ما به اندازه یک سگ هم ارزش نداریم!

کارگران نساجی کامبوج درخواست حداقل دستمزد 177 دلار را کرده اند . صاحبکاران و دولت در برابر آن قرار دارند.

مصاحبه  کلودیا وروبل(Claudia Wrobel) با سیان سوفولم (Sean Sopholm).

ترجمه : آزاده ارفع

س: تحت چه شرایطی شما باید در کامبوج کار کنید؟

ج: ما شش روز هفته و هر روز هشت ساعت  کار میکنیم . اغلب باید اضافه کاری کنیم و گاهی باید تا آخر شب در کارگاه بمانیم. ،این که ما خواهان اضافه کاری هستیم یا نه و یا مشکل سلامتی داریم ویا حامله ایم برای آنها مهم نیست . در هر صورت ما باید طبق خواست سرمایه دار عمل کنیم. خیلی از زنان کارگر کارگاه حاملگی خود را مخفی می کنند . زیرا که قرارداد کار ما کوتاه مدت است و آن ها از این وحشت دارند که قرارداد کارشان تمدید نشود. تولید روزانه ما باید در حد استانداردی باشد که آنها برایمان تعیین می کنند. مثلا روزانه باید صد تا شلوار تولید کنیم . این یک کار زنجیره ای است اگر ما قادر به تولید این میزان تعیین شده نشویم از دستمزدمان کاسته خواهد شد.

س: میزان دستمزد ماهانه شما چقدر است . دستمزد شما متناسب با مخارج زندگی شما میباشد؟

ج: دستمزد ماهانه ما صد دلار در ماه است که برای یک زندگی بخور و نمیرهم کفایت نمی کند. یک خانواده برای زندگی خیلی معمولی به 300 دلار در ماه نیاز دارد. کرایه خانه -یک اطاقه - برای چهار نفر 0 دلار در ماه است. برق و خورد و خوراک را هم که کم کنیم هیچی از دستمزد باقی نمی ماند. برای مخارج درمانی پولی برایمان نمی ماند.ما همه از نظر سلامت  با این کار سنگینی که داریم دچار مشکلات جدی هستیم .

س: حداقل دستمزدی را که اکنون درخواست کرده اید به چه میزان است؟

ج: ما مبلغ 177 دلار در ماه را بعنوان حداقل دستمزد درخواست کرده ایم تا لااقل بتوانیم کمی بهتر زندگی کنیم. ما زندگی خیلی سختی داریم؛ این مبلغ درخواست شده نیز کمبود های زندگی ما را تامین نمی کند. اتحادیه حتی درخواست بالا بردن سالانه دستمزد ها را کرده است. من به این دلیل کمی نگران هستم: "در اوایل امسال ما درخواست حداقل دستمزد 160 دلار را کردیم.برای دستیابی به این درخواست دست به تظاهرات و اعتراض زدیم  که با دخالت پلیس و ارتش  پنج نفر از کارگران جان خود را از دست دادند و  بیش از 40 نفر هم زخمی شدند. از این بابت می ترسم که اگر ما درخواست هایمان را بالا ببریم انسان های بیشتری جان شان را از دست خواهند داد."

به همین دلیل ما سعی می کنیم که قدم به قدم درخواست هایمان را برای دستمزد بهتر با لا ببریم تا یک زندگی در شان انسانی داشته باشیم. ما این مبلغ را حساب شده تعیین کردیم. ما فکر کردیم که 177 دلار برای  سرمایه داران و دولت خیلی زیاد نیست. اگر راستش را بخواهید بدانید با این حقوق شکم سگ شان را هم نمی توانند سیر کنند. اما ما 26 روز ماه را کار می کنیم  و حتی این مبلغ را هم دریافت نمی کنیم.  ارزش ما کمتر از سگ هایشان است.

س: دولت شما می گوید که اگر درخواست حداقل دستمزد تا را خیلی بالا ببرید آن ها دیگر نمی توانند به انحصارات فشار بیاورند. نظرشما در این باره چیست؟

ج: دولت ما معتقد است که درخواست ما خیلی بالا است و می گوید که نمی تواند این را درخواست را قبول کند و عملا با  سرمایه داران در یک جبهه میباشد.

س: انتظار شما از مصرف کنندگان اروپا و آمریکا چیست؟

ج: آرزوی من این است که شرکت های تجاری زنجیره ایی در کشورهای غربی به کارخانه های تولیدی کامبوج فشار بیاورند تا آن ها نیز کمی عقب نشینی کنند. این به حس مسئولیت مصرف کنندگان اروپا و آمریکا هم بستگی دارد. آنها می توانند انحصارات را تحریک کنند تا در این رابطه کاری بکنند. ما می خواهیم که شرکت های متقاضی قرارداد مشخصی با  سرمایه داران کامبوجی ببندند که آن ها موظف باشند که حداقل دستمزد را 177 دلار در ماه را بپردازند.  این برای ما بسیار مهم است که درگیری بین  سرمایه داران کامبوجی و کارگران صورت نگیرد. چنین قراردادی می توانند کمک بزرگی برای ما باشد و از ما در برابر سرکوب سرمایه داران  و حمله پلیس  و ارتش که همیشه در تظاهرات ها و  اعتصابات کارگری وارد شده و کارگران را سرکوب کرده، حمایت خواهد کرد.

س: اتحادیه شما علیه تهاجم پلیس و ارتش در ماه ژانویه امسال به تظاهرات شما  که در آن پنج نفر کشته شدند و بیش از 40 نفر زخمی شدند اعتراض کرده است ، در حال حاضر این شکایت به کجا رسیده ؟

ج: ما از دولت می خواهیم که مسئولیت حمله پلیس و ارتش را بپذیرد. اما دولت در فکر ما نیست که ما زنده باشیم یا مرده . ما برای یک زندگی متناسب با شان انسانی مبارزه می کنیم ولی این برای سیاستمداران بی اهمیت است. دولت تا کنون هیچ عکس العملی از خود نشان نداده است. اگر رئیس جمهور یک کلمه صحبت می کرد مطمئنا این همه کشته و زخمی نداشتیم.

منبع: روزنامه "یونگه ولت" سیزدهم اکتبر2014

**************************************

درباره  مبارزه کارگران نساجی کامبوج از آزاده ارفع

- نگاهی به مبارزات کارگران زن نساجی کامبوج

http://rahekargar.net/browsf.php?cId=1074&Id=257&pgn=1

- شرایط  کار و زندگی زنان کارگر صنعت نساجی در کامبوج

http://rahekargar.net/browsf.php?cId=1074&Id=256&pgn=1