بیانیۀ کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن

در سوگ مادر توماج و توماج ها!

با تأسف فراوان در تاریخ ۲۶ نوامبر ۲۰۱۲/ ششم آذرماه ۱۳۹۱ از فوت مادر داغدیده ی شهید شیرمحمد درخشنده توماج، قوربانتأچ اجه در سن ۸۶ سالگی مطلع شدیم. امروز کمتر خانواده ای در ایران و بویژه در تورکمنصحرا به نوعی، در دوران سیاه رژیم به ماتم یکی از عزیزان خود ننشسته اند، فوت، قوربانتأچ اجه، برای همه ی روشنفکران و سیاسیونی که خود را فرزندان تمامی مادران تورکمن می شناسند و برای همه ی مردم تورکمنصحرا، غمی جانکاه و مشترک است.

مادر قوربانتأچ، که در زمان رژیم شاه در تفتیش مکرر خانه ی خود از طرف مأموران ساواک در پنهان سازی اسناد و مدارک مربوط به فعالیتهای فرزند مبارز خود شیرلی توماج از چشم آنها، جهت اندکی کاهش از بار مجازات و اتهامات بر فرزندش هربار خود را به آب و آتش میزد و در تبعیدگاه و زندانهای مختلف در دورافتاده ترین شهرهای ایران همیشه صدای مهربان و گرمای دستهای امیددهنده ی وی در هر ملاقات همراه توماج و یاران دربند او بوده و مادری که با سرنگونی رژیم و با بپاخاستن ملت تورکمن برای احقاق حقوقی که توماج ها و دیگر فرزندان وی برای آن بهمراه ملت خود مبارزه کرده بودند، دیگر تمامی مصائب و رنج و زجرهای روحی و روانی خود مربوط به گذشته و سپری شده می دانست. اما، این امید برای یک مادر زجرکشیده بزودی جای خود را به کشیدن بار غم عظیم فاجعه ی آدم ربائی و ترور فرزند خود توماج و همرزمان وی و اعدام و اسارت و تبعید و مهاجرت اجباری بسیاری دیگر از فرزندان وی تا آخر عمر داد. زیرا، قوربانتأچ اجه، همه ی ما را همانند فرزند تنی خود، توماج دوست میداشت و با سربلندی به مبارزینی که تداوم دهنده ی راه فرزندان ترور و نابود شده ی ملت تورکمن بودند، مباهات میکرد و شعله های امید را در دل خود برای پیروزی راه آنها تا آخرین لحظه از حیات خود زنده نگهداشته بود.

قوربانتأچ اجه، منتظر همه ی ما بود تا یکبار دیگر در خانه ای که توماج را در آن پرورانده بود یکایک ما را در آغوش گرم خود بفشارد و با لبخند پرمعنی و زیبای همیشگی خود گرد و غبار و خستگی مبارزه و رنج زیستن در غربت را از تن و جان تمامی ما بزداید.

برای ما پذیرفتن خبر فوت مادر بسیار دشوار است. زیرا، باور عدم تحقق آرزوهای انسانی و مادرانه ی وی و اینکه دیگر او را نخواهیم دید و در پای سخنان مهربانانه ی وی نخواهیم نشست و به آنچه که بر وی و مادران دیگر در دوران نکبت رژیم اسلامی گذشته است گوش فرا نخواهیم داد، بسیار سخت است!

ما با اندوهی بی نهایت، وفات مادرمان را به خانواده و بازماندگان وی که ملتی به پهنای تورکمنصحرا می باشند و به یکایک مبارزین و روشنفکران تورکمن در داخل و خارج از کشور، با قلبی آکنده از اندوه تسلیت می گوئیم و آرزوی تحقق امیدهای والا و انسانی این مادر مبارز و آرزوی گلباران مزار وی و دیگر مادران وفات یافته ی تورکمن در حسرت دیدار فرزندان پیروزمند خود در سیاهی رژیم اسلامی در تورکمنصحرای ماتم زده را داریم!

کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن

ششم آذرماه ۱۳۹۱

۲۶ نوامبر ۲۰۱۲