اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر)

به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر

روز اتحاد، همبستگی و پیکار جهانی اردوی کار

علیه سرمایه و دشمنان آزادی و سوسیالیسم  

را گرامی می داریم

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز اتحاد، همبستگی و پیکار جهانی اردوی کار علیه سرمایه و دشمنان آزادی و سوسیالیسم  است. کارگران و زحمتکشان ایران، امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که توجه به آن می تواند بر جوانب گوناگون مبارزه کارگران، همه هم سرنوشتان و حامیان مبارزات کارگری تاثیرات مهمی بگذارد.

 جمهوری اسلامی با عقب نشینی در مورد برنامه هسته ای در آستانه سرکشیدن جام زهر است. در خاورمیانه ای که در آتش جنگ های نیابتی، فرقه ای و کشتارهای هولناک گرفتار آمده، توافق هسته ای، ایران را گامی از لبه پرتگاه به عقب می برد؛ فضای محدودی برای کاهش رنج های ناشی از تحریم ها برای کارگران و زحمتکشان فراهم می کند؛ و در نهایت معایب ساختاری اقتصاد ایران که منشا ناکارایی صنعت، رواج دلالی، رانت خواری و واسطه گری، قاچاق گسترده کالا و بیکاری گسترده می باشد را بار دیگر به سطح می کشاند. سیاست اصلی حاکمیت، انداختن بار اصلی تحریم ها و بحران اقتصادی بر دوش کارگران و زحمتکشان بوده است. واقعیت این است که فروکش دامنه رویارویی ها با کشورهای غربی  در نتیجه یک توافق هسته ای، به معنای عقب نشینی رژیم در برابر مطالبات مردم نیست ولی این عقب نشینی بطور گریزناپذیر، ظرفیت تعرضی کارگران ، زحمتکشان و عموم مردم را در برابر رژیم بالا خواهد برد.

سیاست حمله به دستمزدها به شیوه های مختلف از جمله پائین نگاه داشتن حداقل دستمزدها، حفظ عمق و گستره  کنونی ناامنی شغلی نیروی کار و همه ضمائم ناشی از بی حقی نسبتا مطلق کارگران در حوزه قراردادها و سایر شروط و ضوابط کار ادامه خواهد یافت. این سیاست به بهانه ارتقای بهره وری کار، اجرای مرحله سوم هدفمندی یارانه ها از طریق افزایش مجدد قیمت حامل های انرژی،  بالا بردن هزینه حمل و نقل عمومی، افزایش قیمت نان و حذف  برخی گروه های محروم، از لیست دریافت کنندگان یارانه های نقدی به پیش برده خواهد شد.  ادامه اجرای طرح های خصوصی سازی با تکیه بر واگذاری منابع، معادن و ثروت های طبیعی کشور به سرمایه گذاران داخلی و خارجی، ورود به فاز سرکوب و امنیتی کردن اعتراضات مسالمت آمیز صنفی کارگران از طریق صدور احکام ضدبشری شلاق و زندان برای فعالان کارگری، از دیگر محورهای اصلی این سیاست می باشد. بنابراین با این که چشم انداز کاهش تحریم ها در اثر توافق هسته ای می تواند تا حدودی فشار سنگین کنونی بر اکثریت بزرگ جامعه را کاهش دهد، معایب ساختاری اقتصاد بحران زده ایران و فساد نهادینه شده در لایه های مختلف طبقه سیاسی حاکم با رونق پایدار تولید و بهبود پایدارموقعیت کارگران و زحمتکشان مغایر است. این به معنای آن است که امسال نه سرکوب دستمزدها پایان می یابد، نه قراردادهای برده دارانه کار برچیده می شود، نه شاهد گذاشتن نقطه پایانی بر خصوصی سازی و تجاوز و دست اندازی به محیط زیست خواهیم بود.

حاکمیت همچنان در مقابل خواست های کارگران قرار دارد و در حوزه های گوناگون به برخوردهای تهاجمی ادامه می دهد. اما سیاست تعرضی حاکمیت موجب انصراف از پیگیری مطالبات کارگری نظیر مبارزه برای دریافت دستمزدهای معوقه، انطباق دستمزدها با نرخ واقعی تورم، پرداخت دستمزد برابر برای مردان و زنان در ازای کار برابر نمی شود. برخورداری همه بیکاران از بیمه کامل بیکاری در ایام بیکاری، حذف شرکت های پیمانی و قراردادهای موقت و سفید امضا، مقابله با گسترش سوانح کار و جلوگیری از  تبدیل مراکز کار به قتلگاه کارگران با رعایت کامل استانداردهای ایمنی محیط های کار همچنان از خواست های اساسی کارگران خواهد بود. سرمایه گذاری در جهت ارتقای امنیت جاده ها و مراکز کار، لغو کار کودکان، رفع کامل تبعیض جنسیتی، افزایش حقوق بازنشستگان و مجازات غارتگران دارایی های کارگران در سازمان تامین اجتماعی، آزادی کامل اعتصاب، اعتراض، راهپيمائي، تجمع، بيان و مطبوعات، آزادی  ایجاد تشکل های مستقل سندیکایی و کارگری از دیگر خواست های کارگران می باشد.  توقف اعدام به عنوان قتل عام سازمان یافته دولتی و از جمله اعدام قربانیان و تباه شده گان آسیب های اجتماعی در میادین شهرها که غالبا از توده محرومان و تهیدستان هستند، پایان دادن به سرکوب، اخراج  و اعمال تبعیض در حق همه کارگران مهاجر و مخصوصا کارگران و زحمتکشان افغان و به رسمیت شناختن کلیه حقوق شهروندی زنان ایرانی که با مردان مهاجر ازدواج می کنند و مخصوصآ به رسمیت شناختن ملیت ایرانی فرزندان آنها؛  به رسمیت شناختن اول ماه مه، روز جهانی کارگر و اعلام تعطیل این روز همچنان از مطالبات اردوی کار است.

 اما امسال با توجه به سمت گیری ها و سیاست های حاکمیت در واکنش به مطالبات کارگری، برخی خواست ها در کانون مطالبات کارگری قرار می گیرند و یا شایسته توجه ویژه است:

پا به پای گسترش دامنه اعتراضات ، جنایی کردن اعتراضات مسالمت آمیز صنفی کارگری از سوی حاکمیت و صدور احکام شلاق و زندان شدت یافته است. مقابله با این سیاست، نیازمند واکنش جمعی هر چه وسیع تر نسبت به این اقدامات ضد بشری می باشد. همچنین آزادی بی قید و شرط کلیه فعالان کارگری و معلمان زندانی ، مطالبه ای است که مدام باید پیگیری گردد.

از عرصه های اصلی سیاست تهاجمی حاکمیت که در عین حال با هویت تاریک اندیشانه آن نیز پیوندهای عمیق دارد، حمله به نیروی کار زنان است. محرومیت های زنان در بازار کار به اهرمی برای درهم شکستن بیرحمانه ترشرایط کار و پائین کشیدن ارزش نیروی کار تبدیل شده است. بنابراین مبارزه برای بهبود شرایط کار و حداقل دستمزدها، مستلزم مبارزه برای برخورداری زنان از فرصت های شغلی برابر با مردان است. الغا تبعیض جنسیتی علیه زنان؛ برچیدن همه طرح ها و قوانین ارتجاعی نظیر افزایش ماه‌های مرخصی زایمان بدون ایجاد امنیت شغلی برای زنان کارگر و مبارزه برای ناکام گذاردن تلاش شوم در " طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده" که با هدف راندن زنان از بازار کار تهیه شده، باید در دستور کار قرار گیرد. از یاد نبریم که  اجرای چنین طرح هائی قطعآ به خانه نشین کردن زنان و تشدید استثمار زنان کارگر منجر می شوند.

معلمان، پرستاران، کارکنان و زحمتکشان بخش سلامت و بهداشت و حمل و نقل عمومی،  بخشی حیاتی از اردوی کار هستند و مطالبات آنان مطالبات جنبش کارگری است. این بخش های کارگری در سازمانیابی و بالابردن قدرت تعرضی جنبش کارگری و سراسری کردن اعتراضات مطالباتی،  نقش اساسی خواهند داشت.  کارگران و زحمتکشان با هر نوع برخورد امنیتی و قضایی با مطالبات کارکنان بخش آموزش پرورش، خدمات درمانی، سلامت و حمل و نقل عموی مخالفند. آموزش، سلامت و آرامش جامعه در گرو تامین مطالبات معلمان،  پرستاران و سایر زحمتکشان شاغل در در این حوزه هاست.

این مطالبات که بخشی از مطالبات مهم جنبش کارگری هستند تاکنون مورد قبول هیچ یک از جناح های حکومتی نبوده است. مطالبات کارگری فقط با اراده جمعی کارگران و با حمایت و همبستگی مبارزاتی همه بخش های اردوی کار به دست می آید. امسال بویژه در سایه اعتراضات سراسری معلمان کشور، گره زدن روز کارگر و معلم و همبستگی مبارزاتی این دو بخش در برانگیختن حمایت های بیشتر سایر بخش های اردوی کار جایگاه ویژه ای یافته است.

تقویت همگرایی های تشکل های کارگری در مسیر ایجاد تشکل مستقل سراسری کارگران نقش مهمی در ارتقاء مبارزات کارگری خواهد داشت. اعتصابات و اعتراضات سراسری و هماهنگ معلمان و پرستاران و متقابلاً فقدان حرکات هماهنگ سراسری در بخش صنعت و سایر بخش های خدمات به بهترین وجه، گویای این حقیقت است که درشرایط فقدان تشکل های سراسری، چگونه ظرفیت بالقوه عظیم نهفته در این بخش از طبقه کارگر نمی تواند از قوه به فعل در آید. ناامنی شدید موقعیت شغلی، خودمانی سازی ها، طرح هدفمندی یارانه ها، سونامی واردات کالاها، رکود تورمی و تحریم اقتصادی موجب پاشیده شدن بسیاری از واحدهای تولیدی و گسترش بیکاری در ابعاد توده ای دراین بخش از طبقه کارگر شده است. بدون گسترش سازمان یابی و شکل گیری تشکل مستقل سراسری، مبارزات این بخش از طبقه نمی تواند از بن بست کنونی خود خارج شده و تعرض همه جانبۀ  دولت و طبقه سرمایه دار به موقعیت این بخش از طبقه کارگر را مهار و دفع نماید.  

فائق آمدن بر ضعف و  فقدان سازمان یابی، تنها با ایجاد تشکل های سراسری بر طرف نمی شود. تمرکز بر سازماندهی و شبکه سازی در محیط زیست کارگران، هم در ارتباط با کارگرانی که کنترل امنیتی و سایر ویژگی ها در محیط کار، فعالیت های سازمانگرانه را برایشان پرهزینه می سازد؛ هم برای زحمتکشان و بویژه زنان زحمتکش مناطق کارگری و حاشیه شهرها؛ تلاش در جهت خودسامان یابی گروه های کوچک و همگن بیکاران در تعاونی ها و بویژه تعاونی های مصرف با هدف تشکل یابی بیکاران؛ تشکیل نهادها و کمیته های مختلف در حمایت از فعالان کارگری زندانی؛ در همراهی و همگامی با مبارزات بخش های مختلف اردوی کار، در شرایط کنونی برخی از سرفصل های مهم مبارزاتی در جهت دستیابی به مطالبات مهم جنبش کارگری هستند.

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، فرصتی است که کارگران و حامیان حقوق و مطالبات کارگری بتوانند در سراسر کشور، مطالبات خود را هر چه وسیع تر مطرح سازند. بهره برداری موثر از ارتباطات کارگری در جهت به میدان آوردن بخش های هر چه وسیع تری از کارگران و زحمتکشان و از این طریق گسترش دامنه اقدامات اعتراضی  برای درهم شکستن سیستم سرکوب و حفقان حاکمیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استفاده از بازوبند ها، رنگ ها یا نشان های همبستگی، رفتن به دید و بازدید در محلات کارگری و محیط های زحمتکشان و تبدیل اول ماه مه به جشن همبستگی از جمله شکل های کم هزینه ای است برای نمایش پیوند با اول ماه مه.

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

سه-شنبه ۸ ارديبهشت ۱۳۹۴ برابر با ۲۸ آوريل ۲۰۱۵