طرح ساخت بیست میلیون ویلاباغ،

 فرافکنی جدید برای فرار از ریشه های بحران مسکن

رضا سپیدرودی

در میان طرح های توخالی و پرهیاهویی که هرازگاهی از زبان احمدی نژاد اعلام می شود یکی هم طرح واگذاری هزار متر زمین به هر خانوار ایرانی است تا به گفته احمدی نژاد مردم در صد متر آن وبلا بسازند و نهصد متر بقیه را به صورت باغ دربیاورند. برای هر کس که کمترین سررشته ای از خانه سازی و یا اصلا علوم اجتماعی داشته باشد روشن است که این طرح خیالی و بکلی مسخره و غیرقابل اجراست. رئیس کانون سراسری انبوه سازان کشور گفته که این طرح بناست در اطراف تهران و شهرهای کوچک و روستاها دنبال شود چون درکلان شهرها نمی توان این پروژه ها را اجرا کرد. مطرح کردن این طرح در شرایط فعلی از طرف احمدی نژاد سه دلیل عمده دارد.

 اولا: خامنه ای پیش از این آشکارا با آن مخالفت کرده و احمدی نژاد که با او و حامیانش درگیر است پس از بالا زدن گوشه ای از پرده قاچاق کالا به ایران و نقش فرماندهان سپاه در آن لازم دارد یک دهن کجی جدید به او صورت دهد.

 ثانیا: طرح پرهیاهوی مسکن مهر که قرار بود از طریق انبوه سازی قیمت مسکن را در سراسر کشور پائین بیاورد و لایه های تهیدست را صاحب خانه کند به طرز مفتضحانه ای شکست خورده است و حالا برای احمدی نژاد لازم است این شکست را با یک طرح جنجالی دیگر لاپوشانی کند.

 ثالثا: او قصد دارد با طرح وعده جدید بحث در مورد ریشه های معضل مسکن را به بیراهه بکشاند.

در مورد شکست طرح مسکن مهر کافی است به مستندات آماری توجه کرد. براساس وعده هایی که به بیش از چهارمیلیون و دویست هزار نفر متقاضی این نوع مسکن داده بودند  قرار بود تا آخر سال ۱۳۸۷ یک میلیون چهارصد هزار خانه آماده و تحویل داده شود. به جای سال ۸۷ در پایان یک سال بعد، یعنی سال ۸۸چیزی حدود ۱۷ هزار مسکن مهر تولید شد و بقیه خانه ها استیجاری یا مشارکتی بود. بار دیگر مطابق وعده ها و قراردادهای اواخر اسفند ۸۸ اعلام کردند که  تا پایان سال ۸۹ یک میلیون مسکن مهر تحویل دهند. مهلت تمام شد و از این میزان حدود ۴۶ هزار خانه را تحویل دادند. و این در حالی بود که برای بیش از یک میلیون خانه قرارداد بسته بودند و ساخت هشتصد هزار خانه را شروع کرده بودند. این آمارها را اگر در نظر بگیریم کاملا روشن می شود که خانه سازی میلیونی انبوه در قالب طرح مسکن مهر کوهی بوده که تا حالا فقط موش زائیده و سرنوشتی بهتر از سایر وعده های احمدی نژاد پیدا نکرده است. احمدی نژاد برای ماله کشی بر کارنامه واقعی دولتش در زمینه تهیه مسکن است که گفته: "تلاش می كنیم تا پایان سال در ۱۰ یا ۱۵ نقطه كشور طرح جدید مسكن را راه بیندازیم و به هر خانواده زمینی هزار متری برای ساخت خانه و احداث باغ می دهیم."

به سختی ممکن است بتوان باور کرد که احمدی نژاد حتی در طرح وعده جدیدش صداقت دارد و عامدانه عوامفریبی نمی کند. زیرا اصلا لازم نیست کسی کارشناس مسکن و شهرسازی باشد تا بفهمد که ساخت ویلا و باغ در زمین های بایر در خارج از شهرهای بزرگ راه حل مشکل مسکن در ایران نیست. اگر فرض کنیم که بسرعت و به شیوه انبوه بتوان خانه هایی ویلایی در زمین های بایر  ساخت، ساکنان این خانه ها با آب و فاضلاب، برق، گاز و راه و جاده چه باید بکنند؟ مردمی که قرار است در این ویلاها مستقر شوند مساله اشتغال را چطور باید حل کنند؟ با کدام وسیله نقیه خود را به مراکز کار برسانند؟ مگر در کویر لوت می شود کار پیدا کرد؟ اگر ساخت ویلا به سادگی امکان پذیر است، ساخت زیرساخت های مواصلاتی و تامین انرژی، آب و برق؛ خدمات شهری، آموزشی و بهداشتی  کار یک روز و دو روز نیست و به سرمایه ای چندین برابر ساخت هر ویلا و زمانی طولانی نیاز دارد. ممکن نیست کسی صاحب عقل متعارف باشد و این واقعیت های عریان را نداند. بنابراین کاملا روشن است که این طرح یک سنگ بزرگ برای نزدن است که وظیفه دارد بحران مسکن را در کشور پنهان کند و نگاهها را از فاجعه گسترش دائمی حاشیه نشینی و آلونک نشینی در حاشیه شهرهای بزرگ بردارد. دولت اگر راست می گوید و ریگی به کفش ندارد چرا ساماندهی هشتصد هزار حاشیه نشین کلانشهر مشهد و بیش از دو میلیون حاشیه نشین تهران بزرگ را در دستور نمی گذارد؟ دولت که نمی تواند آب آشامیدنی سالم را برای اهالی جنوب تهران تامین کند و مردم با سنگ کلیه و آلودگی های انگلی دست به گریبانند چطور می تواند بیست میلیون ویلا بسازد؟ در آمارها آمده است که طی پنج سال اخیر ۷۳۰ هزار فرصت شغلی فقط در بخش کشاورزی ایران نابود شده است. دولت اگر دلسوز مردم است به جای وعده های دروغ  و طرح های توخالی و خیالی همین فرصت های شغلی را احیا کند تا این توده انبوه خانه و کاشانه خود را ترک نکنند و به جمع فقرای حاشیه شهری کلانشهرها نپیوندند. همین حالا قطع برق، گرانی آب، قیمت نجومی گاز خانگی و افزایش سرسام آور هزینه حمل و نقل شهری و برون شهری روزگار مردم را تلخ کرده و میلیاردها تومان ضرر به صنایع نیمه جان در حال ورشکستگی وارد کرده است. احمدی نژاد و دولتش اگر به فکر مردم هستند چرا این دردهای عریان و آشکار را رها کرده و به فکر ساخت بیست میلیون ویلا در بیابان برهوت افتاده است؟ وقتی در زندگی روزمره نصیب حاشیه نشینان کلانشهرها، فقر تغذیه، آلونک نشینی، محرومیت از بهداشت و درمان، عدم دسترسی به اب آشامیدنی سالم، بیکاری و حملات شبانه اوباش حکومتی است، چطور می توان طرح ساخت بیست میلیون ویلا را باور کرد؟ وقتی زیرساخت هایی که زندگی بدون آنها معنایی جز بازگشت به عصر تاریکی ندارد، بدون تحقق وعده جدید نیز در مسیر قهقرا و فروپاشی است، از کجا و با کدام بودجه می توان  حداقل زیرساخت های بیست میلیون ویلای ساخته شده در درندشت را باور کرد؟ 

واقعیت این است که بحران مسکن، گسترش روزافزون توده بی خانمان، ناهنجارهای بناهای شهری و تداوم سیر قهقرایی فروپاشی زیرساختی اقتصاد ایران در اساس ریشه در بی حقی عمومی مردم و سلطه نظامی دارد که بدترین تاریک اندیشی را با واپس ترین شکل های بهره کشی و سرکوب فاشیستی درهم آمیخته است. در نظامی که به اعتراف همین احمدی نژاد "برادران نظامی و سپاهی" هر کدام یک گوشه را سوراخ کرده و هر چه بخواهند می برند و می آورند بحران مسکن نه با بسیج شبه فاشیستی و سیستم مدیریت عامرانه از بالا حل می شود نه با طرح های خیالی ساخت بیست میلیون ویلا در زمین های بایر و متروکه. حل اساسی و ریشه ای بحران مسکن به تامین حق سرنوشت مردم گره خورده است.

۱۴ تیرماه ۱۳۹۰ـ ۵ ژوئیه ۲۰۱۱