یک سال از خاموشی رفیق لوئیز گذشت !

 یک سال پیش در دوازده  فروردين ۱۳۹۲ برابر با اول آوريل ۲۰۱۳ رفیق لوئیز باقرامیان( رفیق سارا) از فعالین سرشناس جنبش چپ در روز دوشنبه در شهر برلین آلمان چشم از جهان فروبست. رفیق لوئیزفعالیت های سیاسی خود را در جنبش دانشجوئی آغاز کرد و پس از انقلاب در شمار گروه فعالان جوان در میان جنبش احقاق حقوق ارمنی یان ایران  بود که با حاکمیت رژیم اسلامی و سیاست های سازشکارانه حزب توده در حمایت از رژیم جمهوری اسلامی قاطعانه مخالفت می کردند. 

  با تاسیس سازمان راه کارگر، لوئیز به مواضع سازمان ما در قبال رژیم جمهوری اسلامی گرایش یافت، روابط تنگاتنگی با کمیته اصفهان سازمان برقرار کرد و به عضویت سازمان درآمد . او همچنین در ارتباط با هماهنگی میان شاخه های جنبش احقاق حقوق ملی- فرهنگی ارمنی یان ایران، که تهران و اصفهان از مراکز اصلی آن بود، با رفقای سازمان در تهران که در این عرصه فعال بودند به طور مستقیم در ارتباط قرار گرفت. لوئیز در ادامه فعالیت هایش هسته ای از نیروهای فعال و مبارز را  پیرامون خود متحد ساخت.

 شور و تحرک  مبارزاتی و فعالیت خستگی ناپذیر لوئیزبزودی او را به فعالی مورد نفرت دستگاه های سرکوب رژیم جمهوری اسلامی مبدل ساخت. نیروهای امنیتی رژیم جمهوری اسلامی لوئیز را در اصفهان دستگیر و تحت شکنجه های وحشیانه و  خشونت غیرقابل وصف قرار دادند به این امید که فعالیت علیه رژیم اسلامی را برای همیشه ترک کند، غافل از آن که اعمال فشارهای ضدانسانی او را در ادامه راهش مصمم تر ساخت.

پس از رهائی از زندان دیگر ادامه فعالیت در اصفهان برای رفیق لوئیز ممکن نبود. بدین ترتیب او به تهران آمد و به عنوان کادر  یکی از کمیته های تشکیلات تهران راه کارگر فعالیت های خود را با همان شور و حرارت سابق ادامه داد. درشرایط سرکوب های خونین سال شصت رفیق لوئیز با روحیه ای عالی به فعالیت های خود که اکنون زیرزمینی شده بود، ادامه می داد. در شرایطی که سرکوب روز به روز شدیدتر و از نظر عمق و وسعت گسترش می یافت، روابط رفیق لوئیز به شدت زیر ضرب رفت. دستگاه های امنیتی که از فعالیت ها و سوابق او اطلاع داشتند، تلاش می کردند حلقه محاصره را هر چه  تنگ تر سازند.  با این هدف،  بسیاری از اماکنی که تصور می کردند رفیق لوئیز ممکن است به آن ها پناه آورده باشد را مورد هجوم قرار دادند. درشرایطی که فعالان سازمان که با وی در ارتباط بودند، دستگیر و زیر شکنجه قرار داشتند  و یا نظیر زنده یاد رفیق رافیک نوشادیان دستگیر و به جوخه های اعدام رژیم جمهوری اسلامی سپرده شدند، عملاً ماندن رفیق لوئیز در ایران ناممکن بود و به توصیه سازمان از کشور خارج شد.

رفیق لوئیز اگر چه پس از مدتی از فعالیت با سازمان ما کناره گرفت، اما تا پایان زندگی پربارش همچنان به مثابه یک فعال چپ در همه عرصه هائی که در چهارچوب توانائی هایش قرار داشت به فعالیت های خود علیه  رژیم جمهوری اسلامی و به ویژه پیکار برای اهداف سترگ آزادی، برابری زنان و مردان و سوسیالیسم ادامه داد. سیمای بشاش، صمیمیت و شور و حرارت او در خاطر ما همواره زنده خواهد ماند.  در اولین سال خاموشی رفیق لوئیز بار دیگر نام و خاطره ماندگار او را گرامی می داریم!