اورژانس های بیمارستانی قتلگاه بیماران

تهمینه بقائی

اورژانس های بیمارستانی در ایران به دلیل کمبود تجهیزات پرشکی و در دسترس نبودن پرشک از پذیرش و درمان بیماران اورژلنسی خودداری می کنند که این خودداری به وخامت بیماری و مرگ بیماران اورژانسی منجر می شود. بنا به اظهارات دکتر دستجردی وزیر بهداشت بر اساس آمارهای وزارت بهداشت سالانه  بیست و هشت تا سی میلیون نفر به اورژامس ۸۰۰ بیمارستان دولتی مراجعه می کنند که درصد بالایی از آنها از خدمات رسانی در اورژانس بیمارستان ها ناراضی هستند. کمبود  و یا نبود امکانات و یا تجهیزات، کمبود تخت در بخش اورژانس، در دسترس نبودن پزشک یا پرستار بویژه در شیفت شب؛ و بالاخره دیر رسیدن پزشک بربالین بیمار دست در دست هم به تشخیص های نادرست منجر می شوند.

به گفته دکتر محسنی نائب رییس کمیسیون بهداشت، شلوغی بخش های اورژانسی؛ نبود امکانات و تجهیزات، نبود تخت کافی و پزشک متخصص، باعت معاینه ناکافی بیماران و تشخیص های نادرست است. این وضع خود باعث از دست دادن وقت طلایی بیماران اورژانسی و مرگ بیمار می شود. بنا به گفته وزیر بهداشت با توجه به حجم مراجعات به اورژانس بیمارستان ها به هفتاد هزار پزشک متخصص طب اورژانس نیاز است اما در حال حاضر فقط هفتاد پرشک متخصص در اورژانس  بیمارستان ها فعالیت می کنند. در دنیای متمدن امروز حتی در آن کشورهایی که بهداشت و درمان خصلت طبقاتی دارند برخورداری از حداقل های درمانی در بخش اورژانس و تلاش برای زنده نگاه داشتن بیماران اورژانسی امری شناخته شده و بدیهی است و فی الواقع یکی از شاخص های مهم بهداشت عمومی و خدمات اجتماعی است. اما در کشور ما از برکت سر رژیم اسلامی بیمارستان ها و درمان گاههای بخش اورژانس نیز به قتلگاه مردم تبدیل شده است. دردناک تر آن که این قتل گاه ویژه فقیرترین و بی چیزترین اقشار جامعه است چرا که پولدارها و طبقات مرفه با برخورداری از بیمه ها و بیمارستان های خصوصی اصولا پایشان هم به بیمارستان ها و درمانگاههای دولتی در بخش اورژانس کشانده نمی شود.

رژیم اسلامی با تشدید فقر و بیکاری زمینه ساز اصلی طبقاتی شدن هر چه بیشتر بهداشت و درمان بوده است. چنانچه به اعتراف خود دست اندارکاران رژیم هفتاد درصد هزینه های بهداشت و درمان به عهده مردم است و این خود موجب سوق دادن بخش عظیمی از مردم و اساسا طبقات محروم جامعه به پدیده خطرناک خوددرمانی و مصرف فزاینده داروهای مسکن خطرناکی چون ترامادول و کدئین شده است.  در چنین وضعیتی رژیم اسلامی از تامین حداقل های لازم برای درمان نجات بیماران اورژانسی در بیمارستان های بخش اورژانس نیز دریغ دارد. اعتراف تکان دهنده وزیر بهداشت مبنی بر حضور فقط ۷۰ پزشک متخصص به عوض هفتاد هزار پزشک متخصص لازم در بیمارستان های اورژانسی کشور خود گواه این واقعیت است. این رژیم میلیاردها تومان بابت طرح  ارسال آخوندها و بسیجی ها به مدارس و پادگانی کردن مدارس تحت عنوان کار فرهنگی روی دانش آموزان و تامین حجاب و عفاف سرمایه گذاری می کند؛ اما کوچک ترین قدمی در راستای تامین تجهیزات پزشکی و کادر درمانی چون استخدام پرستاران و پزشکان در بخش های اورژانس برنمی دارد.

در رژیم اسلامی جان انسان ها ارزشی ندارد. تامین جانی حتی در بیمارستان های اورژانس یعنی درست در جایی که اصولا فسلفه وجودی شان باید نجات جان انسان باشند، نیز مقدور نیست. دیگر بهانه حضور در تظاهرات مسالمت آمیز خیابانی برای اعتراض به تخلفات انتخاباتی، اعتراض دانشجویی در دانشگاهها؛ یا داشتن وبلاگ و فیس بوک لازم نیست تا مردم به دست عوامل رژیم مورد اصابت گلوله قرار گیرند، خودروهای نیروی انتظامی از روی شان رد شوند و یا جوانان آزادیخواه به جوخه های اعدام سپرده شوند؛ بلکه کافی است تا فقط مریض شوند و به بیمارستان های اورژانس دولتی بروند