پیام هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت مرگ جانگذار آتش نشانان فداکار در فاجعه پلاسکو

برای ایران بی دفاع، فکری باید کرد!

آتش سوزی اوایل صبح پنچ شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵ در طبقه نهم ساختمان پلاسکو که مهار شد، مجددآ شعله ور گردید. این بار طبقات پائین تر بطور هم زمان منفجر شدند و کل ساختمان  ۵۰ سالۀ پلاسکو، در جلو دوربین های تلویزیونی و گوشی های همراه، همچون یک خانۀ مقوائی فروریخت و آتش نشانان را در زیر تلی از خاک و خاکستر آتشین پنهان ساخت. نحوه فروریزی عمودی ساختمان به گونه ای بود که شایعۀ کارگذاری مواد منفجره و فعال شدن هم زمان چاشنی های آنها ، نیز مطرح گشته است. شایع است که سپاه بخاطر بیست هزار مغازه باد کرده بر روی دستش در اتوبان امام علی، ممکن است در این ماجرا دست داشته باشد. شایعه دیگر این است که بنیادمستضعفان برای تخریب پاساژ و احداث ساختمان ۵۰ طبقه تجاری تلاش می کرده که با مقاومت مالکان روبرو بوده است. اگر این شایعات کنار بگذاریم، آتش سوزی و نابودی ساختمان پلاسکو را باید از نتایج مدیریت مفتضح شهرداری تهران، شورای شهر و وزارت کشور دانست که نه تنها به هشدارهای آتش نشانی بی توجه بوده اند، بلکه برای مستحکم سازی، نوسازی و بازسازی این بنای قدیمی هیچ اقدامی نکرده اند و حتی در موقع اطفای حریق و انتقال مجروحان به بیمارستان ها از ورود بالگردها به بهانه "منطقه پرواز ممنوع"، ممانعت به عمل آورده اند. این نشان می دهد  آنها چنان وحشت زده اند  که حتی در زمانی که جان ده ها و حتی صدها  تن از مردم و آتش نشانان در زیر آوار و آتش در خطر است، از "تدابیر امنیتی" شان دست بر نمی دارند. همانگونه که برای جلوگیری از آگاهی مردم، با پخش گسترده پارازیت در کلان شهرها، با جان مردم و نسل های آینده بازی می کنند. اقدامی که اعتراضات گسترده مردم شیراز را  به دنبال داشته است.

واقعیت این است که حادثه آتش سوزی در ساختمان های فرسوده ای که محلی برای استثمار شدید نیروی کار، حتی خارج از مقررات بی بو و خاصت  قانونی و برای به حداکثر سود رساندن سرمایه های سوداگر است، امر تازه ای نیست. پیش از این نیز شاهد آتش گرفتن یکی از ساختمان های خیابان جمهوری بودیم که دو زن بافنده جان خود را از دست دادند. سیاست چپاول کامل اموال عمومی در کنار استثمار وحشیانه نیروی کار از طریق چرب و چیل کردن ریش و سبیل مقامات لشکری و کشوری، با قدرت تمام درکشور به اجرا گذاشته شده است. فاجعه پلاسکو تنها گوشه ای از این فاجعه است. قطع و فروش ۵۳۰۰۰ درخت چنار خیابان ولی عصر تهران نیز از این نمونه هاست. بذل و بخشش املاک و ساختمان های عمومی تهران  به نورچشمی ها ، به قیمت مفت، هم نمونه ای دیگر. بنابراین اتحاد نامقدس دین با سرمایۀ سوداگر در پناه دستگاه سرکوب حکومت، نه تنها تهران که کل ایران را به پرتگاه فاجعه کشانده است. باندهای قدرت و ثروت، حتی در رابطه با فاجعه پلاسکو نیز دست از رقابت درچپاول بر نداشته اند. پیام های مزورانۀ "تسلیت" آنها مشحون از این جنگ قدرت باندهای مافیائی است. عده ای خواهان استعفای شهردار می شوند؛ رئیس جمهور خواهان رسیدگی به علل فاجعه می شود؛ رهبر هم تشر می زند که رسیدگی به علل فاجعه ضرورتی ندارد، اول آواربرداری کنید! بوی تعفن جنگ قدرت، بوی بدن های سوخته را به کناری می زند. آنها حتی در دادن آمار تعداد قربانیان این فاجعه نیز شفاف عمل نمی کنند.

مردم ایران سوگوارند! آنها در غم خانواده ها و خویشاوندان و دوستان جان باخته گان فداکار شریکند! همچنان که ما نیز در غم آن عزیزان خود را شریک می دانیم و به تک تک  اعضای خانواده ها و دوستان شان تسلیت می گوئیم. در کنار خانواده های داغدار بودن ضروری است. ابتکارِ « فراخوان شمع  های فروزان براى جان باختگان حادثه ساختمان پلاسكو"، اقدامی است به جا و نیکو! در مراسم خاکسپاری و سوگواری جان باختگان در میان آتش و دود، باید که با گستردگی شرکت نمائیم. اما فاجعه ای که دهان گشوده تنها سقوط ساختمان پلاسکو نیست. کل تهران، شهری بی دفاع است، حتی کل ایران کشوری بی دفاع است. برای ایران بی دفاع، فکری باید کرد. این حاکمان پلید کشور را به پرتگاه نابودی کشانده اند. زمان به سرعت دارد از دست می رود. باید برای جلوگیری از این فجایع که دهان گشوده و کشور را در همه عرصه ها به پرتگاه نابودی کشانده، آستین بالا زد و دست در دست هم ، شبکه های همبستگی مردمی تشکیل داد. باید که کارگران همه رشته های تولیدی و خدماتی و حتی کارگران کارگاه های تنگ و تاریک متحد شوند و از همبستگی دیگر بخش های کارگری و کل مردم برخوردار گردند. باید مردم محلات گوناگون دست دردست هم بدهند و در برابر بی مسئولیتی های شهرداری ها و مقامات حکومتی و نهادهای تحت امر بیت برای چپاول بیایستند. باید که زنان و جوانان کشور، راه های همبستگی خود را بجویند و اجازه ندهند در زندگی خصوصی شان این همه دخالت های بی جا ، بی مورد و قرون وسطائی انجام گیرد.  در برابر قدرت حاکمان، تمامیت حاکمان، باید قدرتی دیگر سازمان داد. راه دیگری نیست. تنها از این طریق است که می توان از این سقوط و نابودی کشور در تمامی عرصه ها جلوگیری کرد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

جمعه ۱ بهمن ۱۳۹۵ برابر با ۲۰ ژانويه ۲۰۱۷