اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت

دومین سالگرد آغاز خیزش ضددیکتاتوری مردم

یک بار دیگر پایه های  استبداد را بلرزانیم

به دومین سالگرد  خیزش توده ای و ضد استبدادی مردم که از ۲۲ خرداد  ۱۳۸۸  آغاز شد، نزدیک می شویم. حضور میلیونی مردم در ۲۳، ۲۵ و ۳۰ خرداد، در خیابان های شهرهای بزرگ  بیان خشم و نفرت از حکومتی بود که حتی رأی مردم در چهارچوب قانون اساسی رژیم را بر نمی تابید. این حضور میلیونی و این خشم متراکم شده در روزها و ماه های بعد به فریادهای «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر اصل ولایت فقیه» تبدیل شد. اعتراضات توده ای و مسالمت آمیز مردم، با سرکوب وحشیانه و بیرحمانه ی حاکمیت استبدادی اسلامی روبرو شد. بسیاری از جوانان این مرز و بوم در خون خود غلتیدند. ندا آقا سلطان به سمبل آزادی خواهی و مظلومیت یک  ملت تبدیل شد. سهراب ها و اشکان ها و ده ها شهید دیگر رشادت و از جان گذشتگی جوانان  یک ملت را به نمایش گذاشتند. خبرنگار ـ شهروندهای ایرانی، با ارسال تصاویر مبارزات مردم و خشونت نیروهای سرکوب استبداد، دنیا را نسبت به آنچه در ایران می گذشت، آگاه کردند. اقدامی که تحسین جهانیان را برانگیخت و به همگان نشان داد که  ایرانیان نمی خواهند زیر بار استبداد ، تاریک اندیشی و مرد سالاری زندگی کنند.

سرکوب خشن و بیرحمانه، ابعاد علنی و خیابانی جنبش ضداستبدادی ۸۸ را کاهش داد. اما نارضائی مردم و خشم و نفرت شان از حاکمیت اسلامی را گسترده تر ساخت.  مبارزات مردمی اگر از خیابان ها موقتأ عقب نشینی کرده بود اما در اعماق جریان داشت. صد ها حرکت کارگری و اعتراضات زحمتکشان در دو سال گذشته و اعتراضات مداوم  دانشجویی، بیان گر تداوم این مبارزات است. دستگیری رهبران سندیکاهای شرکت واحد و نیشکر هفت تپه، و بسیاری از فعالین کارگری برای مقابله با این مبارزات روبه گسترش انجام گرفت. نافرمانی مدنی و توده ای مردم در عدم پرداخت قبض های برق و آب و گاز، حاکمیت اسلامی را مجبور به عقب نشینی هائی کرد. در بطن این مبارزات و اعتراضات بود که حرکت  جسورانه ی مردم در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ یک بار دیگر خواب آرام را از چشم حاکمان ربود و آنان را دچار وحشت کرد. وحشتی که در گسترش اعدام های روزانه و در دستگیری و حبس دو رهبر اصلاح طلبان خود را نشان داد. همین فشار جنبش توده ای بود که جریانان درون حاکمیت را به جان هم انداخت و دو سال پس از کودتای انتخاباتی و ائتلاف دستگاه ولایت و سپاه با باند احمدی نژاد، پرونده های جنایت، دزدی و فساد همدیگر را افشا می کنند و از دولت  به اصطلاح عدالت گستر امام زمانی شان جز مضحکه چیزی باقی نمانده است.

خیزش مجدد ضداستبدادی مردم در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹، و استمرار آن در سازماندهی سه شنبه های اعتراضی توسط جوانان متشکل در شبکه های اجتماعی، وجود گرایش به عمق یابی جنبش مردمی را نشان داد. اعلام  روزهای تاریخی ـ جهانی هشت مارس و اول ماه مه به عنوان روزهای خشم و اعتراض در کشور، بیان سمت گیری درخشان نسل جوان کشور به سوی طبقه کارگر و زحمتکشان هم سرنوشت، بسوی جنبش زنان و ملیت های تحت ستم کشور بود. چرخش درخشانی که از عمق یابی جنبش ضداستبدادی نشأت گرفته بود. اما این سمت گیری به مذاق رهبران جریانات اصلاح طلب خوش نیامد. بویژه اکنون با بالا گرفتن اختلافات درون حکومتی و رسوائی و بی آبروئی و تضعیف ولی فقیه به عنوان سکاندار قدرت اصلی در کشور، رهبران جریانات  اصلاح طلب با پشت کردن به پایه های اجتماعی خود و با بی اعتنائی به خواست جوانان پرشور کشور، راه مصالحه با دستگاه ولایت را در پیش گرفته اند.

جنبش ضداستبدادی مردم و بویژه جوانان پرشور این کشور بی اعتنا به تلاش های سازشکارانه رهبران جریانات اصلاح طلب، مبارزه خود علیه استبداد حاکم و تلاش خود برای پیوند هر چه گسترده تر این مبارزات با مبارزات کارگران و زحمتکشان  را بیش از پیش گسترش خواهند داد. گرامیداشت دومین سالگرد خیزش ضداستبدادی مردم ایران در شرایطی که طوفان انقلابی سراسر جهان عرب را فراگرفته است، می تواند جان تازه ای به مبارزات ضددیکتاتوری مردم ایران بدمد. حتی اعلام عزم برای گرامی داشت سالگرد آن روزهای شکوهمند، وحشت را در اردوی استبداد دامن زده است. اعزام هزاران نیروی انتظامی به خیابان ها به بهانه مبارزه با بدحجابی بیش از آن که هدفی باصطلاح فرهنگی داشته باشد، منطقی سرکوبگرانه و سیاسی دارد. آن ها نیک می دانند که مردم همواره منتظر فرصتند تا خشم خود علیه استبداد دینی را فریاد کنند. فریاد های خشم مردم در مراسم تجلیل از ناصر حجازی و یا مراسم تشییع عزت الله سحابی و اعتراض به شهادت هاله سحابی، این امر را بخوبی نشان داده است.

سازمان ما در دومین سالگرد خیزش ضداستبدادی مردم کشور، از همه کارگران، زحمتکشان، زنان ، جوانان و ملیت های تحت ستم ، و از همه نیروهای آزادیخواه و برابری طلب می خواهد تا با شرکت گسترده در اعتراضات و راهپیمائی های دومین سالگرد خیزش ضددیکتاتوری مردم، به گسترش این مبارزات و توده ای تر  کردن آن کمک کنند. حضور گسترده ی مردم در تظاهرات خیابانی  و بکار گیری شیوه های منعطف  برای نشان دادن خشم و نفرت از حاکمیت، در کنار گسترش نافرمانی های مدنی، می تواند بار دیگر پایه های استبداد دینی در کشور را بلرزاند و راه سازمانیابی توده ای مردم را هموارتر سازد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۱۸ خرداد ۱۳۹۰ـ ( ۸ ژوئن ۲۰۱۱)