعزام نیروی پیشمرگه به کوبانی هستند. نظر شما درباره حمایتهای اقلیم کردستان از شما و یا اینکه موانعی که در این سه سال برایتان ایجاد کرده اند، چیست؟

 

بارها نشستهای دوجانبه داشته انجام گرفته و تصمیماتی هم اتخاذ شده اند. اما به اندازه کافی نبوده است. ما کردها در برهه حساسی به سر می بریم؛ وقایع اخیر فرصت های فراوانی در زمینه های مختلف برای کردها ایجاد کرده است. نشست اخیر احزاب کرد گامی مهم بود. آمدن نیروهای پیشمرگه به اینجا هم در پی تصویب پارلمان جنوب کردستان صوت می گیرد و تعداد آنها حدود دویست نفر است.

 

آیا فکر نمی کنید که تصمیمی دیرهنگام بوده است؟ آیا در این رابطه از اقلیم کردستان انتقاد نکرده اید و شاکی نیستید؟

 

ما سیاستمدارها شاید گاهی وقتها از همدیگر انتقاد بکنیم. اما گله و شکایت نمی کنیم. اصولا از تصمیم اخیر آنها خوشحال هستیم و آن را مثبت ارزیابی می کنیم. ما با همه احزاب سیاسی جنوب کردستان در اربتاط هستیم و میان آنها تفاوتی قایل نیستیم.

 

برخی از احزاب کردی در جنوب کردستان هم با شما مخالفت کرده اند

 

بله، اما امروز اتحاد و همبستگی خلق کرد در اولویت است. هر کسی می داند که چه حزبی ممانعت ایجاد می کند و کدام حزب کمک کرده است و کمک می کند.

 

اخیرا با آمریکا مذاکرات مستقیمی داشته اید که البته واکنش تند ترکیه را به همراه داشت. آمریکا پ.ک.ک را گروهی تروریستی می داند، رابطه شما با آمریکا چگونه است؟

 

آمریکا پ.ی.د را تروریست نمی داند. این هم البته رسما از سوی وزارت امور خارجه آن کشور اعلام شده است. بله درست است، دیدارهایی رسمی میان ما و آنها صورت گرفته است و این دیدارها در آینده هم ادامه خواهد داشت. امروزه ما با تهاجم داعش روبرو هستیم. داعش می خواهد با تمام توان خود و با سلاحهای سنگینی که به دست آورده است، ما را نابود کند. پس از مقاومت کوبانی ائتلاف جهانی علیه داعش شکل گرفت و آمریکا هم یکی از نیروهای ائتلاف است. در مقطع کنونی هر کسی علیه داعش در کنار ما بیایستد و به ما کمک کند، ما هم با او همراه خواهیم بود. آمریکا تا به حال یک بار با ارسال سلاح به ما کمک کرده است.

 

پس از این کمکها، چنانچه طرف مقابل مقلا آمریکا درخواستی مطرح کند که با بنیان خودمدیریتی دموکراتیک شما در تناقض باشد، واکنش شما چه خواهد بود؟

مذاکره و دیدارهای ما با طرفهای مختلف بر مبنای مبارزه مشترک صورت می گیرد. اگر طرفی که با او وارد مذاکره می شویم بخواهد در امور سیاسی ما دخالت کند، این دیگر مذاکره نخواهد بود. در حال حاضر مبارزه ای مشترک علیه داعش در جریان است. داعش تهدیدی برای کل بشریت محسوب می شود و ما آماده ایم به منظور از بین بردن این گروه با طرفهای مختلف گفتگو کنیم. ارسال سلاح سنگین و کمکهای نظامی اهمیت بسزایی برای ی.پ.گ دارد. داعش اسلحه سنگین در اختیار دارد. ائتلاف بین المللی، سازمانهای حقوق بشری و غیر دولتی و نیروهای کردستانی باید تلاش کنند تا محاصره کوبانی شکسته شود. مقاومت کوبانی و مقابله با داعش دیگر تنها به کوبانی محدود نخواهد شد. بلکه تا آزادی خلق عرب از دست داعش در "رقه" و جاهای دیگر هم ادامه خواهد یافت.

 

رابطه شما با دولت ایران در چه سطحی است؟ اصولا آیا با هم رابطه ای دارید؟

 

ما رابطه ای با آنها نداریم.

 

آیا در قضیه کوبانی به شما کمک کرده اند؟

 

خیر، هیچ کمکی در جریان نبوده است. هر کسی که بخواهد کمک نظامی در اختیار ما بگذارد با ی.پ.گ مذاکرده خواهد کرد. در رابطه با موضوعات سیاسی هم خودمدیریتی دموکراتیک پس موضوع را بررسی می کند. اما تا به حال چنین چیزی وجود نداشته است و در رابطه چیزی که وجود نداشته است احتیاجی به صحبت کردن نیست.

 

مردم شرق کردستان با نگرانی وضعیت کوبانی را دنبال می کنند. کمی درباره آن بخش کردستان صحبت کنید.

 

آن بخش تاریخ ویژه ای از مقاومت را دارد. قیامهای زیادی شکل گرفت. نظامی غیردموکراتیک بر ایران حاکم است که در مقابل جنبش و مقاومت کردها در آن بخش کردستان مانع ایجاد می کند. باید سیستمی دموکراتیک برای خلقهای ایران تشکیل شود؛ آماده سازی و تشکل چنین سیستمی حایز اهمیت است. در زمینه مقاومت کوبانی هم شرق کردستان نقشی پیشرو داشت. ما از تظاهراتی که در آنجا برپا شد مطلع شدیم. حتی این را هم می دانیم که تعدادی از تظاهرات کنندگان را را دستگیر کرده اند که این خود تاثیر نامطلوبی بر مقاومت کوبانی نهاده است. می دانیم که واکنشها در آن کشور تنها به کردها محدود نبود و خلقهای دیگر نیز در آن آکسیونها مشارکت داشتند.

 

آیا با احزاب سیاسی شرق کردستان رابطه دارید؟

 

با همه احزاب کردی رابطه داریم.

 

به روز شده در 10/31/2014 | 21:38 Friday 31 10 2014

منبع : http://nnsroj.com/fa/detiles.aspx?id=7918&ID_map=22