طرح های تعرضی ارتجاع در دانشگاه ها

 و ظرفیت ارتقای مقاومت جنبش دانشجویی به الگوی اعتراض در سطح جامعه

نحوه برخورد هیات حاکمه و دستگاههای گوناگون سرکوبش با دانشگاه و دانشجویان از این نظر شاخص است که بهتر از هر جای دیگر می توان خصلت توامان سرکوب مدنی و مطالباتی را در دانشگاهها شاهد بود. قطع سهمیه خوابگاهی دانشجویان سنواتی، عدم اختصاص خوابگاههای دانشجویی در تابستان برای دانشجویان دانشگاه عباس پور و اعلام موافقت روسای اکثریت دانشگاههای سراسر کشور با بیش از دو برابر کردن هزینه غذای سلف سرویس ها از مهرماه امسال، با تهیه حصارهای توری ضخیم برای نرده کشی دانشگاه آزاد نجف آباد به منظور اعمال تفکیک جنسیتی، اعلام برگزاری کلاس های جداگانه دختران و پسران در دانشگاه شریف، راه اندازی اولین حوزه علمیه در دانشگاه خواجه نصیر برای ترکیب دروس دانشگاهی و حوزوی، برنامه ریزی برای راه اندازی دانشگاههای تک جنسیتی، طرح لزوم پوشش یک دست برای دانشجویان و  احضار پی در پی فعالین دانشجویی به کمیته های انضباطی، و پیگرد، دستگیری و پرونده سازی برای آنها گره خورده است.

هدف تعرضی که به شکل درآمیخته در هر دو حوزه فرهنگی، شهروندی و حقوق صنفی در دانشگاهها جریان دارد ،عملی کردن طرح شکست خورده تحمیل فضای پادگانی بر دانشگاهها، مقابله هر چه موثرتر با نواندیشی و پویایی فکری نسل جوان و آلودن هر چه بیشتر فضای آکادمیک و دانشگاهی به خرافات پوسیده و تحجر و قشریت فکری حاکمیت از یک سو و طبقاتی تر کردن آموزش عالی از طریق دشوارتر کردن تحمل هزینه های تحصیل برای دانشجویان فقیر و بی بضاعت با گرانی شهریه دانشگاهها و غذای دانشجویی است.

در برابر این سرکوب درآمیخته، واکنشی که جنبش دانشجویی نشان می دهد، از این ظرفیت برخوردار است که فقط به مقابله و رویارویی موضعی با ارتجاع در سطح دانشگاهها محدود نماند بلکه به الگویی از اعتراض و مقاومت در سطح جامعه ارتقا یابد. زیرا کاملا روشن است که تهاجم دوره ای در جهت سرکوب مدنی و فرهنگی و آزادی های بدیهی شهروندی جوانان در سطح دانشگاهها و تشدید آپارتاید جنسی در مراکز آموزش عالی که از تاریک اندیشی ذاتی و واپس گرایی مذهبی حاکمیت ریشه می گیرد و دستبرد به جیب خالی دانشجویان از طریق افزایش هزینه های غذا و خوابگاهها در شرایطی که هزینه رفت و آمد هم افزایش یافته، تنها نمای تفکیکی سیاست و عملکرد عمومی رژیم در دوره حاضر در سطح دانشگاههاست. در سطح عمومی و سراسری نیز شاهدیم که پرده پوشی بر ابعاد تجاوز جنسی در کشور، اعدام های دسته جمعی قربانیان آسیب های اجتماعی،  حمله به زنان و جوانان در میادین و مجامع عمومی به بهانه مقابله با منکرات و رعایت حجاب و عفاف، حمله به خانه های مردم و برچیدن آنتن های ماهواره ای، پا به پای ادامه ورشکستگی واحدهای تولیدی و اخراج و خانه خرابی کارگران، پنج برابر شدن قیمت برق، گرانی وحشتناک کالاهای حیاتی مردم و تدارک حذف یارانه های نقدی به بهانه کمک به صنعت و مقابله با نافرمانی مردم در عدم پرداخت قبض های جدید گاز پیش می رود.

در شرایطی که جنبش ضد دیکتاتوری مردم با خلا هدایت موثر سیاسی روبروست و در اثر سرکوب شدید و شکاف های  جدید در اردوی اصلاح طلبان، شاهد جست و خیز تهوع آور مجدد بخشی از آنان برای پا گذاشتن بر خون ندا و سهراب و صدها جانباخته به نام و گمنام مبارزات دو سال اخیر برای بازی در بساط انتخابات مجلس هستیم، تمرکز بر این هر دو ویژگی برای احیا و ادامه پیشروی جنبش ضد دیکتاتوری از اهمیت حیاتی برخوردار است.

پیوند خواست های مطالباتی با خواست های عمومی مردم و مقابله توامان با اصلی ترین مظاهر سرکوب فرهنگی و مدنی، حقوق عام شهروندی و مطالبات خاص اکثریت عظیم مردم کشور آن گره اصلی است که باز شدن آن می تواند چرخ های جنبش ضد دیکتاتوری را به حرکت درآورد. دانشجویان به عنوان بخش سازمان یافته تر جنبش جوانان در شرایطی که تعمیق و تشدید دو وجه سرکوب مدنی و حقوق صنفی از سوی حاکمیت در دانشگاهها زمینه ورود گسترده تر توده دانشجو به مقابله با این وضعیت را فراهم می سازد، بی تردید نقش پیشروانه غیرقابل انکاری در عرصه پیش برد این مبارزه توامان دارند. وزارت علوم و دستگاههای رنگارنگ سرکوب فرهنگی و سیاسی رژیم حالا که تابستان است برای دانشجویان شاخ و شانه می کشند و طرح های شوم خود  در تبدیل دانشگاه به گورستان سوت و کور را یکی پس از دیگری رو می کنند. اما تحصن پنج روزه دانشجویان دانشگاه عباس پورعلیه عدم اختصاص خوابگاه دانشجویی در هفته گذشته نشان می دهد که دانشجویان در برابر طرح های گستاخانه و تعرضی رژیم در دانشگاهها حتی در تابستان هم ساکت نخواهند ماند، چه رسد اول مهرماه و بازگشایی دانشگاهها.

چهارشنبه ۸ تير ۱۳۹۰  برابر با ۲۹ ژوئن ۲۰۱۱