جنگ و جنبش طبقه کارگر

فریبا افشار

امروز در دنیا اکثر نیروهای مترقی و پیشرو متمرکز بر جنگ در کوبانی هستند ودر انتظار اینکه بالاخره چه خواهد شد؟ در حالی که وزیر دفاع پیشین آمریکا خبر از یک جنگ۳۰ ساله را میدهد، گویا طراحان جنگ و  بحران در خاورمیانه چند دهه آشوب در این منطقه را کافی ندانسته و بر آنند که ۳۰ سال دیگر را هم به آن اضافه کنند بلکه بتوانند از منابع و موقعیت این منطقه  بیشتر بهره ببرند. از طرفی آیا متمرکز بودن نیروهای پیشرو می تواند برای پیروزی جنگ به نفع مبارزین دموکراسی در کوبانی کافی باشد؟!! اساسا و همیشه در هر جنگی بیشترین  لطمه به جنبشهای آزادی خواهانه وارد آمده  و به شکلی آنرا تحت تاثیر قرار داده  تا مهم بودن جنبشهای مردمی و کارگری از یاد برود و عملا جنگ در اولویت قرار بگیرد . آنچه که مبارزه در کوبانی را به شکلی بی همتا ساخته، دفاع مردم از دست آوردهای خود و سیستم حاکم در این شهر هست ، سیستمی که گویا لرزه بر تنگ نظران انداخته که آنرا از روی کره زمین برچینند . همه آزادیخواهان و جانبداران ایستادگی کوبانی در سراسر جهان به خوبی می دانیم  حضور زنان مبارزو مقاومت و ایستادگی یکایک آنان در این جنگ  بیانگر بالا بودن آگاهی و درک صحیح از دموکراسی و تساوی حقوق است.

آنچه که امروز مبارزین کوبانی نیاز بر آن دارند مسلما تنها در انتظار ماندن ما برای نتیجه نهایی نیست. تا زمانی که زمام امور خاورمیانه به دست قدرتهای بزرگ و نیروهای ارتجاعی هست ، منطقه همچنان در بحران بسر خواهد برد. امروز دفاع از کوبانی صرفا دفاع از یک شهر نیست اساسا کوبانی دیگر یک شهر نیست . ظرفیتی که مبارزین و مدافعین  این شهر از خود نشان داده اند، چنان اثری ازخود گذاشته که زبان از بیان و توصیف آن قاصر است.

بی شک این مبارزین تنها نیستند و مدافعین خود را دارند ولی آیا همه مدافعین خود را در کنار خود دارند ؟ مسلما نه حتی 1%  از آنان را از سراسر جهان در کنار خود ندارند. ولی چه کسانی می توانند مدافعین اصلی کوبانی باشند؟ آنچه که جنگ کوبانی بیان می کند حضور اکثریت مردم که برخاسته از طبقه کارگرو نیروی مدافع حق سرنوشت این شهر هستند و همانا زیبایی در شکل مقاومت آنان خود بیانگر تعلق آنان به آن طبقه اجتماعی ایستکه که برای منافع و آزادی مردمش می جنگد را نشان میدهد.

امروزهمچون دیروز، خاورمیانه در معرض هجوم مرتجعین و غارتگران بشریت قرارگرفته است و عدم حضور جنبش طبقه کارگر در منطقه شاید بیشتر از هر زمان دیگر محسوس است. منطقه خاورمیانه نیاز به یک پاک سازی دارد ، نیاز به مدافعین واقعی حقوق انسانی و این منطقه فقط و فقط با پاکسازی اش  از حضور قدرتهای بزرگ و مرتجع به دست جنبش آگاه طبقه کارگر خواهد توانست روی آرامش را به خود ببیند.در این میان جنبش طبقه کارگر در سطح بین المللی باید از هم طبقه های خود در هر جا به دفاع برخیزد, نیرو و پتانسیل موجود در این حرکت ، چنانچه پی به قدرت خود ببرند، قادر است تحولات عظیمی را به بار نشاند.

ولی در این بین وظیفه نیروهای پیشرو که همیشه این بوده و هست .طبق تئوری که مارکس مسلما از روی اعتقاد و اطلاع کامل از نتیجه آن ، آنرا بیان کرده  نه تنها اطلاع رسانی بلکه برای برقراری اتحاد بین المللی بین طبقه کارگرباید باشد. .از اینرووظیفه نیروهای پیشرو همیشه این بوده و هست که به امر پیوند انترناسیونالیستی خود بیاندیشند و در راستای احقاق آن حرکت کنند.

 درپایان یادآور می شوم ؛  منطقه خاورمیانه که در حال حاضر بیشترین لطمه را متحمل می شود، تنها از پرتو چنین سطح اتحاد بین المللی استکه، می تواند خود را  از وجود قدرتهای بزرگ و متحدین آنها یعنی همانا مرتجعین است، پاک نمایند.

برقرار باد اتحاد بین المللی کارگران

دوشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۳ برابر با ۱۳ اکتبر