گسترش همگرایی ها پاسخ به فراگیرتر شدن سرکوب ها

رضا رئیس دانا

نقض حقوق انسانی و سرکوب جلوه های مختلف آزادی ها ادامه دارد و برخی عناوین خبری ِ هفته ای که گذشت در این حوزه روشنگر ِ همین موضوع است. مطابق خبرها هفت مجموعه فعال در زمینه مدلینگ در قزوین را پلمپ کردند، دهها نفر را دستگیر، و عده زیادی را هم به دادستانی احضار کرده اند. سه کارگر اخراجی پارس خودرو به علت اعتراض به اخراج، بازداشت شدند که البته بعدا خبری منتشر شد مبنی بر اینکه دونفر از آنها به قید وثیقه آزاد شدند. شش زندانی را در ارومیه به دار کشیدند. شعله پاکروان، مادر زندانی اعدام شده؛ ریحانه جباری را که به خاطر برگزاری مراسم سالگرد اعدام فرزندش بازداشت شده بود، به اداره اطلاعات احضار کرده اند. اطلاعاتی ها جمع زیادی از شرکت کنندگان در چهارمین نشست ﻣﺠﻤﻊ ﻓﻘﻬﯽ ﻋﻠﻤﺎﯼ اهل سنت شمال‌غرب کشور را به اداره اطلاعات احضار، و تهدید به برخورد قضایی  کرده اند. در اراک سازمان اطلاعات سپاه، هفده شهروند را به خاطر تشکیل کلاس های «عرفان حلقه»، تحت عنوان “انهدام شبکه های انحرافی” بازداشت کردند. نماینده مجلس از شاهین شهر عنوان کرده که دوازده مدیر دو تابعیتی که از بخش های مهم تصمیم سازی نظام بودند، یا محکوم شده اند و یا پرونده رسیدگی به اتهاماتشان در جریان است. رئیس پلیس تهران گفته است که در هفت ماه اخیر هفتصد و هشت نفر در جریان بیست مرحله طرح “امنیت و آرامش” بازداشت شده اند؛ یعنی به طور متوسط هفته ای بیست و پنج نفر! همچنین، چهار شهروند مشهدی به اتهام راه اندازی سه کانال تلگرامی و یکی از شهروندان در قشم به اتهام نشر اکاذیب در فضای مجازی بازداشت شدند. نیروهای اطلاعاتی در جریان تجمع «سالگرد ستارخان» در کنار مزارش دست کم یک نفر را بازداشت کردند. پرستو فروهر را که به مناسبت سالگرد قتل های زنجیره ای و کاردآجین شدن پدر و مادرش؛ پروانه و داریوش فروهر به تهران سفر کرده بود، این بار هم مثل سال های گذشته با هدف ممانعت از برگزاری هر گونه مراسمی به وزارت اطلاعات احضار کردند.

به لیست موارد اخیر ِ نقض حقوق انسانی در ایران، همچنین باید آزار و شکنجه زندانیان سیاسی در زندان، ادامه اعتصاب غذای هشت زندانی سیاسی و موارد سرکوب های وحشیانه دستفروشان، حمله به زاغه نشیان و حمله به کارتن خواب ها و معتادن پارک هرندی و آتش زدن وسایل آن ها را هم اضافه کرد. علی سواری، دانشجوی جوان عرب اهوازی که برای تامین مخارج خود و خانواده اش به اجبار، گل دست فروشی می‌کرد، از سوی ماموران اجرائیات شهرداری اهواز مورد ضرب و شتم قرار گرفته و در اثر شدت جراحات روانه ی بیمارستان شد. حمله یک گروه سی نفره به کارتن خواب های پارک هرندی در هجده آبان و آتش زدن چادرهای کپرنشین های ساکن بیابان‌های اطراف شهر قدس تهران هم در این میان قابل ذکر است. این کپرنشنیان، بلوچ های آواره؛ مهاجرین بی شناسنامه اند و از طریق زباله گردی و کار خیابانی ارتزاق می کنند و یک ماه است که کپرهایشان را مرتب به آتش می کشند تا نتوانند حتی در بیابان ها هم سرپناهی برای خود داشته باشند.

این موارد نقض حقوق انسانی که تازه به شکل ناقص در بالا فهرست شده، خیلی روشن نشان می دهد که حقوق اجتماعی از قبیل حق کار، سرپناه، و تامین معاش، خصوصا در حق لایه های محروم و آسیب پذیر با قساوت هر چه تمام تر سرکوب می شود. و دامنه این بخش از سرکوب ها با بدتر شدن وضع معیشتی و افزایش بیکاری و محرومیت ها رو به افزایش است. همزمان نقض شدید ابتدایی ترین حقوق انسانی در زمینه آزادی های اساسی و پایه ای هم به شکلی وسیع جریان دارد.

در چنین وضعیتی، پیوند متقابل مطالبات، نارضایتی ها و اعتراضات در هر دوی حوزه های حقوق اجتماعی و آزادی های پایه ای، اهرمی است برای مقاومت جمعی هر چه موثرتر در برابر سرکوب حاکمیت.