داستان پیکار یک زن جنگجوی کرد

 

برای ما هیچ زندگی قدیم  یا جدیدی وجود ندارد. من زندگی‌ام را به مردمم اختصاص داده ام، و این در زمان صلح تغییر نخواهد کرد. زمانی که جنگ تمام شود، ما باید خیلی سازندگی کنیم من هرگز جنگ را دوست ندارم … من دوست داشتم دنیایی وجود داشت  که در آن مردم جهان هرگز برای بیان منظور خود با هم نمی‌جنگیدند. اما این جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، آن جهان نیست. من نمی‌خواهم در یک جنگ کثیف که علیه پلیدی است کشته شوم. رویای من این است که آنها را نابود کنم. جهان باید از شراین پلیدی راحت بشود و من می‌خواهم شاهد باشم. من باید نقش خودم را در آن ایفا کنم.

 

مصاحبه کننده گرت پالت،

ترجمه شهناز نیکوروان

 

 

 

زنان مبارز کردستان در حال ساخت تاریخچه مبارزه با دولت (ISIS) شبه‌نظامیان اسلامی در کوبانی هستند. پیش از این هرگز مبارزان زن چنین نقش محوری عمده‌ای را در یک منطقه جنگی بازی نکرده بودند، و پیش از این هرگز چنین توجه بین‌المللی را برای تلاش‌های خود را به دست نیاورده بودند.

 

گزارش‌ها نشان می‌دهد یک سوم از مدافعان کوبانی  زن هستند، مبارزه زیر پرچم واحد حفاظت زنان (YPJ) است و در واقع تمام نیروی دفاعی با همکاری فرماندهی یک زن، به نام نارین افرین است. نارین و نیروهای او در حال حاضر در آستانه پیروزی قرار دارند و داعش را از اکثر مناطق کوبانی تحت فرماندهی خود رانده‌اند. خبرگزاری انگلیسی IBTimes UK در پشت خطوط کوبانی مصاحبه‌ای  اختصاصی با یکی از زنان مبارز به نام بیجن (Bejan) در شهرستان (Chiayi) انجام داده است. او در درگیری‌های پس از آغاز جنگ نقش بسیار مهمی داشته است.

 

بیجن 32 ساله  است و از شهرستانی از وان آمده که او تحت عنوان کردستان ترکیه به آن اشاره می‌کند. او از نوجوانی یکی از فعلان حامی  استقلال کردها بوده است.

بیجن می‌گوید وقتی 16 ساله بودم همراه با گروهی از دوستانم به  PKK  (حزب کارگران کردستان) پیوستم. من هرگز ازدواج نکرده‌ام. به نظرم بی‌معنی است که ازدواج کنم و یک کودک به این جهان بیاورم، قبل از آن  که  جای خوبی برای زندگی کودکان بوجود بیاوریم.

من هرگز جنگ را دوست ندارم، اما من همیشه به کسانی که مبارزه برای آزادی را انتخاب کرده‌اند علاقه‌مند هستم. می‌خواستم وقتی بزرگ شدم نویسنده بشوم. من دوست داشتم دنیایی وجود داشت  که در آن مردم جهان هرگزبرای بیان منظور خود با هم نمی‌جنگیدند. اما این جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، آن جهان نیست.

خبرنگار: در اوایل این سال، شبه نظامیان داعش قسمت‌های وسیعی از عراق وسوریه را محاصره و منطقه کوه سنجار در شمال عراق را تصرف کردند. حدود 40 هزار نفر به دام افتادند، عمدتا ایزدی‌های کردزبانی که در هراس از شورشیان به کوه فرار کرده بودند.

 

من آن زمان در کوه قندیل بودم و پیشنهاد رفتن به کوه سنجار را برای مبارزه با داعش  دادم که در آنجا مستقر شده بود. بعدا زمانی که جنگ (بحران)در کوبانی شروع شد  به من گفتند که می‌توانمبه کوبانی بروم.

من در حال حاضر در جبهه شرق در کوبانی هستم. در این جبهه درگیری شدید است. ولی آماده‌ام تا هر کار ی انجام دهم تا از یک فاجعه مشابه سنجار جلوگیری شود.

دلایل ایدئولوژیک، سیاسی و جامعه‌شناختی پشت آرزوی من برای مبارزه با داعش وجود دارد. من برای دفاع از مردم کردستان در برابر همه بدی‌ها سوگند یاد کرده‌ام و به هر حال، داعش دقیقا همان نوع پلیدی است  که نظام جهانی کنونی ما پرورش داده است. این سازمان سعی دارد تا با موقعیت (شخصیت) جغرافیایی ما بازی کند.

در نهایت، من نمی‌توانم چشمم  را به روی آن چیزی ببندم که  در کشورم اتفاق می‌افتد واگر باردیگربا این  تصمیم مواجه شوم، من همین مسیری را انتخاب می‌کنم که امروز طی کرده‌ام. من حالا احساس خوش شانسی می‌کنم که شاهد این روز تاریخی هستم.

 

خبرنگار:  گزارش‌ها از کوبانی نشان می‌دهد که در حال حاضر مدافعان زن از انواع تاکتیک‌ها برای خنثی کردن شورشیان داعش، از جمله کمین، تله‌ها و حملات انتحاری و همچنین سلاح‌های متعارف (معمولی) استفاده می‌کنند.

 

زنان مبارز ما به خوبی برای  استفاده از تمام سلاح‌هایی که داریم  مانند تفنگ و خمپاره‌اندازهای کوچک آموزش دیده‌اند. اما زنان برای استفاده به عنوان  تک‌تیرانداز تفنگ بهترینند، چرا که زنان برای انتخاب هدف بسیار مناسبند چون این کارنیاز به آرامش، صبر و ظرافت دارد و زنان در این موارد بهترین هستند.

دوستان زن ما قادر به نفوذ در خطوط دشمن هستند. به تازگی چهارنفر از دوستان زن ما به موقعیت داعش نفوذ کردند، همه‌ی آن‌ها را کشته و تعداد زیادی تفنگ بدست آوردند و با خیال راحت برگشتند.  این حتی فوق‌العاده‌ترین طرح (سناریو) نیست.

یکی از رفقای من، Arin Mirkan، به تازگی خود را منفجر کرد. او اولین جنگنده زن در جنبش آزادی کرد برای انجام چنین حمله‌ای نیست. او خط طولانی شهدا را دنبال کرد. هر گاه ما تهدید به نسل‌کشی علیه مردم مان می‌شویم، زنان کرد به چنین اقداماتی متوسل می‌شوند.

با این حال، [حمله انتحاری] تاکتیک جنگ ما نیست. این تاکتیک حتی مورد تایید سازمان‌های ما نیست. تصمیم به این نوع عمل به طور کامل توسط فرد انتحاری گرفته می‌شود. این حتی یک نوع حمله یا یک تاکتیک نیست. این یک عمل فداکارانه است. فرد با چنین اقدامی، یعنی به خطر انداختن زندگی خود (فداکردن خود) برای دفاع از مردمش و برای مقابله با قدرتی دست به انتحار می‌زندکه می‌خواهد نسل‌کشی کند.

شخصا، نمی‌خواهم بگویم که تاکنون چه تعداد از نیروهای داعش را کشته‌ام. من آنها را شبه نظامی نمی‌دانم. آنها انسان‌های پست و فرومایه‌ای هستند. من نمی‌خواستم هرگز انسانی را بکشم، اما می‌دانم اگر ما آنها را نکشیم، آنها کودکان را می کشند وبه زنان تجاوز خواهند کرد.

 

خبرنگار: داعش تعدادی از اعضای واحد حفاظت زنان کردستان (YPJ) را سر بریده وبا گذاشتن فیلم آنها روی توییتر تلاش می‌کند برای ارعاب کسانی که با آنها می‌جنگند.

 

من بارها مرگ را از نزدیک حس کردم در بحبوحه این شرایط که خودم را خیلی با مرگ نزدیک می‌بینم وبه خاطر این که در عمق این مسئله غرق هستم، حرف زدن از این موضوع برایم  خیلی سخت است.

ترس از مرگ طبیعی است. اما صادقانه بگویم من نمی‌خواهم در یک جنگ کثیف که علیه پلیدی است کشته شوم. رویای من این است که آنها را نابود کنم. جهان باید از شر این پلیدی راحت بشود و من می‌خواهم شاهد باشم. من باید نقش خودم را در آن ایفا کنم. هنگامی که شما یک مسیر مثل این راه را انتخاب می‌کنید، می‌دانید که چرا آن را انتخاب کرده اید، شما قبول کردید خود را فدا کنید، فداکردن خود بخشی از زندگی انتخاب شده‌ای است که  شما آن را ساختید.

اگر من کشته شوم، ترجیح می‌دهم در حالی که برخورد چهره به چهره دارم کشته شوم. من مخالفم به عنوان یک تله و یا یک بمب گذاری انتحاری غیرمنتظره کشته شوم. نمی‌دانم چرا، اما احساس می‌کنم نمی‌خواهم بمیرم. من فکر می‌کنم ممکن است به دلیل میل به دیدن انسانیت و پیروزی مردم باشد که من این احساس را دارم.

من از دستگیری و شکنجه و بردگی توسط داعش نمی‌ترسم، چون هرگز اجازه نخواهم داد که چنین  اتفاقی برای من بیفتد، من همیشه یک گلوله برای خودم در این رابطه برای تبدیل این سناریو به واقعیت دارم.

 

خبرنگار:  بسیاری از گزارش‌ها اعلام کرده‌اند داعش  از مبارزه  زنان در کوبانی وحشت زده است، اگر چه خود سازمان این را رد می‌کند.

 

درست است داعش از مبارزان زن ترسیده است. در واقع تلاش می‌کند ازحمله و مواجه شدن با مواضعی  که زنان در آنجا هستند اجتناب کند.

باید  گفت بخشی  از این استدلال این است که آنها معتقدند: “اگر آنها توسط زنان کشته شوند نمی‌توانند به بهشت ​​بروند،” اما من فکر می‌کنم بیشتراین واقعیت  است که آنها هرگز ما زنان و شجاعت ما را به حساب نمی‌آوردند.

داعش زنان را به عنوان ابزار جنسی می‌بیند.  بله، این برای مبارزه علیه آن‌ها به من انگیزه می‌دهد. به همین دلیل است که من می‌دانم چرا داعش از ما زنان در YPJ ترسیده است. آنها چگونگی رفتارشان با زنان را می‌دانند و می‌دانند که ما از آنچه آن‌ها انجام می‌دهند، آگاه هستیم  و آنها می‌توانند خشم و نفرت ما را نسبت به خودشان احساس کنند.

این چیزی است که از ما دشمن بزرگی می‌سازد، روش ما زنان این است. ما برای مبارزه‌ مان یک مبانی فکری برای آزادی زنان ساختیم. در حالی که مبانی داعش بر اساس تجاوز به زندگی ساخته شده است.

موفقیت زنان در کردستان موفقیت تمام زنان علیه نظام مردسالار در جهان است و این باعث می‌شود من بسیار خوشحال شوم. به این مفهوم ، من افتخار می‌کنم به همه‌ی زنان، ما حتی زنان مبارزی از کشورهای دیگر داریم که اینجا می‌جنگند.

 

خبرنگار: از نیروهای زن کرد، نارین افرین، برای شجاعت و هوش خود در دفاع از کوبانی شهرت بین‌المللی به دست آورده است.

 

در واقع، نام او نارین Engizek است. Engizek یک کوه است که از افرین قابل مشاهده است. اما، مانند بسیاری از رفقای ما، مردم به نام شهری  شناخته می‌شوند که از آنجا آمده‌اند.

نارین، در کردی، به معنای ظریف است. در واقع او بسیار حساس و ظریف بود. او برای یک مدت طولانی عضو سازمان بود. او با رهبر ما عبدالله اوجالان در آنجا ماند و ایدئولوژی خود را از او گرفت.

من شخصا او را از سال 1999می‌شناسم. او انسانی واقع‌گرا و همچنین بسیار شجاع بود. او یکی از چهره‌های مهم انقلاب در Rojava (منطقه کردنشین سوریه، که شامل کوبانی است) بود.

 

خبرنگار:  یکی دیگر از زنان جنگنده که درعناوین خبرها آمده،Rehana بود. گفته می‌شود  بیش از 100 نفر از نیروهای داعش را کشته است. شجاعت او اخیرا  احساساتی را برانگیخت که مانند ویروسی در توییتر به همه جا سرایت کرد.

 

من فکر نمی‌کنم این درست باشد که یک  فرد در جنگ برجسته شود. جنگ تلاش جمعی است. در سازمان ما، این بحث که چه کسی بیشتر دشمنان کشته وجود ندارد.

قهرمانان بسیاری در سازمان ما هستند که هرگز کسی را نکشته‌اند. من تا به حال نشنیده‌ام دوستانم صحبت کنند که چند تا آدم کشته‌اند. من از Rehana و تمام اعضا زنان مبارزمان که کشته شده‌اند تشکر می‌کنم.

 

خبرنگار:  گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد دستاوردهای YPJ در تقابل با مردان و دیگر حامیان  واحدهای(YPG) و منتقدین جامعه کردها بطورکلی است.

 

ما، به عنوان ارتش زنان، هرگز خودمان را جدا یا در مقایسه با کل جنبش نمی‌بینیم ما، به عنوان زنان، خود را به عنوان رهبران مبارزه آزادی کردستان می‌بینیم. من معتقدم که ما، به عنوان زنان، روحیه رفقای مرد و مردم کرد را به طور کلی بالا می‌بریم(تقویت می‌کنیم).

 

YPJ و مبارزان YPG دریک سنگر هستند. موفقیت YPJ موفقیت  YPGاست و بالعکس.YPGبه تمام تصمیم‌گیری‌های ما که توسط YPJگرفته می‌شود، احترام می‌گذارد. آنها حق دخالت در تصمیم گیریهای YPJرا ندارند.YPJخود را تثبیت کرده و یک فانوس دریایی نه تنها برای زنان مدیترانه بلکه برای تمام زنان جهان است.

ما، به عنوان مبارزان زن، هرگز در بازگشت هیچ انتظاری از مردم نداریم. من فکر می‌کنم این فداکاری است که سبب شده تا مردم از زنان مبارز حمایت می‌کنند. یک عشق راستین بین ما و مردم ما وجود دارد. من نمی‌توانم این را با کلمات بیان کنم.

پدر و مادران از مرگ یک مبارز زن بیشتر ازمرگ فرزند خودشان متاثر می‌شوند.

 

خبرنگار: عدم حمایت بین‌المللی از مدافعان کرد در کوبانی خشم برخی از محافل و منتقدین را برانگیخت و ترکیه را بی‌رحمانه محکوم کردند.

 

دولت ترکیه دولتی جاه‌طلبی برای نابودی کردها است. این تنها یک معاهده نیست. چیزی که از این جاه‌طلبی می‌تواند جلوگیری کند، تنها انقلاب Rojavaاست. دولت ترکیه نگران انقلاب Rojava و پخش شدن آن در سراسر مرزهای خود است.

به همین دلیل است است که داعش به  Rojava حمله کرد و دولت ترکیه برای حمایت از داعش  تلاش می‌کند.

انقلاب Rojava برای حزب عدالت و توسعه (بزرگترین حزب سیاسی ترکیه) و داعش بسیار مهم است و به این دلیل یکی از تحولات اجتماعی مهم در 10 سال گذشته در این نقطه از جهان است. حال اگر داعش   شکست بخورد، هیچ کس نمی‌تواند سرایت و تکامل انقلاب به مکان‌های دیگر در جهان را متوقف کند.

آیا آن سوی ترکیه – کشوری بیرون از اینجا وجود دارد که متوجه نباشد که این جنگ چه جنگ کثیفی است؟ آیا دولتی خارج از اینجا وجود دارد که نداند چگونه می‌توان با کمترین مرگ و میر این جنگ را متوقف کرد ؟ همه دولت‌ها در جهان نمی‌دانند چگونه این جنگ را می‌توان متوقف کرد؟ آنها می‌دانند که چه چیزی لازم است  انجام شود.

من یک مبارز هستم. کار من این نیست که از هر کشور یا دولتی درخواست سلاح بکنم. ایمان  من وعزم ما بیشتر از هرگونه سلاحی تعیین کننده است. کسانی که شجاعت مبارزه را داشته باشند، همچنین سلاح‌های خود را پیدا می‌کنند.

آن کسانی که داعش را به موصل هدایت کردند ومجوز گرفتن سلاح‌ها به داعش را دادند، دولتمردان ترکیه بودند که یک بار قطار سلاح برای داعش فرستادند، حالا چگونه من می‌توانم از این دولت‌ها در خواست سلاح بکنم؟ اما در نهایت این دولت‌ها  روزی که داعش علیه خودشان سلاح بردارد خواهند فهمید.

در حال حاضر من فکر می‌کنم که به جای کمک به ما، این کشورها در حال تلاش برای جلوگیری از رسیدن داعش به سمت خودشان هستند. کسانی که می‌خواهند به ما سلاح دهند این نکته را در ذهن‌شان دارند. این ممکن است بیش از حد تحلیلی باشد اما درک من از خاورمیانه این است.

وقتی وضعیت در اینجا جدی‌تر شد حملات هوایی حداقل موثرتر شد اما احتمالا این در نتیجه فضای سیاسی حاکم بود. اگر کوبانی سقوط می‌کرد، کل جهان سقوط می‌کرد…

 

خبرنگار:  اما کوبانی سقوط نخواهد کرد. در واقع، با وجود عدم کمک‌های بین المللی، مدافعان کرد موفق شدند با مقاومت بسیار داعش را تحت فشار قرار داده واز اکثر پایگاه‌های شهر بیرون برانند.

 

حتی اگر کوبانی از دست رفته بود، باز هم کردها پیروزشده بودند. به این دلیل که کوبانی از خود یک نام در مبارزه برای بشریت ساخته است. تمام جهان به این مقاومت افسانه‌ای بی‌سابقه اعتراف کرده است. در حال حاضر مردم در کوبانی  در حال مبارزه در دفاع از انسانیت هستند و هیچ کس نمی‌تواند این را انکار کند.

اگر کوبانی سقوط کرده بود، حزب عدالت و توسعه وداعش پیروز می شدند وهمه به اين نتيجه ميرسيدند كه انقلاب شكست مي خورد. اما اگر اين مقاومت به پيروزي برسد ،كه اكنون چنين به نظر ميرسد ، اين انقلاب در برابر رژيم هاي مرتجع و سر كوبگر خاورميانه  قد علم   ميكند.

کردها می‌خواهند درها را به روی فرصت‌های بیشتر باز کنند. یا به عبارت دیگر، کردها می‌خواهند معایب را به مزایا تبدیل کنند. به عنوان زنان موضع ما برای  دفاع از خود تغییر نخواهد کرد. در نهایت باید بگویم ما در مدیترانه  زندگی می‌کنیم و بسیاری از قدرت‌ها می‌خواهند این منطقه در هرج و مرج به سر ببرد، بنابراین ما باید آماده دفاع از مردم خود در تمام زمان‌ها باشیم.

 

خبرنگار: بسیاری اظهار کرده‌اند که مبارزه YPJ می‌توانند به توانمندسازی زنان در جهان عرب منجر شود.

 

حتی در حال حاضر، زنان از سراسر خاورمیانه  درخواست آموزش به منظور دفاع ازخود و کشورشان را دارند. ما به مردم می‌گوییم که این  تنها نمی‌تواند از طریق استفاده از سلاح به دست آید.

عوامل اجتماعی، سیاسی و ایدئولوژیک در این مبارزه وجود دارند. ما هرگز از حمایت زنان منطقه خودمان خودداری نخواهیم کرد. البته نه تنها منطقه خودمان ، چه کسی می‌تواند انکار کند که مبارزه ما بر همه زنان در سراسر دنیا تاثیر نخواهد گذاشت؟

سازمان‌هایی مانند داعش تجسم اوج سیستم مردسالاری در زندگی ما می‌باشند به طبع با گرفتن زنان، آنها را مورد تجاوز قرار داده و به بردگی و اسارت می‌بردند. اما ما می‌دانیم که زنان حتی در”توسعه یافته”‌ترین کشورها  نیز رنج می‌برند.

رفتار داعشی‌ها، این مساله را که چه زنانی دردیگر نقاط دنیا رنج می‌برند، تحت الشعاع قرار نمی‌دهد بلکه به اعتقاد من، آن را آشکارمی کند.

 

خبرنگار:  داشتن چنین نقش بسیار مهم در شرایط وخیم کوبانی ، برای جنگجویان YPJکه در این جنگ زنده می‌مانند آنان  را به قهرمانانی در بقيه عمر   تبدیل خواهد کرد كه به عنوان پيشروان كردستان مدرن خواهند بود .

 

چیزهای زیادی برای انجام دادن وجود خواهد داشت (زمانی که جنگ به پایان برسد.) من احتمالا خواهم نوشت. من فکر می‌کنم یک رمان در مورد این جنگ باید نوشته شود. بهترین فرد برای انجام این کار کسی خواهد بود که در آن زندگی کرده و می‌کند.

آخرین کلمات بسیاری از رفقای از دست رفته ما در “این داستان باید گفته شود”. من نمی‌توانم این کلمات را فراموش کنم. روحیه این افراد باید به نسل‌های آینده منتقل شود. من می‌خواستم جزییات  خیلی بیشتر برای این داستان شرح دهم اما امیدوارم پس از جنگ فرصت‌های بیشتری وجود داشته باشد.

مشکلات دموکراسی، اقتصاد و جامعه شناسی هنوز هم باقی مانده‌اند. زندگی به طور کلی یک مبارزه است، بنابراین مبارزه ادامه خواهد داشت. ما در زندگی‌مان خوشحال هستیم و خودمان را برای ترویج ارزش‌های انسانی نامزد می‌بینیم.

با توجه به آینده کردستان، من هرگز خواب هیچ دولتی را نمی‌بینم. از آنجا که دوران کودکی من همیشه ترس از نهادهای دولتی بوده است. من آنها راغیرانسانی یافته‌ام. من خوشحالم که از سال 1999، الگوی‌مان را تغییر دادیم  و خودمان را از زیر این بار، خلاص کردیم.

به هر حال من یک میهن دموکراتیک می‌خواهم. من امیدوارم که همه کشورها در جهان از یک الگوی ملت آمارگر به ملت‌های دموکراتیک انتقال یابند. کردها هرکز یک جامعه ملی نبوده‌اند، اما آنها همیشه می‌خواستند آزاد باشند.

البته طبیعی است که کردها می‌خواهند آزادانه در کشور خود زندگی کنند. با این حال، این یک چیز کاملا متفاوت است که بخواهیم یک فرمی از دولت تشکیل دهیم. ما این مرزهای جعلی که کشور ما به چهار قسمت مختلف تقسیم کرده به رسمیت نمی‌شناسیم.

هر روز در اینجا در کوبانی، کودکانی هستند که برای بازی با عموزاده‌های خود باید از مرز عبورکنند از سوروچ. مردان در Qamishlo عاشق زنانی از  Nusaybinهستند که تنها چند صد متر دورند  اما با سیم خاردارهای زشت از هم جدا شده‌اند.

با وجود تلاش‌های بی‌وقفه دولت ترکیه برای جذب، من هرگز شهروند ترکیه نخواهم شد. در غیر این صورت من امروز اینجا چه کار می‌کردم؟

برای ما هیچ زندگی قدیم  یا جدیدی وجود ندارد. من زندگی‌ام را به مردمم اختصاص داده ام، و این در زمان صلح تغییر نخواهد کرد. زمانی که جنگ تمام شود، ما باید خیلی سازندگی کنیم.

 

منبع:

http://www.ibtimes.co.uk/kurdish-female-fighters-war-story-i-dont-know-how-many-ive-killed-کوبانی -i-dont-see-1471412

A Kurdish Female Fighter’s War Story: ‘I Don’t Know How Many I’ve Killed in kobani  Don’t See Isis as Human’

 

برگرفته از:«کانون مدافعان حقوق کارگر»

http://www.kanoonm.com/1527

تاریخ انتشار: اکتبر 29, 2014