بررسی اجمالی ادعاهای محمود احمدی نژاد

در رابطه با وضعیت اقتصادی ایران!

احمد نوین

محمود احمدی نژاد مرتبا کارنامۀ اقتصادی خودش را، سراسر پیروزی و موفقیت توصیف کرده است. ضمناً مرتبا به مردم وعده پول، باغ، ویلا و رفاه میدهد. وضعیت اقتصادی ایران، چطور است؟ آیا اقتصاد جمهوری اسلامی ایران توانمندی دارد، که وعده های احمدی نژاد عملی بشود.؟

نشريه اقتصادي فوربس که در مورد وضعیت اقتصادی 177 کشور، تحقیق کرده است، اطلاع میدهد که وضعیت اقتصادی ایران، در رده دهمِ بدترین اقتصادهای جهان و نظیر قرقیزستان است. یعنی وضعیت اقتصادی ایران، بسیار وخیم است.

بنا به ارزیابی صندوق بین المللی پول، رشد اقتصاد ایران در سال 2010 فقط یک و نیم درصد و در سال های 2011  صفر درصد خواهد بود. بنا بر ارزیابی کارشناسان  مستقل اقتصاد ، جهت رهائی از بحران شکننده اقتصادی، کشور ما نیاز به حداقل 8% رشد سالانه دارد.

توجه کنید : ايران کشور ثروتمندی است و  10% تا 11%   ذخاير كشف شده نفت جهان را در اختيار دارد. اما بعلت سیاست های ارتجاعی جمهوری اسلامی در داخل و خارج کشور از جانبی و از جانب دیگر سیاست های غارتگرانۀ امپریالیست ها و محاصره اقتصادی ایران، فقر و نابسامانی گلوی کارگران و دیگر مزدبگیران تحت ستم را میفشارد.

 برای درک واقعی تر وضعیت اقتصادی کشور درحاکمیت جمهوری اسلامی، توجه شما را به موارد ذیل بعنوان "مشت نمونه خروار"  جلب مینمایم   :

تهران در فهرست گران‌ترين شهرهای جهان است./ سيمان در هفته های گذشته  12 درصد گران تر شده است. / شير يارانه‌ای در تهران 71%  گران تر شده است. / اخیراً قیمت بليت هواپيما 14% گرانتر شده است. / سکه طلا حدود 45% گرانتر شده است و از 312 هزار تومان در سال 1389 به 455 هزار تومان در بهار سال 1390 رسيده است./ تورم در سال جاری به حدود 30% رسیده است. لذا قیمت ها در اکثر زمینه ها بطور وحشتناک، بالا رفته است.

در چنین وضعیتی است که :

در حالی که حداقل حقوقی که شورای عالی کار رژیم تعیین کرده 330 هزار تومن است ، خط فقر در ایران به یک میلیون تومان در ماه رسیده است / 43% مزد بگیران، حقوقشان زیر 330 هزار تومان است./  نماینده سابق کارفرمایان در اجلاس جهانی کار در گفتگویی با خبرگزاری مهر اعلام کرده است که نرخ بیکاری همواره بالاتر از 25% است و این نرخ در قشر جوان به بالای 60%  رسیده است./  سالانه بيش از 5 ميليون و 300 هزار نفر بر اثر پرداخت هزينه‌هاى درمان، براى هميشه به زير خط فقر میروند./  انواع و اقسام بیماری ها، گلوی مردم را فشار میدهد./  پول دارو و دکتر، مردم را مستاصل نموده است./ طلاق ها 37% بالا رفته است. طلاقهای زود هنگام فراگیر شده است./ 50% بنگاههای تولیدی ایران ورشکسته شده اند و بقیه آنها هم با ظرفیت 30% و 50% کار میکنند و در نتیجه میلیون ها کارگر بیکارند و گرسنگی میکشند./ معضل حاشیه نشینی، میلیون ها نفر از هموطنان ما را با تحمیل تنگدستی، از حداقل های ممکن نیز محروم نموده است.

 در همین جا لازم به یادآوری است که سیاست های اقتصادی دولت محمود احمدی نژاد که تماماً بر تشویق و گسترش واردات بنا شده است، در همه سطوح، کشور را وابسته به واردات نموده است. امری که به تصدیق ناظران مستقل اقتصادی، امنیت کشور را در این زمینه نیز به خطر انداخته است.

با این تفاصیل،احمدی نژاد شرم نمیکند که در 16 ماه مه(26 اردیبهشت) بگوید " تنها کشور در کره زمين هستيم که هيچ خانواده‌ای در آن گرسنه نيست." و با این همه خرابی وضع اقتصادی و اجتماعی، اخیراً در جلسه هیئت دولت، کارنامۀ اقتصادی خودش را، سراسر پیروزی و موفقیت توصیف نماید.

برای درک عمیق تر دروغگوئی های احمدی نژاد در رابطه با وضعیت وخیم اقتصادی – اجتماعی مردم کشورمان، علاوه به موارد فوق الذکر، توجه شما را به معضل هزاران جوان مستاصلی جلب مینمایم که در زیر فشارهای طاقت فرسای زندگی، خود را ناچار به فروش کلیه شان میبینند.

 وضعیت بهداشت و سلامتی در کشور ما بگونه ای است که  20% از جمعيت کشور يعنى 14  ميليون نفر در کشور مبتلا به بيمارى هاى کليوى هستند. بنا به گفته رئيس اداره پيوند و بيمارى هاى خاص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکى، سالانه بيش از 2300 مورد پيوند کليه انجام مى شود. مديرعامل انجمن حمايت از بيماران کليوى ايران میگوید" اوايل سال گذشته بيشترين اهداکنندگان کليه در کشور افراد 25 تا 26 ساله هستند. ".  البته اکثریت کسانی که یک کلیه آنان در عمل جراحی پیوند کلیه مورد استفاده قرار میگیرد، جوانانی هستند که بعلت نیازهای مالی ناچارهستند  کلیه خود را در معرض فروش بگذارند. " تصور کن کجاى پرتگاه زندگى بايد ايستاده باشى که اين آخرين دستاويزت باشد براى بودن، براى ماندن و براى حفظ ارزش هاى زندگيت. " .

محمود احمدی نژاد در سخنان اخیراش در جلسۀ هیئت دولت کارنامۀ اقتصادی خود را سراسر پیروزی و موفقیت توصیف کرد و گفت که به شکرانۀ سیاست های اقتصادی وی، از فقر و تشدید شکاف طبقاتی در جامعه به طرز چشمگیری کاسته شده و نرخ رشد اقتصادی کشور به بالای 10% رسیده که سالهای متوالی هم ادامه خواهد یافت. محمود احمدی نژاد سپس گفت که هیچگاه به اندازۀ دورۀ او ثروت و رفاه در ایران خلق نشده است.

در اینجا برای هر ناظر بی طرفی این سئوال مطرح میشود:  اگر این ادعا ها و دروغ های " گوبلزی" واقعیت دارد، چرا دولت احمدی نژاد از 3 سال قبل تا کنون شاخص های مهم اقتصادی نظیر نرخ اشتغال، نرخ رشد، نرخ سرمایه گذاری، نرخ تورم و نرخ بیکاری کشور را منتشر نکرده است؟!

دولت احمدی نژاد از واقعیت فاجعه بار نرخ اشتغال، نرخ رشد، نرخ سرمایه گذاری، نرخ تورم و نرخ بیکاری در کشور مطلع است. لذا با پنهان نمودن این آمار، تصور میکند که میتواند با ادعاهای سرسام آور خویش مردم را بفربید. گوبلز، وزیر تبلیغات هیتلر، مدعی بود که دروغ هر چه بزرگتر باشد، از نظر مردم قابل قبول تر است.!!

رئیس اتاق بازرگانی تهران گفته است که دولت محمود احمدی نژاد، بانک مرکزی را از انتشار آمار و ارقام اقتصادی منع کرده است. عدم اعلام موضع محمود بهمنی رئیس کل بانک مرکزی در رابطه با ادعای رئیس اتاق بازرگانی تهران در خصوص عدم انتشار شاخص های مهم اقتصادی کشور توسط بانک مرکزی، تائید کننده این ادعا است.

البته احمدی نژاد، بعنوان یک نماینده سیاسی بورژازی ممتاز ایران ، حق دارد خودش را پیروز و موفق معرفی بنماید، اما سئوال اینست که ثروت های بی نظیری که در دوران 6 ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد بوجود آمده، به جیب چه کسانی سرازیر شده است؟ در پائین بعنوان نمونه؛ لیست کوچکی از غارت ثروت های جامعه را ارائه میدهم :

* دولت احمدی نژاد در 5 سال گذشته 450 میلیارد دلار در آمد نفتی داشته است. سهم مردم؛ فقر وبی سامانی و مصیبت است. ولی جیب صاحبان زر و زور، پُر تر شده است.

* دولت علاوه بر درآمد نفت، معادل 50 میلیارد دلار هم از بانک ها قرض کرده است.

* بورژوازی ممتاز(وابسته به سپاه، رهبری و دولت) معادل 47 میلیارد دلار از بانک ها قرض گرفته اند و پس نمیدهند.

* دولت احمدی نژاد 18 میلیارد دلار بابت " سرمایه گذاری زود بازده" برداشت کرده است. 9 میلیارد دلار آنرا بین 168 نفر "از ما بهتران" پخش کرده است.(بطور متوسط بهر نفر بیش از 50 میلیون دلار!). 9 میلیارد دلار دیگر را هم دولت حساب پس نمیدهد.

*18  میلیارد دلار در یک کامیون جا سازی شده بود، در جاده های ترکیه ملا خور شد.

اینها و دهها مورد دیگر، دزدی ها چاپیدن های سرسام آوری است که در کارنامه باند احمدی نژاد به ثبت رسیده است. (البته در این چپاول ها، اکثراً همه جناح های رنگارنگ رژیم هم بنابر توان شان، سهم خویش را دریافت نموده اند. افشاگری های قطره چکانی این جناح ها بر علیه همدیگر، بدفعات گوشه هائی از وسعت فساد در نظام را برملا کرده است.). لذا روشن است که کارنامۀ اقتصادی دولت احمدی نژاد، از چه زاویه ای سراسر پیروزی و موفقیت است.

تا اینجا در رابطه با وضعیت اقتصادی ایران در دوران شش ساله ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، توضیحاتی ارائه شد.

اما جهت پاسخگوئی به این سئوال که آیا احمدی نژاد میتواند به وعده هایش در رابطه با هدفمند کردن یارانه ها ، طرح مسکن مهر (طرح مسکن مهر که متوقف شده است، شامل دو میلیون واحد مسکونی است که ساخته شدن آنها نیازمند معادل 40 میلیارد دلار/ 40000 میلیارد تومان/ است. رئیس انجمن انبوه سازان گفته است که این طرح به رؤیا تبدیل می شود.)  /  اهداء 20 میلیون باغ به وسعت 1000 متر و ویلای سه طبقه ( هر طبقه 100 متر) ، ایجاد یک میلیون و پانصد هزار فرصت شغلی جدید و وعده های دیگرش، جامۀ عمل بپوشاند، توجه شما را به موارد ذیل جلب مینمایم:

*- اخیراً اوپک، اعلام نموده است که صادرات نفت خام ایران در 3 سال گذشته مرتباٌ کاهش داشته است. مطابق همین آمار صادرات نفت خام ایران در سال گذشته به 2 میلیون و 246 هزار بشکه در روز رسیده است. لذا، اکنون نیجریه در مقام دومین صادر کننده نفت در جهان و ایران پس از یک پله سقوط، در جایگاه سوم قرار دارد.

*- بنابر ارزیابی وزارت نفت ایران، صنایع نفت ما برای تسعۀ صنعت نفت و گاز،  نیاز به 500 میلیارد دلار سرمایه دارد. البته منابع خارجی این نیازبه سرمایه گذاری را معادل 1000 میلیارد دلار تخمین زده اند.

*- در فروردین 1390 حميدرضا کاتوزيان" رئيس کميسيون انرژی مجلس، پیش بینی نموده بود که " در مدت هفت سال به وارد کننده نفت تبديل مي‌شويم.".

*- هادی نژاد حسينيان، هشدار داده است که با وضعيت فعلی امکان دارد که ایران، از جرگه کشورهای صادرکننده نفت خارج شود.

محمد علی آبادی، عضو کابینه دولت احمدی نژاد و سرپرست وزارت نفت نیز روز یکم مرداد ماه 1390، در رابطه با امکان توقف صادرات نفت و گاز ایران ، تاکید کرده است.

* - حميدرضا کاتوزيان ضمناً تاَکید نموده است که در رابطه با کاهش استخراج و صادرات نفت و عدم توانائی دولت در ترمیم و نو سازی از تاسيسات نفتی ايران نباید تنها به فاکتور اثرات تحریم های بین المللی توجه بشود. بلکه ضروری است که به سیاست های دولت در داخل و خارج از کشور و فزون بر آن به " خرابکاری های قرارگاه خاتمِ  سپاه در اين تاسيسات" نیز توجه شود. امری که بدون موافقت رهبر نظام و رضایت دولت در رابطه با باز گذاشتن دست سپاه در سیاست و چپاول اقتصادی ایران، ناممکن مینماید.

* - در همینجا باید به مورد دیگری که کاتوزيان به آن اشاره نموده است، توجه شود؛  "تراز واردات و صادرات گاز ايران با وجود اين که دومين کشور دارنده ذخاير گازی جهان است، منفی است و گاز وارد مي‌کند.".

*- ا اکنون تولید نفت با آنچه در برنامه چهارم توسعه به تصویب رسیده بود، يک ميليون بشکه در روز  فاصله دارد، لذا، دولت احمدی نژاد، با توجه به واقعیات فوق الذکر، بودجه سال جاری را به نصف سال های گذشته تقلیل داده است.

در اینجا توجه به تحرکات سپاه پاسداران در گرد و خاک درگیری های مابین باند دستگاه ولایت و احمدی نژاد جهت تسلط بیشتر بر مقامات کلیدی در نظام رانت خوار نفتی  نیز حائز اهمیت است. خبرآن لاین در اول مرداد ماه گزارش کرده است که بزودی سرتیپ "رستم قاسمی" فرمانده قرارگاه خاتم الانبیا به عنوان وزیر پیشنهادی احمدی نژاد برای نشستن به مسند نفت به مجلس معرفی خواهد شد.

اما همۀ ائتلاف های تاکنونی در سطوح بالای رژیم نتوانسته است از وخامت اوضاع اقتصادی کشور بکاهد. اخیراً بانک مرکزی با انتشار بیانیه ای اعلام نموده است احمدی نژاد که برای مخارج ضروری دولت اش در سال 1388 مبلغ 9000 میلیارد تومان از بانک مرکزی وام گرفته بود، در سال 1389 ناچار شده است که بیش از 16000 میلیارد تومان وام بگیرد. و احتمالاً با توجه به عجز دولت در این زمینه، در سال جاری مقدار اینگونه استقراض های دولت نیز افزایش خواهد یافت.

معنای این حرف این است که؛ نظام جمهوری اسلامی ایران به فلاکت اقتصادی بی سابقه ای دچار شده است و برای تهیه مخارج ضروری و روزمره اش نیز ناچار است دست به چاپ اسکناس های بی پشتوانه بزند. امری که  نتایج وخیم  آن به نسل کنونی و نسل های آینده کشور تحمیل شده است.

با توجه به همین مختصر نیز روشن است که وعده های احمدی نژاد عملی نیست. وضع مردم، مرتباً بد و بدتر میشود.مردم باید بفکر خودشان باشند.

اما مردم در رابطه با رهائی از چنگال خونریز نظام و خشونت گسترش یابنده در جامعه و فقر و فلاکت عمومی با سّد جمهوری اسلامی روبرو هستند.

لذا این مردم ناچارند که با سازماندهی مستقل خود شان در همه زمینه ها، با تعمیق گفتمان دمکراتیک، با تلفیق مبارزه مخفی و علنی، با پیوند مبارزات مردمی با یکدیگر، با سازمان دادن اعتصابات در محل های کار و زندگی کارگران و دیگر مزدبگیران تحت ستم، و بالاخره با براه انداختن تظاهرات توده ای در سراسر کشور و بمیدان آوردن عدد بزرگ، به آنچنان توانائی دست پیدا نمایند که بتوانند به آزادی، برابری و رفاه و در یک کلام جامعه انسانی دست یابند. به امید فرا رسیدن آن روز!

تاریخ 27 ژوئیه 2011 – 5 مرداد ماه 1390