جنگ صاحبان قدرت در كردستان

آرش امجدى

هفته اى كه گذشت، هفته بسيج بود. اظهار نظرهاى فرماندهان سپاه در منطقه كردستان در اين باره و نيز گفته هاى اخير ساير مسئولين رژيم در منطقه، مسائلى را بازگو مى كند كه من قصد دارم در اين نوشته بر روى بعضى از آنها كه مهم هستند مكث كوتاهى داشته باشم.

در سخنراني هاى سردار رجبى، فرمانده قرارگاه بيت المقدس كردستان، بعد از گفتن موارد تكرارى كه نيروهاى بسيج عامل اقتدار حكومت و مايه ترس دشمن هستند، به اين مسئله اشاره كرده كه بسيج  از ظرفيت بالايى براى ارائه خدمتگزارى به مردم  برخوردار است و بيان كرد كه " امروزه بسيج در عرصه اقتصادى، بهداشت، درمانى، اجتماعى و از همه مهمتر فرهنگى حاضر است ايثار و جانفشانى كند ". او همچنين به مسئولين گوشزد كرد كه بايد از اين ظرفيت براى شكوفايى اقتصادى در منطقه استفاده كنند.

يكى ديگر از اين اظهارات؛ افاضات فرمانده سپاه نقده بود. او در رابطه با نامه نگارى نماينده نقده و اشنويه در مجلس به دبير كل سازمان ملل در خصوص دستگيرى نمايندگان ''حزب دمكراتيك خلقها '' در تركيه، گفته است كه؛ اين كار باعث گسترش فرقه گرايى مى شود و به آن شديدا ً انتقاد كرده است.

اين برخوردها و نمونه هاى ديگر از اين نوع ، حكايت از آن دارد كه عملكرد سپاه و فرماندهان آن در منطقه، نه بعنوان يك نيروى نظامى كه هدف آن بقول خودشان '' تامين امنيت مرزها و مقابله با تهديدات خارجى است''، بلكه تامين و تضمين سهم آنان از ثروت و تسلط  بر منطقه بعنوان يكى از شركاى اصلى قدرت است. اين فرماندهان بخود حق مى دهند كه در تمامى امور سياسى و اقتصادى منطقه دخالت و اظهار نظر كنند. اگر چه سپاه  ولع زيادى براى غارت و ثروت اندوزى دارد، اما در اين راه تنها نبوده و كسان ديگرى هم  هستند كه خواهان سهم  خود از اين خوان يغما مى باشند. در اينجاست كه اختلاف بين سپاه و عوامل دولت خود را نشان مى دهد. يك نمونه از اين اختلافات، بستن معابر مرزى از جانب سپاه بر اساس مصوبه دولت احمدى نژاد براى گرفتن سيطره بر آن بود كه اخيرا ً بعد از مدتى به اجرا درآمد كه با عكس العمل سريع استاندار كردستان مجددا ً باز شد.

اين دعواها اخيرا ً ابعاد گسترده ترى به خود گرفته است. در مجموع اختلافات عوامل رژيم ناشى از ديدگاه هاى متفاوتشان نسبت به برخوردهايشان در كردستان است. در اينجا ما مجموعا ً با سه ديدگاه متفاوت روبرو هستيم:

١- ديدگاهى كه عمدا ً از جانب سرداران سپاه مطرح مى شود. اين نظر كه دست بالا را هم دارد علاوه بر تاكيد بر نيروهاى سپاه و بسيج و پررنگ كردن نقش آنان در تمامى عرصه هاى منطقه، دائما ً از بى كفايتى دولت و عملكرد ضعيف استاندار آن سخن مى گويند تا شايد در دور بعدي دولتى همچون گذشته هم جهت با آنان برسر كار آيد.

٢- دولت و نمايندگان آن در منطقه. اينان بخصوص با توجه به نزديكى انتخابات آينده رياست جمهورى، براى يك موج سوارى ديگر مجددا ً به ياد شعارهاي دوران انتخاباتى خود افتاده اند. استاندار كردستان، عبدالمحمد زاهدى، در يك مقاله در نشريه سيروان با تيتر" توسعه كردستان، راهبرد دولت" مى نويسد: " توسعه بايد به عنوان گفتمان اصلى در استان كردستان مطرح بشود، چه در بين كارگزاران نظام چه در بين فعالان بخش خصوصى، فعالان سياسى، فرهنگى، اجتماعى، اقتصادى و علم و دانش. لازمه اين كار اين هست كه ما اول احساس نياز كنيم، يعنى بدانيم كه نياز جامعه ما توسعه است". انگار تا به حال آنها نبوده اند كه قدرت را قبضه كرده اند.

٣- نمايندگان كرد در مجلس اسلامى. در اكثر انتخابات برگزار شده در جمهوري اسلامي ( حتي در انتخابات اخير رياست جمهوري نيز)، اكثريت كسانى كه در انتخابات شركت مى كردند به كانديداهاى مخالف جناح حاكم راى مى دادند. اما بعد از آنكه وعده هاى روحانى مثل هميشه تو خالى از آب درآمد، مردم مناطق كردنشين اين بار در انتخابات مجلس هر دو جناح را عملا ً بايكوت كرده و تمامى شش نماينده كردستان در مجلس خارج از جناح بنديهاى مرسوم حكومتى از ميان كسانى  كه خود را مستقل مى دانستند، انتخاب کردند. آنان بخصوص در اين دوره  بيشتر برايشان توجه به منطقه و مردم مهم بوده، ازهمين رو ما با نوعى از عدم همكارى و رو در رو قرار گرفتن نمايندگان مجلس با نمايندگان دولت روبرو هستيم. برجسته ترين اين رو در رويى در برخورد به سفر يك روزه وزير كشور به كردستان بود. حسن علوى نماينده سنندج ، كامياران و ديواندره در اعتراض به عدم هماهنگى وزير كشور با مجمع نمايندگان كرد مجلس و نيز كوتاه بودن اين سفر كه صرفا ً يك  سفر كوتاه يكروزه ( از ساعت ٩ صبح تا ٥ عصر) بوده است، در باره علت عدم همراهى نمایندگان کرد مجلس  با او در اين سفر مى گويد:  ''عدم همراهى مجمع نمايندگان كردستان در مجلس با وزير كشور در سفر به كردستان، همان قول و وعده ها بود كه به آن عمل نكرد و حتى به نمايندگان كردستان در مجلس نيز در وزارت كشور وعده هايى داد كه همه آنها ‹‹ سركارى ›› بود.''

همه اين اختلافات و منافع متضاد، در كنار نزديك شدن به  انتخابات دور آينده رياست جمهورى همگى باعث آن شده است كه هر كدام از اين جناحها  با افشاگرى هاى خود، بخشى از چهره كريه رژيم را براى مردم افشاء نمايند. براى نمونه عدم توسعه اقتصادى كردستان، پايين بودن درآمد سرانه مردم، ابعاد بيكارى در جامعه بخصوص در ميان جوانان، زنان و قشر تحصيل كرده، پايين بودن استانداردهاى بهداشت و آموزش، امكانات فراوان و زمينه هاى مساعد و بالاى كردستان براى رشد اقتصادى در زمينه صنعت، كشاورزى، گردشگرى و معابر مرزى، همگى مواردى هستند كه از طرف عوامل مختلف رژيم بر آن تاكيد مى شود. همه اينها، به روشنى نشان مى دهد كه سرزمينى ثروتمند و با امكاناتى منحصر به فرد ، در دام اين حاكميت سياه ، چگونه در قعر جدول رشد و توسعه در ايران قرار گرفته است. 

مردم كردستان اما، همانطور كه در انتخابات مجلس گذشته هم نشان داده اند، هيچگونه  توهمى به جناحهاى حكومتى نداشته و بخوبى به اين  مسئله باور دارند كه با تنور اين حكومت نانى براى آنها پخته نخواهد شد. اما، اختلافات دست اندركاران اين رژيم اختلافاتى جدى است كه با هوشيارى مى توان از آن به نفع منافع مردم  بهره بردارى نمود. نماينده ولى فقيه در كردستان مى گويد بيكارى و نبود توسعه در كردستان مردم را تهديد مى كند؛ و يا  فرمانده سپاه در كردستان مى گويد كردستان بهترين مكان براى سرمايه گذاران است و زاهدى (استاندار كردستان) را به خودراى بودن متهم مى كند و سايتهاى طرفدارشان كه ٨٠٪ حقوق بگيران را در دولت يازدهم عملا ً زير خط فقر مى داند ؛ و يا رئيس سازمان جهاد كشاورزى كردستان كه بيكارى و پايين بودن درآمد سرانه را بعنوان دو تهديد جدى در اين استان قلمدار مى كند؛ و يا مدير كل زندان هاى كردستان كه مهمترين دليل وقوع جرم را بيكارى وسيع جوانان مى داند؛ و يا نماينده سنندج در مجلس  رسما ً دولت را به بد قولى و عمل نكردن به وعده هاى خود متهم مى كند و تاكيد مى كند كه مسئولين بخوبى مى دانند كه هيچ كارى در كردستان نكرده اند و مى گويد "عليرغم اينكه چند روز پيش يكى از مسئولان نرخ بيكارى را در كردستان٦\١٣٪ اعلام كرده بود، بايد گفت كه چنين چيزى صحت ندارد و نرخ بيكارى كردستان بيش از ٤٥٪ است " ، بايد پرسيد كه چرا بايد اينچنين باشد و چه كسى مسئول آن است؟

همه اينها و دهها موارد ديگر از اين نوع  خود بهترين افشاگرى در رابطه با عملكرد اين رژيم در كردستان بوده و  نشان مى دهد كه نتيجه نزديك به چهار دهه حاكميت اسلامى چه روزگار سياهى را براى مردم رقم زده است و در عين حال بهترين زمينه را براى تاكيد بر خواسته هاى  روزمره مردم  و تعميق مبارزات برحق آنان براى دستيابى به يك زندگى شرافتمندانه و انسانى را فراهم  مى كند.